Drap kreppan stóra bakarísmálið?

Annars var ég að hugsa. Hráefnið í þessa 28 kleinuhringi kostaði í mesta lagi 400 krónur, glassúrinn hugsanlega hundraðkall í viðbót - það þýðir að þeir kosta 15-18 krónur stykkið. Eru þeir ekki á svona tíu sinnum hærra verði í bakaríum og búðum? Þannig að við barnabarnið (sem er með umfangsmikla bakarísstarfsreynslu) gætum sett upp kleinuhringjagerð og grætt stórfé. Nú er hvort eð er ekki verið að flytja inn frosna kleinuhringi frá útlöndum ... sem minnir mig á: Ætli vöruúrval hafi breyst mikið í bakaríum að undanförnu? Eru þau farin að baka kruðiríið sjálf? Það kemur þá kannski eitthvað gott út úr fjandans kreppunni ... nema bakararnir séu búnir að týna og gleyma uppskriftunum sínum.

Ég er eindregið á því að barnabarnið eigi að læra bakaraiðn. Hún mundi slá í gegn á því sviði.

Egg til ýmissa nota

Ég mætti á Austurvðll í dag en stoppaði reyndar stutt því ég hafði mælt mér mót við eldra barnabarnið í bænum og hún reyndist sannarlega ekki klædd fyrir neinar mótmælastöður. Missti af eggjakasti en sá reykspól. Hvorugt höfðar sérstaklega til mín, eggjakastið þó enn síður.

Svo að við fórum heim og steiktum ameríska kleinuhringi. Með fjórum eggjum. Fengum 28 feita kleinuhringi og erum frekar saddar. (Nei, þeir eru hreint ekki allir búnir.)

Uppskriftin er hér.


Amerískir kleinuhringir

200 ml mjólk eða vatn
1 pakki þurrger
3 msk sykur
4 egg
100 g lint smjör (eða bráðið)
bragðefni eftir smekk (við notuðum romm, mætti vera vanilludropar, rifinn sítrónubörkur eða annað)
rúmlega 1 kg hveiti
steikingarfeiti, þarf að vera 4-5 cm djúp í pottinum

Vökvinn velgdur þar til hann er nálægt 37°C og hellt í skál. Gerið sett út í ásamt 1-2 tsk af sykri og látið standa þar til gerið er farið að freyða. Þá er afgangurinn af sykrinum settur út í ásamt eggjum, smjöri, bragðefni og hluta af hveitinu. Hrært vel og meira hveiti bætt út í smátt og smátt, þar til deigið er vel hnoðunarhæft og klessist ekki við hendur en er þó fremur lint. Hnoðað vel, mótað í kúlu, sett í hveitistráða skál og látið lyfta sér við stofuhita í 30-45 mínútur. Þá er það slegið niður og flatt út í 1 cm þykkt, eða tæplega það. Hringir stungnir úr því og afskurðinum svo hnoðað saman í kúlu sem er flött út og fleiri hringir stungnir út - það ættu að verða u.þ.b. 14-18 hringir úr deiginu. Raðað á bökunarpappírsörk og látnir lyfta sér á meðan feitin er hituð. Þegar hún er 180-190°C eru kleinuhringirnir settir gætilega út í, 3-5 í senn eftir stærð steikingarpottsins, og steiktir í 1 1/2-2 mínútur á hvorri hlið (þurfa reyndar oftast heldur styttri tíma þegar búið er að snúa þeim). Teknir upp með gataspaða og látið renna af þeim á bökunarpappír. Bestir volgir og þá kannski með flórsykri sigtuðum yfir, eða þeir eru látnir kólna og þykkum glassúr dreypt yfir. Þeir eru samt alltaf langbestir nýsteiktir.

Utanfarir og heimasetur

Ég hef stundum skrifað um það síðata mánuðinn að ég hafi ekkert verið að græða nein ósköp á ,,góðærinu" og sjái þess vegna ekki sanngirnina í því að borga fyrir það allt saman. Sem er alveg rétt hvað Rangerovera og flatskjái og svoleiðis dótarí varðar, ég hef ekkert verið að safna því.

En það er svosem margt annað sem maður hefur verið að nýta sér af blessuðu góðærinu, ég geri mér alveg grein fyrir því. Til dæmis sá ég það einhvers staðar áðan að 7. nóvember í fyrra stóð krónan hærra en nokkru sinni. Einmitt þann dag fór ég til London að eyða gjaldeyri. Við mæðgurnar gistum í svítu á Darlington Hyde Park (það er nú samt ekki eins grand og það hljómar, ætli nóttin hafi ekki kostað um 15.000 krónur á þáverandi gengi), fórum fínt út að borða og gerðum einhver jólainnkaup. Þetta meiddi budduna ekkert að ráði.

Á þessu ári sem liðið er hef ég farið í fjórar aðrar utanlandsferðir og bauð eldra barnabarninu með í eina þeirra. Engin þessara ferða hefur verið neitt sérstaklega dýr þrátt fyrir fall krónunnar í vor (Ítalíuferðin í októberbyrjun varð þó töluvert kostnaðarsamari en stefnt var að en hún var í rauninni ákveðin fyrir hálfu öðru ári.) Ég eyddi allavega ekki meiru í þetta - allt talið - en kostnaðurinn væri af að eiga og reka lítinn bíl í ár (sem væri þó ekki einu sinni á myntkörfuláni). Ekkert verið að miða við Rangerovera hér, enda var ég ekkert að fara í hnattferðir eða tæma amerísk moll.

Ég er hins vegar svo heppin að eiga ekki bíl sem ég þarf að reka og borga af næstu árin - ég sæti þá uppi með hann og þann kostnað - en ég get alveg sleppt því að fara í utanlandsferðir. Mér finnst það ekkert stórmál, það eru ekkert svo mörg ár síðan ég gat með naumindum leyft mér að fara til útlanda þriðja eða fjórða hvert ár. Seinna voru það þrjár eða fjórar utanlandsferðir á ári; þetta jafnar sig út.

Og einhverntíma kemst ég nú aftur til útlanda. Það verða kannski einhver ár í það en ég lifi það alveg af.

Tímaskyn

Getur verið að það sé bara sléttur mánuður síðan ég var úti á Ítalíu, í rútu á leið til Siena, og var að fá óljósar fréttir í SMS-um af bankahruni og hryðjuverkalögum og öllu klabbinu ... ? Mér finnst vera hálft ár síðan. Minnst.

Svo rifjaðist upp fyrir mér að í dag eru einmitt 28 ár síðan ég gifti mig. Það var líka föstudagur. Maðurinn sem ég bjó með var að landa loðnu, hringdi heim í hádeginu og ég sagði honum að hann þyrfti að koma heim og fara í bað því að við ætluðum að gifta okkur klukkan fjögur.

Mér finnst vera hundrað ár síðan. Minnst.

Skuldarbækur

Segir það ekki einhvernveginn allt sem segja þarf um Ísland að bókabúð sem sérhæfir sig í sölu viðskiptabóka skuli heita Skuld?

Bókmenntalandakort

Stundum uppgötvar maður einhvern rithöfund og langar svo að lesa aðra sem skrifa svipaðar bækur - eða bækur sem höfða til sömu lesenda. Og þá mætti reyna að líta á bókmenntakortið.

Það þarf nú ekkert endilega að þýða samt að höfundarnir séu líkir.

Mene tekel ufarsin

Ég er nú að vinna hjá biblíuútgefanda (og þá er ég ekkert bara að tala um Kynlífsbiblíuna). Neinei, enda er ég þokkalega biblíufróð og þegar ég var tólf ára las ég Biblíuna (gömlu þýðinguna) næstum alveg spjaldanna á milli, skautaði kannski hratt yfir suma minni spámennina. En ekki Daníel, ónei. Og þar er sagan alþekkta um letrið á veggnum, mene, mene, tekel ufarsin (eða peres, en ég lærði það svona):

Þau drukku vín og lofuðu guði sína, guði úr gulli, silfri, eir, járni, tré og steini.
En þá birtust fingur á mannshendi og rituðu þeir á kalkið á veggnum í konungshöllinni, gegnt ljósastikunni, svo að konungurinn sá höndina rita.
Konungur brá litum og varð svo óttasleginn að fætur hans kiknuðu og hnén skulfu.
Konungur kallaði háum rómi að sækja skyldi særingamennina, Kaldea og spásagnamennina. Og konungur tók til máls og sagði við vitringana í Babýlon: „Hver sem les þetta letur og segir mér hvað það merkir skal hljóta purpuraklæði, hálsfesti úr gulli og skipa þriðja æðsta tignarsess í ríkinu.“
Allir vitringar konungs komu en þeir gátu hvorki lesið letrið né ráðið það fyrir konung.
Belsassar konungur varð þá afar skelfdur og fölnaði en uggur greip um sig meðal hefðarmanna hans.

En svo kom Daníel spámaður og las letrið og réði fram úr því:

Merking orðanna er þessi: mene, Guð hefur talið stjórnarár þín til enda; tekel, þú ert veginn á vogarskálum og léttvægur fundinn; peres, ríki þitt er klofið og afhent Medum og Persum.

Allt passar þetta nú og Medar og Persar eru náttúrlega Hollendingar og Bretar. En það vantar einhvern Daníel spámann til að útskýra fyrir ríkisstjórninni, seðlabankastjóra og fleirum að þetta eigi við þau.

Ekki mikil glæta

Fyrst ég var að vitna í vin minn hér áðan, þá datt mér í hug að í gær þegar ég var að horfa á fréttirnar rifjaðiist upp fyrir mér vísa eftir afa hans, Benedikt frá Hofteigi, sem ég held að hafi verið ort ekki löngu eftir að Helgi Hós lét til sín taka við þingsetningu um árið:

Á Alþingi er eins og fyrr
ekki mikil glæta.
Mundi ekki meira skyr
mega úr þessu bæta?

Vala frá Dal

Vinur minn hringdi í mig á dögunum og sagði mér að ákveðinn hlutur sem ég hafði upplýst hann um þá fyrr um daginn hefði orðið til þess að hann hefði lagst í rannsóknir og komist að því að ég væri Stella Blómkvist.

Ég varð að hryggja hann með því að svo væri ekki. En röksemdafærslan var býsna sannfærandi hjá honum.

Aftur á móti var ég einu sinni að hugsa um að skrifa mikla ættarsögu í stíl Ísfólksins undir nafninu Vala frá Dal. Sem er ekki einu sinni dulnefni þar sem ég heiti vissulega Valgerður og er frá Djúpadal.

Kannski ég láti verða af því við tækifæri. Láti endurvekja Draupnisútgáfuna sérstaklega fyrir það prójekt. Það er augljóslega markaður fyrir lélega eldhúsreyfara sem starta nýrri nafnatísku.

Örlítið um virðingu og réttlæti

,,Sem stjórnarmaður í Kaupþingi var það skylda mín að verja hagsmuni hluthafanna."

Nei, veistu, Gunnar Páll, sem formaður félags sem heitir núorðið Virðing - Réttlæti, skammstafað VR, af því að gamla Verslunarmannafélagsheitið var víst ekki nógu fínt - þá er það skylda þín að verja hagsmuni félagsmanna og þar með almennings.

Fyrir það erum við að borga þér ofurlaun.

Að maður sem stóð að þessari ákvörðun skuli sitja áfram sem formaður - og stjórn félagsins styðja hann til þess - í því felst hvorki virðing fyrir félagsmönnum VR og hagsmunum þeirra né nokkurt minnsta réttlæti.

Nýjan reit á skattframtalið

Líklega er misjafnlega hreint mjöl í ýmsum pokahornum þessa dagana. Ekki þó mínum, ég er að vandræðast með að flytja dollara heim en ekki út. Og það hefur barasta enginn boðist til að fella niður skuldinarnar mínar. Hvorki viðskiptabankar né vinnuveitendur. Ég var að kaupa eintak af Myrká í búðinni áðan, skrifaði hana hjá mér og hef ekki fengið neitt bréf frá Jóhanni Páli um að skuldin verði felld niður. Með eða án skatta.

Spurning annars hvort þyrfti að setja eitthvað um meðferð á vafasömum tekjum í leiðbeiningar með skattaframtalinu. Eins og er með því bandaríska, eða var allavega. Eða bara sérstakan reit. Eins og Cecil skýrir þetta:

Dear Cecil:
In looking over the instructions that were so thoughtfully included along with Form 1040, I see that "embezzled or other illegal income" is specifically mentioned as a type of income one must report. How long has this been in there? If someone were to report illegal income, would the IRS notify other authorities, or would they be happy just to get their cut?
— Loren B., Dallas

Dear Loren:
IRS has been listing "embezzled or other illegal income" for years, but they don't really expect the nation's criminals to comply. It's just that income-tax evasion is often the only thing prosecutors can pin on big-time crooks. The notice prevents the bad guys from arguing that nobody told them they were required to report their ill-gotten gains. If anybody was actually dumb enough to send in a list of his swag for the year, the folks at the IRS say they'd promptly alert the appropriate authorities.
— Cecil Adams

Kosningavaka

Jú, ég vakti frameftir. Ekki að kosningarnar væru neitt voðalega spennandi svosem - eins og Karl Rove sagði þegar hann var spurður einhverntíma í nótt hvort slæmt gengi McCain kæmi á óvart: maður þarf nú ekki landfræðing til að segja sér að það sé brekka framundan.

Ræðan sem McCain hélt þegar hann var búinn að tapa var ansi hreint góð (þótt hann byrjaði hana á My friends ...). En það sást greinilega að hann var frekar pirraður á stuðningsmönnum sínum, sem byrjuðu strax að púa þegar Obama var nefndur. Og öskra Palin in 2012 ...

Sigurræða Obama er svo hér.

Í kjörklefanum

Dulítið væmið, jájá, en samt ... Snerti einhvern streng. Eins og sagan af 95 ára svertingjakonunni sem skráði sig á kjörskrá og kaus í fyrsta sinn á ævinni. Eða þessari hundraðogeitthvað ára sem var dóttir manns sem fæddist þræll. Maður hefur gott af svoleiðis sögum inn á milli.

Margir segja svipaðar sögur í kommentunum við þessa færslu, af börnum sem eru tekin með að kjósa af því að það skiptir máli. Mér fannst þessi samt skemmtilegust:

,,Well, I did vote for Obama this morning. I used to take my kid, but there was no fargin way to separate a high school student from a bed before 11:00 am on her day off.

Even Barack can't work miracles ..."

Nokkuð til í því.

Ég man ekki hvort ég tók nokkurn tíma börnin mín með í kjörklefa en gagnlega barnið var einu sinni tekin með og aðstoðaði frænku sína við að kjósa Fylkinguna, sællar minningar.

Hver á hvað II

Hmm, Hreinn Loftsson búinn að kaupa Birtíng og þar með DV. Það náttúrlega breytir öllu þar sem hann er algjörlega óháður og í engum tengslum við Bagu - nei, ég meinti Baug.

Ég held ég snúi mér alfarið að bandarísku forsetakosningunum næstu klukkutímana. Ég skil þær alveg, þannig séð. Þótt ameríkanar séu klikk.

Eins og svart og hvítt ...

Þessi mynd er dálítið skemmtileg: hvítur Obama, svartur McCain.

Svo skal böl bæta að bent sé á annað verra

Jújú, þetta gæti alveg verið verra.

Ef maður ætti heima í Zimbabwe, til dæmis.

Eða Sómalíu.

Sjálfsbjargarviðleitni eyðilögð

Nei, ég er ekkert að tala um sjálfsbjargarviðleitni bankamanna. Neinei.

En ég skil samt ekki hvað er alltaf á þessum síðustu og verstu tímum verið að bregða fæti fyrir framkvæmdaglatt fólk með sjálfsbjargarviðleitni og spilla fyrir gjaldeyrissparandi og gott ef ekki bara gjaldeyrisskapandi framleiðslu. Fyrst var það landabruggstöð nágranna minna við Laugaveginn, svo amfetamínfabrikka Tinds og Jónasar ehf í Hafnarfirði, sem var svo stór í sniðum að Mogginn verðmat framleiðsluna í evrum, og nú umfangsmikil ylræktun í Garðabæ.

Ég er steinhætt við svepparæktunina í geymslunni sem ég var að plana á dögunum, og var það þó bara til heimabrúks. Alveg óvíst að maður fengi að vera í friði með það.

Erla

Jæja, þá er bókin um hana Erlu farin í búðir. Mér stendur hún svolítið nærri því að ég annaðist um hana hér á forlaginu - eitthvað minntist ég á það seint í sumar að ég hefði sökkt mér niður í 8. áratuginn, það var ástæða fyrir því.

Ég ætla svosem ekki að segja margt um bókina annað en að ég er býsna ánægð með útkomuna. Ég þekkti Erlu ekki fyrir og það er ekki hægt að segja að saga okkar sé lík að nokkru einasta leyti en samt voru alveg ótrúlega margir snertifletir á milli okkar þegar málin voru skoðuð og ég tengdist þessari bók meira en ansi mörgum öðrum sem ég hef komið nálægt á liðnum árum.

Ostar og gjaldmiðlar

Mig langaði í ost áðan.

Fór og sótti ostinn (sterkan gouda), tók norska Spar-ostaskerann, þennan sem sker þunnu sneiðarnar, ætlaði að fara að skera, hikaði, það rann upp fyrir mér að ég er ekkert mikið hrifnari af norska ostaskeranum en hugmyndum um norsku krónuna. Tók hníf og skar mér þykka sneið. Almennilega.

Eina sem dugir.

Amman lifði ekki kosningadaginn

Madelyn Dunham, amma Baracks Obama dó víst í kvöld og kom ekki á óvart - en manni finnst að það hefði verið gott ef hún hefði getað lifað svo sem tveim dögum lengur.

Hörkukvenmaður.

Sódóma, Gómorra og Evrópusambandið

Það er prédikari á Omega að segja að heimskreppan sé hommadýrkun og guðleysi Evrópusambandins að kenna. Eða eitthvað í þá áttina. Og stefni okkur beint í Sódómu og Gómorru. Ef ég væri ekki búin að vera þeirrar skoðunar síðustu 15 árin eða svo að við ættum að ganga í Evrópusambandið við fyrsta tækifæri hefði hann allavega sannfært mig um það með þessu. Sódóma og Gómorra er fjandakornið ekki mikið verri en Ísland akkúrat núna. Og sennilega meira fjör.

Mig vantar öflugri reiknivél

Ég ætlaði að reikna út hver minn hluti væri í fimmtíu milljarða skuldauppgjöfinni sem Kaupþingsstarfsmenn fengu á dögunum. En reiknivélin mín tekur víst ekki svo háar tölur. Það er svo ansi margt sem þarf að reikna þessa dagana. Einhvernveginn efast ég um að ég hefði fengið sama hluta í gróðanum ef allt hefði nú farið á annan veg.

Ókei, kannski er verið að búa til einhverja Lúkasa (eða öllu heldur einhverja Helga ekkihundamorðingja) í bankakerfinu. Kannski. En þetta virðist hafa verið þvílíkt þrugl alltsaman.

Jól og skuldir

Jólaskreytingar. Ææææ. Einhvernveginn er maður ekki beint í skapi fyrir svoleiðis þessa dagana. Og auglýsingar um jólahlaðborð og svoleiðis höfða frekar lítið til mín.

Jólin eru sosum ágæt en þau byrja ekki í fyrstu viku nóvember, sveimérþá. Og þetta verða erfið jól hjá mörgum, kannski alveg óþarfi að vera að gera of mikið úr þeim of snemma.

Ég er annars alvarlega að hugleiða að leita aftur til bernskunnar og vera með heimasmíðað jólatré vafið með grænum kreppappír eins og var heima þegar ég var lítil. Nema ég held ég treysti mér ekki alveg til að smíða það ...

En það er nú ágætt að heyra að einhverjir bankamenn geta haldið jólin almennilega og þurfa ekki að hafa áhyggjur af skuldunum. Það verða nógir um það.

Rauðu ríkin og bláu ríkin

Ég var að velta fyrir mér af hverju litur demókrata í forsetakosningunum í Bandaríkjum er blár og repúblikana rauður - maður er jú vanur því hér að íhaldið sé blátt - en svo er þetta bara tilviljun. Byrjaði náttúrlega allt með litasjónvarpinu. Og nýtilkomið að liturinn sé fastur, áður fór það eftir því hvor flokkurinn var við völd, þ.e. flokkur sitjandi forseta (hver sem hann var) hafði rauða litinn í einum kosningum, bláa í næstu.

En þegar Bush hafði rauða litinn 2000 (sem ,,áskorandi") og svo aftur 2004 (sem sitjandi forseti) var tvískiptingin svo glögg og menn urðu svo fastir í því að tala um ,,rauðu ríkin" og ,,bláu ríkin" að það var ákveðið að halda því bara.

Sem er ágætt því að ég er loksins búin að læra hvort er hvort.

Hver á hvað?

Hvernig er annars með Birtíng og þar með talið DV - er það inni í Rauðsólardæminu hans Jóns Ásgeirs eða ekki? Skiptir reyndar líklega ekki máli því að Stoðir Invest eiga Birtíng og Jón Ásgeir á Stoðir að mestu (nema fyrirtækið er í greiðslustöðvun ...) - æi, ég er annars löngu hætt að botna í þessu og vita hver á hvað og hvað er hvurs og hver er farinn á hausinn og allt það.

Ég er aftur á móti svo heppin að vinna hjá fyrirtæki sem er fjölskyldufyrirtæki að hálfu. Hinn helmingurinn (Mál og menning) á sig sjálfur og ég hef nú aldrei skilið alveg hvernig það virkar - en það hefur gengið hingað til.

Píparapólitík

... his ideology is completely different to what democracy stands for ...

Óbókhneigður hjálparkokkur

Eldra barnabarnið var sérlegur hjálparkokkur minn í fyrrasumar þegar við vorum að mynda fyrir Af bestu lyst 3, gerði meira að segja suma réttina að einhverju eða öllu leyti og er að sjálfsögðu getið á kreditsíðu sem aðstoðarmanns í eldhúsi. Hún kom í gær og fékk að sjálfsögðu afhenta bók.

Svo kom mamma hennar og ég ætlaði að gefa henni bók líka. Barnið sá nú ekki beint ástæðu til þess. Það þyrfti sko ekki nema eina svona bók á þeirra heimili.

-En ég hélt að þú vildir kannski eiga eintak til að geyma, sagði ég -Ég meina, nafnið þitt er í henni og allt.

-Til hvers eiginlega? spurði barnið hneykslað. -Þetta er bók.

Bækur eru fyrirbæri sem hún hefur lítinn áhuga á svo vægt sé til orða tekið. Svo að niðurstaðan varð sú að þær fóru bara með eina bók, stúlkan sagði að mamma sín gæti bara haft hana og notað ef hún vildi, ekki mundi hún gera það. Auk þess er hún að búa til sína eigin matreiðslubók með uppáhaldsuppskriftunum sínum og hefur enga þörf fyrir aðra þrátt fyrir áhuga á matargerð. Síst af öllu einhverja hollustubók.

Öðru máli gegnir um bróður hennar, hann var sármóðgaður af því að systirin fékk bók og hann enga, svo að það endaði með að ég lánaði honum bók sem ég keypti í bókabúð páfagarðs á dögunum og var þó hvorki kristileg né matreiðslubók. Hann var alveg sáttur við það.

Ég athugaði sérstaklega hvort ekki væri til matreiðslubók Vatíkansins en svo reyndist ekki vera svo að Vatíkanið verður víst enn um sinn eitt af þeim löndum sem ég á ekki matreiðslubók frá. - Reyndar á ég bók með uppskriftum frá matreiðslumeisturum páfa síðustu sex hundruð árin eða svo en missti alla trú á henni þegar ég sá fyrstu uppskriftina, sem átti að vera frá fjórtánhundruð og eitthvað og innihélt tómata.

Véfréttin á Skólavörðuholtinu

Það rann skyndilega upp fyrir mér áðan að ég er svo forspá að engin af völvum Vikunnar gegnum tíðina hefur roð við mér. Því miður get ég ekki útskýrt þetta nánar af ýmsum ástæðum - en ég þarf greinilega að finna ákveðna bók sem ég kom einu sinni nálægt og lesa hana rækilega til að sjá hvaða fleiri tákn gætu verið að birtast núna. Ég hef grun um að þá komi ýmislegt í ljós.

Eða reyndar er ég meiri véfrétt en völva. En sama er.

Hannes, ostaskerinn og hinn gullni meðalvegur

Maður getur barasta varla vatni haldið yfir fórnfýsi og samfélagslegri ábyrgð allra útrásarvíkinganna sem streyma nú heim (eða láta taka við sig viðtal í útlöndum) og eru reiðubúnir að hjálpa til við að bjarga þjóðarbúinu. Með ráðum og dáð. Eða allavega ráðum.

Sjálf lagði ég mitt af mörkum til að bæta hag þjóðarinnar áðan þegar ég hætti neyslufylleríinu, ákvað að skera mér ekki þykka sneið af osti oná ristaða brauðið eins og ég hef verið gjörn á síðustu árin, heldur leitaði uppi norska ostaskerann minn, sem er framleiddur í fabrikku mannsins sem fann upp ostaskera og heitir að sjálfsögðu Spar - ostaskerinn alltsvo, uppfinningamaðurinn hét Thor Bjørklund - og sker alveg extraþunnar sneiðar.

Norðmenn hafa kosið ostaskerann þriðju merkustu uppfinningu sögunnar. En ég var að hugsa um það áðan að það væri kannski til einhver millivegur. Milli Hannesar Smárasonar og Thors Bjørklund, sko.