Mér þykir óneitanlega miklu þægilegra að standa í stórræðum í eldhúsinu þegar veðrið er gott. Það er vegna þess að hvenær sem viðrar til þess opna ég svaladyrnar upp á gátt og stækka eldhúsið út á svalir. Í dag er ég að baka fyrir fermingarveislu og það eru nokkrar tertur að kólna á svölunum. Og ef mér líst þokkalega á veðrið í kvöld er eins líklegt að ég geymi þær þar yfir nóttina. Ekki komast þær allavega allar í ísskápinn, hann er ekki mjög stór. Reyndar hefur lengi staðið til að nýr ísskápur yrði næsta heimilistæki sem ég fjárfesti í en það breytist líklega í ljósi síðustu atburða. Ojæja.

Annars eru þessar svalir einstakar í sinni röð, þar sem þær eru einn veðursælasti staður landsins. Þar er stundum sól og blíða þótt hiti annars staðar í borginni sé rétt yfir frostmarki. Og þær eru semsagt eins og framlenging af eldhúsinu. Þegar ég kem heim úr vinnunni á sumrin, ef ekki er þeim mun kaldara, er yfirleitt mitt fyrsta verk að opna út á svalir og svo sit ég gjarna þar og undirbý matinn - líka þegar ég er ekki að fara að grilla. Reyndar voru þessar svalir ein aðalástæðan til þess að ég keypti íbúðina, þegar ég var að leita á sínum tíma sagði ég alltaf að ég vildi íbúð með stórum svölum og engum garði. Það er reyndar garður hér en framkvæmdaglaða fólkið í húsinu sér alveg um hann á meðan ég sit í makindum úti á mínum svölum og horfi á þau puða.

Fyrsta sumarið sem ég bjó hér borðuðum við úti á svölum á hverjum einasta degi í fimm vikur samfellt. En það var reyndar sumarið 1991, sem var afskaplega gott sumar. Það er líka svolítið stérstök tilfinning stundum að sitja þarna úti í sólskini yfir góðum mat og vínglasi og horfa niður í bakgarðana hérna í þríhyrningnum á milli Kárastígs, Frakkastígs og Skólavörðustígs, maður gæti næstum verið einhvers staðar suður í Evrópu.

Ég vona að þetta verði gott sumar ...

Uppþvottavélin mín er biluð.

Það er gott, því þá get ég staðið við fyrri yfirlýsingar mínar og hent henni.

Það er slæmt, því þá þarf ég að standa við fyrri yfirlýsingar mínar og henda henni.

Ég á nefnilega enga peninga fyrir nýrri vél. Sem þýðir að ég þarf að virkja eldgömlu uppþvottavélina mína, það er að segja efnafræðistúdentinn. Hann er svosem ágætur til þess brúks, bara svolítið tregur í gang stundum. Sérstaklega á laugardags- og sunnudagsmorgnum.

Þannig að ef einhver getur bent mér á hvar hægt er að fá ódýrar en þokkalegar uppþvottavélar, þá væri það vel þegið.

Vélin má bara ekki vera frá Raftækjaverslun Íslands.

Sauðargæran var að reyna að borða vatnið úr glasinu sínu með gaffli áðan. Það tókst ekki og ég veit ekki hvort það var vegna þess að hann var svo frústreraður yfir því sem hann missti glasið í gólfið og það fór í þúsund mola eins og ,,óbrjótanleg" glös gera þegar þau brotna. En ef hann ákveður að verða geimfari, þá getur hann sjálfsagt borðað vatnið sitt með prjónum, eins og sjá má hér.

Ekki datt mér í hug í gær, þegar ég var að hvetja eindregið til þess að myndatökum fyrir grillblað Gestgjafans yrði frestað til dagsins í dag í von um betra veður, að útkoman yrði þetta líka rjóma-grillveður. Reyndar datt mér það ekki einu sinni í hug þegar ég stóð fyrir utan Nóatún í hádeginu að bíða eftir bíl til að flytja mig og innkaupapokana heim á Kárastíginn til að hefja grillundirbúning, því þá fór að snjóa nokkuð hressilega á mig. Ég sá alveg fyrir mér að við Guðrún Hrund mundum standa skjálfandi í kuldaúlpum á svölunum og burðast við að grilla og setja á diska á meðan Gísli ljósmyndari væri inni í hlýjunni og myndaði allan matinn út um svaladyrnar með aðdráttarlinsu. En þetta fór allt svona líka ljómandi vel og nú er ég bara að bíða eftir fólkinu sem ætlar að koma og borða leifarnar, því sjálf er ég á leiðinni í matarboð.

Það var fleira sem virtist vel tímasett því við vorum varla búin að taka síðustu myndina þegar alls konar rusl fór skyndilega að fljúga af svölunum fyrir ofan og niður í garð - Skari og Eva eru í einhverjum framkvæmdum eins og venjulega, það er nú meira hvað þetta er framkvæmdaglatt fólk. Munur eða ég sem þarf tveggja mánaða undirbúning til að skipta um ljósaperu. Og ég er mest hissa á að enn skuli vera eitthvað eftir í íbúðinni handa þeim að rífa eftir öll þessi ár. Allavega, ef þau hefðu byrjað fyrr á þessum hendingum hefðu kannski birst ýmsir torkennilegir fljúgandi furðuhlutir inni á matarmyndunum. En þar sem þau höfðu ekki sagt orð þótt ég væri búin að vera að grilla á fullu í tvo þrjá klukkutíma þarna beint fyrir neðan þau, þá er ég ekkert að kvarta yfir nokkrum fljúgandi spýtum. Á meðan þær lenda ekki í hausnum á mér.

Hér kemur afskaplega auðveld kjúklingavængjauppskrift sem hefur ýmsa kosti til að bera - til dæmis er engin viðbætt fita, vængirnir eru bara settir á pappírsklædda bökunarplötu og stikna svo í eigin feiti og ættu að fá á sig stökka, kryddaða húð (það má auðvitað nota annað krydd að vild) og svo þarf bara að snúa þeim einu sinni. Það er enginn vandi að margfalda uppskriftina, ég steikti 100 vængi á sunnudagsmorguninn var með lítilli fyrirhöfn. Reyndar fékk ég þá sundurtekna - ég var búin að draga fram þunga kjötsaxið mitt sem heggur í gegnum kjúklingabein eins og eldspýtur (næstum því) en svo kom upp úr dúrnum þegar pakkarnir voru opnaðir að það var búið að hluta þá í sundur og vængendarnir fylgdu ekki. Annars hefði ég fryst þá og notað þá í kjúklingasoð.

Ofnsteiktir kjúklingavængir

12-16 kjúklingavængir
50 g hveiti
1 tsk kummin
1 tsk paprikuduft
1/2 tsk kóríander
1/2 tsk oregano
1/4 tsk túrmerik (má sleppa)
chilipipar á hnífsoddi
nýmalaður pipar
salt

Ofninn hitaður í 200 gráður. Kjúklingavængirnir skornir eða höggnir í sundur á liðamótum (best að nota þungan hníf eða sax) og vængendunum hent (eða þeir notaðir í soð). Vængbútarnir skolaðir í vatni en ekki þerraðir. Kryddi og hveiti blandað saman í skál og vængjunum velt vandlega upp úr blöndunni. Raðað á pappírsklædda bökunarplötu og settir í miðjan ofninn í u.þ.b. 15 mínútur. Þá er þeim snúið og þeir bakaðir í um 10 mínútur í viðbót, eða þar til þeir eru steiktir í gegn. Bornir fram heitir eða kaldir með ídýfu.

Meira sjónvarpsblogg ...

Nú er ég komin með Adult Channel í sjónvarpið mitt - ekki að ég hafi beðið sérstaklega um það en það er bara innifalið í áskriftini - við mæðginin lágum hér sitt í hvorum sóffanum í gærkvöldi og horfðum á byrjunina á myndinni Stúlkan frá Búdapest (eða eitthvað álíka). Myndin hófst á því að einhver ungur maður sem gekk um með sólgleraugu að næturlagi tók upp í bíl sinn stúlku í ákaflega efnislitlum gullkjól. Síðan banka þau uppá á bílaverkstæði þar sem stúlka kemur til dyra, skutlar sér undir bílinn og byrjar að gera við hann, en sólgleraugnamaðurinn og sú gullklædda eru áður en varir komin úr öllu og farin að hossa sér á fullu á dekkjahrúgu rétt við tærnar á viðgerðarkonunni, sem ekki tekur eftir neinu fyrr en viðgerðinni er lokið, en þá sviptir hún sér úr samfestingnum og fer að taka þátt í hossinu á dekkjunum. Um leið og allt er afstaðið hringir gemsi sólgleraugnamannsins og einhver hópur ungra spæjara fer að melda sig. Næst gerist það að ungu mennirnir mæta einn af öðrum á einhvern leynilegan fundarstað og þurfa að sanna hverjir þeir eru með því að stinga besefanum á sér inn í þar til gerðan kassa við útidyrnar; eftir að þeir hafa engst fram og aftur smástund gúterar kassinn þá og mjög gervilegur múrsteinsveggur sveiflast til hliðar og hleypir þeim inn. Við sáum fyrir okkur örlög besefans ef ekki væru borin kennsl á hann og fór hryllingur um efnafræðistúdentinn. En þegar hér var komið sögu vorum við komin í svo mikið hláturskast að við gáfumst upp og slökktum á sjónvarpinu.

Efnafræðistúdentinn lét í ljósi þá skoðun sína að það væri léleg klámmynd sem maður gæti horft á með mömmu sinni. Ég varð eiginlega að taka undir það. Ég hef ekki sérstakar áhyggjur af því að hann sökkvi sér mjög djúpt í pornóið. Ég er meira að segja búin að kenna honum á barnalæsinguna.

Ég veit að ég er að blogga alveg óþarflega mikið um sjónvarpsþætti og bíómyndir þessa dagana en lífið er bara ekkert skemmtilegt akkúrat núna og þegar þannig stendur á get ég valið um það að leggjast í heimsósómanöldur og hafa allt á hornum mér, eða skrifa um eitthvað álíka merkilegt og sjónvarpsdagskrána. Þriðji möguleikinn er reyndar að skrifa uppskriftir og það er ekkert útilokað að eitthvað slíkt fæðist á eftir. En ekki fyrr en ég er búin að horfa á Red Dwarf.

En fyrir áhugafólk um mat og Red Dwarf, þá ætla ég að benda á þetta hér: The Red Dwarf Food and Drink Guide.

Ég hef aldrei skilið þá áráttu sem kvenfólk í bandarískum bíómyndum hefur að raða ótal logandi kertum hringinn á baðkersbrúnirnar þegar það er í baði. (Reyndar datt mér þetta í hug þegar ég rifjaði upp baðsenuna í The Big Lebowsky - The Dude var jú með kerti - en það er önnur saga.) Til hvers í ósköpunum? Og hvernig á maður að príla ofan í og uppúr baðinu yfir öll þessi kertaljós? Eða á að leggjast ofan í baðið og byrja svo að raða kertum og kveikja á þeim? Og hvað svo? Sko, ég get ekki ímyndað mér að nokkur færi að hafa fyrir þessu kertaveseni uppá að liggja skemur en korter í baði, lágmark. Ég gæti ekki legið korter eða lengur í baði og gónt út í loftið, ég yrði að hafa með mér bók og hvítvínsglas. Og þá væru fjandans kertin orðin fyrir. Eins ef ég tæki einhvern með mér í baðið til að mér leiddist ekki, þá yrði gusugangur og það mundi skvettast á kertin (ég er náttúrlega að meina Sauðargæruna, til dæmis).

En ég er nú frekar lítið rómantísk í mér.

Var Roger Daltrey alltaf svona lítill? En hann er alls ekki slæmur leikari, reyndar.

Hvaða þýðandi þýðir Smokey the Bear sem Reykjabersi?

Séð og heyrt er með einhvers konar tvífaraleik þar sem íslenskar konur keppa um hver sé líkust einhverri Hollywoodstjörnu.

Ég held að ég sé alveg örugglega ekki lík neinni Hollywoodstjörnu. En einn morguninn í vetur, þegar ég kom inn á bað og leit grútsyfjuð í spegilinn, þá fannst mér eitt andartak að ég væri að horfast í augu við Eyþór Arnalds. Áður en hann fór í megrun.

En ég var reyndar gleraugnalaus.

Ég fékk tölvupóst frá Eldfjallinu áðan, þar sem hún tjáði mér meðal annars að Sauðargæran hefði verið að striplast í eldhúsinu og tekið sig til og pissað inn í pottaskápinn og á pönnurnar. Hann fær sko ekki að ganga um berlæraður næst þegar hann verður í pössun hjá mér, nýbúinn að uppgötva pottaskápinn hér ...

Við efnafræðistúdentinn erum að horfa á Woodstock í norska sjónvarpinu, ég held að það séu yfir þrjátíu ár síðan ég sá hana.

Far out, man.

Smátilvitnun í stríðsbyrjunarræðu Bush - mér fannst eitthvað svo vel viðeigandi að þýða hana yfir á redneck á Dialectizer:

,,Ah's hankerin' South Car'linans an' all th' wo'ld t'knows thet coalishun fo'ces will make ev'ry effo't t'spare innercent civilians fum harm, dawgone it. ... An' he'pin' Iraqis achieve a united, stable an' free country will require our sestained commitment. We come t'Iraq wif respeck fo' its citizens, fo' their great civilizashun an' fo' th' religious faifs they prackice. We haf no ambishun in Iraq, 'cept t'remove a threat an' resto'e corntrol of thet country t'its own varmints."

Þessa síðustu daga sést stöðugt minna og minna af ,,every effort to spare innocent civilians from harm", að ekki sé talað um virðingu fyrir írökskum almenningi og menningu og því öllu.

Einhvers staðar var ég að lesa í dag um fund sem bandarískir fornmunabraskarar fengu fyrir nokkrum dögum með mjög háttsettum mönnum í Washington. Umræðuefnið var að sögn verndun írakskra fornminja. Yeah, right. Það verður víst lítið eftir af þeim á söfnum í Írak innan tíðar ef það sama gerist og í Basra. Eitt markmið þessara fornmunasalasamtaka er meðal annars að fá Bandaríkjastjórn til að þrýsta á ríkisstjórnir annarra landa til að létta af höftum á verslun með forngripi og þjóðargersemar.

Svona í framhaldi af því sem kom fram í kommentunum hér að neðan um ættgengan utanviðsighátt og annað rugl: Þegar maður réttir fullorðnum manni blóm og biður hann um að setja þau í vasa, þá á ekki að þurfa að taka fram að það eigi að setja vatn í vasann líka. Er það nokkuð?

Í minni fjölskyldu er það greinilega nauðsynlegt.

Það var verið að biðja mig um hummusuppskriftina sem ég nota oftast og hér kemur hún. Þetta er nokkurn veginn grunnuppskrift og ekkert verið að bæta út í hana hlutum sem ekki eiga heima í hummus, eins og sojasósu, rifnum engifer og þess háttar. Steinseljan og kumminið er þó ekki alveg hefðbundið en er notað í ýmsum arabískum hummusuppskriftum sem ég á og mér finnst það betra.

Auðvitað er hægt að nota þurrkaðar kjúklingabaunir, leggja þær í bleyti og sjóða síðan, en ég ákveð venjulega með nokkurra mínútna fyrirvara að mig langi í hummus og þá er ósköp þægilegt að grípa kjúklingabaunadós úr jarðskjálftabirgðunum í búrinu og nota hana bara. Það finnst ekki teljandi munur á bragðinu.

Hummus bi tahini

1 dós kjúklingabaunir
2-4 hvítlauksgeirar, eftir smekk
150 ml tahini, ljóst (ekki þetta dökka)
2-3 msk steinselja, söxuð (má sleppa)
1/4 tsk kummin (má líka sleppa)
2 msk ólífuolía
nýmalaður pipar
salt
1/2 - 1 sítróna

Baunirnar settar í matvinnsluvél ásamt hluta af leginum úr dósinni (afgangurinn geymdur). Hvítlaukur, tahini, steinselja, kummin og olía sett út í og maukað mjög vel. Þynnt eftir þörfum með meira af baunaleginum. Kryddað með pipar og salti og síðan bragðbætt með nýkreistum sítrónusafa eftir smekk.

Ókei, það er búið að koma því inn hjá konum að líkams- og tilfinningastarfsemin fari svo gjörsamlega úr skorðum við tíðahvörfina að þær breytist í farlama taugasjúklinga ef þær hámi ekki í sig hormóna af áfergju. Og eins og ég nefndi hér fyrir nokkrum dögum þarf víst að gjörbreyta mataræðinu líka. Hitt vissi ég ekki fyrr, að heilastarfsemin færi svo rækilega úr skorðum að maður breyttist líka í slefandi fávita. Þetta var ég að lesa í nýjustu Vikunni um áhrif tíðahvarfa á heilastarfsemina:

Erfiðara að hugsa: Þér finnst þú eiga erfiðara með að hugsa, vera treg eða missa þráðinn í samtali.
Erfiðara að tala: Þú misskilur þýðingu orða eða víxlar orðum. Þú ert oft með eitthvert orð á tungunni en getur ekki sagt það.
Einbeitingarörðugleikar: Þú átt erfitt með að einbeita þér eða hlusta með athygli. Þú ert svolítið utangátta.
Minnistap: Þú gleymir því sem þú mundir fyrir einni mínútu eða því sem þú hefur heyrt áður. Verið getur að þú gleymir einnig kunnugum andlitum og fundum sem þú átt að mæta á. Þú gleymir kannski líka hvernig gera á ýmislegt sem þú hefur gert þúsund sinnum áður, eins og að kveikja á tölvunni eða uppþvottavélinni. Þú týnir jafnvel oft einhverju.
Minnkuð ratleikni: Þú ratar ekki þangað sem þú ert vön að fara.

Hmm, reyndar er ýmislegt í þessari upptalningu sem hefur hrjáð mig alla tíð frá unglingsárum svo það versnar kannski ekkert að ráði ...

Reyndar stendur líka í Vikunni að rannsóknir sýni að greindar konur fari miklu seinna á breytingarskeiðið en þæar sem ekki eru jafnklárar. Ég er náttúrlega eldklár þannig að það getur verið að ég hafi enn nokkur ár upp á að hlaupa áður en ég dett alveg úr sambandi.

Alveg vissi ég þetta ...

According to the "Which Big Lebowski character are you?" quiz:

Why don't you check it out? Or we cut of your Johnson!

Þingmenn/frambjóðendur í Suður(lands)kjördæmi hafa einhver sérkennileg áhrif á efnafræðistúdentinn. Hér áður fyrr, þegar hann var á unglingsárum, dugði að segja nafnið ,,Árni Johnsen" stundarhátt til þess að hann fengi óstöðvandi hláturskast. (Hann er Vestmannaeyingur í föðurætt.) Honum hefur svelgst illilega á af hlátri vegna ýmissa ummæla landbúnaðarráðherra, og við matarborðið í gærkvöldi fékk hann gríðarlegt stórkarlahláturskast tengt sögu sem uppáhalds tengdasonur minn var að segja af einhverjum vægast sagt vafasömum athöfnum sínum og Kolbeins Óttarssonar Proppé hér áður fyrr. Reyndar varð úr þessu eitt alllsherjar fjölskylduhláturskast yfir lambahryggnum - Sauðargæran góndi á okkur til skiptis og fór svo líka að hlæja af því að honum fannst við svo fyndin. Okkur fannst hann mjög fyndinn á móti og hlógum enn meira - mesta furða að hryggurinn skyldi ekki vera orðinn kaldur þegar við náðum okkur loksins aftur niður.

Samkvæmt því sem Erlingur segir hefur lítið sést til Kolbeins í kjördæminu - ætli honum gangi illa að rata eftir Vegahandbókinni sem hann var að kaupa í Eymundsson á dögunum?

,,Friendly fire" hefur mér alltaf fundist fáránlegt hugtak. Hvað getur verið ,,friendly" við skotárásir og sprengjur?

Nú láta Bandaríkjamenn sér ekki nægja að skjóta á Breta og sína eigin menn, fyrir utan náttúrlega Írakana, þeir eru farnir að bomba Rússa og Kúrda líka. Sér eru nú hver vingjarnlegheitin.

Fólk er stundum að spyrja mig af hverju ég setji ekki upp einhvers konar veisluþjónustu og fari að sjá um veitingar í veislur fyrir fólk gegn borgun. Svarið er einfalt: Ég nenni því ekki. Mér finnst miklu skemmtilegra að elda marga og fjölbreytta rétti og lítið af hverjum heldur en risaskammta af fáum réttum. Það er ekki þar með sagt að ég sé ekki til með að sjá um veislur fyrir vini og kunningja öðru hverju. Það er bara gaman. En mig langar ekki til að gera það að atvinnu.

Mig dreymir örugglega kjötbollur í alla nótt, ég er búin að steikja sex hundruð kjötbollur í dag.

Sauðargæran er búin að uppgötva að amma hans á stóran og fínan pottaskáp með mjöööööög mörgum pottum. Þeim var flestum dröslað inn í stofu áðan, þar sem pottar eru eitt helsta eftirlætisleikfang drengsins. Hann verður sennilega kokkur.