Sisyfos

Ég bað einkasoninn um að tæma nokkra kassa af því að mig bráðvantaði kassa til að geta lokið við að tæma bókahillurnar sem ég ætla að flytja á sunnudaginn (og NB, ef einhver getur hjálpað mér að flytja á sunnudag væri það afskaplega vel þegið).

Þegar ég kom heim áðan var hann búinn að tæma nokkra kassa, það vantaði ekki. Og hafði raðað DVD-diskunum sem hann tók úr þeim vandlega upp í þær bókahillur sem ég var þegar búin að tæma.

Ég er að vísu búin að sjá lausn á þessu. Ég sel honum andskotans bókahillurnar og kaupi nýjar. Slepp við að flytja þessar. Þarf að bera það undir hann á morgun.

Maður með hatt á hestbaki

Ég var að fletta Sirkus í morgun og varð að orði, þegar ég kom að blaðsíðu fimm, að nú þætti mér Reynir Trausta farinn að ganga fulllangt.

Tölvuskjár

Vill einhver hirða frekar lítið notaðan 17 tommu tölvuskjá? Eða fer hann bara í Sorpu?

Sko ...

P.S. Það þýðir samt ekkert að bjóða sig fram til að leysa vandamálið með því að losa mig við súkkulaðið. Ég hef enga trú á að þetta verði langvinn krísa.

Bara svo það sé á hreinu.

Krísa

Ég er í megakrísu, ætli það sé fimmtugskrísan?

Málið er þetta: Ég er með fullt af súkkulaði fyrir framan mig.

Mig langar ekkert í það.

Ef þú skilur ekki vandamálið ertu karlmaður.

Tölvulíf

Ég var stödd á skrifstofu hjá manni útí bæ laust upp úr átta í morgun og þurfti þá að opna gmailið mitt til að komast í ákveðinn póst þar og vinna aðeins á tölvunni hjá manninum. Þegar ég gekk áleiðis upp á Skólavörðuholt aftur áttaði ég mig á því að ég mundi ekki hvort ég hafði skilið gmail-síðuna eftir opna. Eitt andartak fannst mér þetta hræðilegt en svo rann upp fyrir mér að það væri nú sennilega ekki margt þarna sem ekki mætti hver sem er sjá ef út í það fer. Líf mitt er sem opin bók - nei, ekki alveg reyndar. En þau leyndarmál sem ég kann að eiga mér eru svosem ekki á gmailinu.

Sem er eins gott.

Tímarit fyrir sérvitringa

Ég var spurð í kommenti við færsluna hér að neðan hvort ég hefði ekki fengið vel borgað fyrir greinina. Það var satt að segja í fyrsta skipti að ég held sem einhverjum hefur dottið greiðsla í hug.

Þetta hefti er helgað minningu góðvinar míns og læriföður og það var þess vegna sem ég var beðin um að skrifa grein. Sá maður gaf sjálfur út tímarit í yfir 20 ár sem var virt um allan heim af áhugafólki um matarmenningu og matarsögu. Það kom út þrisvar til fjórum sinnum á ári og greinarhöfundar voru fræðimenn, kokkar og áhugamenn úr öllum heimshornum. Sumir heimsfrægir. Mikill metnaður var að baki útgáfunni og geysileg vinna lögð í hana. ,,Always, the standard of publication quality was exceptional, and the literary voices that came to life were unique and subtle," segir í nýlegri umsögn um tímaritið. Samt var aldrei neinn gróði af útgáfunni, enda kaupendahópurinn takmarkaður við ákveðinn hóp sérvitringa. Þetta var áður en matur komst í tísku. Því var þetta hugsjónavinna af hálfu allra sem lögðu hönd á plóginn.

Á öllum þessum tíma gerðist það aðeins einu sinni að höfundur færi fram á - og fengi - greiðslu fyrir framlag sitt. Það var Íslendingur.

Fræðikonan Nanna

Fyrst ég var nú að monta mig af einkasyninum og verðlaunamústasinu hans, þá ætla ég að monta mig örlítið af sjálfri mér líka. Ekki yfirskegginu mínu, enda er ég ekki enn komin með neitt slíkt - í mesta lagi nokkur búkonuhár á hökuna - nei, en ég var á dögunum að fá í hendur nýjasta hefti tímaritsins Moving Worlds, A Journal of Transcultural Writings, gefið út af enskudeild háskólans í Leeds, og þar er grein eftir mig, Making Leafbread: The Bread That Makes You Belong. Þetta er, eins og nafnið bendir augljóslega til, grein um laufabrauðsgerð. Út frá samfélagslegu sjónarmiði, reyndar.

Ég frétti það utan að mér áður en upplýstist hvað ég ætlaði að fara að taka mér fyrir hendur að ég væri að fara að sinna fræðistörfum. Það er aðeins orðum aukið en þetta er allavega byrjun ...

Kannski er ekkert nafn á listanum yfir höfunda efnis sem neinn annar en ég mundi kannast við. En ég held að ég eigi bækur eftir a.m.k. helminginn af þeim sem þarna eru.

Stóra ísskápsmálið

Stóra ísskápsmálið er leyst. Þ.e. ísskápur Bistrós er kominn úr forstofunni og upp á ritstjórn svo að ég þarf ekki lengur að gera mig granna og beita alkunnri kroppafimi minni þegar ég kem í heimsókn.

Sjálf þarf ég að koma einum eða tveimur hlutum út af Kárastígnum sem komast ekki niður stigann - eða þeir komust allavega ekki upp hann á sínum tíma - en það er minna mál því að það er hægt að taka þetta af svölunum og nota kaðla.

Hinn möguleikinn er að hella bjór í einkasoninn. Hann hefur komið ótrúlegustu hlutum upp stigann þegar hann hefur fengið sér í tána.

Verðlaunaskegg

Já, og svo ætla ég að láta þess getið að elskulegur einkasonur minn vann mústas-keppni Októberfestar (segir maður það?) HÍ með glæsibrag (enda skartaði hann einkar flottu skeggi) og fékk í verðlaun klippingu og brúnkumeðferð.

Því miður eru þeir sem misstu af að sjá verðlaunamústasið of seinir til að sjá það í eigin persónu; drengurinn er búinn að raka sig. En nú er spurning hvort hann fer í brúnkumeðferðina. Hér má allavega sjá hann með mústasið og dálítið brúnan.

Flutningar hafnir

Jæja, ég er byrjuð að flytja. Komin með sirka fjórðung af matreiðslubókasafninu á Grettisgötuna - nei, líklega ekki nema svona 20%. En slatta samt. Og heila þrjá stóla. Og ýmislegt annað. Sonurinn og uppáhaldstengdasonurinn sáu alveg um að bera þetta, þeir eru svo röskir. Svo ætlar uppáhaldstengdasonurinn að mála það sem mála þarf. Framhaldsflutningar seinna í vikunni eða um næstu helgi, ég kalla eftir hjálp þegar þarf. Má allavega ekki vera að því að flytja neitt á morgun. Saumaklúbbur og allt.

Og nú hefur rýmkað dálítið á Kárastígnum, nóg til að ég get haldið áfram að setja í kassa.

Svo er það bara ferð í Ikea einhvern næstu daga og fjárfesting í nokkrum Billyum. Ég ætla ekki að nota Lundia-hillurnar sem hafa fylgt mér í meira en 25 ár áfram. Þær hafa samt gegnt hlutverki sínu ágætlega. Einhver sem vantar hillur í geymsluna? Ég þarf líka að losa mig við gamlan fataskáp sem er upprunninn á Landspítalanum eftir því sem ég best veit, var afskrifaður þar og fluttur norður í Skagafjörð fyrir sirka 45 árum og geymdi þar allan fatnað sex manna fjölskyldu. Ég eyddi hálfri bernskunni uppi á þessum skáp. En nú er ekki pláss fyrir hann lengur.