Mæðginin í bókakaupum

Hérna sat ég áðan í ró og næði og langaði ekki til neins meira en að fara í heitt og langt bað. Sem er því miður ekki möguleiki þar sem baðkerið er ekki til staðar. Allt í einu rann dálítið upp fyrir mér.

Móðirin: -Æi, andskotinn.

Einkasonurinn: -Hvað?

Móðirin: -Ég var í Máli og menningu í gær og þá sá ég matreiðslubækur á 75% afslætti og mátti ekki vera að því að skoða og ætlaði að fara aftur í morgun og gleymdi því ...

Einkasonurinn: -Hvaða, hvaða, klukkan er bara sex.

Móðirin: -En kannski er einhver búinn að kaupa allar matreiðslubækurnar. Komdu, þú getur verið burðarmaður. (Tautar þegar hún er að fara í úlpuna) -Annars á ég of margar ... nei, ég sagði þetta ekki, ég á ekki of margar matreiðslubækur!

Einkasonurinn: -Ég heyrði þetta.

Móðirin: -Hugsaðu þér bara ef ég hefði nú gleymt þessu alveg.

Einkasonurinn: -Það hefði verið eins og þegar ég gleymdi DVD-útsölunni hjá Amazon. Ég þekki þessa tilfinningu.

(Mæðginin fara á útsöluna, finna sér bæði slatta af bókum hvort á sínu sviði, fara svo á Vegamót að fá sér kvöldmat.)

Einkasonurinn: -Á meðan við bíðum eftir matnum, eigum við þá að bera saman dónalegu bækurnar okkar? Ég dreg upp Profoundly Erotic, þú kemur með Naughty Cakes?

Móðirin: -Let's not.

Notalegheit, afmæli og flutningar

Ég er með vinnuaðstöðu um helgina í framtíðarskrifstofu minni hjá Bístró, enda er þar tölva, sem mig skortir sárlega heima hjá mér um þessar mundir (eins og fleira). Ég verð að segja eins og er að ég hef ekki unnið við notalegri aðstæður - þá á ég reyndar við alla aðstöðuna, ekki bara mína skrifstofu. Draumaaðstaða (fyrir mig allavega, veit ekki með þau hin) þar sem eldhúsið er miðpunktur og vinnustöðvarnar allar út frá því. Falleg og kósí íbúð. Skemmtilegt útsýni, frábær staðsetning. Hægt að fara í sturtu ef maður svitnar mikið í eldhúsinu. Almennilegt kaffi ...

Það er bara þetta með ísskápinn í forstofunni. Þegar það er leyst verður ekki á betra kosið.

Ég fór í afmæli til Guðnýjar í gær, það var gaman. (Takk aftur fyrir mig, Guðný.) Ljómandi góðar veitingar. Ýmis áhugaverð umræðuefni. Sérstaklega í kvennahópi úti á tröppum, best að fara ekki nánar út í það.

Rölti svo heim, henti dóti niður í tvo eða þrjá kassa en nennti svo ekki að gera meira og fór bara að sofa. Þarf jú að nota helgina í bókaskrif, flutninga og annað vesen. Veit reyndar ekki hvað verður mikið úr flutningunum en ég fæ íbúðina afhenta á morgun og vona að mér takist að flytja eitthvað af bókakössum. Húsgögn og annað slíkt bíður eitthvað fram eftir vikunni.

Áhugasamir aðstoðarmenn við flutninga mega gefa sig fram.

Ryksugan á fullu ...

Búin að komast að því að dóttursonurinn vill frekar fylgjast með fólki ryksuga en vera með mér.

Er hægt að verða fyrir meiri höfnun?

Bókaskrif

Það hringdi í mig maður í morgun og spurði hvort ég væri ekki til í að skrifa bók.

-Ekkert mál, sagði ég. -Þarf það að vera fyrir helgi?

En það kom upp úr dúrnum að bókin þarf bara að vera komin í próförk fyrir mánaðamót.

Ég er einmitt í sumarfríi fram að mánaðarmótum svo að ég hélt það nú.

Sjáum til hvað laugardagurinn dugir í bókaskrifin. Og fyrri hluti sunnudags, ég fæ íbúðina varla afhenta fyrr en seinnipartinn.

Verst með tölvuleysið reyndar. Gæti tafið aðeins fyrir mér.

Keila, knattspyrna og kassar

Ég grennist ekki í dag allavega. Gagnlega barnið bauð mér í mat. Keilu, ljómandi góða. Börnunum leist samt ekki á hana svo að þau fengu plokkfisk.

Sauðargæran horfði á landsleikinn af nokkrum áhuga og sló um sig með kommentum um aukaspyrnur og gul spjöld. Eitthvað bilaði þó áhuginn af og til og þegar Svíar skoruðu seinna markið kom hann þjótandi og spurði: -Hvað geraðist?

Ég er eitthvað að passa hann næstu daga. Við verðum þó varla mikið hér heima, finnum okkur eitthvað að gera. Nema ég setji hann í að hjálpa mér við að pakka niður bókum og finna ljóta blómavasa. Hann er vís með að vera röskur við það.

Einkasonurinn stóð sig þokkalega við tilfærslur á DVD-diskasafninu, allavega hef ég núna eitthvert pláss fyrir bókakassa. Og jújú, það er líf eftir flutninga, ég efast svosem ekki um það. Ég verð búin fyrir Þorláksmessu allavega.

Aftur á móti er ég alltaf að finna fleiri og fleiri bækur sem ég hefði átt að leyfa fólki að hirða ef það vildi hér um daginn. Ojæja, þær geta þá bara farið í Góða hirðinn.

Ég er ekki alveg sambandslaus þótt ég hafi misst tölvuna; einkasonurinn tók sig til og keypti tölvu í gær. Ekki handa móður sinni reyndar en ég fæ að grípa í hana af og til á meðan við búum hér bæði. Það er að segja næstu vikuna.

Dót

Mér er lífsins ómögulegt að gera mig seka um þá stórsynd um þessar mundir að blogga (að því marki sem ég kemst til að blogga sökum tölvuleysis) um hvað ég ætla að hafa í kvöldmatinn vegna þess að það er enginn kvöldmatur hjá mér. Það eru tómir kassar á eldavélinni, fjallháir bókastaflar á borðstofuborðinu og föt, bækur, dvd-diskar og snýtubréf frá einkasyninum um allt stofuborðið og þessa stólgarma sen enn eru í stofunni svo að ég hef ekki einu sinni pláss til að borða pizzu ef ég skyldi panta hana.

Ég grenist þá bara á meðan.

Líf mitt er í rúst. Bókstaflega.

Þetta er nú allt í lagi samt. Einkasonurinn er búinn að lofa mér því að flytja mestallt dvd-safnið sitt af borðstofugólfinu inn í gamla herbergið sitt í dag (og það fer mjög illa fyrir honum ef hann stendur ekki við það) og þá get ég haldið áfram að pakka niður bókum og jafnvel byrjað á eldhúsáhöldum. Ég á nefnilega eiginlega bara tvennt: bækur og eldhúsdót. Jú, eitthvað af fötum og töluvert af óskilgreindu ,,dóti" sem mér hefur af einhverri ástæðu ekki tekist að losa mig við - en ég reyni. Ég ætla til dæmis að henda (eða senda í Góða hirðinn) ljótum bláum vasa sem er búinn að fylgja mér í 20 ár og hefur aldrei verið notaður - nei, annars, nú mundi ég eftir Guðnýju og áhuga hennar á ljótum vösum! Frábært, þá er það leyst.

Óskandi að allar mínar vangaveltur um hvað á að gera við hitt og annað dót leystust svona auðveldlega.

Nyjungagirni

Ég gat komist í tölvu hér í næsta húsi þannig að ég er ekki alveg sambandslaus við umheiminn. En mikið skrambi er maður háður þessu. Jæja, ég hef þá bara meiri tíma í kvöld til að pakka bókum niður í kassa og búa mig undir að byrja flutninga á sunnudaginn - ekki á laugardaginn eins og ég var víst búin að segja. Ætli ég reyni ekki að flytja einhverja tugi af bókakössum svona í fyrstu atrennu, það er alveg hægt að stafla þeim á mitt gólfið þótt eigi eftir að mála einhverja veggi. Húsgögnin geta svo farið síðar. Reyndar á ég ekkert voðalega mikið af svoleiðis og ætla auk þess að skipta um sumt og kaupa nýtt. Sófasettið til dæmis. (Og mottuna auðvitað.)

Óttaleg nýjungagirni er þetta í manneskjunni, gæti nú einhver sagt. Ný vinna, ný íbúð, nýjar mublur. Einhver var að spá mér nýjum kalli líka. Ég held ekki. Búin að sjá fyrir mjög mörgum árum hvað er auðvelt að komast af án svoleiðis. En vinnu og íbúð þarf maður að hafa, og helst einhverjar mublur líka.

Já, og svo er það víst ný tölva einhvern næstu daga. Var nú ekki á planinu, ég hélt ég ætti tölvu ... Ég er reyndar alvarlega að hugsa um að fá mér makka í þetta skipti.

Getur einhver annars útskýrt fyrir mér af hverju Blogger leyfir ekki íslenska stafi í titlinum á færslunum á þessari tölvu (sem er makki) þótt það sé ekkert vandamál á öðrum tölvum? Er eitthvað sem ég þarf að breyta?

Þeir sem þurfa að na i mig ...

Það þýðir ekkert að senda mér póst á mitt venjulega netfang núna þar sem ég er búin að missa tölvuna mína. Ef þið þurfið að ná í mig, hafið þá samband gegnum ammananna (at) gmail.com, ég reyni að komast í tölvu af og til.

Bissnissvit ... eða ekki

Hey, ég er virtur álitsgjafi í fjölmiðlum og er þó kvenkyns. Oft kölluð til. En reyndar bara þegar matur er annars vegar. Enda skal ég fúslega játa hér og nú að ég hef eiginlega ekki vit á neinu öðru.

Allavega ekki bissness. Ég hef þann slæma galla að treysta fólki. Viðskiptavit hefur ekki þótt loða neitt sérstaklega við Djúpadalsættina hingað til. Eina manneskjan í minni nánustu fjölskyldu sem ég man eftir í fljótu bragði sem er með peninganef er Boltastelpan en hún er reyndar líka af Berndsenættinni. Það skýrir nú margt.

Ég man annars ekki hvort ég var búin að segja frá því hér að íbúðin sem ég er að fara að flytja í á næstunni tengist ættingjum dóttur minnar töluvert. Sigurður langafabróðir hennar keypti allt húsið 1933 samkvæmt gömlu afsali sem ég fékk afrit af og Lilli sonur hans bjó í íbúðinni a.m.k. um tíma.

Spurning hvort ég á að notfæra mér þessa eiginleika Boltastelpunnar og gera hana að umboðsmanni mínum og fjármálastjóra við fyrsta tækifæri. Hún yrði fljót að sanna sig. Það var jú hún sem fór með vænan slatta af evrum til Portúgal og kom aftur með alla fúlguna nema þessar tvær evrur sem hún týndi á flugvellinum á heimleiðinni; henni tókst að láta aðra borga allt fyrir sig allan tímann.

Eins gott ...

Eiginlega of auðvelt ... Ég hélt áðan að ég hefði óvart hent skjali sem ég er búin að vinna í af og til síðustu tíu árin eða svo. En mér til gleði sé ég núna að það er á sínum stað. Sem er bara ekki staðurinn sem ég hélt að það væri á.

Ojæja. Betra líklega að flýta sér hægt.

Tiltektarhugleiðing

Ég vildi að það væri jafnauðvelt að taka til í raunheimum eins og á harða diskinum.