Ætli það séu ekki ansi margar fjölskyldur sem eiga sín einkaorð og orðatiltæki sem enginn annar skilur nema þau séu útskýrð, yfirleitt komin úr barnamáli - einhverri ambögu sem barn hefur látið út úr sér og þeir fullorðnu hafa gripið á lofti og farið að nota þannig að orðið helst innan fjölskyldunnar en deyr ekki út eins og aðrar vitleysur sem barnið notar þegar það er að ná tökum á málinu?

Við höfum til dæmis talað um kattspullur frá því að gagnlega barnið var ungt að árum og í vor, þegar fyrstu geitungarnir létu á sér kræla, bættist nýtt orð í orðaforðann: Deingútur. Sauðargæran hafði stafavíxl af einhverjum orsökum og fór ekki ofan af því að fyrirbærið héti deingútur. Fyrr en varði hafði öll fjölskyldan tekið þetta upp og nú tölum við ævinlega um deingúta. Allavega þegar drengurinn er nærstaddur.

Mér datt þetta í hug þegar ég fór með honum og mömmu hans í Ikea áðan. Þar fást nefnilega stórir tuskudýra-deingútar sem hann er ástfanginn af. Þar er líka hægt að fá deingútastóla og deingútalampa. Þetta er allt mjög ofarlega á óskalista drengsins. Svona ef einhverjir ættingjar eru farnir að huga að jólagjöfum ...

Ég veit ekki hvað er verið að nöldra út í íslensku mannanafnalögin stundum - í Kína má ekki einu sinni gefa barni nafn ef ekki er hægt að þýða það á mandarín (mandarínsku??)

Plóman sem ég var að borða bragðaðist allt í einu eins og baðlyfið sem rollurnar voru baðaðar upp úr í mínu ungdæmi.

Þetta baðlyf var örugglega baneitrað þannig að ég er ekki með það á hreinu af hverju ég þekki bragðið af því. En ég get svarið að það var eins og plóman.

Dularfullt.

Mynd í sjónvarpinu í kvöld um Belphégor - drauginn í Louvre. Hmm. Ég man óljóst eftir framhaldmyndinni um Belfigor sem var sýnd í sjónvarpinu árið sautjánhundruðogsúrkál en hún var allavega gríðarspennandi. Kannski ætti maður að kíkja á þessa mynd. Getur ekki verið verri en Disneytorfæruakstursmótorhjólamyndin sem er á undan.

Og þó. Ég gáði á IMDB; Disneymyndin fær þar 4,8 í einkun en sú franska 4,3. Jæja, reyndar er ég alveg í skapi til að horfa á forvonda franska mynd. Það er að segja ef hún er skemmtilega vond.

Nei, bíðum við: Á sama tíma er Midnight Run á Skjá 1. Mætti vel rifja hana upp.

Bretti rækilega upp ermarnar og er búin að skila af mér fjórum súkkulaði/tertugreinum og einum spurt-og-svarað-pistli í dag. Stemmningin öll á uppleið. Hætt að bölva, næstum hætt að syngja, en ekki farin að fá lyst á súkkulaði aftur. Það kemur.

Ég á samt eftir að skrifa enn meira - þar af eina súkkulaðigrein - og blaðið á að fara í prentsmiðju á þriðjudaginn. Við stækkuðum Gestgjafann um eina örk síðast, stækkum hann aftur um örk núna. Með sama áframhaldi verður jólablaðið á þykkt við símaskrána. (Það verður samt ekkert aukablað um hveitilausar, eggjalausar og sykurlausar kökur og þess háttar með eins og til stóð en hins vegar er eitthvað af slíkum uppskrifutm inni í blaðinu.)

Æi, já, jólablaðið. Nú er tíminn til að koma ábendingum/óskum/hugmyndum/fyrirspurnum á framfæri við mig.

Frá því í gærkvöldi hef ég fengið af því fregnir úr þremur heimshlutum að Saveur sé að reyna að hafa uppi á mér með öllum ráðum.

Heimsfrægðin er greinilega á næsta leiti.

Afkomendur mínir komu hér áðan allir fjórir til að éta tertur, bakaðar í gærkvöldi fyrir sérstakan hnallþóruþátt sem verður í kökublaði Gestgjafans.

Boltastelpan (virðir fyrir sér bakkelsið): - Eru engar aðrar kökur?

Sauðargæran: - Ég er hundur.

Gagnlega barnið: - Hvernig kaka er þetta?

Matargúrú með súkkulaðiógeð: - Mokkaterta.

Gagnlega barnið og efnafræðistúdentinn fá hláturskast og kalla tertuna smokkatertu það sem eftir er kaffiboðsins.

Sauðargæran: - Oj, þetta er vond kaka.

Boltastelpan: - Er ekki til kex?

Matargúrú með súkkulaðiógeð: - Wise men say only fools rush in ... but I can't help falling in love with youuuuuu ...

Það er enn til nóg af tertum.

Ég er komin með mitt árlega súkkulaðiógeð.

Það hefur gerst undanfarin ár um þetta leyti, þegar við erum að leggja síðustu hönd á kökublaðið og ég er búin að vera að baka súkkulaðitertur og súkkulaðismákökur og súkkulaðibökur og gera súkkulaðiís og súkkulaðibúðinga og súkkulaðisósur og súkkulaði-allan andskotann. Fyrir utan allt hitt bakkelsið og gúmmulaðið.

Fyrir utan súkkulaðifráhvarfið (sem líklega verður ekki langvarandi) er tvennt sem einkennir þetta ástand. Annars vegar stend ég sjálfa mig að því að vera farin að tvinna saman blótsyrðum í tíma og ótíma, sem ég er annars ekki vön að gera mikið af, enda er ég tiltölulega pen miðaldra kona, og tauta þau ofan í bringuna á mér svo að enginn heyrir nema ég sjálf og vesalings efnafræðistúdentinn.

Hitt einkennið er verra. Ég fer að syngja. Yfirleitt sama lagið aftur og aftur. Oftast nær Elvis. Ég er til dæmis búin að vera að raula Can't help falling in love with you í allan dag. Það er að segja þessar tvær eða þrjár línur sem ég kann. Það er ekki gott mál. Eins og þeir vita sem hafa heyrt mig syngja.

Ég á eftir að skrifa þrjár eða fjórar helvítis bölvaðar hundakuðruntusúkkulaðikökugreinar (þetta var sýnishorn af því sem efnafræðistúdentinn þarf að hlusta á þessa dagana). Helst fyrir morgundaginn.

Ekki gaman.

Ég er nú bara alveg sammála henni Möggu hérna.

Æi, já, og ég er Marilyn.



You're Marilyn Monroe!



What Classic Pin-Up Are You?
brought to you by Quizilla

,,Eins og gæs sem búið er að affiðra," sagði maðurinn í sjónvarpinu áðan. Ég skildi nú alveg hvað hann átti við en mikið skelfing er ,,affiðra" skondið orð. Sérstaklega þegar maður sér það skrifað.

Ég þarf að baka fjórar tertur í kvöld sem á að mynda hér heima í fyrramálið. (Það þýðir samt ekkert að koma til mín í kaffi og bakkelsi fyrr en annað kvöld, ég fer aftur í vinnuna þegar búið er að mynda.) Ég þarf nú samt að taka pásu frá bakstrinum á meðan Queer Eye er á Skjá einum, búin að bíða lengi eftir að þeir sjáist aftur. Allavega skemmtilegri en Innlit-Útlit og svo hef ég fengið góðar hugmyndir við að horfa á þáttinn (öfugt við Innlit-Útlit). Litinn á eldhúsinu mínu sá ég til dæmis hjá þeim.

Það er allt fullt af karlmönnum í kringum mig (já, og reyndar kvenfólki líka) sem hafa á mér mikla og einlæga matarást. Mætti ætla að ég hefði elskhuga á hverjum fingri (ókei, maður hefur elskhuga almennt annars staðar en á fingrunum en þið skiljið hvað ég meina).

En svo gott er það nú ekki. Nei, þeir eru allir að sækjast eftir að verða fóstursynir mínir eða tauta eitthvað um að þeir séu því miður orðnir of gamlir til að láta ættleiða sig.

Life ain't fair.

Stofan mín stækkaði í dag. Uppáhaldstengdasonur minn kom nefnilega og málaði og nú er hún ekki lengur graskersrauð, heldur mangógul. Ég held mig allavega við matvælaliti. Reyndar finnst mér þetta ekkert voðalega mangólegur litur, rétt að hann slefar í að teljast gulur (meira vanillubúðingur en mangó ef ég held áfram matarlíkingum) en ég er bara sátt við þetta. Og stofan virkar semsagt stærri fyrir vikið, rétt eins og eldhúsið og borðstofan. Nú liggur næst fyrir að mála ganginn og þegar það er búið verð ég sjálfsagt komin með víðáttubrjálæði af því að íbúðin heldur áfram að stækka.

Á ég að horfa á myndina um dönsku konungsættina sem er að byrja í sjónvarpinu? Nei, ég held ekki, er búin að sjá hana mestalla á Discovery eða einhverri útlenskri stöð. Horfi frekar á Survivor. Þótt þetta lið haldi örugglega áfram að reka ungu og myndarlegu strákana heim (þ.e. ef karlarnir tapa, sem þeir gera sennilega, þetta eru svoddan ræflar). Það er eiginlega enginn skemmtilegur karakter þarna í þetta skipti. Bömmer.

Ég ýtti á vitlausan takka á hrærivélinni áðan, ekki í fyrsta skipti. Afleiðing: Eitt stykki flórsykursþakið matargúrú. Plús flórsykur um allan eldhúsbekkinn, eldavélina, tertubotninn sem ég var að enda við að baka ... Flórsykursský yfir eldhúsinu.

Ég og minn brussugangur.

Sérstaklega fyrir grænmetisætur og Queen-aðdáendur ... Vegetarian Rhapsody.

Þessar upplýsingar og ráðleggingar hér gagnast mér nú ekkert sérstaklega, af augljósum ástæðum. En ég er viss um að þær koma sér vel fyrir einhverja.

Ég var búin að halda í allan dag að þráðlausi heimilissíminn væri bilaður. Hann hringdi þegar hann var á standinum (eða hvað það nú heitir) en um leið og maður lyfti honum upp datt hann út og ekki nokkur leið að svara hringingum. Svo fór ég að athuga hann betur áðan og þá kom upp úr dúrnum að batteríin sneru öll vitlaust. Barnastóðið sem hér var í gærkvöldi á örugglega sök á því - sennilega hefur einhver misst símann, hann opnast og batteríin dottið út og krakkarnir hafa ætlað að fela glæpinn en ekki áttað sig á því að ekki er sama hvernig batteríin snúa.

Aftur á móti reyndi enginn að fela tilraunir þess yngsta í hópnum til að skreyta húsgögnin; Sauðargæran kom og kippti í mig og sagði ,,amma, Dagur er að skrifa á stólinn þinn" og teymdi mig inn í stofu þar sem eldri börnin stóðu þegjandi og störðu á nýja fína stólinn minn með brúna microfiber-áklæðinu, útkrotuðu með svörtum geisladiskapenna, og tæplega tveggja ára systurson minn, sem stóð enn með pennann í höndunum og virti fyrir sér nýja hornsófann með blik í augunum sem mér leist ekkert á. Ég tók af honum pennann við litlar vinsældir, náði í eitthvert forláta blettasprey sem ég er nýbúin að kaupa og hreina tusku, úðaði stólinn og strauk hann og viti menn: það sást ekki pennastrik á honum. Þannig að þetta fór allt saman vel.

Boltastelpan og frænka hennar krotuðu einu sinni út stofuveggina hjá mér, þær voru þá fjögurra eða fimm ára. Frænkan, sem er hálfu ári eldri, reyndi að koma allri sökinni á Boltastelpuna en féll á eigin skriftarkunnáttu, þar sem stafurinn S var páraður víða á vegginn. Mér var alveg sama þá því ég var að fara að mála hvort eð var. Ég hefði kannski átt að bjóða Degi að skrifa á vegginn því að nú á einmitt að mála stofuna á morgun.

Fullt af megrunarauglýsingum skotið inn í The Practise, Nupolétt og Hollywoodkúrinn og fleira. Ég er viss um að svona auglýsingar hefðu allavega ekki virkað á meðan Lara Flynn Boyle var með í þáttunum, hún var svo horuð að hún hefði fælt fólk frá.

James Spader er krútt.

Ég bíð bara eftir að sjá bókaverðina á Borgarbókasafninu taka upp á þessu.

Nema ég fer aldrei á Borgarbókasafnið af því að ég er með syndaregistur þar og missi alltaf af sektarlausu vikunum.