Hvernig ætli standi annars á því að við tölum ýmist um að steikja eða baka í ofni? Sumt er bara steikt (flest kjöt), sumt bara bakað (brauð og kökur) en sumt getur bæði verið steikt og bakað (grænmeti, fiskur og fleira).

Ég veit ekki með aðra en fyrir mér eru bakaðar kartöflur og ofnsteiktar kartöflur ekki það sama. Aftur á móti er ýmislegt grænmeti sem ég kalla ýmist bakað eða ofnsteikt, þótt aðferðin sé sú sama. Ég tala um að steikja fisk í ofni en um leið og hann er farinn að fá á sig minnsta gratín-svip verður hann bakaður. (Sama er reyndar með kjöt, sbr. lasagna, moussaka, en það er bara svo miklu sjaldnar.)

Aftur á móti veit ég að ég tala ýmist um að baka eða steikja pönnukökur, eplaskífur og þess háttar bakkelsi. Sennilega baka ég nú ekki kleinur og kleinuhringi en ég tala samt hikstalaust um kleinubakstur.

Ég er einmitt búin að lofa dóttursyninum að baka eplaskífur mjööög fljótlega.

Dóttursonurinn er búinn að vera hjá mér í dag en er nýfarinn til að sitja brúðkaupsveislu föðurbróður síns. Það fór afskaplega vel á með okkur eins og venjulega, hann sagði mér margar stórkarlalegar sögur sem ég ætla ekki að endurtaka hér, sópaði gólfið fyrir mig og hefði fært mér kaffi ef það hefði verið til; í staðinn fékk ég vínber. Kannski ég fái hann bara lánaðan til að bæta mér upp tapið á efnafræðistúdentinum.

Við fórum út í hádeginu og hann át franskar kartöflur með prjónum á Indókína (besti vinur hans á leikskólanum er frá Kína og borðar alltaf með prjónum heima hjá sér, sagði hann mér) og súkkulaðiköku með öllu andlitinu á Te og kaffi. Horfði á meðan á efnafræðistúdentinn, sem var í góðum gír á bak við afgreiðsluborðið að gera kaffidrykki, og sagði mér að hann væri ,,stundum fullorðinn". Efnafræðistúdentinn alltsvo. Ég fékk ekki nánari skýringar en held að þetta hafi verið hrós.

Svo skutumst við inn í Bókavörðuna þar sem ég fann engar matreiðslubækur en drengurinn fann tvær barnabækur sem hann langaði í og fékk að kaupa þær af Braga. Sagði mér svo að við þyrftum að fara aftur í þessa búð svo að hann gæti fengið fleiri bækur.

Endurskoða fyrri yfirlýsingu ögn. Áður en ég fer að sofa ætla ég að fá mér eitt rauðvínsglas. Það gæti bætt stöðuna. Pínulítið.

Þreytt. Farin að sofa. Ekkert annað í stöðunni.

Efnafræðistúdentinn kom í heimsókn áðan, vildi samt ekki vera í kvöldmat. Ég spurði hann hvort ég ætti ekki að hætta að tala um hann sem efnafræðistúdentinn og kalla hann Glataða soninn.

-Endilega, sagði hann bitur. -Systir mín er gagnlega barnið og ég er glataði sonurinn.

Hann verður bara efnafræðistúdentinn áfram.

Á ég að fara og horfa á minn gamla sessunaut Stjána Júl í Kastljósinu? Æi ... Ekki sá ég hann fyrir mér, þegar við sváfum fram á borðið hlið við hlið, sem framtíðarleiðtoga Sjálfstæðisflokksins.

Reyndar sé ég hann ekki þannig fyrir mér enn í dag.

Ég keypti rifinn ost úti í Krónu áðan.

Eða það stendur allavega stórum stöfum á miðanum: Rifinn ostur.

En þegar ég fór að athuga hvaða ostategund þetta væri, þá stendur neðarlega á miðanum með mjög smáu letri: Innihaldslýsing fyrir ostlíki: Vatn, pálmafeiti, mjólkurprótein, smjör, bindiefni (E 452, E 339), sýrustillir (E 331), salt, bragðefni, litarefni (E 110).

Þar fyrir neðan stendur svo: Osturinn geymist eftir opnun umbúðanna í eina viku.

Má þetta?

Ég keypti þetta ostlíki nú samt (á kassakvittuninni stendur Úrvals Rif-Osturinn) bara til að gá hvernig það væri og hvernig bragðið væri.

Það var ekkert bragð. Ég er ekki enn búin að gá hvernig þetta bráðnar, prófa það á eftir.

Ég er smátt og smátt að átta mig á því að ég er orðin einbúi, fann ekkert fyrir því fyrst af því að þá kom efnafræðistúdentinn heim í kvöldmat. Núna hef ég ekki séð hann síðan á laugardag (nema út um strætóglugga) og það er dálítið sérkennilegt.

Ekki misskilja mig. Ég sakna hans ekkert að ráði.

Það tekur bara sinn tíma að setja sig í nýjar stellingar. Mesti vandinn samt líklega að venja sig á nýja siði varðandi kvöldmatinn. Ég kann alveg að elda fyrir einn en það getur verið meira mál að kaupa inn fyrir einn. Og enginn til að gefa álit á matnum. Kannski ætti ég að auglýsa eftir kostgöngurum.

Ekkert skil ég annars í þeim félögum mínum á Séðu og heyrðu að gera Völla Snæ Bahamakokk tíu árum eldri en hann er í frétt af ástamálum hans, hann á það nú varla skilið. Völli er nefnilega (31), ekki (41).

Úú, verður Davíð núna Seðlabankastjóri?

Svosem ekki verri en ýmsir aðrir sem þangað hafa farið.

Ég hef verið að fletta elstu árgöngum Kvennablaðsins að undanförnu. Eitthvað var til af þessu heima þegar ég var krakki og var náttúrlega lesið eins og allt annað sem hönd festi á. Og eins og svo oft áður rak ég mig á það að nánast allt sem ég mundi eftir að hafa lesið áður tengdist mat á einhvern hátt. Þarna var til dæmis í 1. árgangi heillangur pistill um moðsuðu, sem ég ætla ekki að segja að ég hefði getað farið með orðréttan en ég mundi þó eftir næstum hverju orði um leið og ég las.

Annars finnst mér núna mest gaman að sjá auglýsingarnar. Einhvern veginn ímyndar maður sér alltaf að í íslenskum verslunum hafi seint á 19. öld fátt fengist matarkyns nema þetta hversdagslega, mjöl, sykur, kaffi og þess háttar, og svo rúsínur, gráfíkjur og slíkt. En það er auðvitað ekki rétt. Hér er til dæmis auglýsing frá Verzlun Joh. Hansens sem birtist í nóvemberblaði Kvennablaðsins 1897. Það var hægt að fá eitt og annað í betri búðum í Reykjavík fyrir 108 árum:

Nýlendu- og kryddvörur (að eins úrvalsvörur); þar á meðal margar nýjar tegundir, svo sem:

,,Maisflager", sem er ágætt efni í fljóttilbúinn graut, og auk þess mjög ódýrt.

Apríkósur, þurkaðar, ágætar í ,,kompot" og ávaxtagraut.

Kajennepipar í Skildpadde.

Maanedsfrö í hveitibrauð (franskbrauð).

Kúmen. Eggjapúlver.

Chocolade, 10 tegundir.

Línsterkja (Stivelse), 4 tegundir.

Vanille, ágæt tegund.

Matvæli niðursoðin, svo sem:
Svínatær, Hænsnasteik, Gæsasteik, Co(r)ned beef, Roast beef, Boiled Motton, Uxa- og kindatungur, Grísa-koteletter, Leverpostei, enskir morgunréttir, Fiska-budding og fiskabollur, Makrel, Lax, Humrar, Sardínur, Áll, Reier, Brisling, Ostrur, Ansjósur.

Súpa, margar tegundir, fín og ljúffeng.

Asparges, Grænar baunir, Snitbaunir, Champignons, Karotter, Oliven, Kapers, Pickles, Fisksouse, Tomatsouse, Soya, Kulör, Perlelög, Esdragoonedik, Asier, Agurker, syltaðar. - Snit-baunir saltaðar. - Rússneskar, grænar baunir, þurrkaðar.

Ávextir, niðursoðnir, svo sem: Ananas, Perur, Ferskner, Aprikoser.

Syltetöj, 22 tegundir, í krukkum og glösum. Auk þess selt eptir vigt.

Saft, svo sem: Kirseberja-, Hindberja-, Hyldeberja-, Bláberja-, Ribsberja- og Sólberjasaft.

Smjör, danskt, besta tegund - Kristjaníu-Margarine með ýmsu verði.

Svínafeiti.

Brauð og kökur, 28 tegundir. - Matvæli, reykt, svo sem: Gæsabrjóst, reykt. Uxafilet, reykt. Skinke, dönsk. Bajonne-Skinka. Spegi-pylsur, Cervelat-pylsur, Bajerskar pylsur, Medister-pylsur. Ostur, 15 tegundir. - Borðbúnaður og eldhúsgögn úr plet og nickel. Allt fagrir og vandaðir hlutir, emaileraðir og fortinaðir: ker, pönnur o.s.frv. - eða úr trje.

Jú, það var ýmislegt til.

Bíðum nú við, ætli hafi ekki verið neinn íslenskur þátttakandi í þessari matreiðslukeppni? Það væri nú full ástæða til.

Þegar ég sat áðan í strætó á Miklubrautinni á leiðinni heim mættum við ungum manni sem skálmaði eftir gangstéttinni.

-Voðalega er þessi sláni eitthvað svipaður efnafræðistúdentinum, hugsaði ég. -Hann á meira að segja alveg eins tösku ... æ, já, þú meinar það ...

Það er rétt rúm vika síðan hann flutti að heiman. Og ég er hætt að þekkja hann.

Núna man ég allt í einu af hverju ég eldaði mér ekki kvöldmat í gær.

En það mundi ég ekki fyrr en ég ætlaði að fara að elda kvöldmatinn núna. Þá komst ég að því öðru sinni að gasið er búið.

Það er allt í lagi, ég elda bara eitthvað í ofninum. Þarf svo að reyna að muna að fá einhvern til að skutlast eftir áfyllingu á kútinn fyrir mig ...

Hugsanlega á varakútinn líka. Það væri nú gáfulegt.

Ég veit ekki hvers vegna en mér finnst alltaf vera eitthvað vesturíslendingslegt við Donald Rumsfeld. Eitthvað sem minnir mig á karlana sem voru að koma heim þegar ég var krakki að heimsækja Stebba afabróður minn, sem hafði búið 30 ár í Ameríku en flutti svo heim aftur.

En reyndar finnst mér líka alltaf Saddam Hussein vera svolítið skagfirskur í útliti, það er að segja eftir að hann lét sér vaxa skegg; eitthvað við hann sem minnir mig á suma frændur mína í föðurætt.

Ég sé að nú er búið að draga fram í dagsljósið að forstjóri bandarísku almannavarnanna var látinn fara úr síðasta starfi sem hann gegndi vegna vanhæfni. Hann var eftirlitsmaður með hestasýningum.

En eins og einn viðmælandi blaðamannsins segir: ,,He's done a hell of a job, because I'm not aware of any Arabian horses being killed in this storm."

Hvernig væri að gera bara Jónas R. að næsta forstjóra Almannavarna? Hann hefur sennilega þá reynslu sem til þarf, sem umboðsmaður íslenska hestsins.