Niðurstaðan úr kosningakompás Moggans kemur nú kannski ekki mikið á óvart:

Flokkur Samsvörun
Samfylkingin (S) 82%
Nýtt afl (N) 80%
Vinstrihreyfingin - grænt framboð (U) 78%
Frjálslyndi flokkurinn (F) 78%
Framsóknarflokkur (B) 72%
Sjálfstæðisflokkur (D) 68%

Eldfjallið tók prófið á afstaða.is um daginn og var svo fúl, þegar hún reyndist vera Framsóknarmaður, að hún tók það aftur og fékk niðurstöðu sem var henni eitthvað betur að skapi. Ég var að reyna að segja henni að hún væri komin af góðum og gegnum Framsóknarmönnum í ættir fram en hún hlustaði ekki á það.

Ég held ég muni það rétt að afar mínir hafi einu sinni báðir verið í heiðurssæti í Norðurlandskjördæmi vestra í sömu kosningum, annar hjá Framsókn og hinn hjá Sjálfstæðisflokknum. Það var áður en ég fékk kosningarétt en ég held ég hefði nú hvorugan kosið þótt báðir væru sómakarlar (en mjög ólíkir). Ættmenni móðurömmu minnar voru aftur á móti blóðrauðir þingeyskir bolsar.

Disney-myndin í kvöld var með skárra móti og ég horfði á hana af og til. Það voru nefnilega hvorki börn né dýr í henni. Ég veit fátt leiðinlegra en bíómyndir um börn og dýr (með heiðarlegum undantekningum reyndar). Sérstaklega Disney-myndir.

Núna er ekkert á neinni stöð sem mig langar að horfa á nema Tommi og Jenni. Þeir eru reyndar dýr en ...

Allavega skárri en Djúpa laugin.

Líklega kominn tími til að slökkva á sjónvarpinu og fara að finna sér bók.

,,Æi, gleymdi ég að koma með ábótið þitt?" sagði afgreiðslustúlkan á kaffihúsinu þar sem við efnafræðistúdentinn sátum áðan.

Ég kom við í Bókavörðunni á leiðinni heim í dag, keypti bók af Ara Gísla og fékk aðra í kaupbæti. Sú sem ég keypti er gefin út af Bókaforlagi aðventista, ábyggilega sú fyrsta sem ég eignast frá því ágæta forlagi. Þetta er samt ekkert kristileg bók - eða ég er allavega ekki búin að sjá nein merki þess enn - heldur er þetta auðvitað matreiðslubók: Grænt og gott - Heimsreisa í jurtaríkinu. Eru aðventistar grænmetisætur upp til hópa? Ég verð að játa að ég er frekar fáfróð um það.

Sauðargæran er búinn að læra á expressóvél foreldra sinna og farinn að fá sér kaffi sjálfur. Það finnst mér nokkuð hraustlegt, miðað við að hann verður ekki tveggja ára fyrr en í sumar. En kannski ekki skrítið, miðað við vinnustað föðurins.

Systir hans gat bakað pönnukökur nærri hjálparlaust þegar hún var sex ára. Mér sýnist allt stefna í að ég hafi bráðum tvo duglega hjálparkokka.

Þórdís er með áhyggjur af mér. Það er nú óþarfi og til marks um það er hér mánudagsuppskrift (ég veit að það er ekki mánudagur).

Það má bara dreifa hakkinu yfir kartöflurnar án þess að móta buff úr því. En það er betra svona.

Mexíkóbuff á kartöflugrunni

1 kg kartöflur, helst nokkuð stórar
olía til steikingar
600 g nautahakk
2 laukar
1 hvítlauksgeiri
1 chilialdin, fræhreinsað og saxað smátt (eða eftir smekk, má líka sleppa)
1 tsk chilikrydd (ekki chilipipar)
salt
2 dósir tómatar, saxaðir
nýmalaður pipar
100 g rifinn ostur (má sleppa)

Ofninn hitaður í 225°C. Kartöflurnar afhýddar og skornar í stauta (u.þ.b. 1 cm á kant). Olía (1 cm djúpt lag) hituð á pönnu og kartöflurnar steiktar við háan hita þar til þær byrja að taka lit. Best að steikja og hvítlaukurinn saxaður smátt og hrært saman við hakkið ásamt söxuðu chili, chilikryddi og dálitlu salti. Hnoðað saman og síðan mótað í lítil buff - kannski svona 5 cm í þvermál. Kartöflustautunum dreift á botninn á stóru, eldföstu fati, buffunum raðað ofan á og tómötunum hellt þar yfir. Kryddað með pipar og salti, osti stráð yfir, sett í ofninn og bakað í um 25 mínútur, eða þar til kartöflurnar eru alveg meyrar og hakkið steikt í gegn.

Það er þetta með staðalímyndir ...

Ég er hálffimmtug fráskilin vinstrisinnuð kona að norðan með matargerð að aðaláhugamáli.

Stop right there ...

Sko, á grundvelli þessara upplýsinga hugsa ég að ýmsir hafi ósjálfrátt gert sér ákveðna mynd af mér. Ég er viss um að sumt af henni passar ágætlega við mig. Ég er líka jafnviss um að sumt passar alls ekki. Ég er til dæmis engin fyrirmyndarhúsmóðir - langt frá því eiginlega. Ég á ekki kött. Ég hef aldrei á ævinni farið í megrun og ekki stigið á vigt í tíu ár. Ég horfi aldrei á Fólk með Sirrý. Mér leiðast bæði kvennabókmenntir og ástarsögur, les frekar höfunda eins og Terry Pratchett og Steven Saylor - eins ólíkir og þeir eru nú. Ég hef aldrei lært á bíl en veit þó vel hvað startkaplar eru og hugsa næstum að ég gæti tengt þá - allavega færi ég ekki að reyna að skipta um þá. Uppáhalds femínistinn minn er Annie Sprinkle (sem ég er næstum því tengd fjölskylduböndum - ókei, þetta eru ýkjur en femínistableikur bangsi sem var gjöf frá henni átti árum saman fastan samastað á heimili mínu). Ég er ekki sannfærð um að stórhertar refsingar í kynferðisbrotamálum séu rétta leiðin. Ég er ekki sannfærð um að aukið framboð á klámi sé endilega ástæðan fyrir fjölgun kynferðisbrota (og ég er ekki einu sinni viss um að kynferðisbrotum hafi fjölgað svo mikið, það er nú ekki eins og þau hafi verið óþekkt í Skagafirði eða á Akureyri á mínum unglingsárum þar, öðru nær).

Er ég dæmigerð miðaldra kona? Örugglega ekki. Er til dæmigerð miðaldra kona? Það held ég ekki. Ekki frekar en dæmigerð kona yfirleitt. Við erum afskaplega ólíkar og höfum ólík viðhorf og lífsskoðanir. Ef við ætlum að berjast fyrir jafnrétti og gegn ofbeldi og misrétti þurfum við að ná saman á breiðum grunni. Og meðal annars þess vegna þarf félagsskapur eins og Femínistafélagið að gæta þess sérstaklega vel að staðalímynd þess verði ekki eins og sú sem hefur því miður verið að skapast undanfarna daga.

Ég ætla ekki að ganga með femínistum í 1. maí-göngunni á morgun, og það er ekki vegna þess að þær ætla að vera í bleikum bolum með svörtum stöfum (hvorttveggja eru litir sem mér líður afar illa í og mér dytti aldrei í hug að klæðast). Ég er bara búin að sjá svo mikið að undanförnu af sjónarmiðum og skoðunum hjá sumum femínistum sem ég get ekki með nokkru móti sætt mig við. Ég er líka búin að sjá ótrúlega kvenfyrirlitningu hjá ýmsum andmælendum þeirra, sem er svosem ekkert nýtt. Öfgar magna alltaf upp öfgar.

Draumarnir hennar Gyðu skelfa mig, ég get ekki að því gert. Þetta er svo órafjarri mínum draumum. Mig dreymir um þjóðfélag þar sem fólk elur börnin sín upp sem jafnréttissinna, friðarsinna, and-ofbeldissinna ... og það gildir um bæði kynin. Ég hef séð ýmislegt býsna soralegt undanfarna daga sem strákar eða ungir karlmenn hafa verið að skrifa og ég get ekki gert að mér að hugsa: Skyldi mamma þín lesa þetta? Gætirðu sýnt henni það sem þú varst að skrifa? Hvað finnst þér annars um mömmu þína fyrst þú skrifar svona um konur almennt? Það sama gildir auðvitað um stelpurnar líka.

Sko, ég hef alltaf haldið að ég væri femínisti en ég er það kannski ekki. Ekki með þessum formerkjum. Ég er hins vegar jafnréttissinni. Ég er svo mikill jafnréttissinni að ég gaf eftir forræði yfir syni mínum við skilnað, og það var ekki vegna þess að ég teldi mig óhæfa móður. Mér fannst hins vegar að faðir hans ætti að minnsta kosti jafnan rétt og ég. Þetta voru reyndar mistök, eftir á að hyggja, en það hafði ekkert með jafnrétti að gera. Ég þekki ofbeldi gegn konum af ýmsu tagi og frá ýmsum hliðum. Í töluverðu návígi. Ég væri örugglega mun betur launuð ef ég væri karlmaður en það held ég að sé mest mér að kenna en ekki vinnuveitendum mínum. enda hef ég aldrei kunnað að verðleggja mig. Ég hef hins vegar ekkert sérstakt á móti klámi og finnst vændi ekki vera glæpur, þótt hvorugt höfði sérstaklega til mín.

Æi, ég veit það ekki. Ég skil mjög vel að þessar konur séu reiðar. En mér finnst þessi umræða öll vera að fara inn á háskalegar og óheppilegar brautir. Ætli ég haldi mig ekki bara á bakvið eldavélina á morgun.

Ég er pervert. Fyrst hann Sverrir segir það. Reyndar heitir þetta Djúpadalsforvitni á mínu heimili en er auðvitað jafn perverskt fyrir því.

Ég grillaði lambakótelettur kryddaðar með sítrónu, timjani og kummini í kvöld og við borðuðum þær með salati, brauði og hummus. Ljómandi gott en ég ætla nú ekki að koma með uppskrift að þeim núna, ég er búin að vera með svo svipaðar uppskriftir að undanförnu. Aftur á móti er hér uppskrift að öðru tagi - ég eldaði þetta í gærkvöldi bæði sem kvöldmat handa mér og nesti handa efnafræðistúdentinum, sem var að fara að lesa úti í skóla. Öll eldamennskan tók ekki nema korter og svo setti hann sinn hluta í box, greip með sér prjóna (á þessum bæ er kínverskættaður matur yfirleitt borðaður með prjónum) og hélt af stað en ég hreiðraði um mig í sófanum með tölvuna og fór að skrifa uppskriftir, big surprise.

Það voru ekki til plein núðlur í 10-11 (hvenær er eitthvað til í 10-11?) svo að ég keypti bara tvo pakka af súpunúðlum (bragðið skiptir ekki höfuðmáli þar sem ég notaði ekki kryddið úr pökkunum en þetta voru víst sveppa- og kjúklinganúðlur). Ég á wokpönnu, tvær meira að segja, en það er svosem hægt að komast af án hennar. Samt næst nú betri árangur við veltisteikingu ef maður er með wokpönnu og kraftmikla gashellu því málið er að ná upp háum hita í botninn á pönnunni.

Veltisteiking, já. Ég held að ég hafi smíðað það orð á sínum tíma sem þýðingu á stir-fry af því að ég var ekki sátt við aðrar tillögur sem ég hafði heyrt, síst af öllu ,,steiking að austurlenskum hætti", sem var notuð í Matreiðslubók Iðunnar á sínum tíma. Það er að segja, ég veit að ég bjó orðið til en það getur vel verið að einhver annar hafi gert það á undan. Mér finnst þetta fínt orð og nota það alltaf. Ég veit svosem ekki hvort aðrir gera það en ég hef á tilfinningunni að fólk skilji það strax þótt það hafi ekki heyrt það áður, allavega ef það þekkir aðferðina og kannast við heitið ,,stir-fry". Kannski hef ég kolrangt fyrir mér en það hefur allavega aldrei nokkur maður spurt mig hvað orðið þýði þótt ég hafi notað það í fjölda uppskrifta. Öfugt við ýmis önnur íslensk og erlend heiti og hugtök sem ég hef verið að nota.

Veltisteiktur kjúklingur með núðlum

2 kjúklingabringur, fremur stórar
2 pakkar núðlur, sleppa kryddinu
50 g kasjúhnetur
2 msk olía
2 hvítlauksgeirar, saxaðir
2 cm bútur af engifer, saxaður
3 vorlaukar, saxaðir
2 msk sojasósa
2 msk ostrusósa
1 msk austurlensk fiskisósa
1/2 lítið jöklasalatshöfuð, saxað

Kjúklingabringurnar skornar í þunnar, litlar sneiðar, gjarna á ská. Núðlurnar settar í skál, vatn hitað að suðu, hellt yfir og látið standa á meðan maturinn er eldaður. Wokpanna eða venjuleg panna hituð og kasjúhneturnar ristaðar þar til þær fara að taka lit en ekki látnar brenna. Hellt á disk. Olíunni hellt á pönnuna og hún hituð og síðan er hvítlaukur og engifer steiktur við háan hita í 20-30 sekúndur en ekki látinn brenna, Tekinn upp með gataspaða og settur á diskinn hjá hnetunum. Kjúklingabitarnir settir á pönnuna (best að setja ekki alla í einu, heldur bæta þeim á pönnuna smám saman) og steiktir við háan hita þar til hvergi sést lengur í bleikt; hrært nærri stöðugt á meðan. Hvíta og ljósgræna hlutanum af vorlauknum bætt á pönnuna og síðan sojasósu, ostrusósu og fiskisósu. Kasjúhnetur, hvítlaukur og engifer sett aftur á pönnuna og látið sjóða í 2-3 mínútur, eða þar til kjúklingurinn er eldaður í gegn. Salatinu hrært saman við ásamt afganginum af vorlauknum. Núðlunum hellt í sigti og látið renna vel af þeim og síðan hvolft á pönnuna og blandað vel. Smakkað og e.t.v. bætt við meiri sojasósu.

Stundum geta jafnvel sakleysislegustu leitarorð leitt mann á undarlega staði.

Ég sit hérna næstum ein eftir í vinnunni og er að dunda mér við að prenta út gömul próf fyrir efnafræðistúdentinn á milli þess sem ég fikta í vef Markaðsráðs kindakjöts, sem ég hef tekið að mér að sjá um. Ég er að vísu algjör rati í öllu svona en vefumsjónarkerfið heitir nú ekki Easyweb fyrir ekki neitt svo að þetta gengur ágætlega. Held ég. Þið megið gjarna kíkja á þetta og gefa álit. Allar athugasemdir eru vel þegnar nema helst athugasemdir um leitarvélina, ég er þegar búin að biðja tölvudrengina að gera breytingar.

Auðvitað ætti ég að fara á námskeið til að læra betur á kerfið og það stendur líka til. Gallinn er að námskeiðin hafa verið haldin á fimmtudögum og það hefur verið snautt um fimmtudaga að undanförnu. Minnir mig á eitt vorið sem ég var í MA. Af þremur valgreinatímum í viku voru tveir samliggjandi á fimmtudögum og það var frí fjóra fimmtudaga í röð um vorið (ég man ómögulega hver var ástæðan fyrir einum frídeginum). Það var farið ansi hratt yfir sögu í sumum valgreinunum að minnsta kosti þá önnina - og ef ég man rétt var þetta þegar veturinn skiptist í þrjár annir.

Ferlega eru þetta mörg próf sem drengurinn ætlar að láta mig prenta.

Ég er að horfa á Sky News og það er verið að sýna mynd af fimm hundruð allsberum körlum og konum í einhverri stórverslun í London. Ég hélt fyrst að þeirra hefði verið freistað með GSM-síma á krónu eða eitthvað álíka fyrir að mæta, það virkaði á Íslendinga hér um árið. En nei, fólkið fékk ekkert fyrir að mæta og láta mynda sig berrassað, bara loforð um hópmynd.

Ég stóð mig nú að því að vera bara að horfa á innréttingarnar í búðinni og reyna að sjá hvaða verslun þetta væri.

Ég er safnari. Þá er ég ekki að meina matreiðslubækurnar, heldur allt hitt. Kannski væri réttara að segja sankari, því að mér hættir til að sanka að mér drasli og ég á voðalega bágt með að henda hlutum. Alveg sama hve ómerkilegir þeir eru og hve litlar líkur eru til að ég muni nokkurn tíma nota þá aftur. Ég hef verið að reyna að setja mér reglu varðandi dót sem lendir ofan í kössum og kirnum sem er einhvern veginn þannig að ,,ef ég hef ekki saknað þess og ekki einu sinni munað eftir því í þrjú ár, þá á að henda því," en það gengur illa að framfylgja henni í reynd.

Ég var samt áðan að reyna að taka til í herberginu mínu, einkum og sér í lagi kössunum. Sem varð auðvitað til þess að hver einasti flötur var alþakinn dóti og þegar ég kom inn í herbergi eftir matinn og horfði á rúmið mitt hugsaði ég ,,almáttugur, það er ekki nokkur leið að ég sofi hér í nótt." En nú er þetta allt horfið, hluti að vísu í ruslapoka en meirihlutinn náttúrlega aftur ofan í kassa, bara raðað og skipulagt upp á nýtt svo að nú er ég með góða samvisku, ég er búin að gera eitthvað í málinu ... og svo fann ég líka sníðaskærin mín, sem eru búin að vera týnd í tvö ár.

Bara sem dæmi um hvað ég er mikill sankari: Ég á alla Visareikningana mína tólf ár aftur í tímann. Alla launaseðla fimmtán ár aftur í tímann. Alla greiðsluseðla af húsnæðis- og lífeyrissjóðslánum. Ábyrgðarskírteini fyrir heimilistækjum sem voru keypt fyrir fimmtán árum og hent fyrir fimm. Og ef einhver heldur að þetta sé vegna þess að ég sé svo ofboðslega skipulögð og ábyrg í fjármálum ... ha, ha.

En ég var allavega að enda við að henda margra ára birgðum af símreikningum.

Maður er það sem maður drekkur, er það ekki?

Buzz buzz, I am Coffee flavoured. I am popular in the workplace, even though I am often bitter. I am energetic to the point of being frenetic; buzz buzz, out of my way. I tend to overwork myself and need periods of recovery time. What Flavour Are You?

Ætli þessi ,,raunveruleikaþáttur" komi ekki á Skjá 1 innan tíðar?

Mér finnst samt eins og það sé smágloppa í ferilsskránni hjá kynni þáttarins.

Maður veit svosem ekki alltaf hverju á að trúa þegar fréttir eru sagðar af PETA, þær eru stundum svo undarlegar. En það er víst rétt sem ég sá áðan, að samtökin hafi boðið bæjarráðinu í Hamburg í New York-ríki jafnvirði 15 þúsund dollara (í grænmetisborgurum) fyrir að breyta nafni bæjarins úr Hamburg í Veggieburg.

"The town's name conjures up visions of unhealthy patties of ground-up dead cows," sagði talsmaður samtakanna. Reyndar er haldin mikil Burgerfest í Hamburg ár hvert, þar sem borgarbúar halda því fram að hamborgarar hafi verið fundnir upp í Hamburg. Það er reyndar ekki rétt hjá þeim en sjálfsagt að nota tækifærið. Þeir höfnuðu tilboðinu samstundis.

PETA hefur komið með svipuð tilboð áður með litlum árangri, til dæmis vildu þeir endilega að bærinn Fishkill breytti nafninu í Fishsave árið 1996, en það hlaut litlar undirtektir. Bærinn hefur heitið þessu nafni frá því snemma á 17. öld og það er komið af hollensku orði sem þýðir einfaldlega Fiskilækur.