Jæja, ég er farin fyrst veturinn er skollin á - kem aftur á sunnudagskvöld. Samt líklega ekki með vorið með mér.

Mig vantar eitthvað til að lesa á flugvöllum og í flugvélum í dag. Reyndar var ég að fá mjög álitlega bók frá amazon.co.uk í gærkvöldi, Toast, bernskuminningar breska matargúrúsins Nigels Slater, sem er einn af mínum uppáhaldshöfundum, mjög góður kokkur og mjög góður rithöfundur. Ég byrjaði aðeins á henni og hún stóð alveg undir væntingum. Yndisleg bók, líka þótt maður hafi ekki áhuga á mat (eða það veit ég annars ekkert um, ég þekki ekki svoleiðis fólk.) En mér finnst pínulítið asnalegt, af því að bókin var að koma frá Englandi í gær, að fara beint með hana þangað aftur. Þannig að ég reyni frekar að finna mér eitthvað til að lesa í Leifsstöð.

Boltastelpan vill að ég komi með eitthvað flott handa henni heim frá útlöndum. Engar nánari vísbendingar. Bara eitthvað flott. Ég á líka að koma með eitthvað handa bróður hennar, segir hún, en það þarf ekki að vera flott.

Ég skil ekki alveg spurningu sem ég fæ stundum þegar ég er á leið til útlanda: ,,Ertu byrjuð að pakka niður?" Byrjuð hvað? Eins og ég skrifaði fyrr í dag er ekki eins og ég sé vön að taka hálfa búslóðina með. Ég tek til dæmis enga ferðatösku með á morgun, bara minn trausta leðurbakpoka sem getur farið í handfarangur. Sleppi þykkum peysum og treysti bara á að það verði ekkert tiltakanlega kalt þarna úti.

Ókei, einu sinni gat þessi spurning alveg átt við. Áður tók ég iðulega allt of mikið með mér og var heillengi að vesenast í að pakka niður. Svo var ég orðin leið á því og fann upp fína reglu sem ég hef beitt miskunnarlaust síðan. Hún er svona: Ef það er ekki komið niður í tösku hálftíma eftir að ég byrja að pakka, þá fer það ekki með. Punktur.

Þetta er afbragðsgóð regla sem hefur gefist mér mjög vel.

Ég er ekki með Stöð 2 og horfi ekki á Oprah. Líklega eins gott; samkvæmt þessari könnun eru þeir sem horfa á þáttinn mun verr haldnir af streitu en aðrir. Kannski spurning um orsök og afleiðingu, samt.

Hvernig stressfaktorinn er hjá áhorfendum Jerry Springer er kemur ekki fram þarna en hann hlýtur að vera nokkuð hár hjá ýmsum sem mæta í þáttinn - hér er til dæmis útdráttur úr þættinum sem á að sýna á morgun:

Clover has had it with her mother! She found out that her mother was a prostitute when she was a young girl. Now she has a daughter of her own and she says her mother either stops selling herself or Clover wants her out of her life for good! Then? Julie is here to confront both her man and his new lover! Her man tells Julie that if she?s more exciting in the bedroom, he wouldn?t stray? all said and done, his new lover is out in the cold! Next? Mary is here to confess to her fiancé that she?s been prostituting to make ends meet! She tells him she wants to stop but that he must step up and get a job to save their family!

Ég hef lítið horft á Jerry Springer en þetta slær greinilega Leiðarljós alveg út.

Veðurspáin fyrir næstu daga segir hiti kringum frostmark, éljagangur, rigningar.

En það er í Reykjavík. Ég þarf aftur á móti að fara að skoða veðurspána fyrir Amsterdam og London. Gá hvort ég slepp ekki með lágmarksfarangur. Mér leiðist að taka með mér mikinn farangur til útlanda. Reyndar leiðist mér líka að koma með mikinn farangur heim en einhvern veginn fer það samt alltaf þannig. Skil ekkert í þessu.

Ætli mislingar verði næsta farsóttin sem gengur yfir Vesturlönd?

Nú er víst búið að afsanna að nokkur tengsl séu á milli mislingabólusetningar og einhverfu en það gæti samt orðið hægara sagt en gert að útrýma þeirri trú og margir foreldrar hafa látið hjá líða að bólusetja börnin sín. Sumstaðar á Bretlandi eru svæði þar sem aðeins rúmlega 60% barna fá bólusetningu.

Ég fékk mislinga þegar ég var nýorðin 16 ára. Það var í lok Sæluviku og ég tengdi vanlíðan mína á laugardagsballinu aðeins við djammið á þriðjudags-, fimmtudags- og föstudagsballinu. En þegar ég vaknaði á sunnudagsmorgni - fyrir hádegi meira að segja - og leit niður eftir skrokknum á mér, þá brá mér allsvakalega.

Þetta var semsagt fyrir daga mislingabólusetningar og nágrannakona okkar kom með ungan son sinn í sjúkraheimsókn til að láta hann smitast af mér. Hann var neyddur til að snerta mig, sem hann gerði afskaplega tregur og horfði á þessa útsteyptu og flekkóttu frænku sína með skelfingarsvip á meðan; svo kippti hann hendinni að sér í örvæntingu og strauk og neri lófann ákaft til að reyna að losa sig við smitið. Það hlýtur að hafa tekist, allavega veiktist hann ekki í það skipti.

Efnafræðistúdentinn að lýsa ákveðinni ungri stúlku (ekki þó kærustunni):

,,Hún er eins og ýsuflak. - Nema skapið, það er eins og spriklandi hákarl í baðkeri."

Það er ekki bara á Íslandi sem selebin svamla um í bókaflóðinu. Til dæmis var ég að sjá það einhvers staðar að Pamela Anderson ætlar að skrifa tvær skáldsögur fyrir Simon & Schuster og fær tvær milljónir dollara fyrir. Og hinn nýafsetti Iain Duncan Smith er að senda frá sér fyrstu skáldsögu sína í næstu viku, en sagan segir að hún sé skelfilega vond. Og þar sem IDS er nú engin Pamela, þá fékk hann bara 7.500 pund fyrir sína bók. Kallgreyið.

Af hverju eru annars svona margir breskir íhaldsþingmenn sem fara að skrifa skáldsögur? Ekki eru það rithöfundarhæfileikarnir, svo mikið er víst. Ég hef reyndar ekki lesið neitt eftir Ann Widdecombe en ég hef lesið bækur eftir bæði Jeffrey Archer og Edwinu Currie. Það er nóg.

Helgarvinnan gengur þokkalega, búin að ljúka við einar tólf - þrettán uppskriftir af þessum tuttugu sem ég þarf að skrifa fyrir morgundaginn þannig að það ætti að hafast, en þá eru að vísu eftir tvö önnur verkefni sem ég er búin að lofa að skila af mér - jæja, þau eru nú minna mál svo að þetta reddast líklega. Svo er ég reyndar ekki mikið í matargerð um helgina, er reyndar að fá fjölskylduna í kvöldmat á eftir en það verður bara ofnsteikt lambakjöt með grænmeti - ég tók úr frysti 2,5 kg af skagfirsku súpukjöti sem ég keypti í Nóatúni um daginn. Kannski er ég bara heppin því að ég veit að einhverjir hafa verið að kvarta yfir lélegum bitum í þessum pokum en þarna er bara einn síðubiti og einn hálsbiti, báðir nokkuð kjötmiklir, og hitt allt góðir bitar og lítið um fitu á þeim. Eða kannski er ég bara ekki nógu kröfuhörð, kannski er þetta kjöt sem aðrir mundu fúlsa við. Ég veit það ekki. En þetta verður allavega ekki tímafrek eldamennska, svona kjöt passar sig eiginlega sjálft í ofninum.

Í gærkvöldi gæddum við efnafræðistúdentinn okkur aftur á móti á media noche, kúbverskum svínakjötssamlokum. Eða eftirlíkingu af þeim. Ég átti ekki rétt brauð (,,soft egg buns") og nennti ekki að leita að uppskrift svo að ég notaði kjallarabollur eins og stundum áður. Og ég átti ekki skinku en notaði kjötmikið beikon. Annars hef ég stundum notað partískinku frá Ali.

Galdurinn er að fá samlokurnar brakandi stökkar án þess að þær brenni. Það á að gera þær í kommersíal samlokugrilli, ég hugsa að venjulegt heimilis-samlokugrill dugi ekki, en ég steiki brauðið á grillpönnu og hef þungt farg ofan á - venjulega þykkbotna Look-pönnu og ofan á henni þungt mortél. Svo má baka samlokurnar í ofni og þá eru þær settar á bökunarplötu, farg sett ofan á og þær bakaðar við 180°C í svona 15 mínútur. Eða það skilst mér, ég hef aldrei reynt, því grillpannan og hin pannan gefast svo vel.

Media noche
(miðnætursamlokur)

2 kjallarabollur
1 msk majónes
2 tsk sinnep, sterkt
2 súrsaðar smágúrkur (má sleppa)
4-6 beikonsneiðar (eða 2 þykkar sneiðar af góðri skinku)
2 stórar og þykkar sneiðar af svínasteik
4 þykkar ostsneiðar

Kjallarabollurnar klofnar og smurðar með blöndu af majónesi og sinnepi. Gúrkurnar skornar í sneiðar eftir endilöngu og raðað ofan á neðri helmingana. Grillpanna hituð vel og skinkan eða beikonið steikt. Sett á samlokurnar, svínakjötssneið þar ofan á og síðan 2 ostsneiðar á hverja samloku. Efri bolluhelmingurinn lagður ofan á og samlokurnar settar á heita grillpönnuna (muna að hella beikonfeitinni af henni fyrst). Þungt farg sett ofan á og steikt við meðalhita í um 3 mínútur. Þá er sneiðunum snúið og þær steiktar í um 2 mínútur á hinni hliðinni.

Maður á alltaf að steikja of mikið þegar verið er að elda svínasteik á annað borð. Þá er nóg eftir í samlokur.