Hnignun millahverfisins

Ég skrifaði í fyrra um fasteignaverðið hér í grenndinni, einkum þó í nýja húsinu sem blasir við út um gluggann á vinnuherberginu mínu.

En eitthvað er status millahverfisins líklega farinn að dala. Allavega gengur hvorki né rekur að selja þessar íbúðir, sjö eða átta standa auðar nú ári seinna - reyndar var búið að flytja inn í einar tvær þeirra en nú standa þær allt í einu auðar. Fermetraverðið reyndar komið niður fyrir fjögur hundruð þúsundin. Philippe Starck-klósettin virðast ekki duga. Ekki heldur útsýni yfir á svalirnar hjá mér (og alla leið inn á bað ef ég gleymi að loka svalahurðinni). Reyndar búið að taka verðið út í sumum auglýsingum, sem líklega þýðir ,,plís, gerið tilboð, við verðum að fara að losna við þessar íbúðir".

Í haust var þetta að verða dálítið eins og Rear Window - enginn dró fyrir og ég gat fylgst með lífi nágrannanna í hvert skipti sem ég leit upp frá tölvuskjánum. En nú standa íbúðirnar þar sem mest var að gerast tómar. Ekki að ég hafi séð neitt merkilegt svosem, hvorki morð né annað. Enda enginn Hitchcock hér á sveimi.

Partí, biblíuritstjórn og ekkiveislur

Innflutningspartí Forlagsins í gærkvöldi fór hið besta fram. Eða allavega á meðan ég var þar. Vel mætt og mikið spjallað. Ég sagði höfundi einum bernskusögu af mér sem hann sagðist ætla að nota í næstu bók; ég mun ekki ásaka hann um þjófnað fyrir það.

Annars var töluvert verið að ræða um Biblíuna. Niðurstaðan var eiginlega sú, alveg burtséð frá trúarskoðunum, að ef almennilegur forlagsritstjóri hefði haft hönd í bagga þegar Biblían var fyrst gefin út, þá liti hún nú töluvert mikið öðruvísi út en hún gerir.

En nú ætla ég að fara að vígja græna kjólinn minn í ekkifermingarveislunni hans bróðursonar míns. Sjálf hélt ég á sínum tíma bæði ekkifermingarveislu og ekkistúdentsveislu fyrir einkasoninn; vonandi kemur ekki til þess að ég þurfi að standa fyrir ekkibrúðkaupsveislu handa honum.

Tækjafatlaða konan

Fór inn í Kringlu í hádeginu aldrei þessu vant til að kaupa mér nýjan síma, sá gamli týndist nefnilega (en ég var reyndar á leiðinni að fara að skipta hvort eð var). Reyndar ætlaði ég að fá síma sem er bara til að hringja í/úr og senda SMS en svo einfaldir símar fengust ekki, þessi er víst með myndavél og fleiru. Jæja, það er svosem enginn stór galli. Mér finnst allavega traustvekjandi að leiðbeiningarnar byrja á ,,Kveikt verður að vera á símanum ..." Þetta er semsagt sími fyrir tækjafatlað fólk, geri ég ráð fyrir. Sem var það sem mig vantaði. Það eru einmitt svona hlutir sem þarf stundum að segja mér.

Ég er viss um að ég finn gamla símann þegar ég kem heim í dag. En eins og ég sagði, ég var á leiðinni að fá nýjan. Hef bara þennan fyrir afmælisgjöfina mína (nei, það er ekki fyrr en í næstu viku).

Um höfunda og heimildir

Ég er búin að vera að lesa töluverðan hluta af Hæstaréttardómnum í Hannesarmáli (Halldórsmáli?) og ég verð að segja að eftir að hafa skoðað ýmis af dæmunum þarna finnst mér þetta hárréttur dómur. Auðvitað hljóta minningabækur Halldórs og annað sem hann lét eftir sig alltaf að verða aðalheimildin um stóran hluta ævi hans, auðvitað fer ekki hjá því að sá sem skrifar um Halldór noti þær heimildir grimmt - en það er ekki sama hvernig það er gert og um það snýst málið að mínu viti.

Og ef einhverjum finnst í lagi að gera þetta svona - taka upp langar klausur með sterkum höfundareinkennum, án gæsalappa eða tilvísana en meira og minna orðréttar, víkja við stöku orðum, sleppa einhverju og bæta öðru við (aldrei til neinna bóta upp á stílinn þó) og birta þetta sem sitt höfundarverk eða að minnsta kosti þannig að engin leið sé að sjá hvað er hvurs - ef þetta er í lagi, ja, hvað er þá ekki í lagi? Hvar liggja mörkin - eða eru engin mörk?

Fyrir nokkru gerðist það að birtar voru á vefsíðu nokkurri langar klausur (heilar flettur) úr Matarást, orðréttar að mestu en orðalagi þó svolítið breytt, öllu minna en t.d. í fyrstu klausunni í Hannesardómnum. Þess var (stundum) getið fyrir neðan að heimildin væri Matarást og þeir sem ábyrgð báru á síðunni virtust telja það duga. Ég hafði samband og bað um að þetta yrði tekið út. Það var gert samstundis en mér skildist að fólk hefði talið sig standa hárrétt að málum, sú sem sá um þetta ,,er með sínar upplýsingar ofan úr Háskóla Íslands, nákvæmlega þær sem hún hefur stuðst við þegar hún hefur skrifað ritgerðir sínar."

Ég taldi það firru en nú sé ég að hún hefur líklega verið nemandi Hannesar. Hélt reyndar að konan hefði verið í íslensku en trúi því varla að Eiríkur bróðir leiðbeini sínum nemendum svona um ritgerðasmíð.

Kakó, kleinur og kúruteppi duga víst alveg

Ég ákvað að bera það undir eldra barnabarnið hvort ég ætti að bæta mig eitthvað verulega í ömmulegheitum, ekki síst með tilliti til núverandi verkefnis, en hún sagði að ég þyrfti þess ekki; ,,þú ert búin að prjóna fullt, það er alveg nógu ömmulegt". Og ég var að enda við að kenna henni að búa til ömmukakó. Svo að við vorum sammála um að ef við steiktum bráðum saman kleinur (henni þykja þær vondar en skemmtilegt að búa þær til) væri mér alveg óhætt að halda áfram við símavændið án þess að eyðileggja ömmustatus minn gjörsamlega. Það er að segja í augum Boltastelpunnar.

Ég held ég sé ekkert að ræða þetta við bróður hennar, er nokkuð viss um að honum finnst ég afskaplega ömmuleg í alla staði. Eins gott samt að hann frétti ekki af því að ég hafi farið í páskaeggjasmakk og ekki tekið hann með. Þá er ég viss um að status minn mundi hrapa allverulega hjá drengnum.

Vafasöm spurning

-Er mér óhætt að byrja á símavændinu núna? spurði ég áðan.

Áttaði mig svo á að það gæti misskilist og umorðaði spurninguna.

Páskaeggjanostalgía

Ég var í páskaeggjasmökkun áðan. Smakkaði átta misgóð páskaegg. Allt í lagi með það en á heimleiðinni fór ég að hugsa um páskaeggin sem ég fékk þegar ég var lítil. Einhvernveginn voru þau nú svo miklu betri (eða ég með einfaldari smekk). Lítil, hugsanlega sambærileg við Nóaegg nr. 3 núna (ætli þetta hafi ekki einmitt verið Nóaegg?). Fóturinn var steyptur sérstaklega og límdur neðan á þannig að þótt hann væri brotinn af gat eggið haldist heilt. Og svo var súkkulaðimynstri sprautað á samskeytin á eggjahelmingunum. Skreytingin var gulur ungi sem mátti borða, úr - nei, ekki marsípani líklega, heldur einhvers konar sykurmassa. Hann var nú ekkert góður en maður borðaði hann samt.

Ég man ekki lengur hvert innihaldið var. Einhverjir konfektmolar ábyggilega, og eitthvað fleira. Það skipti minnstu máli. Var líka borðað fyrst en páskaeggið sjálft treint sem lengst.

Páskaegg og mjólkurglas. Fullkomin blanda, fannst mér. Ég man að ég hellti stundum eggjahelming fullan af mjólk og drakk hana úr egginu. Það var ekkert til betra.

Frá geimferðum til símavændis

Einn aðalkosturinn við starfið mitt er fjölbreytnin. Gærdagurinn byrjaði á geimvísindum, fór yfir í kynlífshandbók og endaði á Dostojevskí. Og í dag er það áhættustjórnun og svo bíður heimspeki og símavændi. Já, og matreiðslubók er þarna einhversstaðar. Og orðabók.

Ég hélt einu sinni að það yrði frábært að vinna bara við mat og mataruppskriftir allan daginn. Og það var það. Um tíma.

En fjölbreytnin er skemmtilegri.

Draugavegur

Ég held ég hafi talið sautján auð verslunarpláss á leið minni niður Laugaveg/Bankastræti í morgun. Og tvö til viðbótar sem verða rýmd á næstu dögum.

Sum að vísu í húsum sem stendur til að rífa (eða ekki). Önnur standa bara auð.

Það er eitthvað mikið að.

Ömmustílbrot

Hérna tala ég um að fara að verða ömmulegri og svo er það fyrsta sem ég fæ að heyra í vinnunni komment um hvað nýja klippingin mín sé pönkuð.

Ég er samt miklu frekar hippi en pönkari í mér (reyndar ætti ég líklega að reiknast til diskótímabilsins en það var aldrei alveg minn stíll og ég veit heldur ekki hvernig diskóömmur eru - sennilega voða flottar og smart) en hippaömmur eru með sítt grátt hár eða fléttur. Ég er búin með það tímabil. En fötin mín eru ábyggilega meira í hippa- en pönkstílnum.

Jæja, best að halda áfram við kynlífshandbókarprófarkalesturinn. Það er reyndar ekkert sérlega ömmulegt heldur.

Ég er enginn Arnar

Þegar ég var að ganga í vinnuna áðan kom ég að bíl sem var lagt upp á gangstétt í Garðastrætinu, svo nálægt vegg að það var ekki nokkur leið (ekki einu sinni fyrir manneskju sem er töluvert fyrirferðarminni en ég) að komast þar framhjá. Ekki nema brjóta hliðarspegilinn af bílnum.

Eitt andartak datt mér reyndar í hug að taka Arnar Grant mér til fyrirmyndar. En ég er ekkert vöðvatröll og auk þess mesta friðsemdarmanneskja svo að ég beit á jaxlinn, bölvaði í hljóði, tók á mig sveig og kjagaði yfir svellbunkann við gangstéttarbrúnina og út á götu til að komast framhjá bílhelvítinu.

Ég var að hugsa um að taka með mér myndavél á morgun til að geta myndað bíla sem hindra ferðir fótgangandi ömmu um miðbæinn og birt á blogginu en svo mundi ég að það getur haft ákveðnar hættur í för með sér að mynda brot manna.

Átak í ömmulegheitum

Ég þyki víst ekkert voðalega ömmuleg. Sem ég ætti náttúrlega að vera miðað við að eftir innan við þrjú ár gæti ég verið orðin langamma ef Boltastelpan tekur mig sér til fyrirmyndar í táningaóléttum, sem ég vona reyndar að hún geri ekki.

Þetta er eiginlega ekki nógu gott svo að nú hef ég ákveðið að leggja mig fram um að vera ömmulegri en áður. Prjónaskapurinn sem ég er búin að leggja stund á að undanförnu er þáttur í því (í gær prjónaði ég húfu og vettlinga á Sauðargæruna úr afgöngum af garninu sem ég notaði í teppið) og svo keypti ég ömmulega gardínukappa í Rauðakrossbúðinni á dögunum og er búin að hengja þá upp í stofunni og borðstofunni. Ég fór í klippingu áðan og var að hugsa um að biðja um eitthvað ömmulegt en hætti við það. Hefði náttúrlega getað látið lita hárið grátt en fyrst það vill ekki grána af sjálfu sér held ég samt að ég láti það ógert.

Næsta skref verður líklega að steikja kleinur.

Hmm, hvað gera típískar ömmur fleira? Ég var að átta mig á að ég hef ekki hugmynd um það.

Hafragrautspönnukökur

Litlar hafragrauts-pönnukökur? Hefur það ekki heitið grautarlummur hingað til?

Svo finnst mér að mbl.is ætti að kosta prófakalestri upp á þetta. Eins og fleira, sbr. norska uppgjafabiskupinn Vårt Land í morgun.

Ábyggilega fínustu lummur samt hjá Bjarna.

Tímaruglingur

Það var orðið albjart þegar ég gekk í vinnuna í morgun, í fyrsta skipti að ég held síðan ég flutti mig hingað vestureftir. Ekki nóg með það, heldur var óvenjumargt fólk á ferli - og sumt af því reyndi ekki einu sinni að betla af mér klink - og bílaumferð á Laugavegi með meira móti, ég sá jafnvel afgreiðslufólk að bardúsa í einni eða tveimur búðum, svo að ég var farin að velta því fyrir mér í alvöru um tíma hvort ég hefði kannski litið vitlaust á klukkuna, eða hvort væri búið að breyta klukkunni (var það ekki einmitt gert í einhverjum löndum allavega núna um helgina?) og ákvörðun um það hefði bara hreinlega farið framhjá mér?

En svo mundi ég að Villi Egils er löngu farinn af þingi og aðrir hafa ekki verið harðir í að halda klukkubreytingarvitleysunni til streitu.

Ip-sex

Ef þú þarft að vita ip-töluna þína geturðu til dæmis smellt hér.

Skilyrði að hafa hljóðið á. En ekki prófa þetta í vinnunni. Og ekki fyrir framan saklaus börn og viðkvæmar konur.

Ég þoli ekki klósetthreinsiefnaauglýsingar ...

Er rosalega mikill peningur í klósetthreinsiefnabransanum hér á landi? Ég spyr nú bara af því að mér finnst varla koma svo sjónvarpsauglýsingatími að maður sé ekki neyddur til að horfa á eitthvert klósettógeð. Ætli allar þessar auglýsingar borgi sig?

Þær eru allavega ekki að verka þannig á mig að ég rjúki upp til handa og fóta og fylli allt af mismunandi klósetthreinsiefnum og stöffi. Reyndar keypti ég einu sinni þetta þarna langa hvaðþaðnúheitir sem mér skildist að ætti að vera svo maður þyrfti ekki alltaf að vera að færa klósetthreinsistöffið. (Annars skil ég ekki af hverju blessuð konan sem er alltaf að góna oní klósettið sitt og stynja notar ekki bara klósettbursta.)

Það sturtaðist niður í klósettið eftir þrjú skipti, sat þar fast og meiri háttar mál að ná því þaðan.

Kúruteppi og bláir endar

Gærkvöldið fór í að klára kúruteppi Sauðargærunnar. Ja, eða reyndar var það ekki fyrr en í nótt sem ég lauk við kögrið. Er samt enn að velta fyrir mér hvort ég eigi að setja kögur á endana líka. Það var að vísu mælst til þess að endarnir á teppinu yrðu bláir (uppáhaldslitur) og það er ekki nóg eftir af bláa garninu í kögur svo að það gengur eiginlega ekki nema kaupa meira.

Best að drengurinn fái að ráða því.