Kjöt af fullorðnum kindum getur verið afbragðsmatur, ekki síður en lambakjöt; það er bragðmeira og getur vel verið næstum eins meyrt. Og svo er það ódýrara. Ég kaupi oft kindakjöt í Nóatúni, t.d. kindafillet, lundir eða innralærvöðva. Lærvöðvann ofnsteiki ég oftast heilan. Kjötið þarf ekki svo langan tíma en það er lykilatriði að láta það standa eftir að það er tekið úr ofninum. Með þessu hafði ég nýjar litlar kartöflur, soðnar og síðan steiktar í ólífuolíu með hvítlauk og rósmaríni.

Það má auðvitað nota lambainnralæri í þetta líka.

Kindalærvöðvi með tómötum

800 g kindainnralærvöðvi (2 bitar)
2 tsk ítölsk kryddjurtablanda (eða herbes de provence)
chilipipar á hnífsoddi
nýmalaður pipar
salt
ólífuolía
8 tómatar, vel þroskaðir

Ofninn hitaður í 215°C. Kryddinu blandað saman og u.þ.b. helmingi af blöndunni núið inn í kjötið. Dálítilli ólífuolíu hellt í eldfast fat og kjötbitarnir settir í það. Tómatarnir skornir í helminga og raðað í kringum kjötið með skurðflötinn upp. Afganginum af kryddinu stráð yfir og dálítilli ólífuolíu ýrt yfir allt saman. Sett í ofninn og steikt í 25-30 mínútur. Þá er fatið tekið út, álpappír breiddur yfir og kjötið látið standa í um 10 mínútur áður en það er skorið í þunnar sneiðar á ská og borið fram með tómötunum.

Steiktar kartöflur með rósmaríni og hvítlauk

6-800 g kartöflusmælki
1 rósmaríngrein
1-2 hvítlauksgeirar
2 msk ólífuolía
nýmalaður pipar
salt

Kartöflurnar soðnar þar til þær eru rétt tæplega meyrar og síðan er vatninu hellt af þeim. Rósmarínið saxað og hvítlauksgeirarnir marðir með flötu hnífsblaði. Olían hituð á pönnu, kartöflurnar settar á hana ásamt rósmaríni, hvítlauk, pipar og salti og steiktar við nokkuð góðan hita í 5-7 mínútur, eða þar til þær eru farnar að brúnast. Pannan hrist oft eða hrært í kartöflunum.

Var ekki eitthvað búið að tala um að það yrði ekki nokkur maður á ferli á meðan þessi leikur stendur? Ég var að koma úr bænum og gat ekki séð að það væru neitt færri en vanalega á götunum og inni í búðum. Kannski allt eintómir túristar.

Ég kom við í Kolaportinu (þar var heldur ekkert færra fólk en vanalega) og keypti þar Matreiðslubók Náttúrulækningafélagsins frá 1952 á 80 krónur. Í inngangi uppskriftakaflans segir: ,,Í uppskriftum þessum er hvergi gert ráð fyrir salti, pipar, ediki eða öðru óhollu kryddi." Ég vissi alveg að það væri einhver ástæða til þess að mér datt aldrei í hug að gerast grænmetisæta hér áður fyrr. Núna gæti ég vel hugsað mér það.

Önnur tilvitnun í bókina:

,,Enda telja margir mætir menn matreiðslubækur óþörfustu og hættulegustu bókmenntir síðari tíma ...

So lange währt der Menscheit Harm
so lange wird das Menschen noch gekränkt,
bis einst das letze Kochbuch hängt
im letzen Koches Darm."

Jahá.

Ég vakti efnafræðistúdentinn áðan svo hann missti nú örugglega ekki af fótboltaleiknum á eftir, svona er ég góð mamma. Sjálf er ég að fara út að gera eitthvað allt annað, er ég föðurlandssvikari?

Ekki að það væri neitt erfitt að vekja hann, reyndar var hann að djamma í nótt en er bráðhress að sjá. Segist að vísu hafa lent í því að Beta sótti hart að honum á 22 en hann kveðst hafa sloppið ósár frá þeirri viðureign. Mér hefur nú alltaf sýnst Beta vera hugguleg ung stúlka en drengurinn er jú lofaður og skylmingastúlkan væntanleg heim frá Kúbu á mánudaginn, þannig að þetta var vonlaust frá upphafi hjá Betu.

Ég sé að Auðunn Blöndal hefur verið kosinn kynþokkafyllsti karlmaður landsins. Hmm, ég er líklega of gömul til að vera dómbær á það. Ég ætlaði að fara að rifja það upp að ég hefði nú skipt um bleyju á honum þegar hann var lítill en þegar ég hugsa mig betur um man ég að það hefur líklega verið systir hans.

Ég held að ég hafi vísað á þessa síðu áður en hún er svolítið spes. Har du rätta swingen i ditt Elvisben ...?

Ókei, that does it. Ég er búin að skipta yfir á Djúpu laugina. Líklega er ég ekki jafn jákvæð og ég hélt fram í gær.

Á ég að horfa á Edduverðlaunin ... æi. Ekki lofar byrjunin góðu. Misskemmtilegt sjónvarpsfólk talar við annað misskemmtilegt sjónvarpsfólk, leikara og önnur seleb og dáist að kjólunum þeirra og blah.

Allavega þarf ég augljóslega að fá mér meira rauðvín ef ég ætla að sitja undir þessu, það er á hreinu. Svona til að vera í takt við suma gestina, sem eru greinilega búnir að fá sér aðeins í stórutána.

Ég er að setjast niður í fyrsta skipti í dag, búin að vera á þönum í eldhúsinu frá hálfníu í morgun. Ætlaði að klára allt en tvær myndir verða víst að bíða fram á mánudag. Er ég búin að fá nóg af súkkulaði í bili? Jaaa - þannig séð. Mig langar ekki að búa til neitt meira úr súkkulaði næstu daga. Allt annað mál með að borða súkkulaði ...

Ókei. Ekki meira fjas um súkkulaði. Nú ætla ég að snúa mér að rauðvíninu.

Nei annars. Ég held ég láti alveg vera að semja einhvern rauðvínslista. Eða skrifa langloku um rauðvín, enda hef ég svosem ekki hundsvit á víni. En þegar ég kem heim ætla ég að henda mér upp í sófa og láta efnafræðistúdentinn færa mér rauðvínsglas - nei, fjandinn, hann verður ekki kominn heim. Ég verð þá bara að ná í mitt rauðvín sjálf. Og slappa af.

Samt ekki alla helgina. Ég á eftir að skrifa allar uppskriftirnar.

Nú spyr örugglega einhver: Af hverju skrifarðu ekki uppskriftirnar fyrirfram og ert þá bara búin að öllu þegar myndatökunni lýkur? En ég vinn ekki þannig. Ég veit sjaldnast nákvæmlega hvað ég ætla að gera fyrr en um leið og ég geri það. 90% af því sem ég er að gera í eldhúsinu tekur breytingum frá því að ég ákveð hvað ég ætla að gera eða við hvaða uppskrift(ir) ég ætla að styðjast og þar til rétturinn er endanlega orðinn til.

Það er þetta sem er svo skemmtilegt við matargerð.

Það er alveg rétt hjá Hel, súkkulaði-atriðið í færslunni hér að neðan er nokkuð margslungið. Eins og ég sagði sjálf - það segir ansi mikið um mig. Til dæmis er hægt að lesa þetta úr því:

1. Mér finnst súkkulaði gott.
2. Mér finnst súkkulaði ferlega gott.
3. Ég er ekkert sérlega vandlát. Allavega ekki á súkkulaði.
4. Ég er opin fyrir öllum sjónarmiðum.
5. Ég á erfitt með að gera upp hug minn.
6. Ég er átvagl.
7. Af dauðasyndunum sjö er ég líklegust til að falla í þá sem nefnist gluttony á ensku en gourmandise á frönsku, nema páfagarður hafi fallist á að breyta því að kröfu franskra kokka.
8. Ég er ekki fordómafull. Allavega ekki gagnvart súkkulaði.
9. Ég hef einfaldan smekk.
10. ... ég vel aðeins það besta.
11. Ég er með slatta af aukakílóum. (Það þarf ekki að vera mjög mikill sérlokk til að reikna það út miðað við allt súkkulaðiátið.)
12. Ég er mjög jákvæð manneskja.
13. Ég er kona. (Konur eru mun meira fyrir súkkulaði en karlar.)
14. Ég er karlmannslaus og bæti mér það upp með súkkulaðiáti.
15. Ég er fullkomlega sátt við það.
16. Ef ég gæti valið um myndarlegan karlmann eða gott súkkulaði ... tja, það færi eftir stærðinni. Á súkkulaðistykkinu, náttúrlega.
17. Ég er ekki á Atkinskúrnum. Súkkulaði er örugglega bannvara þar.
18. Né heldur neinum öðrum kúr.
19. Ég er ekki með súkkulaðiofnæmi (er það til?), mjólkuróþol, sykursýki eða nokkurn þann sjúkdóm sem leggur hömlur á súkkulaðiát.
20. Ég kann að greina aðalatriði frá aukaatriðum.
21. Súkkulaði er auðvitað aðalatriði.
22. Hvaða tegund af súkkulaði er aukaatriði.
23. Ég er nautnaseggur.
24. Ég er veik á svellinu, allavega gagnvart súkkulaði.
25. Þrílitur súkkulaðiís ...
26. Ég hugsa mikið um súkkulaði.
27. Ég er draumóramanneskja.
28. Það verður mikið um súkkulaði í kökublaði Gestgjafans.
29. Ég svíf þar af leiðandi á súkkulaðiskýi þessa dagana. Eða er í súkkulaðivímu. Súkkulaði inniheldur anandamíd, sem hugsanlega getur haft svipuð áhrif og kannabisefni.
30. Lífið er gott.

Fólk er eitthvað að dunda sér við að gera ,,100 atriði um mig"-lista eða eitthvað ámóta. Ég hef ekki hugmyndaflug í svoleiðis, ég ætla bara að gera ,,1 atriði um mig"-lista í staðinn. Hann er svona.

1. Súkkulaði. Dökkt, því dekkra þeim mun betra. Eða hvítt. Eða mjólkursúkkulaði. Eða bara súkkulaði.

Þá vitið þið allt um mig.

Forvitni mín eykst í hvert skipti sem ég sé þetta, sem gerist ekki sjaldnar en einu sinni í mánuði og stundum mun oftar. Að hverju eru allir þessir Saúdi-Arabar að leita? (Ja, sko, ég skil alveg sex-partinn af leitinni, en ...)

Ég skildi ekki alla þessa bílaumferð sem var á Vesturgötunni þegar ég gekk þar um áðan, og svo var lögregluþjónn að stjórna umferð á horninu á Ægisgötu. Heilasellurnar eru oft í einhverjum lausagangi á morgnana og ég tengdi alla þessa umferð ekki vitund við sívaxandi brunalykt (eða var neitt að furða mig á brunalyktinni yfir höfuð), nema svo þegar ég beygði niður á Nýlendugötuna sá ég slökkviliðsbíla og læti niðri í Daníelsslipp. Kannski einhver sé orðinn leiður á að bíða eftir bryggjuhverfinu sem stendur víst til að reisa þarna og hafi ákveðið að kveikja í kofunum.

Mér heyrðist Bogi Ágústsson vera að tala um kröfur Hamas á hendur Móum og var að velta því fyrir mér hvern fjandan palestínskir skæruliðar væru að dragast inn í íslenskan kjúklingabúskap, þótt það sé reyndar nokkuð hasarderaður bransi. En hann var víst að tala um vélsmiðjuna Hamar.

Á lyklaborðinu á tölvunni minni, og sjálfsagt flestum öðrum tölvum líka, eru þrír takkar hlið við hlið sem ég hef aldrei nokkurn tíma notað, aldrei einu sinni ýtt á nema óvart, og aldrei velt fyrir mér til hvers þeir eiginlega væru, nema einmitt þegar ég hef ýtt á þá óvart og ekkert hefur gerst. Þá hef ég stundum leitt hugann að því (en bara snöggvast, þetta hefur ekki truflað mig verulega) til hvers í ósköpunum þessir takkar væru ef þeir breyttu engu.

En eftir að hafa lesið þetta hér er ég allavega einhverju nær um tilgang (eða tilgangsleysi) SysRq, Scroll Lock og Pause Break takkanna.

Bók sem er 34 kíló. Vá. Sjálf hef ég aldrei skrifað bók sem er þyngri en 3,4 kíló,og það er að meðtalinni öskjunni. Samt kvörtuðu ýmsir yfir því að Matarást hentaði illa til lestrar fyrir svefninn og einn kunningi minn kallaði hana ,,Andarteppubókina" af því að hann var vanur að láta bækur sem hann var að lesa í rúminu hvíla á bringunni.

Ég veit annars ekki hver getur lesið svona bók, hvorki í bólinu né annars staðar, nema þá Ali sjálfur þegar hann var í fullu fjöri. En þetta er svosem ekki gefið út til að verða lesið.

Ætlar annars einhver að reyna að halda því fram í alvöru að Parkinsonsjúklingurinn Ali hafi áritað tíu þúsund eintök?

Fyrst ég er komin í ávaxtakökubakstur í vinnunni, þá er víst réttast að ég fari að efna í mína eigin jólaköku. Köku til að bera fram á Þorláksmessu 2004, nánar til tekið. Kakan fyrir jólin í ár er þegar til, hún var bökuð í október í fyrra.

Og nei, þetta er ekki ensk jólakaka. Þær eru yfirleitt alltaf kryddaðar. Þessi er ekki krydduð.

Jay Leno var að boða komu ,,The Fruitcake Lady" í þáttinn seinna í vikunni. Ég sagði við efnafræðistúdentinn að ég vildi fá að vera fruitcake lady í svona spjallþætti og skamma einhver seleb fyrir kunnáttuleysi í bakstri (reyndar fengi ég líklega ekki að skamma Mel Gibson eins og sú gamla hjá Leno, og ég man í fljótu bragði ekki eftir neinu íslensku selebi sem mig langar neitt sérstaklega til að skamma).

,,Þú ert fruitcake," sagði efnafræðistúdentinn.

Og þetta er einkasonur minn.

Annars er ég einmitt að fara að baka ávaxtakökur á morgun. Stollen og eitthvað slíkt. Og sjö laga vínartertu með krydduðu sveskjumauki.

Þegar hálskirtlarnir voru teknir úr mér fyrir ótal árum þýddi það ferðalag landshluta á milli, fjögurra daga sjúkrahúslegu og vesen og ég var ekki upp á marga fiska fyrstu dagana á eftir og mátti ekkert fá fyrsta sólarhringinn nema frostpinna ef ég man rétt.

Sauðargæran kom hér áðan eftir að hafa verið í kirtlatöku í morgun, arfahress til þess að gera, notfærði sér óspart að allir vorkenndu honum, fékk að mala hnetur í kaffikvörninni og sulla í eldhúsvaskinum á meðan aðrir borðuðu lasagne og hámaði svo í sig nokkrar súkkulaðibitakökur ofan á brauðsneiðarnar fjórar sem hann borðaði á sjúkrahúsinu.

Kannski er bara fullkomlega eðlilegt að systir hans skuli hafa öfundað hann.

Það er reyndar meiningin að hér séu mataruppskriftir öðru hverju en það hefur verið lítið um þær að undanförnu, ég er pikkföst í kökum, bakkelsi og gúmmulaði og hef ekkert haft allt of mikinn tíma í mínu eigin eldhúsi. Samt er ég nú búin að lofa efnafræðistúdentinum og Boltastelpunni að búa til lasagne í kvöld ef ég er í góðu skapi, sem er allt útlit fyrir að ég verði ef ekkert óvænt kemur upp á. Lasagneuppskriftin hefur komið áður en í staðinn er hér uppskrift að rétti sem er frekar einfaldur og auk þess bæði fljótlegur og ódýr. Og nokkuð góður ef maður er á annað borð gefinn fyrir túnfisk og notar sæmilegan túnfisk í þetta, ekki óætan rudda sem ég man ekki hvað heitir en fékkst og fæst kannski enn í Bónus og ég glæptist einu sinni á að kaupa.

Túnfiskbuff

2-3 brauðsneiðar eða 1 rúnnstykki
1 sítróna
1 msk ferskt timjan, saxað (eða 1 tsk þurrkað)
2 dósir túnfiskur í olíu
1 laukur, saxaður smátt
1 egg
1/2 tsk paprikuduft
chilipipar á hnífsoddi
nýmalaður pipar
salt
olía til steikingar

Brauðið rifið í bita, sett í matvinnsluvél og hún látin ganga þar til það er orðið að mylsnu. Börkurinn rifinn af sítrónunni og hrært saman við ásamt timjaninu. Olíunni hellt af túnfiskinum og hann stappaður með gaffli. Hrært saman við brauðmylsnuna ásamt eggi, paprikudufti, chilipipar, pipar og salti. Smakkað og e.t.v. bragðbætt með sítrónusafa. 8 buff, um 1 1/2 cm á þykkt, mótuð úr túnfiskfarsinu. Olían hituð á pönnu og buffion steikt við meðalhita í um 3 mínútur á hvorri hlið, eða þar til þau hafa tekið góðan lit. Borin fram t.d. með tómatasalati og brauði. Einnig má móta 4 hamborgara úr farsinu og bera þá fram í hamborgarabrauði eða focaccia-brauði, t.d. með salatblaði, tómatsneiðum, rauðlaukssneiðum og sósu. Osti ef maður endilega vill.

Boltastelpan öfundar bróður sinn af því að vera að fara í hálskirtlatöku.

Hún hlakkar líka til að fara til tannlæknis.

Og er í íþróttum sjö daga vikunnar.

Hún er ekkert skyld mér.

Schrödinger? Hvað hef ég til saka unnið fyrst fólk er farið að tala um Schrödinger og hans nóta í kommentakerfinu?

Það eina sem ég veit og vil vita um Schrödinger er í epíska ljóðinu sem Cecil orti um Schrödinger og köttinn. Sérstaklega er byrjunin góð (Schroedinger, Erwin! Professor of physics! Wrote daring equations! Confounded his critics!) - og endirinn, þar sem segir frá líkræðu Schrödingers yfir Einstein.

Um Kapútski og hvað þeir heita nú veit ég minna en ekkert. En ég hef grun um að ég verði frædd óspart um þá á næstu misserum. Efnafræðistúdentinn er haldinn ríkulegri tjáningarþörf (les: hann hefur varla þagnað síðustu tuttugu árin).

Ég er í jólabakstrinum, búin að baka fimm sortir ...

Við ætlum semsagt að taka smákökumyndir á morgun, ekki samt þessar hefðbundnu jólasmákökur. Þemað í þættinum er fljótlegar auðveldar smákökur og ég ætla að taka fram að í kökublaði Gestgjafans verður tekið mið af ýmsu sem kom fram hér á dögunum þegar ég kastaði fram spurningum til lesenda og fékk góð viðbrögð.

Ég held ég gæti ekki unnið við matarskrif án þess að hafa fjölda fólks að prófa bæði hugmyndir og uppskriftir á. Heima fyrir hef ég bara efnafræðistúdentinn og þótt hann hafi heilmikið vit á mat og sé óhræddur við að gagnrýna móður sína er hann svo sérvitur að hann er ekki alltaf marktækur. Auk þess er hann mótaður af mínum matarsmekk. Þannig að það er gott fyrir mig að vinna á stórum vinnustað og geta prófað það sem ég er að gera á stórum og fjölbreyttum hópi.

Auk þess verð ég svo svakalega vinsæl fyrir vikið.

(Þeir vinnufélagar mínir sem lesa þetta geta átt von á smákökuveislu þegar við Gísli erum búin að mynda á morgun. Líklega verð ég samt að baka sérstaka sort fyrir Kaffi-Gurrí, það er eitthvað í öllum tegundunum sem ég er búin að baka sem hún vill ekki. Hún er síst betri en efnafræðistúdentinn.)

Ég vissi það.
Ég er nákvæmlega fjörutíu árum of gömul.

My inner child is six years old!

Look what I can do! I can walk, I can run, I can
read! I like to do stuff, and there's a whole
big world out there to do it in. Just so long
as I can take my blankie and my Mommy and my
three best friends with me, of course.


How Old is Your Inner Child?
brought to you by Quizilla

Efnafræðistúdentinn situr hér og má ekki vatni halda yfir nafninu á einhverri jöfnu sem honum finnst alveg rosalega flott. Þetta er það sem ég þarf að búa við.

Við konungshirðir var víst áður fyrr oft hafður sérstakur maður í því djobbi að smakka á öllu sem borið var fyrir kónginn til að athuga hvort það væri eitrað. Kannski fæst ekki mannskapur í þetta starf lengur, allavega ætla þeir í Tælandi að nota mýs til að eiturprófa matinn sem á að bera fyrir George W. Bush og fleiri á leiðtogafundi á næstunni. En músarræflarnir fá ekki einu sinni að smakka kræsingarnar, heldur verður sýnishornum sprautað í þær.

Í framhaldi af því sem ég var að skrifa áðan ...

Djúpdæla saga segir frá fólki og atburðum á 18. og 19. öld og þegar hún kom út voru allir sem þar segir frá löngu látnir og yfirleitt börn þeirra og aðrir nánir afkomendur einnig. Það sama verður hins vegar ekki sagt um Sögu Eiríks Magnússonar (Mera-Eiríks), sem kom út 1912. Uppistaðan í báðum bókunum er handrit Símonar Eiríkssonar í Litladal, sem var langalangömmubróðir minn (já, og langalangafabróðir líka, ég er bæði komin af hjónabands- og framhjátökubarni föður hans) en Mera-Eiríkssaga er með viðbæti Símonar Dalaskálds og gefin út af honum.

Dalaskáldið hefði ábyggilega átt heima sem blaðamaður á Séðu og heyrðu eins og eftirfarandi klausa, sem komin er úr viðbæti hans, ber með sér (ég ætla nú að sleppa nöfnunum; það gerði Símon ekki og var þó nærri allt fólkið sem hér kemur við sögu bráðlifandi þegar bókin kom út):

,,A er haldin laundóttir B bónda í X, voru ástir miklar með honum og C konu D, og mjög nauðugur giftist B E, en var drifinn til að eiga hana af frændfólki þeirra beggja, enda var hún þá þunguð eftir hann, má nokkuð marka huga hans af eftirfarandi vísum, er sagt var að hann kvæði brúðkaupskvöldið:

Líður á daginn meir og meir
mælt er allt og vegið.
Eftir eru tímar tveir
tíu hefur klukkan slegið.

Einskis framar óska eg meir,
angurs mærður pínu,
en að væru aðeins tveir
eftir af lífi mínu.

B bar þó á móti því við söguritara að hann hefði ort vísurnar við þetta tækifæri og er það líklega satt". (leturbreyting mín)

Alveg get ég tekið undir með Þórdísi, það er kostur að vera bara komin af skagfirskum bændum sem ekki komust til meiri metorða en að vera í stjórn kaupfélagsins, skrifuðu stöku sinnum í Tímann og enduðu kannski í neðsta sæti á framboðslista - mig minnir að afar mínir hafi við einar kosningar skipað heiðurssæti á listum Framsóknar- og Sjálfstæðisflokksins í Norðurlandi vestra, nema það hafi verið árið sem afi í Holti var á lista Frjálslyndra vinstri manna. Ég held að þetta dugi ekki til að nokkur hafi áhuga á að skrifa um þá, hvorki með né án umboðs afkomenda.

Reyndar var fyrir nokkrum áratugum skrifuð fjögurra binda heimildaskáldsaga um Djúpadalsættina en þar var ekki farið nær nútímanum en fram undir miðja 19. öld og þar sem það var Elinborg frænka mín Lárusdóttir sem skrifaði bækurnar var þar fátt bitastætt. Fyrir nokkrum árum kom aftur á móti út Djúpdæla saga eftir Stefán Jónsson á Höskuldsstöðum; þar eru ættarsagnirnar óritskoðaðar. Það var miklu skemmtilegri lesning og meira djúsí en bækur Elinborgar skáldkonu.

(Sá sem fékk eintakið mitt af Djúpdæla sögu lánað er beðinn að gefa sig fram ef hann les þetta.)