Hvað hefði Rockwell kosið?

Formaður American Nazi Party, sem George Rockwell stofnaði, styður Obama:

,,White people are faced with either a negro or a total nutter who happens to have a pale face. Personally I’d prefer the negro."

Kaffið svelgja konurnar ...

Brennslumeistarinn tengdasonur minn segir að ég þurfi ekkert að óttast kaffileysi á næstunni, þau eru vel birg hjá Te og kaffi.

Og þá hlýtur hitt allt nú barasta að reddast. Ég er skyndilega mun bjartsýnni á framtíðina en áður. Nóg til af kaffi og Calvados og ég er í góðum málum.

Latur laugardagur

Dagurinn: Heimavinna (þýðing). Mótmæli (til allrar guðslukku - á meðan ég stóð við að minnsta kosti - enginn söngur, enginn Ómar, engin Arnþrúður, engin Kolfinna, engar sögur af ormum á gulli, lítið um anarkista. Slatti af vörubílstjórum, jújú. Og ég sá ekki Ástþór.

Svo Arnaldur (eða Hjalti Rögnvalds að lesa Arnald), lögreglukórinn, kaffi og kleinur. Og nú er ég að elda grísakókoskarrígúllas með hrísgrjónum.

Easy come, easy go ...

Ég var að lesa um viðtalið við Jón Ásgeir í FT.

Og hvernig sem á því stóð datt mér bara þetta í hug:

Is this the real life-
Is this just fantasy-
Caught in a landslide-
No escape from reality-
Open your eyes
Look up to the skies and see-
Im just a poor boy,i need no sympathy-
Because Im easy come,easy go,
A little high,little low,
Anyway the wind blows,doesnt really matter to me,
To me

Dansandi frambjóðendur ...

So you think you can dance?

Frjósamir tannlæknar

Þrír strákar úr stúdentsárganginum mínum í MA urðu tannlæknar.

Þeir eiga samanlagt sautján börn.

Fjögur þessara 17 verða tvítug á morgun.

Aukapeningur, kleinur og Lögreglukór

Það ágæta appírat Bókasafnssjóður höfunda bjargaði óvænt mánaðamótunum fyrir mig. Manni leggst alltaf eitthvað til. Reyndar tekst mér alltaf að gleyma tilvist þessa sjóðs frá ári til árs svo að greiðslur úr honum virka alltaf eins og dálítill happdrættisvinningur. Ég er að hugsa um að reyna að halda því áfram.

Annars er Arnaldur að koma út á morgun, lögreglukórinn syngur í Eymundsson og það verður boðið upp á kaffi og kleinur. Mjög Erlendskt en að vísu hefði eitthvað í tandooristíl kannski passað betur í þessu tilviki. Þetta er klukkan fjögur, tilvalið að mæta í framhaldi af mótmælafundinum á Austurvelli.

Vínbrugg og heimaræktun

Jæja, brennivínið er allavega ódýrt áfram. Eða ódýrt er reyndar ekki rétta orðið - en það er með það eins og bækurnar, hækkar lítið miðað við flest annað.

Skiptir mig svosem ekki höfuðmáli þar sem ég á fullan skáp af búsi. Að vísu ekki mikið af léttvínum, meira af sterku sem ég drekk þó afar sjaldan og hef helst til að bjóða gestum. Var að hugsa um að hamstra en til þess að geta hamstrað þarf maður víst að eiga peninga. Spurning um að fara bara að brugga kannski, það rifjaðist allt í einu upp fyrir mér að ég á geymslu í kjallaranum sem ég hef ekki opnað allt þetta ár (ekki síðan ég sótti jólatrésfótinn þangað daginn fyrir Þorláksmessu í fyrra, það hefur alltaf farist fyrir að setja hann aftur á sinn stað), kannski hægt að fara að nýta hana eitthvað.

Eða ekki. - Ég held reyndar að geymslan sé töluvert hlý, spurning um að fara að rækta sveppi þar eða eitthvað. Ætli fáist ennþá svona mushroom growing kit í Blómavali?

Skyldu þeir róa ...

Þegar ég las fyrirsögnina á blogginu hjá Stefáni áðan rifjaðist upp fyrir mér sagan af Lalla Run þegar hann var eitt sinn staddur í New York einhverntíma upp úr miðri síðustu öld, ekki veit ég hverra erinda því Lalli var tillukarl af Króknum en enginn útrásarvíkingur. Nema þar sem Lalli er þarna á gangi á Manhattan verður honum litið upp á milli skýjakljúfanna og sér að himinninn er heiðskír og blíðviðri hið mesta. Þá hvarflaði hugurinn heim og Lalla varð að orði:

,,Skyldu þeir róa á Krók í dag?"

Það var nú eitthvað hlegið að þessu. En svona hefðu fleiri mátt hugsa, hefðu betur verið með hugann við heimabyggðina og hennar hag í stað þess að láta útlendu hallirnar rugla sjónarhornið.

Texas, pípulagningamenn og pólitíkusar

23% Texasbúa halda að Obama sé múslimi. Segið svo að neikvæður áróður virki ekki.

Ameríkanar eru klikk. En allavega, eftir kosningadaginn þarf ég vonandi hvorki að heyra né sjá fjandans pípulagningamanninn aftur.

Nema náttúrlega ef hann fer á þing. En það er allavega ekki fyrr en 2010.

Joe heldur að hann gæti vel orðið þingmaður. Það er ábyggilega rétt hjá honum, hann gæti það. En svo vitnað sé í Tucker Carlson, sem er nú enginn vinstrimaður beinlínis:

,,Wouldn't it be nice if we stopped pretending that anyone can run the government?

Joe the Plumber announced last week that he is considering a run for congress. Joe has never worked in government, but he imagines he'd make a pretty good legislator. “I'd be up for it,” he told radio host Laura Ingraham.

That assumption does not go both ways. There aren't many members of Congress who imagine they could be plumbers, and for good reason. Plumbing is complicated. Screw it up and there are consequences: sewage backups, ruined carpets, flooding.

You've got to know things to be a plumber, by law. We don't trust anything that important to amateurs."

Gæti nú átt við ýmislegt á Íslandi líka.

Af bestu lyst 3

Það tókst að fá gjaldeyri fyrir henni ...

Bissnissvit Moggans

Ég hef aldrei, hvorki fyrr né síðar, reynt að halda því fram að ég skildi bissniss. Fullnaðarsönnun - væri hennar þörf - fékk ég einmitt þegar ég renndi augum yfir fréttaveituna á Blogggáttinni áðan. Þar mátti sjá þessar fyrirsagnir - í röð hverja á eftir annarri:

Bakkavör heldur sjó | Mbl
Bakkavör sýnir hagnað | Mbl
Töluvert tap Bakkavarar | Mbl
Bakkavör tapar | Mbl

Þarf varla að taka fram að allar fyrirsagnirnar vísuðu á eina og sömu fréttina. Sennilega skilja þeir á Mogganum ekkert meira í bissniss en ég. Þeir hafa greinilega fyrst séð út tap, síðan töluvert tap, þá hagnað og þegar það rann upp fyrir þeim að þeir skildu ekki (frekar en ég) hvort um var að ræða völdu þeir efstu fyrirsögnina ...

Ratleikur á Forlaginu og einbeitt blaðburðarfólk

Það var ekkert einfalt að komast inn á ritstjórnarskrifstofurnar í morgun. Venjulega er gengið inn úr sameigninni en þar eru framkvæmdir og m.a. verið að leggja steinteppi á ganginn svo að sú leið hefur verið lokuð og gengið inn um svaladyrnar sem liggja að pallinum góða á bak við húsið - en í morgun var af einhverri ástæðu búið að skrúfa hurðina fasta og eina leiðin til að komast inn var að fara inn gegnum búðina og skrifstofurnar, niður hringstigann oní kjallara, þar inn um dyr sem eru rækilega merktar ,,ekki nota þessar dyr núna" eða eitthvað álíka, smeygja sér framhjá iðnaðarmönnum og upp stigann, yfir nýlagða steinteppið á stigaganginum og þaðan inn á ritstjórnina ... eins gott að maður þurfi ekki að segja hrekklausum og stressuðum rithöfundum til vegar þegar svona er.

Forleggjarinn var spurður hvort mætti lesa einhver skilaboð út úr því að hurðin var skrúfuð aftur. Hann sagði að það væri víða beitt ýmsum ráðum til að fækka starfsfólki þessa dagana. Kannski stóð líka til að prófa ratleikni rithöfunda, hver veit? Ef þú kemst í mark með handritið gefum við það út ...

En nú hafa framtakssamir vinnufélagar mínir tekið sig til og losað skrúfurnar svo að bakdyraleiðin er greið. Venjuleg inngönguleið er aftur á móti teppt ennþá. Kannski er hægt að komast inn, allavega réðist einbeitt blaðburðarkona til inngöngu í gærmorgun þrátt fyrir áberandi merkingar á hurðinni með sérstökum fyrirmælum til blað- og póstburðarfólks og krosslögð límbönd sem hún þurfti að beygja sig undir - en þegar hún ætlaði út vantaði hurðarhúninn (það er líka verið að flikka upp á hurðina) svo að hún var læst inni á ganginum og þurfti að hringja á bjöllur eldsnemma morguns til að komast út.

Vantar ekki gjaldeyri?

Ég hringdi í bankann í dag til að tékka á hvort þeir væru farnir að kaupa erlenda tékka. Neibb. Ekki enn og náttúrlega óvíst hvenær það verður. Þannig að ég sit enn uppi með rúmlega 700 dollara ávísun sem ég hef ekki hugmynd um hvað ég fæ fyrir þegar (ef) ég get skipt henni.

Og ég sem hélt að það væri gjaldeyrisskortur.

Árni og sú færeyska

Ég held sveimér að fjarsýnin sem ég fékk þegar ég losnaði við nærsýnina (alltsvo þegar ég fór í sjónlagsaðgerðina og fékk eðlilega sjón miðað við aldur) sé að lagast, merkilegt nokk. Það eru - hvað, 2 1/2 ár síðan ég fór í aðgerðina og framan af notaði ég eiginlega alltaf lesgleraugu þegar ég las eða var að vinna við tölvu (og þar sem ég geri fátt annað var ég töluvert mikið með gleraugu), nema helst í mjög góðri birtu.

En ég var að átta mig á því fyrir skemmstu að ég nota lesgleraugun sjaldnar og sjaldnar, eiginlega bara ef ég þarf að rýna í smátt letur eða birtan er léleg; set þau sjaldan á mig í vinnunni og það er helst þegar ég er að lesa Fréttablaðið í strætó á morgnana sem ég þarf þeirra með, og þó ekki líkt því alltaf. Líklega hefur sjónin breyst eitthvað, það var búið að segja mér að það gæti gerst - en venjulega þó í hina áttina.

En það kemur samt stundum fyrir að ég misles eitthvað sem ég lít á í skyndi. Til dæmis var ég á mbl.is áðan og sá fyrirsögnina:

Árni Johnsen vill færeyska konu

Ég opnaði fréttina bara svona til að vita til hvers Árni ætlaði að brúka konuna. En þá sá ég að þarna stóð víst að hann vildi færeyska krónu. Ég er að vísu enn minna nær um hvað hann ætlar að gera við færeysku krónuna, sem er jú dönsk - en Árni er frjór í hugsun og er örugglega með einhver stór plön um krónuna.

En þarna hefði ég kannski átt að vera með gleraugun.

Þýskir klæðskiptingar, stærðfræði og vöfflur

Þegar ég kom heim áðan sátu tveir afkomendur mínir í stofunni með dregið fyrir alla glugga og grúfðu sig hvort yfir sína fartölvuna en sjónvarpið var stillt á þýska stöð þar sem var verið að sýna einhverja mynd um klæðskiptinga. Eða allavega var tveggja metra pallíettukjólklæddur klæðskiptingur mjög áberandi á skjánum. Ég fékk engan botn í það af hverju var stillt á þessa stöð þar sem bæði sóru af sér áhuga á klæðskiptingunum og hvorugt státar af mikilli þýskukunnáttu.

Þau sögðust vera búin með dagskammtinn af stærðfræðinámi/kennslu sem þau höfðu fengið borðstofuna til að sinna. Ég bakaði vöfflur handa þeim til að verðlauna þau fyrir dugnaðinn. Með rjóma, sultu og súkkulaðisósu. Þær voru fljótar að hverfa.

Annað þeirra bauð fram hjálp hins við vöfflugerðina en að sjálfsögðu ekki sína eigin. Þeir sem til þekkja mega geta hvort þeirra það var ...

Kortakvittanir

Ókei, ég er enn grútfúl út í Visa og það er ekkert að fara að breytast á næstunni. En ég fékk nýtt kort sent í fyrradag. Barnabarnið var hjá mér og ég rétti henni gamla kortið og bað hana að klippa það fyrir mig. Hún vakti þá athygli mína á því að ég hefði aldrei skrifað nafnið mitt á það. Sem var alveg rétt hjá henni, það hafði ég víst aldrei gert - og aldrei verið gerð nein athugasemd við það, hvorki hérlendis né erlendis, nema hvað mig minnir reyndar að það hafi einu sinni verið nefnt í íslenskri verslun.

Þannig að ég er að velta því fyrir mér, til hvers er þessi reitur fyrir nafnið aftan á kortinu ef hann skiptir svo engu máli? Ég man reyndar að undirskriftin á kortinu var oftar en ekki borin saman við kvittunina í verslunum erlendis hér áður fyrr, áður en maður þurfti að fara að slá inn PIN-númer (ég þurfti einu sinni að skrifa nafnið mitt aftur á kvittun af því að undirritunin var ekki nógu lík þeirri á kortinu) en síðustu árin hefur það ekki verið gert. Og varla nokkurntíma hérlendis. Skiptir þetta einhverju máli?

Og nei, ég er ekki búin að skrifa nafnið mitt aftan á nýja kortið ennþá.

Alvöru kreppumatur

Ég steikti lifrarbuff í kvöldmatinn. Það er sko alvöru kreppumatur, ætli skammtur fyrir 4 kosti ekki svona 300 krónur? Jú, svo þarf náttúrlega meðlæti, t.d. soðnar kartöflur eða kartöflustöppu og mér þykir gott að hafa með þessu sýrðar gúrkur og rauðrófur og svo sultu - en það er líka hægt að hafa t.d. salat. Jú, og svo vilja líklega einhverjir hafa sósu. - En það er líka tilvalið að búa til stóran skammt (eða venjulegan skammt ef maður er einbúi) og frysta buffin - passa bara að frysta þau þannig að þau frjósi ekki saman, þá er hægt að taka eins mörg buff og þarf hverju sinni og þíða.

Svo er líka oft hægt að fá fólk sem ekki vill lifur til að borða lifrarbuff ...

Lifrarbuff

600 g lambalifur
250 g kartöflur, hráar
1 stór laukur
1-2 hvítlauksgeirar (má sleppa)
1/2 tsk timjan, þurrkað, eða blöð af nokkrum ferskum greinum
1 tsk paprikuduft
pipar (góður slatti)
salt
1 egg
hveiti eftir þörfum (ca. 100 g líklega)
olía til steikingar

Lifrin hreinsuð og skorin í bita. Kartöflurnar skornar í bita (ég afhýddi þær ekki) og laukurinn einnig. Kartöflur, laukur og hvítlaukur sett í matvinnsluvél og hún látin ganga þar til þetta er mjög smátt saxað og þá eru lifrarbitarnir settir út í og vélin látin ganga áfram þar til allt er orðið að mauki. Kryddi og eggi hrært saman við og síðan hveiti (best að nota púlshnappinn á vélinni) þar til blandan er þykkfljótandi. Olían hituð og lítil sletta af maukinu steikt til að athuga hvort kryddunin er rétt. Síðan er maukið sett á pönnuna með stórri skeið og buffin steikt í 3-4 mínútur á hvorri hlið við meðalhita.

Hissa er ég á hljóðunum

Þegar ég var í Róm á dögunum ætlaði ég endilega að skoða Pastasafnið sem þar er. Ekki bara vegna áhuga míns á mat og matarsögu, heldur fannst mér það einkar vel til fundið þegar ég sá að það var við Skanderbegsgötu (rétt við Trevi-gosbrunnin) en sú gata hefur skagfirska tengingu ekki síður en Thorvaldsenstorg og fleiri merkir staðir í Róm. Sú tenging er að vísu ekki alveg augljós en fjórfaldur forfaðir minn, séra Hannes Bjarnason á Ríp, orti fyrri hluta á 19. aldar Rímur af Skanderbeg Epirótarkappa, þjóðhetju Albana (Iskander Bey). Um Skanderbeg hafa ekki minni menn en Byron og Longfellow líka ort svo að séra Hannes er þarna í góðum félagsskap.

Mér fannst semsagt tilvalið að heimsækja safnið í minningu hans. En það var þá lokað þegar til átti að taka og allt óvíst um framtíð þess.

En því er ég nú að skrifa þetta að í ljósi síðustu viðburða datt mér í hug þessi vísa, sem mig minnir að séra Hannes hafi ort þegar hænsnin á Hólum vöktu hann af værum blundi, gott ef ekki þegar hann var þar að jarðsyngja dætur prófastsins, sem dóu allar í sömu vikunni:

Hissa er ég á hljóðunum
þá hænsnin taka að umrótast.
Í gömlu vítis glóðunum
grenjið þið nú sem ákafast.

En þetta skilja nú líklega fáir.

Kjötföt

Þeir sem horfa á America's Next Top Model (sem ég játa hér með kinnroðalaust að ég geri stundum) muna kannski eftir þætti sem var fyrr á árinu þar sem módelin voru mynduð í kjötgeymslu hjá sláturhúsi og umvafin kjötstykkjum. Gott ef ein var ekki í kjötbrjóstahaldara eða einhverju slíku.

Hér er samt farið skrefi lengra.

Barnabarnið og einkamál punktur is

Eldra barnabarnið er búið að koma í heimsókn tvö kvöld í röð. Ekki vegna skyndilegrar ofurástar á og söknuðar eftir ömmu sinni, heldur vegna tímabundins tölvuleysis heima hjá henni. Nema hvað.

Ég var eitthvað að kvarta yfir fyrirsjáanlegum blankheitum og láta hana vita að ég hefði ekki efni á að gefa henni dýra afmælisgjöf en hún átti ráð við því.

-Finndu þér bara ríkan kall, sagði hún.

-Jájá, hvar á ég að finna svoleiðis? spurði ég.

-Farðu bara á einkamál punktur is, sagði barnið.

-Jájá, sagði ég, -mikið af ríkum köllum þar?

-Þú verður bara að leita, sagði hún.

Ég spurði hana hvort ætti bara að slá inn ,,ríkur kall" í leitargluggann og þeir poppuðu upp í kippum en hún vissi það ekki, hafði til allrar hamingju enga persónulega reynslu.

-En ég veit um konu sem fór á einkamál punktur is og kynntist kalli sem bauð henni á rúntinn, sagði hún. -Hann var með kryppu.

Einmitt. Og þetta er hún að benda mér á.

-En var hann ríkur? spurði ég.

-Það veit ég ekki, sagði hún. -Hún vildi aldrei sjá hann aftur.

Við urðum á endanum sammála um að ég yrði bara að vinna meira ef mig vantaði peninga.

Nú fellur allt í ljúfa löð

Neisko, nú verður allt í fína, Hannes er kominn heim að hjálpa til.

Hann hlýtur að geta keypt og selt bankana nokkrum sinnum með stórgróða þar til komið er uppí skuldirnar. Maður með reynslu.

Jólabókaútgáfan

Ég held að það sé hægt að telja á fingrum annarrar handar þær útgáfubækur okkar sem ekki eru komnar úr prentsmiðju; og ekki nema kannski tvær sem ekki eru farnar þangað enn en eru þó á lokastigi. Veit reyndar ekki heildartöluna en titlarnir eru allavega á annað hundrað og þá eru ekki taldar með kennslubækur, kiljuútgáfur á bókum sem áður höfðu komið í hörðu bandi, endurprentanir og þess háttar. Og ekki kominn nóvember. Þannig að hvað þetta varðar er staðan fín allavega. Svo verður bara að koma í ljós með söluna - en ég spái góðri bóksölu í ár.

Af bestu lyst 3 (sem ég ritstýrði og á uppskriftir í) og endurprentun af Af bestu lyst 1 (líklega tíunda prentun eða þar um bil) voru reyndar prentaðar erlendis og munaði minnstu að þær sætu fastar vegna gjaldeyrisskorts en það leystist og ég reikna með að þeim verði dreift seinna í vikunni.

Og blessuðum karlinum honum Grími amtmanni verður dreift á morgun. Ég er ósköp ánægð með þá bók þótt ég bölvaði henni stundum á meðan ég var að vinna í henni. Svo kemur hún líka út undir merki Iðunnar; það þykir mér vænt um. Eftir öll árin sem ég vann hjá því forlagi er mér frekar hlýtt til þess og vil alls ekki sjá nafnið hverfa alveg.

Decadent delights og Best sex ever ...

Fréttir í fjölmiðlum og á netinu og hvar sem er fjalla allar um kreppu og hrun og verðbólgu og vesöld og dauða og djöful.

Ég held ég einbeiti mér að því sem liggur á skrifborðinu hjá mér, þar blasa við með stóru letri setningar eins og Best sex ever og Dúndurdaður og Decadent chocolate delights og eitthvað slíkt.

Lífsleiknideild Forlagsins er ekki í neinum kreppufíling.

Hraðallinn, tíminn og kreppan

Ég heyrði mjög athyglisverða skýringu á ástandinu hér og annarsstaðar hjá mági mínum um helgina.

Munið þið þegar blessaður öreindahraðallinn var settur í gang í Sviss á dögunum og öllum dómsdagsspánum sem þá voru á kreiki?

Þær áttu við rök að styðjast. Það fyrsta sem byrjaði að ruglast var tíminn og þess vegna erum við komin aftur til 1975 að hluta ...

Ég spái því að það næsta sem gerist er mjólkurbúðir spretti upp út um alla borg.

Ef ég ætti hund væri hann ekki í vampírubúningi

Ég á ekki hund (hmm, gleymdi að nefna það þegar ég var að telja upp allt sem ég hef ekki eignast í góðærinu, ég á engan 250 þúsund króna hund). Heldur ekki kött né nokkurt annað dýr og eins og ég hef margoft lýst yfir er ég a) almennt ekki hrifin af dýrum nema til átu og b) alls ekki hrifin af neinum dýrum sem eru minni en rollur (ungviði ekki meðtalið reyndar).

En ef ég ætti hund mundi ég ekki klæða hann í hrekkjavökubúning. Ekki heldur jólasveinabúning. Þaðanafsíður í Authentic Spiderman Costume for Dogs. Eða Cat in the Hat ... (hundur klæddur sem Kötturinn með höttinn, pæliðíðí). Eða neinn af hinum búningunum sem þarna eru.

Kynding í kuldatíð

Það er kalt í dag og kuldaleg spáin. Ég skrúfaði frá síðasta ofninum í íbúðinni áðan, þetta er ágætlega hlý og einangruð íbúð og ég hef venjulega alveg skrúfað fyrir þá á sumrin og fram eftir hausti. Hef svo verið að skrúfa frá þeim einum af öðrum að undanförnu og endaði á vinnuherberginu, sem sýnir náttúrlega að ég hef ekki verið að vinna mikið heima síðustu dagana. Það breytist á næstunni, nóg verkefni framundan.

Og maður ætti kannski að fara í Pollýönnuleik og vera þakklátur fyrir að hafa þó jarðhitann svo að maður þarf ekki að spara tiltakanlega við sig kyndinguna; ég man ekki hvað talið var að mörg bresk gamalmenni hefðu hreinlega króknað úr kulda síðast þegar þar var kaldur vetur af því að þau höfðu ekki efni á að kynda íbúðirnar. Það kemur þó varla til hér, nema kannski þar sem fólk býr í mjög lélegu húsnæði. - Ég svaf nokkrum sinnum nótt og nótt í óupphituðum húsum um hávetur þegar ég var yngri, það var ekkert sérlega gaman.

En ég er engin Pollýanna.

Kusk á hvítflibbanum

Fjandans sólin fór allt í einu að skína beint á sjónvarpsskjáinn svo að ég sá allt rykið og þurfti að standa upp og þurrka af honum. Og þurrkaði þá auðvitað af sjónvarpinu og sjónvarpsskápnum í leiðinni og gott ef ekki fleiru líka.

Eins gott að hún nær ekki að skína á tölvuskjáinn. Þá hefði ég líklega nóg að gera það sem eftir er dagsins.

En svei mér ef myndin í sjónvarpinu batnaði ekki marktækt. Ég hef einmitt verið að hugsa um það að undanförnu hvað sumir virðulegir menn hafa verið eitthvað þokukenndir og óskýrir á skjánum. Hélt það væri bara almennt kreppuástand og rugl en skýringin er kannski önnur.

Nema það gildir þó varla um svörin sem þeir gefa við spurningum.

Raunir hinna ríku

Ég vitna af og til í Ogden Nash. Og ýmislegt sem ég hef heyrt og lesið að undanförnu hefur orðið til þess að þetta brot úr The Terrible People rifjaðist upp fyrir mér:

Perhaps indeed the possession of wealth is constantly distressing,
But I should be quite willing to assume every curse of wealth if I could at the same time assume every blessing.
The only incurable troubles of the rich are the troubles that money can't cure,
Which is a kind of trouble that is even more troublesome if you are poor.
Certainly there are lots of things in life that money won't buy, but it's very funny -
Have you ever tried to buy them without money?