Nýsjálenska nautalundin var bara ansi góð. Ég gerði nú ekkert sérstaklega fansí við hana, kryddaði hana bara með rósmaríni, timjani, mustarðsdufti, hvítlauk, pipar og salti og steikti hana í svolítilli andafeiti við 250°C í - ja, ég tók reyndar ekki tímann, líklega tæpan hálftíma - tók hana út þegar hitamælirinn sýndi 50°C og lét hana standa í 20-25 mínútur. Meðlætið var kartöflur (sem ég steikti með kjötinu í andafeitinni), svartir tómatar og dvergspergill, steikt á grillpönnu og borið fram á klettasalatsblöndu, og svo villisveppasósa. Og með þessu drukkum við skrambi gott Valdivieso Cabernet Sauvignon, sem hún Gurrí færði mér á Þorláksmessu.

Ég lét nú allar El Bulli-hugmyndir eiga sig þegar ég gerði forréttinn, var með annars vegar reykta gæsabringu frá Jóa úr Ostabúðinni, sem ég fékk í matarkörfu um jólin (hún klikkar nú ekki), og hins vegar ansi hreint góð silungshrogn. Bjó til sæta sinnepssósu úr heimalöguðu majónesi og stakk svo út litlar snittur úr ristuðu brauði og hafði með.

Eftirrétturinn var ljómandi gott tiramisu sem ég bar fram í trifliskálinni sem efnafræðistúdentinn gaf mér í jólagjöf. Og Blue Mountain-kaffi með.

Ég byrja nýja árið södd og sæl.

Góðan daginn og gleðilegt ár.

Þetta er nýárskveðjan sem ég hef fengið á hverjum nýársmorgni frá því að ég man fyrst eftir mér. Og þar sem ég er ein heima og hef engan til að heilsa - og fer nú ekki að hringja í neinn fyrr en eftir hádegi - þá varpa ég henni hérmeð út til umheimsins.

Gamlárskvöldið var bara fínt; við efnafræðistúdentinn fórum til Gunnu systur og borðuðum ljómandi góðan kalkúna og síðan ísinn, sem ég skreytti með flögum úr blaðgulli í tilefni dagsins (ungir frændur mínir voru töluvert impressed þegar þeir heyrðu að þeir væru að borða alvörugull). Ég stoppaði þó ekki lengi eftir matinn, heldur fór vestur á Brávallagötu og horfði á skaupið með gagnlega barninu og hennar fjölskyldu. (Mér fannst margt fínt í skaupinu og það var allavega mun betra en ég hafði búist við fyrirfram.) Sauðargæran var búinn að vera uppfullur af tilhlökkun allan daginn, virtist ívið spenntari fyrir flugeldaskothríðinni en hann hafði verið fyrir gjöfunum á aðfangadag, og var því mjög glaður þegar við fórum út nokkru fyrir miðnætti og pabbi hans og nágrannarnir skutu upp fjöldanum öllum af rakettum úr bakgarðinum (Króatar reyndust vera ekkert minna skotglaðir en Íslendingar).

Svo rölti ég heim einhverntíma upp úr hálfeitt. Veðrið var einstaklega fallegt, stillt en kalt, og það var mjög sérstakt að ganga Skothúsveginn; fáir á ferli, nær allur hávaði dáinn út. Framundan blasti Hallgrímskirkjuturninn við og beint yfir honum nærri fullt tungl. Og í kring einn og einn flugeldur, þeir nutu sín miklu betur svona stakir en þegar skothríðin stóð sem hæst um miðnættið.

Gleðilegt ár.

Ég fékk mér rúgbrauðssneið með hangikjöti áðan. Geri það stundum á gamlárskvöld, svona til að rifja upp eitt gamlárskvöld fyrir óralöngu, þegar kvöldmaturinn minn var tvær rúgbrauðssneiðar með hangikjöti. Borðaðar í kjallaraherbergi á Gamla-Garði, þetta var það eina ætilega sem herbergisbúinn átti til í ísskápnum.

Það var þá.

Þakka ykkur fyrir liðna árið - og árin. Ég ætla að geyma mér til morguns að óska gleðilegs nýs árs.

Þetta er búið að vera ágætt ár að flestu leyti. Mikið að gera, fullt af nýjum verkefnum og ég er yfirhöfuð ánægð með árangurinn. Svolítil óvissa í vinnunni vegna breytinga sem hafa verið og eru að verða þar en það snertir mig lítið, ég bara vinn þarna. Og kem trúlega til með að gera áfram, nema náttúrlega ef einhverjum dettur í hug að flytja fyrirtækið upp á Höfða. Eða í Kópavoginn eða eitthvað annað út á land.

Hér heima er allt við það sama, nema hvað ég var náttúrlega í framkvæmdum í sumar aldrei þessu vant svo að það er búið að flikka svolítið upp á íbúðina. Ég sit hinsvegar enn uppi með efnafræðistúdentinn og kem til með að gera um ófyrirsjáanlega framtíð. En hann er nú ágætur, greyið.

Árið var áfallalaust. Auðvitað ekki eintóm óslitin sæla og hamingja, það kom eitt og annað upp á eins og gengur og gerist (án þess að það hafi endilega ratað hér inn, maður segir jú frá sumu og ekki öðru) en það fór allt farsællega á endanum. Ég hef lifað mörg miklu verri ár.

Mér líst aftur á móti ekkert sérlega vel á ástandið í veröldinni. En það er önnur saga.

Greinilegt á sprengjulátunum í kringum mig að sumir ætla að taka forskot á sæluna, treysta því ekki að óveðrið sem á að koma á eftir verði gengið niður um miðnætti og ætla bara að halda flugeldasýninguna sína núna.

Ég sprengi ekki neitt. Ég er svo nísk að ég hef aldrei tímt að eyða peningum í flugelda. Keypti í mesta lagi stjörnuljós handa krökkunum þegar þau voru lítil. Efnafræðistúdentinn hefur ekki látið í ljós neina sérstaka sprengjuþrá, enda geri ég ráð fyrir að hann fullnægi henni í náminu, miðað við sviðna hártoppa og brunasár á höndum.

Eiginlega langar mig ekkert að vera á ferðinni á eftir, miðað við hvernig veðurspáin er. En ég þarf víst að koma ísnum á áfangastað. Fyrst ég er búin að vesenast við að gera hann: Fimmtán egg, 1,5 l rjómi, 750 grömm súkkulaði ...

Ég er að búa til þrílitan súkkulaðiís fyrir nítján manns. Þessi verður í alvöru þrílitur en ekki tvílitur eins og þríliti súkkulaðiísinn á aðfangadagskvöld.

Ég þurfti að losa pláss í frystiskápnum til að koma honum fyrir. Þar voru einmitt leifarnar af jólaísnum og ég skikkaði efnafræðistúdentinn og Skúla frænda í að éta þær upp svo að ég kæmi nýja ísnum fyrir. Það er nú ekki alltaf sem menn bregðast jafnrösklega við þegar þeir eru beðnir um að létta undir með móður sinni.

Tók El Bulli-matreiðslubókina heim með mér úr vinnunni til að fá hugmyndir að einhverju til að servera með og á undan nautasteikinni á nýársdag. Veit nú samt ekki hvernig það gengur. Ég opnaði bókina og fyrsta myndin sem við blasti var af rauðrófusúpu með ,,solid oil" (nei, ég veit ekki hvernig það er gert) og frosnu jógúrtdufti. Karamelliseruð silungshrogn - ég var reyndar að leita að einhverju til að gera við silungshrogn en veit ekki alveg ... Kornhænuegg innbakað (eða djúpsteikt reyndar) í kartöfluflögu - hmm, ég á að vísu kornhænuegg en framkvæmdin gæti þvælst fyrir mér. Karamellubúðingur með andalifur - tjaa ... Grillaðar andatungur og smokkfiskur á teini. Ég á smokkfisk í frysti en vitiði um einhvern sem á andatungur á lager? Hvítt súkkulaðisorbet með mangó og svörtum ólífum. Ferran Adria dettur ýmislegt í hug.

Gaurinn er náttúrlega fokking snillingur, eins og efnafræðistúdentinn mundi segja. En ég er ekki viss um að ég kóperi neinar af þessum hugmyndum hans mjög nákvæmlega. Ekki fyrir fjölskylduna á nýársdagskvöld, allavega.

Svo ég haldi nú áfram með spádómana: Séð og heyrt er með stjörnuspá fyrir 2005. Og þar sem það er með öllu óljóst hvort ég er fiskur eða hrútur (fólk verður alltaf jafnundrandi eþegar ég segist ekki vita í hvaða merki ég er en það er dagsatt), þá las ég náttúrlega báðar spárnar. Spáin fyrir hrútinn segir að frá og með júlímánuði fari lukka hans minnkandi. Spáin fyrir fiskinn segir aftur á móti að vandamál leysist á síðari hluta ársins. Þannig að ég ætla að vera hrútur fram í júlíbyrjun og eftir það verð ég fiskur.

Á meðal þess sem ég er að velta fyrir mér að hafa sem meðlæti með nautalundinni á nýársdag eru svartir tómatar, fjólublátt rósakál og rauðar perur. Það er allavega næsta víst að þetta verður litskrúðug máltíð.

Hmm, annars er kannski best að passa sig á svörtu tómötunum.

Efnafræðistúdentinn stendur og horfir á móður sína, sem hefur komið sér notalega fyrir í sófahorninu með tölvu, bók, dagblað, sjónvarpsfjarstýringu, kaffibolla, súkkulaði, nokkra púða og teppi. Segir svo:

-Merkilegt hvað manneskja sem á sér ekkert líf getur verið ótrúlega ánægð með lífið.

Nú veit ég allt í einu hvað ég á að hafa í kvöldmatinn. Risotto con gamberetti. Nema það verði risotto nero con calamari - ég á einmitt smokkfiskablek einhvers staðar, keypti það í London á dögunum.

Ég var að fá nýja Gestgjafann í hendurnar, janúarblaðið. Nýtt brot, nýtt logo, nýtt útlit, nýtt umbrot ... sömu gömlu uppskriftirnar. Eða nei, auðvitað ekki, fullt af nýjum uppskriftum náttúrlega, en efnislega er þó ekki verið að gera neinar stórbreytingar. Nema náttúrlega við erum að svissa úr stórsteikum og tertum yfir í fisk og grænmeti eins og venjan er á þessum tíma. Fyrir utan Októberfest efnafræðinema, hún er þarna náttúrlega. Sem dæmi um ódýra veislu því að samanlagt kostaði matur per mann í þessa veislu svipað og pylsa og kók kostar í sjóppu.

Þið sem eruð áskrifendur, látið nú endilega vita hvað ykkur finnst um breytingarnar þegar þið eruð búin að fletta blaðinu.

(Svo fylgir aukablað með 60 bestu uppskriftum ársins 2004, svo að ég plöggi nú blaðið aðeins meira.)

Efnafræðistúdentinn: -Hlustaðu á fótinn á mér.

Ég veit ekki, tengist þetta því að hann var að vinna hjá Össuri í sumar? Þar eru menn að búa til fætur (eða allavega hné) með gervigreind.

Í Fréttablaðinu var eitthvað verið að rifja upp árviss áramótaskrílslæti á Króknum hér á árum áður, þ.e. þegar ég var ung. Ég hef einmitt einu sinni á ævinni verið sett í tugthús og það var á Króknum á gamlárskvöld 1969, fyrir að taka þátt í árás á lögreglustöðina. En ég hafði semsagt þá afsökun að ég var tólf ára. Vistin varði í um það bil klukkutíma og það var ekki einu sinni haft samband við foreldra mína, okkur óeirðaseggjunum var bara sleppt út hvað sem öllum útivistartíma leið.

Til að sanna frekar það sem Gunna systir sagði hér áðan um landlægan kvikindisskap í ættinni: Mörgum árum seinna varð þetta gagnlega barninu tilefni til að spyrja, MJÖG hátt og MJÖG sakleysislega, í troðfullum strætisvagni:

- Mamma, fyrir hvað varst þú aftur sett í fangelsi einu sinni?

Af því að einhver var að spyrja mig nánar út í hvaða aðferð ég notaði við hangikjötssuðu:

Ég er alltaf með heilt læri á beini (rúlla þarf sennilega ögn lengri tíma) og nota stóran, svartan steikarpott til að sjóða það - hef hann yfir tveimur gasbrennurum (tveimur eldavélarhellum á meðan ég var með rafmagn). Ég set lærið í pottinn, helli köldu vatni yfir, svo miklu að rétt fljóti yfir lærið, bæti e.t.v. matskeið af sykri í pottinn, stilli báða brennarana á vægan straum og set lok yfir. Sting hitamæli í kjötið þar sem vöðvinn er þykkastur. Suðan er venjulega um klukkutíma að koma upp og þá læt ég kjötið malla áfram í 20-30 mínútur, eða þangað til hitamælirinn sýnir rúmar 50 gráður. Þá slekk ég undir og læt kjötið liggja í soðinu (undir loki) í a.m.k. 2 klst. Læt það samt ekki kólna í soðinu, frekar hitna. Núna sýndi hitamælirinn 54°C þegar ég slökkti en var kominn upp í 71°C eftir klukkutíma. Ótrúlegt hvað hitinn heldur áfram að hækka þegar þetta er látið alveg óhreyft. Svo hellti ég vatninu af því eftir klukkutíma í viðbót og setti það inn í búr.

Kjötið var alveg perfekt.

Ýmis kunnugleg andlit hér í hópi starfsfólksins hjá Pfaff ...

Efnafræðistúdentinn er að reyna að útskýra fyrir mér málmlífræna efnafræði. Yeah, right.

Blaðaútgefendurnir, Boltastelpan og vinkona hennar, komu óvænt til mín í vinnuna í dag þeirra erinda að sníkja sér þrjú umslög. Þær kváðust ætla að fara að senda út rukkunarbréf til þeirra sem ekki hefðu greitt fyrir síðasta tölublað málgagnsins. Þar sem því var dreift á Þorláksmessu þótti mér það nokkuð harkalegar aðgerðir; ætli verði ekki farið í handrukkun strax um áramót með sama áframhaldi. Ég var samt ekkert að benda þeim á að það borgaði sig tæpast að punga út 45 krónum í burðargjald til að rukka 30 króna blað.

Svo kom ég við hjá Sauðargærunni til að skoða jólagjafirnar hans, einkum boxhanskana og sjóræningjaskipið. Hann var að spila leik í DVD-kids; átti að svara spurningum en ef hann svaraði vitlaust var vatni sprautað á fílinn Babar. Drengurinn er uppfullur af Þórðargleði eins og amma hans og systir og svaraði konsekvent vitlaust af því að honum þótti svo gaman að sjá illa fara fyrir Babari. Og hló eins og bestía í hvert einasta skipti.

Ég var að fá áramótablað Vikunnar í hendur og ætlaði að vitna í völvuspána og segja einhver óvænt og óorðin tíðindi.

En nú er ég búin að lesa spána alla og það er ekkert í henni sem ég hefði ekki getað sagt fyrir um með álíka miklum líkindum á að rættist. Þarf völvu til að segja að fólk muni halda áfram að bryðja þunglyndislyf? Að góðærið reynist ekki eins mikið og af er látið? Að það muni koma upp skandalar og svindlmál? Að Ólafur og Dorrit muni ferðast mikið? Að hægt væri að lækka útgjöld utanríkisþjónustunnar umtalsvert? Að stjarna Kristjáns Jóhannssonar hafi lækkað á lofti? Að Eiður Smári haldi áfram að skora mörk? Að Jón Ásgeir og Björgólfsfeðgar haldi áfram að fjárfesta? Að rekstur Fróða verði stokkaður upp? Að það sé þreyta í Spaugstofunni? Að páfinn sé orðinn gamall og þreyttur? Að Britney Spears sé fallandi stjarna ...?

Ég gleymdi annars að nefna að risavaxna KB-banka-svuntan mín er alveg að gera sig. Hún var vígð við laufabrauðsgerðina, þar sem töluvert reyndi á hana, og svo aftur notuð á aðfangadag þar sem hún hlífði síðkjólnum mínum rækilega við öllum sósuslettum og öðrum ákomum. Enda er hún svo síð og víð að ekkert stendur út undan henni. Ég er nú ekki vön að nota svuntur mikið en þessi kemur örugglega til með að verða notuð öðru hverju.

Ég var farin að halda að ég yrði ein í vinnunni í dag. En fólk er eitthvað að tínast inn.

Hins vegar hefur hvorugt þeirra sem er með lykilinn að kaffivélinni látið sjá sig. Og það þarf að tæma korghólfið. Og til þess þarf að hafa lykil. Búhú ...

Og ég sem á tvo poka af Jamaica Blue Mountain heima hjá mér.

Ég er ekki í lagi.

Ég sé sjónvarpsfrétt um hamfarir og hörmungar á Maldíveyjum og það fyrsta sem mér dettur í hug er ,,æi, ég gleymdi alltaf að panta maldívsku matreiðslubókina sem mig langaði í".

Merkilegt annars að nokkur skuli vera lifandi þarna. Flóðbylgjan var tveggja metra há og hæsti blettur á eyjunum er 2,4 m yfir sjávarmáli.

Rólegheit og leti, svona eiga jólin að vera. Ég sit hér í sófahorninu, hálfklædd undir teppi, og er að lesa bók númer tuttuguogsex í Dynasty-seríunni eftir Cynthia Harrod-Eagles. Fínar bækur að mörgu leyti, margar þó óþarflega langar en konan er náttúrlega að reyna að segja alla sögu Englands síðustu 600 árin í þessum bókum og flétta hana saman við sögu einnar fjölskyldu. Það tekst ótrúlega vel en þetta er svosem ekkert bókmenntalegt þrekvirki. En ég las fyrstu bókina fyrir 20 árum og það væri svolítið erfitt að hætta núna - enda bara 30-40 ár eftir af tímabilinu ...

Svo er ég með kveikt á sjónvarpinu. Eurosport. Skíðastökkskeppni. Nei, ég er ekki að horfa. Lít samt á skjáinn öðru hverju til að athuga hvort einhver kappinn sé ekki að detta. Það finnst mér gaman, ég er svoddan kvikindi. Man alltaf eftir því þegar skíðastökkvari missti hreinlega flugið af einhverri ástæðu og hlunkaðist beint niður. Það var fyndið.

Ég áttaði mig allt í einu á því að ég hef ekki séð neina hallærislega ameríska jólabíómynd þessi jólin, sem er óvenjulegt. Til að bæta úr því set ég þetta hér: White trash Christmas.