Ég rakst á speglasjónir um uppruna mölletsins. Hártískunnar og nafnsins. Innleggið um íslenskan uppruna er sérlega áhugavert ...

Það er verið að jarða blessunina hana Maríu ljósu í dag. Ég skammast mín hálfpartinn fyrir að viðurkenna að ég hafði ekki hugmynd um að hún hefði lifað svona lengi, stóð einhvernveginn í þeirri meiningu að hún væri dáin fyrir nokkrum árum - en hún var reyndar á 96. ári.

María tók á móti mér þegar ég fæddist. Ég held að það hafi ekki verið neitt sérlega auðveld fæðing, tók allavega nokkuð langan tíma. María var vön að spjalla við mæðurnar til að reyna að dreifa huga þeirra (eða kannski fannst henni bara svona gaman að spjalla) og þarna fór hún eitthvað að tala við mömmu um stjórnmálaástandið í Frakklandi. Ég veit ekki hver fjandinn var að gerast í Frakklandi á þeim tíma en það var svosem alltaf eitthvað að gerast í pólitíkinni þar, það vantaði ekki. Allavega hefur mér ævinlega skilist á móður minni að við þessar kringumstæður hafi áhugi hennar á stjórnmálaástandinu í Frakklandi verið í sögulegu lágmarki.

Rétt rúmlega sautján árum seinna lagðist ég inn á sjúkrahúsið á Króknum til að fæða gagnlega barnið. María var á vakt og var ákaflega hress og indæl eins og hennar var von og vísa (nema hvað það var skelfilegt að láta hana sprauta sig, það var eins og hún teldi vænlegast að nota alltaf stærstu sprautunál sem til var og börn og fullorðnir komu blá og marin frá henni). Og þar sem ég ligg þarna emjandi og stynjandi í fæðingarrúminu, byrjar þá ekki María að tala um stjórnmálaástandið í Frakklandi ...

María var mjög dipló. Þegar gagnlega barnið var fætt (það gekk reyndar fljótt og vel) og nýbökuð móðirin lá og dáðist að afkvæminu sagði hún mér að stelpan væri með næstfallegustu augu sem hún hefði séð. Það var vegna þess að afasystir mín, sem lá þá á sjúkrahúsinu, hafði komið inn á fæðingarstofuna til að skoða frænku sína, og María sagði henni að yngri sonur hennar hefði verið með þau alfallegustu augu sem hún hefði séð.

María tók semsagt á móti mörgum kynslóðum barna í minni fjölskyldu.

Ég held að þau hjá Matborðinu (sem sér um matarbakkana sem við fáum í hádeginu) hljóti að hafa lesið eitthvað um hollustu súkkulaðis. Í dag var nefnilega heilt 100 gramma súkkulaðistykki með hverjum einasta matarbakka.

Einhver tortrygginn vinnufélagi minn sagði að þetta súkkulaði væri örugglega útrunnið fyrst svona rausnarlega væri skammtað. Ég skoðaði stykkið mitt - nei, hreint ekki. Það rennur ekki út fyrr en eftir heila viku.

Já, nú eru loftnetsmálin komin í gott lag á Kárastígnum. Ekki að þetta breyti neinu fyrir mig, ég var með fína mynd fyrir á öllum stöðvum sem mig langaði að horfa á, en svo var víst ekki hjá nágrönnunum. Ég er ekki með Stöð 2 eða neina stöð frá 365 eða hvern fjandann þetta ágæta fyrirtæki aftur heitir en gat svosem horft á fréttirnar þar, myndin var bara frekar vond. Ég get enn horft á fréttirnar en núna er myndin bara ansi góð. Núna sé ég líka Popptíví, sem ég sá alls ekki áður og saknaði ekki.

Og svo er ég farin að sjá Ómega. Ég ætla nú ekki að segja að ég hafi verið búin að sakna Ómega en ég stillti samt á stöðina í gærkvöldi. Bara svona til að sjá hvort eitthvað hefði breyst. Það hafði ekkert breyst. Eiríkur var enn að biðja um peninga.

Daginn sem snjóflóðið féll á Flateyri á sínum tíma voru bæði RÚV og Stöð 2 með bænastund síðdegis, man ekki hvort hún var sameiginleg eða ekki. Af rælni stillti ég yfir á Ómega til að kanna hvað þar væri á dagskrá, var þó af einhverri ástæðu viss um að á þessari sannkristnu stöð væri samfelld bænastund allan daginn.

Á Ómega var sjónvarpsmarkaður. Hálftíma þáttur þar sem maður var að selja hárliðunarjárn.

Þetta finnst mér hreinasta snilldartillaga: Frítt súkkulaði. Sérstaklega fyrir konur. Ég tala nú ekki um ef það er súkkulaði frá Rococo, það er afbragsgóð súkkulaðibúð. Ein af nokkrum slíkum í London sem ég heimsæki þegar færi gefst á (og sagt verður meira frá í næsta Gestgjafa).

Skemmtilegur pistill frá Gissuri á Tveimur fiskum.

Tryggvi Hansen er á forsíðu DV í dag vegna ræktunarstarfsemi sinnar í Straumi. Og helstu menningarsprautur Hafnarfjarðar (þar á meðal minn gamli bekkjarbróðir Símon) spurðar að því hvers vegna þær hafi leyft honum að vera í Straumi. Símon segist hafa treyst Tryggva, sem hann þekki frá fornu fari. Ojú; í um það bil hvert einasta skipti sem ég kom inn á Teríuna á árunum 1974-77 (sem var að meðaltali um það bil einu sinni á dag) voru þeir Tryggvi og Símon þar fyrir, ásamt nokkrum öðrum fastagestum. Símon hefði nú átt að vita að Tryggvi er a few cans short of a sixpack.

Ég man að einu sinni sátu þeir Símon og Teríu-Fúsi þarna sveittir við að reikna út hvað þeir væru búnir að drekka marga kaffibolla á Teríunni. Held að þeir hafi verið komnir upp í fjögur þúsund bolla á mann. Á þremur árum. Enda lauk blómaskeiði Teríunnar um það bil sem við Símon útskrifuðumst. Fúsi var ekki í MA og sat þarafleiðandi áfram á Teríunni um skeið en svo veit ég ekki hvað varð um hann, nema ég hef séð að hann hefur verið að sækja um bæjar- og sveitarstjórastöður víðsvegar um landið á síðustu árum.

Mér var gefinn brúðarvöndur áðan. Örugglega sá eini sem ég kem til með að eignast. Rauðgulur, gulrauður og fagurgrænn. Einmitt litirnir sem ég hefði sennilega valið ef ég hefði í alvöru verið að leita mér að brúðarvendi.

Ég var svo ánægð með vöndinn að ég fór að velta því fyrir mér hvernig brúðarkjóll mundi passa við svona vönd. Og hvernig veislan ætti að vera (já, við erum að senda brúðarblað Gestgjafans frá okkur). Og í framhaldi af því fór ég náttúrlega að hugsa um hvort ég ætti ekki bara að fara að leita mér að einhverjum huggulegum kalli svo að ég gæti farið að gera eitthvað með þessar pælingar.

Svo mundi ég hvað mér fannst voðalega lítið gaman að vera gift. Og snarhætti við.

Er ekkert að skána í hnénu - versnaði meira að segja heilmikið í gær af því að ég var nógu vitlaus til að standa á öðrum (röngum) fæti - þannig að ég fór aftur til að láta líta á það. Núna voru teknar röntgenmyndir og allt og einhver indælispiltur rúllaði mér fram og aftur um gangana í hjólastól. Kom náttúrlega ekkert út úr því. Læknirinn tautaði eitthvað um eðlilegt slit. Eðlilegt miðað við aldur og holdafar, geri ég ráð fyrir. Ég er samt að fara í sjúkraþjálfun.

Efnafræðistúdentinn má eiga það að hann er bærilega duglegur að snúast í kringum mig. Ég þyrfti bara að fá mér hjólastól og láta hann rúlla mér fram og aftur um íbúðina. Mér fannst það þægilegt.

Það voru menn hér áðan að tengja nýtt sjónvarpsloftnet. Boruðu göt gegnum veggi og kvörtuðu yfir harðri steypu, ekki þeir fyrstu sem það gera. Steypan í þessum veggjum þykir fádæma hörð. Annar þeirra stóð svo og reyndi að stilla sjónvarpið inn. Það gekk af einhverri ástæðu ekkert vel og hann var að tauta eitthvað um að þeir þyrftu hvort eð er að koma aftur á morgun. Þetta var í lok fréttatímans og það sást nánast ekkert í sjónvarpinu en heyrðist ágætlega.

Þá var farið að segja frá því hvað ætti að vera í Kastljósi, þar yrði hvaðhúnnúheitir listakonan (jú, Erna) sem lét mynda sig berrassaða út um allan bæ. Áhugi loftnetsmannsinns á að ljúka verkinu hið snarasta jókst mjög marktækt. Ég fékk sjónvarpið í lag. Til bráðabirgða allavega.

Í tengslum við síðustu færslu, þá var einhver sem benti mér á að helsta vafaatriðið við þetta væri hvort yfirleitt væri hægt að tala um ,,nokkur mjög góð íslensk veitingahús" - það er að segja hvort mjög góð íslensk veitingahús væru það mörg að hægt væri að tala um ,,nokkur" slík. Það er kannski umdeilanlegt - en er efni í allt aðra umræðu sem ég er ekki tilbúin að fara í. Ég kom allavega á fjögur af þeim bestu um síðustu helgi.

Segið mér eitt, þið sem vitið eitthvað um kommusetningu (ég kann engar reglur um hana og færi ekki eftir þeim þótt ég kynni þær): Segja þessar reglur virkilega að ég eigi að skrifa

nokkur, mjög góð, íslensk veitingahús

en ekki

nokkur mjög góð íslensk veitingahús?

Ég tek það allavega ekki í mál.

Ég veit sveimér ekki hvort efnafræðistúdentinn sonur minn ætlar að fara að vera ný útgáfa af Eric conveys an emotion. En miðað við sumar myndirnar sem ég var að skoða af honum áðan mætti halda það.

Ég spái að sú söngglaða verði first against the wall í Survivor.

Auðvitað vann René Redzepi kokkakeppnina á Food & Fun, því var ég líka búin að spá. Ég gat ekki betur séð en að hann væri með sama matseðilinn í keppninni eins og hann var með á Vox og það var fantagott - reyndar finnst mér íslenska lambakjötið aldrei ná að njóta sín alveg í meðförum erlendra kokka en það er kannski bara sérviska í mér.

Annars er erfitt að komast að því hverjir unnu, ég var að leita á fréttasíðum og heimasíðu Food & fun í gær og í morgun en fann ekkert. Reyndar er þetta komið núna inn á síðuna ef maður leitar mjög vel (engin frétt á forsíðunni, maður þarf að fara í kokkalistann til að finna þetta) en þar eru tveir kokkar (annar þeirra finnski jazzkokkurinn) sagðir hafa unnið til verðlauna fyrir fiskrétt en enginn fyrir eftirrétt. Reyndar skilst mér að frétt um keppnina sé á bíósíðu Moggans í morgun en Mogginn sem á að vera hér í fundaherberginu er horfinn svo að ekki get ég litið í hann mér til fróðleiks. Og ég sem er að reyna að skrifa grein um keppnina.

Jæja, það verður allavega vandalítið að skrifa um sigurvegarann í þetta skipti.

Ég hringdi í gagnlega barnið áðan til að kanna líðan dóttursonarins, sem lá í ælupesti um helgina. Drengurinn svaraði sjálfur í símann eins og hann gerir yfirleitt þessa dagana ef hann hefur nokkur tök á. Hann tjáði mér að pabbi og mamma væru veik en hann væri sjálfur orðinn frískur. Ég spurði hann af hverju hann væri þá ekki á Hagaborg.

-Ég nenni því ekki, sagði hann eins og ekkert væri sjálfsagðara.

Svo kom náttúrlega í ljós að hann er með streptókokkasýkingu þótt gubbupestin sé bötnuð og fer ekkert í leikskólann næstu daga. Systir hans er að vísu ekki með neina pesti - ekki enn allavega - en hún mun hafa snúið sig á fæti í skólanum í morgun. Ætli við höltrum ekki saman næst þegar við hittumst.

Brooklyn, Romeo og Cruz? Mér þykja þessi ágætu hjón nú ekkert yfirmáta snjöll í nafnavali, eða það er að minnsta kosti ekki verið að hugsa um að samræmi sé á milli nafna sonanna (átti þetta ekki annars að vera stelpa?).

En þau um það. Fólk má velja börnum sínum hvaða nöfn sem því sýnist mín vegna, bara á meðan það ætlast ekki til þess að ég hafi smekk fyrir þeim. Ekki frekar en ég ætlast til þess að allir séu hrifnir af nöfnunum á mínum afkvæmum.

Cruz Beckham? Það er einhvernveginn ekki alveg að virka.