Þeir voru flottari hér áður fyrr

Mér leiðist fótbolti.

Neinei, ekki misskilja. Ég er ekkert að kvarta. Það er svona skiptaumstöð-takki á sjónvarpsfjarstýringunni minni. Ætli ég horfi ekki bara á Barnaby lögregluforingja í danska sjónvarpinu á eftir. Notalegur kall.

Kannski er ég annars bara orðin svona gömul en ég get svoleiðis þrísvarið að það voru myndarlegri strákar í fótboltanum í gamla daga. Þá kom fyrir að ég horfði á þá. Núna gæti ég verið mamma þeirra langflestra. Bráðum amma. Og þá getur maður ekki lengur verið að skima eftir því hver er með flottustu lærin, er það?

Notalegir kallar eru bara meira fyrir mig nú orðið, held ég.

Veitingalistinn

Veitingarnar í veislunni (svona svo gestirnir sem lesa þetta viti hvað þeir voru nú að borða):

Lambalæri með vatnsmelónu og granateplasírópi
Litlar kryddjurtakjötbollur með tómatchilisósu
Ofnsteiktir paprikukryddaðir kjúklingavængir
Kjúklinga-pastasalat með mangóchutneysósu og pekanhnetum
Hægbakaður kryddjurtalax
Hvítvínsmaríneraður sjávarréttakokkteill með asíum og paprikum
Hrísgrjónasalat (úr þrenns konar hrísgrjónum) með þurrkuðum ávöxtum og fræjum
Paprikusalat með nýrnabaunum (sem afmælisbarnið útbjó)
Heitur Höfðingi með apríkósusultu, valhnetum og pistasíum
Hummus (nei, ekki með speltbrauði, bara venjulegu snittubrauði)
Kúskús með spínati, tómötum og kjúklingabaunum
Grænmetissalat með salatblöndu, tómötum, gúrku og ferskum ananas
Mangósósa, basilíkusósa og sinnepssósa
Ávaxtasalat (sem Svava systurdóttir mín gerði)
Brúnkur með hnetum (uppskrift hér en ég notaði reyndar pekanhnetur í staðinn fyrir valhnetur)

Kerlingar að kjafta

Jæja, þetta fór nú allt saman ágætlega fram. Bæði afmæliseldamennskan (þrátt fyrir hmm, smáóhapp með súkkulaðikökuna, eða þann hluta hennar sem flæddi út úr forminu - hitt var vel heppnað) og náttúrlega afmælisveislan sjálf. Þónokkrar ræður sem ég heyrði því miður ekki allar því að ég var að hafa ofan af fyrir Sauðargærunni, sem var nýkominn úr afmæli hjá bekkjarbróður sínum og er ekki mikið fyrir ræðuhöld. Hann tautaði: -Það er aldrei svona í afmælum sem ég er í.

Í staðinn horfðum við á sýningu af myndum úr safni afmælisbarnsins. Þar voru náttúrlega nokkrar myndir af mér. Drengurinn sá meðal annars eina mynd af mér rúmlega tvítugri með sítt hár, en þannig hefur hann aldrei séð mig.

-Er þetta hárkolla? spurði hann áhugasamur.

Svo kom mynd af saumaklúbbnum sem við Gunna erum báðar í og ég benti drengnum á hana.

-Saumaklúbbur, er það ekki kerlingar að kjafta? spurði snáðinn uppfullur af fordómum.

-Jú, sagði amman vegna þess að fordómarnir eiga við rök að styðjast.

-En amma, sagði drengurinn ákveðinn. -Kerlingar eru gamlar með grátt hár og svoleiðis. Þú ert ekki gömul.

Ergó, það stenst ekki að ég sé í saumaklúbbi.

Reikningshæfileikar og deigtaumar

Ég er nokkuð góð í að baka frekar ljúffengar kökur.

Ég er aftur á móti ekki góð í að reikna út hvað ég þarf stórt form undir frekar ljúffenga köku ef ég þrefalda uppskriftina.

Það er deig á ýmsum stöðum í eldhúsinu mínu þar sem er eiginlega ekkert sniðugt að sé deig.

Shit happens.

Matargerð truflar þanka um fáklædda karlmenn

Af ástæðum sem ég ætla bara strax að lýsa yfir að tengdust alls ekki á nokkurn hátt ritstjórnarfundinum sem ég var á í morgun stóð ég mig að því áðan að vera komin út í ákveðnar pælingar tengdar fáklæddum myndarlegum ungum karlmönnum.

Ég má hins vegar ekkert vera að því að segja frá þeim núna þar sem ég þarf að flýta mér heim að halda áfram að elda fyrir afmælisveisluna hennar Gunnu systur. Þannig að þessi færsla hér er bara til minnis fyrir mig svo að ég skrifi nú kannski einhvertíma um helgina um þessa fáklæddu myndarlegu ungu karlmenn.

Og notabene, þeir tengjast Gunnu ekkert heldur.

Fjallið og músin

Bittinú, er stóri skandallinn á forsíðunni á DV í gær orðinn að fimmþúsundkalli sem Árni græddi á lögheimilsflutningi, plús að hann kaus sjálfan sig?

Ævinlega kýs ég nú sjálfa mig þegar ég er í framboði einhversstaðar, sem reyndar hefur ekki gerst áratugum saman. Þurfti reyndar aldrei að flytja lögheimilið til þess en hefði sennilega gert það ... En fimmþúsundkallinn er náttúrlega stórmál, verst að það var bara eingreiðsla því þeir fyrir austan sáu við Árna og hækkuðu útsvarið um 0,04%.

Það er vandlifað í veröldinni.

Veisluföng

Lambalærin voru að koma úr ofninum, kíló af kjúklingavængjum farið inn í staðinn, og þegar ég er búin að steikja eitt eða tvö kíló í viðbót held ég að ég segi þetta gott í kvöld. Ætlaði reyndar að gera meira en ákvað að fara frekar snemma að sofa og klára eldamennskuna eftir hádegi á morgun. Er í fríi hvort eð er.

Svo þarf ég nú eiginlega að gera sem mest samdægurs þegar ég elda fyrir veislur því að ég er ekki með góða kæliaðstöðu. Svalirnar bjarga miklu að vetri til ef veðrið er rétt - mátulega kalt og lítil úrkoma - en því er ekki að heilsa núna þótt ég setji vissulega kjúklingavængina þar til kælingar áður en þeir fara í ísskápinn fyrir nóttina.

Eiginlega hefði verið betra að vera í fríi allan daginn á morgun og byrja ekki að elda fyrr en í fyrramálið en það er próförk sem ég þarf að klára og eitthvað fleira. Ojæja, þetta bjargast allt.

Nú og ef ekki, þá verður bara að bjóða afmælisgestunum á McDonalds eða Kentucky Fried, sem eru þarna alveg í næsta nágrenni.

Hvers eiga þeir í Strassborg að gjalda?

Er nokkur von til þess að endanleg niðurstaða Baugsmála verði sú að maður þurfi aldrei að sjá eða heyra meira af Jóni Geraldi Sullenberger, þeim ágæta manni?

Nei, sennilega ekki.

Ekki á meðan hann heldur að það sé hægt að áfrýja til Evrópudómstólsins.

En ef einhver leiðréttir hann nú og hann leggur fram kæru til Mannréttindadómstóls Evrópu, þá eru þar fyrir kærur frá bæði Jónínu Ben, Jóni Ásgeiri og Tryggva Jónssyni ef ég man rétt, svo að Mannréttindadómstóllinn ætti áður en lýkur að vera orðinn vel verseraður í Baugsmálum.

Aumingja Mannréttindadómstóllinn.

Bókafjársjóðurinn

Þegar mig langar til að finnast ég ægilega rík, þá fer ég á vefinn hjá fornbókasalanetinu abebooks, finn matreiðslubækur - einhvern álitlegan undirflokk - stilli á Sort results by highest price og fer að skoða. Sjáum til. The Taste of Colombia eftir Benjamin Villegas? Jú, ég á hana. 500 dollarar. Thai Food eftir David Thomson? Ojú, 236 dollarar þar. Imperial Mongolian Cooking? Hana á ég líka, 223 dollarar. The Momo Cookbook 203 dollarar. Middle Eastern Cookery eftir Arto de Harotunian á 197 dollara.

Þarna er ég rétt að byrja og strax komin í hundraðþúsundkallinn.

Því miður (fyrir mig, en sem betur fer ef ég væri að leita að þessum bókum) er þetta hæsta verðið. Það er líka hægt að finna - sennilega alveg jafngott - eintak af The Taste of Colombia hjá öðrum fornbókasala á 80 dollara, Thai Food fæst á 26 dollara (ameríska útgáfan að vísu, hún er ekki eins flott) og sama er líklega að segja um hinar flestar.

Ég var svo heppin að þegar ég var að byrja að leita mér að torfengnum matreiðslubókum á netinu fyrir mörgum árum fékk ég ráðleggingu frá bandarískum fornbókasala: -Mundu að verðið sem þú sérð er ekki endilega verðið sem einhver er tilbúin að borga fyrir bókina - það er verðið sem einhver er að vonast eftir að fá fyrir hana. Og það fer hreint ekki alltaf saman.

Nei, ég get líklega ekki treyst á að lifa af því í ellinni að selja úr matreiðslubókasafninu.

Stöðluð litlasystir

Í dag eru fimmtíu ár síðan ég varð stórasystir. Þar sem ég var þá ekki nema rétt rúmlega ársgömul man ég ekki eftir mér öðruvísi og get ekki sagt um hvaða áhrif þetta hafði á mig en einhverntíma þegar ég var orðin læs sá ég það í einhverri barnauppeldisbók að það hefði afar slæm áhrif á börn að fá ekki að njóta þess að vera litla barnið í að minnsta kosti átján mánuði og jafngilti eiginlega fötlun að vera sviptur þeim forréttindum fyrir þann aldur. Þannig að ég get kennt fæðingu Gunnu systur um allt sem miður hefur farið í mínu lífi ... er það ekki?

En ég er semsagt búin að vera stórasystir hennar Gunnu í hálfa öld. Ég er ekkert viss um að ég hafi staðið mig sérlega vel sem slík; ekki sem fyrirmynd allavega. Framan af árum kom okkur ekkert endilega mjög vel saman en það var óvart sem hún skarst þegar við toguðumst á um hnífinn (hún var svo vitlaus að halda um blaðið); þegar við vorum að klifra suður í Gili og steinninn hrökk undan fætinum á mér og var nærri búin að taka af henni puttann var það af því að hún var svo vitlaus að vera beint fyrir neðan mig; þegar kviknaði í hárinu á henni var það af því að hún rak sig í kertið mitt - heyrðu, jú, ég var allavega dæmigerð stórasystir. Gat kennt henni um næstum allt.

Gunna er gáfaða systirin (ég er að tala um okkur tvær, Sigga er hin gáfaða systirin en hún er svo miklu yngri að hún telst ekki með í þessum samanburði) og það varð eiginlega mun meira áberandi eftir að við fengum báðar gleraugu, 10 og 11 ára, og fórum allt í einu að sjá umhverfi okkar (þar sem hún var gáfaðari var hún líka mun nærsýnni svo að þetta breytti miklu meira fyrir hana en mig). Hún gat meira að segja lært stærðfræði og þýsku. (Hér ætlaði ég að skrifa eitthvað um sértæka námsörðugleika sjálfrar mín í þessum greinum en áttaði mig svo á því að pistillinn á að fjalla um afmælisbarnið fremur en mig, nema ég ætli að fara að dæmi Tryggva Líndal.)

Svo að hún lærði verkfræði og fór til Þýskalands og lærði meiri verkfræði og kom heim og fór að staðla Íslendinga - og ég veit ekki hvort það er út af verkfræðikunnáttu eða stöðlunarfærni en hún getur bakað tertubotna sem ættu samkvæmt öllum bökunarlögmálum að falla en gera það ekki. Svo að hún er eiginlega meira matargúrú en ég. Allavega í tertubotnum.

Mér tekst bara ekki að forðast líndalismann þótt ég reyni.

Til hamingju með afmælið, litlasystir.

Ég skrifa alltaf fleiri og fleiri orð ...

Einhversstaðar var ég í gær að gefa yfirlýsingar um gagnsemi orðabóka en jafnframt að ég tæki ekki nema hóflegt mark á þeim ef minn eigin málsmekkur segði annað. Þetta tvennt getur vissulega vel farið saman, finnst mér.

Þessvegna er það rétt mátulegt á mig að áðan fékk ég í hendur fyrsta eintakið af orðabók sem ég á töluverðan þátt í; þetta er barnaorðabók, ensk-íslensk, íslensk-ensk, sem ég þýddi úr dönsku (hljómar það undarlega?) - þessi hér alltsvo. 2600 orð. Mjög mikið myndskreytt með afskaplega fjörlegum teikningum. Kemur í búðir seinna í sumar.

Það er alltaf gaman að handleika nýjar bækur. En vissulega enn skemmtilegra þegar maður á eitthvað í þeim sjálfur.

Skipulagða konan

Ég var að átta mig á því að ég er búin að segja við svo marga þessa dagana ,,þessi vika er frekar bissí hjá mér en næsta vika er léttari, talaðu við mig þá" ...

... að líklega verður næsta vika frekar bissí.

Þarf víst að fara að herða mig í tímaskipulagningu.

Smjör, sölt og hunöng

Hvaða matarorðum munið þið eftir sem er deilt um hvort séu til í fleirtölu? Eða öllu heldur: sem sumir halda fram að séu aðeins til í eintölu en aðrir nota hiklaust í fleirtölu? Dæmi: sulta, olía.

Fyrir nokkrum árum fékk ég próförk til baka sem lesarinn hafði skrifað á: Krydd er aðeins til í eintölu. Þá gilti einu þótt ég vitnaði máli mínu til stuðnings í Magnús prúða, Guðbrand Þorláksson og Jón Grunnvíking, sem allir töluðu um ,,kryddin" án þess að skammast sín.

Svo eru náttúrlega orð sem eru líka til í fleirtölu en bara í ákveðinni merkingu, eins og til dæmis smjör. Afgjöld og laun voru goldin í smjörum og ekkert athugavert við það. (Mér fannst reyndar heldur ekkert athugavert við það þegar ég hafði einu sinni útbúið þrjár mismunandi kryddsmjörstegundir og var spurð hvort ætti að setja smjörin á borðið.)

Brauð var næstum alltaf eintöluorð áður fyrr (nema, merkilegt nokk, þegar talað var um ósýrð brauð - já, og prestsembætti, en það er allt annar handleggur). Núna eru brauðsortirnar margar og engum (fáum allavega) þykir neitt að því að tala um brauðin. Eins með salt - það var eintöluorð þar til farið var að tala um efnafræði. En núna á ég öskju með ýmiss konar söltum.

En svo á ég nokkar mismunandi tegundir af hunangi og engum dettur í hug að tala um hunöngin, er það?

Vinir, spritt og skotfimi

Ég þurfti að flýta mér ögn heim og tók því strætó á Mýrargötunni. Lá við að svifi á mig um leið og ég kom inn, svo sterk var sprittlyktin af þremenningum sem sátu í vagninum. Ég komst heldur ekki hjá því að heyra samræður þeirra; einhvernveginn svona voru þær eftir að ég kom inn (nöfnum breytt vegna þess að ég man þau ekki):

Karl 1: -Ég skal láta þig vita það að ég á marga vini.

Kona: -Já.

Karl 1: -Það er hann Óli Guðmunds ... og ... (löng þögn).

Kona: -Nonni Páls?

Karl 1: -Já! Nonni Páls. Og svo er það hann ... æi ... sko ... hérna ... ég man ómögulega hvað hann heitir en hann er góður vinur minn.

Kona: -Ég þarf að fara inn í Skeifu. Þú getur farið í apótekið þar að kaupa spritt.

Karl 1: -Ætli verði ekki búið að loka?

Karl 2: -Nei, hún er bara 20 mínútur í fimm. Ég fékk spritt hjá Jóa.

Karl 1: -Jói! Hann er líka góður vinur minn, mjög góður vinur minn.

Síðan snerust umræðurnar af einhverri ástæðu sem ég missti af að skotvopnum og hvert þeirra kynni best að fara með þau og hver hefði drepið flesta (ég get svarið það). En þá hótaði bílstjórinn að henda fólkinu út og það sljákkaði í því. Því miður.

Það eru ýmsir fletir á því að ferðast með strætó.

Allt að gerast

Úr gylliniæð Gríms amtmanns yfir í bjarndýraveiðar með smástoppi í súkkulaði og sálgreiningu og nú er ég komin í vatn handa fílum.

Jú, það er óhætt að segja að dagurinn fari vel af stað og vinnan sé fjölbreytt (ókei, bjarndýrið og súkkulaðiátið komu vinnunni sáralítið við, en sama er).

Hvernig ætli seinniparturinn verði?

Ísbjarnarblús

Ókei, hugmyndin um ísbjarnabúið er víst úr sögunni, bangsi er dauður.

Sjálfsagt verður allt vitlaust yfir því. Ég er hinsvegar alveg sátt. Mér varð hugsað til barnabarnanna á stjákli utan við veiðihúsið um páskana. Eða einhverra annarra barna að leik á Skaga. Eða við Krókinn eða ... hver veit hvert björninn hefði ráfað í þokunni?

Bjarndýraeldi og háskadvöl

Boltastelpunni finnst einboðið að þar sem ísbjörninn er svotil í landareign afa hennar eigi hann að ná honum lifandi og setja upp ísbjarnabú á Njálsstöðum - þetta ku jú vera spakur og rólegur bangsi, hefur kannski sloppið úr sirkus á Skagaströnd eða eitthvað. Hún hefur hins vegar ekki náð að viðra þessa viðskiptahugmynd við refaskyttuna enn, það er líklega ekki óhætt að hringja því að hver veit nema hann sé akkúrat með bangsa í sigtinu á rifflinum ...

Hún hefur þó einhverjar áhyggjur af hrossastóði afans, því væntanlega hefur björninn eitthvað þurft að éta þann tíma sem hann hefur verið á þessum slóðum. Og þá rifjaðist upp fyrir gagnlega barninu að þegar fjölskyldan var þarna um páskana og gisti í veiðihúsi rétt við fjallið var einmitt töluverður ís á Húnaflóa. Úbbs, kannski munaði litlu að þau væru öll étin.

Að öllu gríni slepptu - þá er tilhugsunin ekki þægileg. Kannski munaði litlu að barnabörnin mín yrðu fyrstu Íslendingarnir í nokkrar aldir sem étnir væru af ísbirni.

Ísbjarnarlandafræði

Við ísbjarnarfréttina á mbl.is er kort (googlemaps) sem á víst að sýna hvar ísbjörninn er. Eitthvað vantar samt upp á landafræðiþekkinguna því að fyrst var bendillinn settur við Keldudal í Hegranesi (það var talað við Leif í Keldudal í fréttinni) en nú er búið að færa hann niður að sjó á Skagaströnd. Hvorugt er nú beinlínis nálægt ísbjarnarslóðum, eftir því sem ég les út úr fréttinni ...

Áttu ís, Björn?

Ísbjörn í hlaðvarpanum hjá refaskyttunni barnsföður mínum? Jahjarna. Skyldi hann vera kominn út með byssuna?

Það er margt skrítið í kýrhausnum á Skaganum. En heill ísbjörn ... tjah.

Grímur gullrass

Nú veit ég allt um gylliniæð Gríms amtmanns og þefillu haarlemolíuna sem hann brúkaði við henni. Sem nú og löngum hefur svotil eingöngu verið notuð til hrossalækninga.

Það er eiginlega mun meira en mig langaði að vita.

Pödduveisla

Ráðlagt að borða skordýr, já ... Ég hef nú ekki borðað sérlega mikið af skordýrum viljandi - eitthvað þó óvart - en ætla svosem ekki að útiloka neitt í framtíðinni. Ég man að þegar ég komst fyrst í kynni við rækjur og svoleiðis skepnur var þetta ekkert annað en pöddur í mínum augum.

Svo á ég nú þónokkrar matreiðslubækur með pödduuppskriftum. Sumar eru spes pöddubækur, í öðrum - það eru þá aðallega bækur frá Afríku og Asíu - eru pöddurnar bara eins og hver annar matur. Ég á til dæmis matreiðslubók frá Malaví þar sem er sérstakur kafli um veiðar og matreiðslu á maurum.

Hver veit hvað maður á eftir að bjóða uppá seinna meir?

Rómarför

Mér tókst að finna gistingu í nokkrar nætur í Róm í haust, á hóteli í næstu götu við Piazza Navonna - hóteli sem fær mjög góð meðmæli frá fyrri gestum á Tripadvisor - sem setur mig ekki á höfuðið (eða það fer reyndar eftir því hvernig gengið verður á evrunni í haust, en den tid den sorg). Ekki beint ódýrt sko, en samt það sem ég er til í að borga fyrir þokkalegt herbergi á þessum stað.

Ég pantaði og fékk staðfestingu. Daginn eftir þurfti ég aðeins að tékka aftur á bókuninni og sá þá að ef ég hefði gert samskonar pöntun aftur hefði ég þurft að borga rúmlega 80% hærra verð en ég var búin að panta á.

Nú er ég að velta fyrir mér: Var ég bara heppin og fékk einhvern súperdíl? Gerði einhver mistök og þegar ég kem í haust þarf ég að borga hærra verðið, alveg sama hvað stendur á útprentuðu bókuninni minni? Eða var herbergið sem ég var að panta eina lélega, ódýra herbergið á hótelinu (kannski þetta sem er beint yfir pizzaofninum á pizzastaðnum á jarðhæðinni, ég veit reyndar ekkert hvort er pizzastaður á jarðhæðinni) og þeir sem hafa skrifað umsagnir á Tripadvisor hafa aldrei lent á því herbergi?

Ég giska á seinustu tilgátuna. Ojæja, það kemur í ljós í haust.

Mogginn og aldurinn

Ég heyrði að nýr ritstjóri Moggans var að tala um það í morgunútvarpinu að hann væri orðinn gamall, af nýbökuðum Moggaritstjóra að vera alltsvo.

Og þá áttaði ég mig á því að ég er svo gömul að ég man þegar ritstjóri Moggans fæddist. Það er að segja þegar ég frétti að Tóta bekkjarsystir mín væri búin að eignast lítinn bróður.

Það er ... skrítin tilfinning.

Rabarbara- og hindberjamylsnubaka

Æjá, svo er hér mynd af (leifunum af) eftirréttinum í kvöld - en uppskriftina má finna hérna (ég átti þó ekki nóg hveiti og drýgði það með muldum Homeblest-kexkökum). Mascarpone-ostur með. Alveg ljómandi gott.

Vellukkaður grillaður grís

Jújú, þetta tókst allt saman ágætlega. Að vísu hafði ég ekki tíma til að láta bóginn bíða nema örstutta stund, hann hefði vel mátt standa í svona hálftíma á hlýjum stað áður en hann var borinn fram - en kom ekki að sök. Auðvitað er stórt flykki eftir, þetta var jú 4 kg bógur og við vorum bara þrjú fullorðin og tveir krakkar. En ég hef nú aldrei verið í vandræðum með afganga af svínasteik.

Grillaður svínabógur

1 svínabógur með pöru, 3-4 kg
2 tsk reyksalt (má sleppa og nota þá meira Maldon)
2 tsk Maldon-salt
nýmalaður svartur pipar
timjangreinar

Taktu bóginn úr kæli klukkutíma áður en hann fer á grillið og þerraðu pöruna vel. Ristu vel ofan í pöruna með beittum hníf með um 1-1 1/2 cm millibili - alveg gegnum fitulagið en ekki mikið ofan í kjötið. Nuddaðu blöndu af reyksalti, Maldon-salti og pipar vel inn í kjötið og ofan í skurðina og leggðu timjangrein í hvern skurð. Láttu standa á meðan grillið er hitað vel. Slökktu svo á miðbrennaranum (hef ekki gert þetta á tveggja brennara grilli en það er ábyggilega hægt líka), settu kjötið þar á með pöruna upp (ég lagði vænan skerf af timjangreinum undir), lokaðu grillinu, stilltu brennarana sem eru í gangi þannig að hitinn undir lokinu sé á millli 180-200°C og láttu bóginn svo sjá um sig sjálfan næstu 2 1/2-3 klst. Svo er best að hann fái að standa á hlýjum stað í svona hálftíma.

Þetta er allt og sumt sem þarf að gera. Jájá, það er voða freistandi að vera alltaf að kíkja á bóginn en mundu að í hvert skipti sem lokinu er lyft tapast hiti (ég tala nú ekki um í golu eins og í dag) og þá lengist grilltíminn. Það er ekkert sérlega líklegt að kjötið brenni. Jú, botninn getur dökknað töluvert en það er aldrei nema örþunnt lag sem brennur; allt hitt verður safaríkt og meyrt. Og það þarf ekkert að snúa stykkinu, hitinn kemur úr öllum áttum - líka að ofan, hann endurkastast frá lokinu.

Ekki slæmt.

Grísagrill og tapað-fundið

Bógurinn fer vel af stað á grillinu allavega. Snarkandi steiking og paran ljósgullinbrún og farin að verða stökk. Spurning hvernig hann verður eftir einn og hálfan tíma í viðbót eða svo. Ég er að hugsa um að láta það eftir barnabarninu að hafa brúnaðar kartöflur með. Nema svo þarf ég víst líka að láta það eftir hinu barnabarninu að hafa einhvernveginn öðruvísi kartöflur með. Það er vandlifað. Nýuppteknar gulrætur soðnar í appelsínusafa, maískólfa og salat. Rabarbara- og hindberjamylsnubaka á eftir.

Ég er að taka til í vinnuherberginu, ekki vanþörf á, og fann áðan ávísun upp á 177 dollara og 50 sent. Höfundarlaun fyrir amerísku bókina mína. Sem ég fékk víst senda í nóvember en hvarf inn í einhver stafla og gleymdist ... Spurning hvort ég fæ henni nokkuð skipt núna. Prófa að fara með hana í bankann á morgun og athuga hvað þau segja.

En ef ávísunin er í lagi fæ líklega eitthvað fleiri krónur fyrir hana en ég hefði fengið í nóvember.

Afmælisóskir og grillaður grísabógur

Eiríkur bróðir á afmæli í dag og fær hérmeð afmæliskveðju en ég veit náttúrlega ekki hversu nettengdur hann er þarna út í Marrakesh svo að hann sér hana kannski ekki strax. Að minnsta kosti öfunda ég hann ekki ef hann þarf að kljást við marokkóskt lyklaborð. Barnabarnið er enn að hlæja að leit minni að punktinum. Þeir nota ekki punkt í Marokkó. Eða allavega það lítið að þeir sjá ekki ástæðu til að hafa hann á augljósum stað á lyklaborðinu.

Núna er ég annars að velta því fyrir mér hvort það sé nógu mikið skjól á svölunum til að grilla svínabóg. Eða öllu heldur, hvort Weber-grillið sé nógu vindþétt til þess. Önnur grill væru það líklega ekki en ætli ég láti ekki reyna á það með Weberinn.

Ef ég hefði haft fyrirhyggju hefði ég kynt upp í reykgrillinu (sem ég ætla að fara að nota aftur eftir nokkurra ára hlé) og sett bóginn í það en það tekur of langan tíma. Sjáum til hvernig hitt gengur. Ætli ég nuddi ekki bóginn með rósmaríni, piparkornum og reyksalti. Reikna með að hann þurfi svona þrjá tíma á grillinu, svo kemur í ljós hvernig það artar sig. Ef hann verður ekki gegnsteiktur er það í lagi, við erum svo fá að það ætti að duga að skera utan af honum það sem steikt er og leyfa hinu að malla áfram ...