Mér verður eitthvað minna úr verki um helgina en til stóð en það er bara vegna þess að innskráningarformið á uppskriftum fyrir vefinn er ekki komið í endanlegt form og of seinlegt að nota það eins og það er. Ég ætlaði að setja inn helling af nýjum uppskriftum um helgina en í staðinn hefur dagurinn farið í að snurfusa ýmis atriði og svo hef ég verið að ganga frá enskum hluta vefsins - nei, Gestgjafinn er nú ekki að fara á alþjóðamarkað beinlínis en við ætlum að vera með efni á ensku, hefðbundnar íslenskar uppskriftir og greinar um íslenskan mat og matargerð sem fólk getur notað þegar kunningjar í útlöndum vilja vita eitthvað um íslenskan mat (venjulega hafa útlendingar bara heyrt hryllingssögur um hákarl og hrútspunga).

Svo er bara rétt að vona að uppskriftadótið verði komið í lag á mánudag svo að ég geti dælt inn fleiri uppskriftum áður en vefurinn opnar. Það sér nú hver maður að það er ekki hægt að opna matarvef með vesælum 4700 uppskriftum. Eða er ég að stressa mig óþarflega mikið á þessu ... ?

LazyBoy: the sign of a home where the man makes the desicions.

Ég er líklega ekki nógu mikill karlmaður í mér. Hvað sem öllum netprófum líður.

Ég var að vinna heima til tvö í nótt og var svo mætt í vinnuna upp úr átta í morgun. Kom heim um sexleytið og uppgötvaði að ég var of þreytt til að elda, var svöng en langaði samt ekki í neitt. Rölti í bæinn til að leita mér að einhverju að borða. Tæpum klukkutíma síðar var ég á heimleið, enn jafnsvöng en fjórtán matreiðslubókum ríkari.

Svo að ég kom við í Drekanum hér niðri á horni og keypti mér pylsu og kók. Og þarna sat svo matargúrúið með pylsu, kók og fjórtán matreiðslubækur.

Ég er ekki í lagi.

Fjölskyldan var í mat hjá mér áðan. Eftir matinn settumst við inn í stofu. Boltastelpan rak augun í Biblíuna á stofuborðinu og spurði hvað hún væri að gera þarna; veit sem er að þetta er ekki mjög kristilegt heimili.

Amman: -Æi, ég var að fletta upp tilvitnun.

Boltastelpan: -Hvað er tilvitnun?

Amman: -Svona ef maður vill segja eða skrifa eitthvað orðrétt upp úr einhverri bók ...

Boltastelpan: -Til dæmis ef ég opna bókina bara einhvers staðar og byrja að lesa? (Grípur Biblíuna, opnar hana af handahófi, hittir á Dómarabókina og byrjar:) -Simson í Gasa.

Amman: -Samson.

Boltastelpan: -Nehei, það stendur Simson. (Rekur bókina upp að andlitinu á ömmunni, sem sannreynir að þarna stendur Simson. Jahérna.)

Boltastelpan les áfram: -Og Simson fór til Gasa; þar sá hann portkonu eina og gekk inn til hennar. Þá var Gasa-búum sagt svo frá: Simson er hér kominn. En þeir umkringdu hann og gjörðu honum fyrirsát alla nóttina í borgarhliðinu, en höfðu þó hljótt um sig alla nóttina, með því að þeir hugsuðu: Þegar birtir af degi, skulum vér drepa hann. En Simson svaf til miðrar nætur. (Innskot einhvers ættingja: Svaf? en hvað með portkonuna?) -En um miðja nótt reis hann á fætur, þreif hurðirnar á borgarhliðinu, ásamt báðum dyrastöfunum, og kippti þeim upp ásamt slagbrandinum og lagði á herðar sér og bar þær efst upp á fjallið, sem er gegnt Hebron.

Amman: -Það er aldeilis.

Boltastelpan: -Og næsti kafli heitir Simson og Delila. Simson deyr.

Efnafræðistúdentinn (nýkominn inn í stofu): -Samson.

Boltastelpan: -Nei, Simson! Sjáðu bara. Af hverju vill enginn trúa mér þegar ég er að lesa rétt?

Amman: -En hann hét Samson þegar ég var ung.

Dóttirin: -Þetta er Biblían sem þú last þegar þú varst ung.

Amman: -Æi, já ...

Ég get samt svoleiðis þrísvarið að Samson hét ekki Simson í Biblíusögunum mínum. Hvað ætli hann heiti í nýju biblíuþýðingunni?

Ég er búin að týna kaffibollanum mínum. Hann gæti svosem verið einhvers staðar undir síhækkandi bóka- og blaðastöflum hér á skrifstofunni en ég held samt að ég hafi gleymt honum á einhverjum þessara ótal funda sem ég þarf að sitja þessa dagana hér innanhúss. Maður kemst ekkert áfram í vinnunni fyrir þessum andskotans fundum.

Ég fann samt varabollann, sem er með jólaengli og jólatré. Þannig að ég er ekki kaffilaus. En ég drekk sko ekki kaffi úr hvaða bolla sem er. Maður verður nú að hafa sín prinsipp. Ég get vel drukkið kaffi úr vatnsglasi en alls ekki úr glærum kaffibolla. Kemur ekki til greina. Einu sinni þekkti ég mann sem gat bara drukkið kaffi úr glasi og átti til að fara fram í eldhús þar sem hann var gestkomandi og sækja sér sjálfur glas inn í skáp ef bolli var lagður á borð fyrir hann.

Þegar ég er farin að merkja grillaðan lax sem grænmetisrétt, þá er það líklega merki um að ég ætti að fara að sofa.

Jæja, þá er blaðið farið í prentsmiðju. Two down, one to go ... En reyndar tekur við annað blað strax eftir mánaðamót (þyrfti reyndar að vera fyrr), og önnur bók. Og fleira í þeim dúr.

Og nú er best að ég vitni í Prédikarann - ég er nú ekki manneskja sem gerir mikið af því að vitna í Biblíuna en þessi tilvitnun hékk alltaf uppi á vegg hjá mér þegar ég var í turnherberginu hjá Iðunni sællar minningar: ,,Að taka saman margar bækur, á því er enginn endir, og mikil bókiðn þreytir líkamann."

Þetta átti nú ekki síst við þegar ég var með Jón Óttar þar í gíslingu.

Ég er semsagt með sjókokkapróf. Sem ég hef að vísu aldrei nýtt mér. Ekki á sjó að minnsta kosti. En þetta var hægt að fá metið sem tvöfalda valgrein í MA hér fyrir eina tíð og mér veitti ekki af glás af aukapunktum til að bæta upp alla mínuspunktana sem ég hafði fengið fyrir mætingaskort (tengist staðreynd númer eitt í upptalningunni hér einhvers staðar neðar á síðunni).

Og í Arsenic and Old Lace gleðst Mortimer Brewster ákaflega þegar hann kemst að því í lok myndarinnar að hann er rangfeðraður og er sonur sjókokks. Það er efnafræðistúdentinn alltsvo líka, svo framarlega sem hann er rétt mæðraður, sem er nokkuð öruggt þótt ég hafi á sínum tíma fengið vitlaust barn á fæðingardeildinni. Það var greitt úr því. Svo að hann situr uppi með sína rugluðu ættingja, öfugt við Mortimer Brewster.

Smágetraun: Ég er ekki með mikið af prófgráðum en einu prófi státa ég þó af (fyrir utan stúdentsprófið) sem gæti gefið efnafræðistúdentinum tilefni til að slá um sig með lokaorðum ákveðinnar bíómyndar. Hvaða mynd er það?

Í Fréttablaðinu í dag er talað um ,,tískutímaritið Oxfam" sem ,,starfrækir einnig heimasíðu". Ef ég væri blaðamaðurinn hefði ég nú kíkt á heimasíðuna og þá kannski komist að annarri niðurstöðu um Oxfam.

Í annarri frétt er sagt frá 17. aldar-dagskrá í Skálholti og þar stendur meðal annars: ,, ... einnig var boðið upp á nautakjöt. Ekki var áður vitað að það hefði verið á boðstólum á 17. öld á Íslandi en í nýlegum uppgreftri við biskupssetrið fannst töluvert af nauta- og kúabeinum."

Jahá, og þýðir þetta þá að þarna sé loksins komin sönnun fyrir því að nautgripir hafi verið til á Íslandi á 17. öld?

Ég var að skoða væntanlega bók á amazon.co.uk áðan og rak þá augun í þetta:

Customers who bought books by Jill Norman also bought books by these authors:
Nigel Slater
Sallie Morris
Claudia Roden
Gillian McKeith
Arnaldur Indridason

Hvernig skyldi nú standa á því að Arnaldur er þarna í hópi með fjórum - eða reyndar fimm -matreiðslubókahöfundum? Ætli það sé fyrir áhrif frá Elínborgu?

Ég var beðin um uppskrift að súkkulaðiköku með mjúkri miðju og mér finnst sú besta alltaf vera sú sem ég gerði fyrir kökublað Gestgjafans 2002:

,,Litlar súkkulaðikökur með heitri súkkulaðisósu í miðju (molten chocolate cakes) er einn af þessum eftirréttum sem maður fær á veitingahúsum og heldur að séu svo flóknir og fyrirhafnarsamir, en reynast þegar til á að taka ótrúlega einfaldir. Reyndar eru til miklu flóknari uppskriftir að áþekkum eftirréttum, þar sem t.d. er búinn til sérstök súkkulaðiblanda sem síðan er fryst í litlum klumpum, og svo er deigið búið til og sett í formin, frosinn klumpur settur í hvert form og bakað, þannig að úr verður bökuð kaka með fljótandi súkkulaðimiðju sem rennur út þegar skorið er í kökuna. Mjög flott og gott, mikil ósköp. En það er bara hægt að gera þetta á miklu einfaldari hátt og það er samt svo gott að gestirnir og fjölskyldan falla í stafi af hrifningu.

Uppskriftin sjálf er ákaflega einföld og auðveld og hefur meðal annars þann kost að hægt er að gera allt fyrirfram, jafnvel 1-2 dögum áður, og geyma í ísskáp. Það eina sem krefst nákvæmni er bökunartíminn því að ef hann er of stuttur er hætt við að kökurnar fari í sundur þegar þeim er hvolft úr forminu en ef hann er 2-3 mínútum of langur verður miðjan ekki fljótandi eins og hún á að vera (en kökurnar verða samt sem áður ljómandi góðar).

Þegar kökunum er hvolft úr formunum er gott að leggja disk yfir formið og hvolfa því síðan - þá er minni hætta á að kakan brotni í sundur en ef forminu er hvolft beint á diskinn.

Litla syndin ljúfa
(fyrir 6)

140 g smjör, og meira til að smyrja formin
140 g 70% Nóa Síríus súkkulaði
2 egg
3 eggjarauður
140 g flórsykur
60 g hveiti

Hitið ofninn í 220 gráður (ekki nota blástur). Smyrjið 6 lítil souffléform eða bolla vel með smjöri. Setjið smjör og súkkulaði í pott og bræðið við vægan hita. Takið af hitanum um leið og smjörið er bráðið og hrærið þar til súkkulaðið er alveg bráðið. Þeytið egg og eggjarauður í skál og setjið svo flórsykurinn út í og þeytið vel. Hellið súkkulaðiblöndunni saman við og þeytið á meðan og hrærið að lokum hveitinu saman við. Skiptið deiginu jafnt í formin (rúmlega 1 dl í hvert form) og gætið þess að fylla þau ekki alveg. Setjið formin á plötu eða í ofnskúffu og bakið kökurnar í 11-12 mínútur. Takið þær út og látið kólna í u.þ.b. 3 mínútur. Rennið hnífsblaði í kringum kökurnar til að losa betur um þær og hvolfið þeim á diska. Sigtið e.t.v. svolítinn flórsykur yfir og berið kökurnar fram t.d. með hindberja- eða vanillusósu og e.t.v. berjum eða öðrum ávöxtum.

Ef deigið er tekið úr kæli og sett í formin eru 14 mínútur hæfilegur bökunartími og ef deigið hefur verið kælt í formunum má bæta við 1-2 mínútum í viðbót.

Hindberjasósa

200 g hindber, fersk eða fryst
3 msk. sykur
1 msk. ljóst síróp
2-3 tsk. nýkreistur sítrónusafi

Látið berin þiðna ef þau eru frosin. Setjið þau síðan í matvinnsluvél eða blandara ásamt sykri, sírópi og sítrónusafa og maukið þau. Smakkið sósuna, bragðbætið hana með meiri sykri eða sítrónusafa ef þarf og berið hana síðan fram með búðingnum.

Vanillusósa

350 ml matreiðslurjómi
1 vanillustöng
4 eggjarauður
50 g sykur

Setjið matreiðslurjóma og vanillustöng í pott, hitið rólega að suðu og takið síðan af hitanum og látið standa í 5-10 mínútur. Takið þá vanillustöngina upp úr, kljúfið hana og skafið kornin úr henni út í rjómann. Þeytið eggjarauður og sykur saman í skál, setjið svo í pott, hellið rjómanum út í smátt og smátt og hrærið stöðugt á meðan. Hafið vægan hita undir pottinum og haldið áfram að hræra stöðugt þar til sósan þykknar. Takið hana þá af hitanum. Hún má alls ekki sjóða en ef hún ofhitnar og verður kekkjótt má hella henni í gegnum sigti. Berið sósuna fram volga með búðingnum."

Búin. Að yfirfara allar þessar 4500 uppskriftir. Það er að vísu eitthvað eftir sem er skráð inn í annan grunn en það eru bara nokkur hundruð stykki. Pís of keik.

Ég var meira að segja komin í svo gott skap að ég eldaði handa okkur efnafræðistúdentinum, sem kom í mat til mömmu í fyrsta skipti í heila viku. Andabringu á salatbeði, með steiktum parísarkartöflum. Ég nennti nefnilega ekki út í búð þegar drengurinn spurði hvort hann mætti koma í kvöldmat og athugaði hvað til væri í frystiskápnum. Þar reyndust vera til andabringur og grísalappir. Ég gat mér þess til að andabringa mundi falla í betri jarðveg.