Af hverju núna?
Ég skrifaði þessa færslu í fyrradag en fæ af einhverri ástæðu ekki Blogger til að virka heimanað frá mér. Hvorki í Firefox né Safari. Er einhver tölvufróður sem kann hugsanlega skýringu á því? Allt annað virðist virka eðlilega.
Allavega, best að pósta þessari færslu fyrst óskir hafa komið fram um það.
Ég er svolítið að velta því fyrir mér af hverju Breiðavíkurmálið kemst í hámæli einmitt núna - kannski er það ekki síst fyrir áhrif frá Byrgismálinu, Heyrnleysingjaskólamálinu, Telmumálinu, öllum þessum málum sem ýmsir vissu af en ekkert var gert í. Ekki man ég hvort ég las alla bókina um Sævar Ciecielski á sínum tíma, man allavega ekki sérstaklega eftir Breiðavíkurkaflanum - en líklega hef ég eins og aðrir lesendur ákveðið að Sævar væri ekki marktækur. Annað mál kannski núna, þegar flestir eru líklega farnir að átta sig á því að hann var ekki bara beittur harðræði í Breiðavík, heldur líka í Síðumúlanum.
Annars má ekki gleyma því að andrúmsloftið var allt annað þá. Bókin kom út sama árið og hæstaréttardómurinn í Geirfinnsmálinu var kveðinn upp og fáir efuðust um að Sævar og félagar væru hinir verstu morðingjar og illmenni. Mig minnir að Sævar hafi sjálfur talað um það einhvern tíma að það hefði verið búið að hysterísera þjóðina (eða hvernig hann orðaði það) og það var mikið til í því hjá honum. Ég man að um þetta leyti var ég í saumaklúbbi þar sem dómurinn barst í tal. Flestar áttum við vinkonurnar þá ung börn og ég man að ein okkar sagði: ,,Finnst ykkur það ekki skelfileg tilhugsun að þessir menn losna úr fangelsi um það leyti sem börnin okkar komast á unglingsár?" Ég var reyndar ekki alveg sama sinnis en svona var bara andrúmsloftið.
Sama með aðra sem hafa verið að segja frá reynslu sinni þarna á prenti; einhvernveginn er eins og enginn hafi tekið eftir því sem þeir voru að segja - eða tekið mark á þeim.
Ég vissi þannig ekkert um Breiðavík framan af nema að það hefði verið heimili fyrir vandræðadrengi; man að ég heyrði einhverntíma talað um að einn frændi minn ætti best heima þar og þótti ekki gott.
En svo heyrði ég fyrir eitthvað tíu árum mann segja frá dvöl þar; þetta var að ég held í kvöldþættinum sem Eiríkur Jónsson var með á Bylgjunni. Þar hringdi maður inn undir miðnætti og fór að segja frá dvöl sinni í Breiðavík. Það var ófögur lýsing og í fullkomnu samræmi við það sem maður hefur verið að heyra og sjá í fjölmiðlum síðustu daga. Ég man ekki smáatriði en minnir þó að hann hafi sagt frá því að hann hafi verið þvingaður til að borða síld, sem honum fannst ógeðsleg, kúgaðist og ældi og var neyddur til að borða sína eigin ælu. Svo sagði maðurinn frá því að hann hafði verið á ferð um Vestfirði með fjölskyldunni; stöðvaði bílinn fyrir ofan Breiðavík, settist þar og horfði niður og rifjaði upp dvöl sína þar; brast svo í grát fyrir framan konu sína og börn. Þannig að það er ekki bara í sjónvarpi sem menn gráta.
Mér hefur orðið þessi frásögn mjög minnisstæð og hef einstöku sinnum nefnt hana þegar ill meðferð á börnum á erlendum stofnunum hefur borist í tal. En mér hefur alltaf fundist eins og fólk leggði ekki almennilega trúnað á svona sögur. Fyrr en núna. Kannski af því að svo mörg mál af sama meiði hafa komið upp; kannski þarf einhver flóðgátt að opnast. Kannski er það eitthvað annað. Samt er ljóst að það voru alla tíð margir sem vissu af því hvernig ástandið var.
