Við mæðginin vorum bæði úti að skemmta okkur í gærkvöldi, reyndar ekki saman, og vorum þess vegna ekkert í skapi til að fara að gera eitthvað af viti þegar við vöknuðum í morgun. Í staðinn lögðumst við hlið við hlið upp í rúmið hans og horfðum á Föruneyti Hringsins saman og borðuðum heimabakað brauð. Áttum semsagt svona hugljúfa fjölskyldustund. Eða er hægt að tala um fjölskyldu þegar við erum bara tvö?

Annars erum við bæði farin að hlakka til að losna við hvort annað. Hann vill fara að sleppa undan ægivaldi móður sinnar (ég lét hann færa mér kaffi í rúmið) og ég hef mikinn hug á að breyta herberginu hans í skrifstofu/bókaherbergi þegar það losnar. Að vísu vill hann bara flytja frá mér en ekki úr íbúðinni og er að upphugsa leiðir til að koma mér á elliheimili sem fyrst. Ég gæti kannski reynt að koma honum inn á einhverja saklausa stúlku en það gæti auðvitað líka verkað öfugt svo að ég held að ég bíði bara róleg. Hann fer fyrr eða síðar.

Núna stendur víst yfir einhver handboltaleikur, ekkert sérlega spennandi sýndist mér þegar ég gekk framhjá sjónvarpinu áðan. Samt var ég að hugsa um hvort ég ætti að gera mér upp áhuga og elda katarskan mat (segir maður ekki katarskan um mat frá Quatar?) í tilefni af leiknum en svo mundi ég að ég var búin að bjóða fólki í reyktan svínabóg og ég efast stórlega um að það sé nokkur uppskrift sem inniheldur svínakjöt í katörsku matreiðslubókinni minni. Reyndar eru ekki margar katarskar uppskriftir í henni, þar sem hún er sett saman af bandarískum húsmæðrum búsettum í Katar um lengri eða skemmri tíma, en þær eru þó til þar og bókin er prentuð í prentsmiðju Ali bin Ali í Doha í Katar, svo að hún er ómótmælanlega katörsk.

Nei, ætli ég matreiði ekki bara svínabóginn á nokkurn veginn hefðbundinn hátt og hafi með honum brúnaðar kartöflur, sérstaklega fyrir Eldfjallið, sem gæti borðað þær í forrrétt, aðalrétt og eftirrétt ef hún kæmist upp með það.

Og hér er eitthvað fyrir börn og aðra sem enn eru ekki vaxnir upp úr því að leika sér með Lego og/eða dúkkulísur ...

Ég rakst á þessa sérkennilegu leitarvél. Veit nú ekki hversu góðum niðurstöðum hún skilar en hún er allavega óvenjuleg.

Ég er nú ekki sú allra morgunhressasta sem um getur og þess vegna á ekki beinlínis við mig að rífa mig upp fyrir allar aldir á morgnana til að mæta í beina útsendingu í sjónvarpi með mat og alles. Í morgun vorum við þó með mat sem eldaður var í gærkvöldi og hitaður upp á staðnum - það var öllu þægilegra en þegar við vorum að kynna jólablaðið og ég vaknaði klukkan fjögur um nótt til að fara að steikja kalkúna.

Svo er ég búin að vera á þönum síðan ég kom aftur við að baka brauð - ég er að skrifa stóra grein um brauðbakstur fyrir febrúarblað Gestgjafans og við vorum að taka myndir fyrir hana. Ekki að brauðbakstur sé fyrirhafnarsamur en þetta voru þó einar sex eða sjö tegundir af brauðum þannig að það er fyrst núna sem ég get sest niður frá því fyrir klukkan sjö í morgun.

Síðast þegar við mættum þarna í morgunþáttinn hittist svo á að það var jólahlaðborð um kvöldið og ég var nú ekkert ofurhress þar, allavega ekki í stuði til að fara neitt á eftir. Núna er búið að ákveða að allt Gestgjafaliðið hittist á Vínbarnum í kvöld, ég á eftir að sjá hvað ég endist lengi. Ekki get ég þó komið með neinar samsæriskenningar um mannvonsku starfssystra minna, þær vöknuðu að minnsta kosti jafnsnemma og ég í morgun. Kannski sofnum við hver upp við öxlina á annarri þegar líða tekur á kvöldið.

Í millitíðinni getur reyndar verið að ég líti inn á afhendingu viðurkenningar Hagþenkis, fyrst Sverrir var svona hupplegur að bjóða mér. Ekki þarf ég allavega að flýta mér heim til að elda oní efnafræðistúdentinn, hann er að fara í einhverja svokallaða ,,vísindaferð" og óvíst hvenær hann kemur þaðan aftur.

Mogginn segir að nú sé farið að strikamerkja börn á Spáni. Ef þeir hefðu nú verið byrjaðir á því á fæðingardeildinni hér um árið gæti ég verið 100% viss um að ég hefði fengið rétt barn aftur eftir ruglinginn sem varð þegar ég lá þar, en það er ég nú ekki alltaf. Ég fékk semsagt vitlaust barn inn á stofu til mín eftir einn heimsóknartímann og önnur mamma líka. Hún sá strax að eitthvað var öðruvísi en það átti að vera en var í klukkutíma að sannfæra sjálfa sig um að svona gæti gerst og safna kjarki til að fara á stúfana og gera eitthvað í málinu. Ef hún hefði ekki gert það væri ég örugglega með rangan son enn í dag því ekki fattaði ég neitt þótt ég væri búin að vera með barnið hjá mér í klukkutíma.

Samt veit ég ekki alveg ... Blessaður drengurinn er ekki vitund líkur mér og hefur aldrei verið. Ekki í útliti allavega. Jafnvel svæsnustu gamlar frænkur sem geta séð svip af nánast hverjum sem er með nánast hvaða barni sem er hafa aldrei reynt að halda því fram. Það koma alveg þær stundir að læðist að mér veikur grunur um að ég eigi ekkert í honum og sitji uppi með barn einhverrar allt annarrar konu. Hann er að vísu eins og snýttur út úr nösinni á mínum fyrrverandi og þarafleiðandi nokkuð örugglega sonur hans en það segir ekki allt. Kannski er ungur maður uppi í Grafarvogi (hin mamman bjó þar síðast þegar ég vissi) sem gengur um grunlaus um það hver er raunveruleg móðir hans - ja, allavega var ég mamma hans í heilan klukkutíma fyrir tæpum 22 árum. Kannski á hann eftir að birtast á tröppunum hjá mér einn góðan veðurdag. Annað eins hefur nú gerst í Leiðarljósi.

Ég mundi reyndar sennilega ekki bjóða honum inn. Ég kann ágætlega við efnafræðistúdentinn.

Hmm - Spánverji? Er það rauðvínið? Eða er það af því að ég sagðist vera kveif?


What's your Inner European?
brought to you by Quizilla

En ... John Lennon???

Skyldu einhverjir tölvufróðir geta útskýrt fyrir fávísri húsmóður á Skólavörðuholtinu ...

Sko, vandamálið er: Fyrir nokkrum mánuðum fór ég að taka eftir því að sumar netsíður uppfærðust sjaldan eða ekki á heimilstölvunni minni, ég fékk bara gamlar útgáfur, alveg sama þótt ég ýtti á refresh. Þetta var sérstaklega áberandi með bloggsíður en þó bara sumar. Þar á meðal mína eigin síðu, eftir að ég byrjaði með hana, ég gat bara lesið hana á vinnutölvunni, sem var náttúrlega ekki alveg nógu gott. Ég spurði ýmsa mér vísari menn um þetta og sumir hlógu að mér fyrir að vera svo vitlaus að skilja þetta ekki (en komu samt sinn með hverja skýringuna) og aðrir kinkuðu kolli og könnuðust við vandamálið og komu með einhverjar aðrar skýringar. Ég skildi náttúrlega minnst af þessu en niðurstaðan var sú að líklegast væri að tölvan geymdi eldri versjónir í minni og leitaði ekki að nýrri útgáfu eins og hún ætti að gera. Enginn sagði mér hvað væri hægt að gera við þessu.

Svo að ég fór að leita sjálf á netinu og á heimasíðu einhvers fótboltafélags í Kanada (maður finnur hjálpina á undarlegum stöðum) komst ég að því að þegar þetta kæmi upp ætti maður að ýta á Ctrl F5 til að fá nýjustu útgáfu. Það svínvirkar og ég skil nú ekki af hverju einhver af þeim sem ég var búin að leita ráða hjá var ekki búinn að segja mér þetta. Þetta er ég búin að gera síðan, hvenæar sem ég hef grun um að ég sé ekki að sjá allranýjustu útgáfu af einhverri síðu.

Ókei, en nú er ég komin með nýja tölvu, var að tengja hana áðan. Hún hefur aldrei áður verið notuð til að fara inn á þessar síður. Eða neinar síður yfirleitt. Og vitið þið hvað? Sama vandamálið. Ekki er það tölvan sem geymir síðurnar í minninu. Svo að spurningin er: Hvar liggur feillinn og hvern á ég að tala við til að reyna að fá þessu kippt í lag?

Ég get svosem alveg haldið áfram að ýta á Ctrl F5, mig munar ekkert um það. En samt.

Ég fékk lykilorðið að Íslendingabók í dag eins og sjálfsagt tíu eða tuttugu þúsund aðrir. Ég er samt ekkert búin að fara inn á vefinn, þykist vita að hann sé ansi seinvirkur núna. Bíð kannski þangað til eftir miðnættið. Ekki þar fyrir, ég veit svosem alveg nóg um mínar eigin framættir (til dæmis um Kaprasíus) en það getur verið gaman að rekja sig saman við aðra. Mér hefur alltaf fundist gaman að ættfræði á svipuðum forsendum og krossgátum - að sjá hvernig þetta fléttast allt saman. Mínar ættir fléttast reyndar sérstaklega mikið saman og það liggur við að ég sé bara af einni ætt.

Annað sem mér finnst oft gaman að skoða er hvað ættir ganga misjafnlega hratt fram. Sjálf varð ég til dæmis amma 36 ára en ég á líka frænku sem er fædd á 119 ára afmælisdegi afa síns.

Ókei, kannski er hérna smápartur af skýringunni á því af hverju mér var svona kalt.

Þegar ég kom heim úr vinnunni á mánudaginn, eftir að hafa gengið í rúmar tuttugu mínútur í brunakulda, var ég orðin veik og var að deyja úr kulda þótt ég væri vel klædd. Ég fór í skósíða ullarslá utan yfir þykku peysuna mína og lagðist upp í sófa. Það dugði ekki og ég kallaði á efnafræðistúdentinn og bað hann um að koma með sæng. Enn skalf ég og bað hann nokkru síðar að bæta annarri sæng ofan á mig. Og dugði ekki til.

Á svona stundum langar mig stundum til að baka mig framan við arineld. (Hinn möguleikinn, sem dugir náttúrlega enn betur til að fá í sig hita, væri nakinn stæðilegur karlmaður en arineldurinn er örugglega minna vesen.) En því miður er ég ekki með arin og sé mér ekki fært að innrétta svoleiðs í íbúðinni. Ef það væri bara stemmningin en ekki hitinn sem ég væri að sækjast eftir, þá gæti ég svosem keypt mér vídeóspólu með mynd af logandi arineldi og spilað hana þegar ég vil hafa það kósí. Og ef ég er alveg desperat, þá mætti prófa þetta hérna.

Fyndin tilviljun, þ.e. með tilliti til íþróttabölsumræðunnar á kommentakerfinu hér næst fyrir neðan - í bráðabirgðakaffistofunni sem er einmitt beint fyrir framan dyrnar hjá mér eru umræðurnar akkúrat farnar að snúast um menntaskólaleikfimi og þá píningu sem hún getur verið.

Ekki skil ég þessa íþróttadellu sem hellist yfir besta fólk þegar minnst varir. Hérna ætlaði ég að nota tækifærið fyrst ég var veik heima og kíkja á Leiðarljós, gá hvað hefur gerst síðustu hundrað þættina eða svo, hver er að halda framhjá hverjum með hverjum og hver er að plotta á bak við hvern, hvaða dauðar manneskjur hafa lifnað við og hvaða fullorðin börn sem enginn hafði nokkurntíma vitað að væru til hefðu skyndilega birst - onei, þá er bara einhver fjandans boltaleikur. Og ekkert talað um nema bolta, fyrir og eftir fréttir. Og fullt af fólki sem getur varla um annað talað, jafnvel þótt mér sýnist á öllu að þetta hafi ekki verið neitt yfirmáta spennandi leikir.

Ég er náttúrlega fyrrverandi forseti Spornis, landssamtaka gegn íþróttabölinu, en samt eru alveg til íþróttir sem ég horfi á í sjónvarpi þótt ég sé ekkert að leggja mig sérstaklega eftir þeim. Ekki þó boltaíþróttir, sem mér finnst allar leiðinlegar með tölu. Nei, frekar íþróttir sem hafa ákveðið skemmtigildi, eins og súmóglíma og curling. Einu sinni var ég alveg til með að horfa á ýmsar íþróttagreinar sem bjóða upp á léttklædda vel vaxna stráka (þeir flottustu eru í tugþrautinni) en það hefur dregið úr áhuganum í seinni tíð, svona eftir að ég komst á þann aldur að ég gæti verið mamma margra þeirra.

Sök sér samt á meðan íþróttabölið raskar ekki sjónvarpsdagskránni verulega en mér skilst að það standi til á næstunni. Oh well, ég verð víst að sætta mig við það. Þegar allt kemur til alls get ég valið á milli yfir fjörutíu sjónvarsstöðva. Það getur ekki verið bolti á þeim öllum.

Ég hef alltaf verið húsbóndaholl og nú var ég svo hagsýn fyrir hönd vinnuveitanda míns að mér tókst að krækja mér í að minnsta kosti tvær pestir samtímis og samnýta veikindadagana - ég ligg sem sagt í rúminu með hálsbólgu OG magapest. En kannski gildir hér reglan ,,með illu skal illt út reka" - ég held að pestirnar hafi farið í stríð sín á milli og sýklarnir séu að strádrepa hverjir aðra, allavega er ég farin að halda einhverju niðri og hitinn fer ört lækkandi.

Ég er hálfpartinn að hugsa um að leggja í að elda mér eggjaköku í hádegismatinn, hún fer ágætlega í magann á mér. Kannski meira að segja eggjaköku fyrir skækjur og ribbalda, eftir uppskrift Jóhannesar Bockenheims. Jóhannes þessi var kokkur Marteins páfa 5. og skrifaði matreiðslubók þar sem hann flokkaði allar uppskriftir nákvæmlega eftir stéttum. Og þessi eggjakaka, sem er bragðbætt með appelsínu- og sítrónusafa og sykri, er að mati hans sem sagt fyrir skækjur og ribbalda.

Öll þessi flottu eldhús sem maður sér myndir af í blöðum og sjónvarpi, hérlendis og erlendis - ég er ekkert endilega viss um að það sé eldað svo mikið í þeim öllum. Mér datt í hug saga sem Claudia Roden sagði mér. (Ef ég ætti að nefna frægt fólk sem ég hef hitt, þá er hún ótvírætt á toppnum.)

Hún var einu sinni í New York um tíma og bjó hjá forríkri vinkonu sinni sem átti ægilega flott hús í Connecticut (minnir mig). Svona 1 1/2 - 2 tíma keyrslu frá Manhattan. Í þessu húsi var nýuppgert eldhús sem var það alflottasta sem Claudia hafði nokkru sinni séð - og ég efast ekki um að hún hefur séð mörg glæsileg eldhús. Þarna var allt til alls, fínustu og dýrustu tæki, tvær uppþvottavélar og guð veit hvað.

Þetta eldhús var aldrei notað þær þrjár eða fjórar vikur sem Claudia bjó hjá fjölskyldunni, og hún sagðist ekki viss um að það hefði nokkru sinni verið notað. Hjónin nærðust fyrst og fremst á pitsu sem þau borðuðu í bílunum á leiðinni heim frá New York - höfðu pitsukassa við hlið sér í framsætinu. Og fóru svo auðvitað út að borða á dýrustu veitingahúsum borgarinnar á milli.

Claudia sagðist hafa spurt af hverju þau notuðu ekki eldhúsið en þau ypptu bara öxlum og sögðu ,,enginn tími". Af hverju höfðu þau þá látið innrétta þetta flotta eldhús? Jú, allir vinir þeirra voru með svona - og þau höfðu krækt í svo frábæran arkitekt ...

Matreiðslubókasafnið mitt er annars ekkert mjög heilsusamlegt, ekki af titlunum að dæma allavega. Af þessum rúmlega þúsund titlum er einn sem inniheldur orðið ,,diet" og það er gömul skrudda sem mér var gefin. Ég leitaði líka að ,,light" og leist ekkert á hvað ég fékk upp marga titla en þegar betur var að gáð var hvergi verið að tala um neitt ,,létt"; light var alltaf hluti af orðinu ,,delight(s)". Sem er allt önnur ella. ,,One Thousand and One Delights" er til dæmis mjög skemmtileg bók með arabískum heimilisuppskriftum sem ekki hafa verið ritskoðaðar fyrir Bandaríkjamarkað - þarna eru til dæmis svið og heilastöppuommilettur, sem mig persónulega langar meira í en hræru úr silken-tófú. En ég er nú líka eins og ég er.

Ég er viss um að bók sem héti ,,One Thousand and One Light Dishes" eða eitthvað álíka væri ekki nándarnærri eins skemmtileg.

Þessa stundina er ég öll í skringilegheitum og þess vegna fór ég að skoða blóðflokkamataræði hjá Bergmannhjónunum. Ekki að ég ætli að fara að ástunda neitt slíkt, ég hef aldrei á ævinni farið í matarkúr af nokkru tagi og ef ég skyldi einhvern tíma byrja á slíku, þá er nú sennilegt að ég færi eftir öðru en blóðflokkum. En allt um það, ég fór samt að lesa mér til um hvað ég ætti að borða samkvæmt mínum blóðflokki.

Þetta byrjar ágætlega, með ávöxtum og hlynsírópi í morgunmat, og svo kemur salat með laxi í hádeginu. Allt í lagi, þótt ég sé skeptísk á gulróta- og gúrkusafann sem á að drekka með. Jafnvel hrískökurnar sem á að borða milli mála væru í lagi ef ég mætti sleppa sojasmjörinu. Nafnið eitt vekur hroll. En svo kemur kvöldmaturinn. Tófú. Ég hata tófú. Í morgumatinn daginn eftir er ,,hræra úr silken-tófú" og á næstu dögum á að vera ,,grænmetissúpa með soja-parmesanosti, 1 sneið speltbrauð með bræddum sojaosti" og rúsínan í pylsuendanum: ,,tófú "franskar"". Sko, ég hef ekkert á móti grænmetisfæði og þaðanafsíður grænmetisætum (með vissum undantekningum). En ég hef á móti tófúi. Sem er greinilega ríkur þáttur í mataræðinu ef maður er í A-blóðflokki. Það er tófúflokkurinn. Hmmpf.

Samt er þetta hátíð hjá drykkjunum sem ég ætti að drekka. Ristað möndlukaffi með möndlumjólk. Vanillu-hnetukaffi með hrísgrjónamjólk og ísmolum. Fenugreek-te með ísmolum (fenugreek er í lagi í karríréttum. Ekki til að drekka með hádegismatnum). Jóhannesjurtarte (voddefokk?? mundi efnafræðistúdentinn senilega segja). Kanilkaffi. Nei, má ég þá frekar biðja um gulan Braga. Eða jafnvel skólpið sem við drekkum í vinnunni.

Ég er að gera spjaldskrá yfir matreiðslubókasafnið mitt. Ég er komin upp í eitt þúsund og átta titla.

Er þetta heilbrigt? Naaah ...

Reyndar eru með í tölunni nokkrar matartengar bækur sem ekki eru beinlínis matreiðslubækur, þ.e. það eru engar uppskriftir í þeim, en þær eiga samt heima þarna. Og svo eru öll matreiðslutímaritin.

Eina ástæðan fyrir því að það eru enn einhverjar bækur í hillunum hjá mér sem ekki tengjast mat er að ég er með hluta af bókasafninu í vinnunni, í hillunum sem áður hýstu pornósafn Bleiks og blás (reyndar hef ég ekki hugmynd um hvort slíkt safn var eða er til en ég veit allavega að það var eitthvað af pornógrafískum litteratúr í hillunum).

Skrifstofan, sem áður var semsagt höfuðvígi klámvæðingarinnar á Íslandi og er núna einkaskrifstofa mín, er í gamalli lyftu. Eða lyftustokk, öllu heldur. Því miður er búið að setja inn fast gólf, ég vildi að lyftan væri enn virk og ég gæti flutt skrifstofuna á milli hæða eftir skapi og hentugleikum. Var það ekki Henry R. Luce, stofnandi Time, sem hafði skrifstofuna sína í lyftu og hún birtist á nýrri hæð þegar minnst varði, starfsfólkinu til engrar sérstakrar ánægju?

Fyrst ég nefndi Ebay: Hér er einhver að selja fimmtíukall og búið að bjóða í hann átta dollara. Þetta gæti nú orðið góður bissniss ef maður lumar á nokkrum fimmtíuköllum.

Ég seldi einu sinni bók á Ebay og hún fór á rúma 150 dollara. Mér fannst hálfömurlegt að vera að fá svona mikla peninga fyrir bók sem var mér einskis virði svo að ég sagði kaupandanum að ég mundi allavega borga sendingarkostnaðinn. En konan var þá svo ánægð með að eignast bókina að hún borgaði 160 dollara inn á PayPal-reikninginn minn. Ég þurfti greinilega ekki að burðast með neitt samviskubit.

Hmm, þetta var þriðja kvöldið í röð sem ég blogga rétt fyrir miðnætti, þar af tvisvar á síðustu mínútunni. Það var nú ekki meðvitað en annars mætti halda að ég væri að leika sniper á Ebay. Þar náði ég einu sinni að setja inn boð þegar sjö sekúndur voru eftir af uppboðstímanum.