Eurovisionnördaheimurinn skilur ekki hrifningu Íslendinga á Silvíu Nótt.

,,iceland just committed suicide , a tragic result , what a talentless woman"

,,Lord of mercy!!!what did hell spit out?"

,,Syvia Nott we guessed it didn't we. She is camp and a slut bit like us really"

,,Terible, terible, terible mistake... Why Iceland????? You have Andvaka and Regina Osk and you choose this CRAP!!!!!!!! Why???? It's a shame!!!"

Er eitthvert steinseljuhallæri í bænum? Ég fór í þónokkrar búðir í dag og fékk hvergi steinselju, nema þá svo ræfilslega að mér datt ekki í hug að kaupa hana. Steinselja er náttúrlega kryddjurtin sem er alltaf til, alls staðar - ég man bara ekki eftir að hafa lent í því fyrr að fá ekki steinselju. Ekki í mörg ár allavega.

En ég kemst reyndar alveg af án hennar. Ætlaði að búa til steinseljupestó en það verður bara klettasalatspestó í staðinn. Síst verra.

Ég rak augun í það áðan að markaðsstjóri hjá færeyska flugfélaginu Atlantic Airways heitir María á Lofti.

Það getur maður líklega kallað vel viðeigandi nafn.

Ég er í ónáð hjá Boltastelpunni um þessar mundir vegna þess að ég er búin að bjóða ættingjunum í matarboð og það er barnlaust. Hún sér út af fyrir sig ekkert athugavert við barnlaus matarboð en finnst ástæðulaust að hún sé innifalin í slíkum takmörkunum. Þannig að mér var tilkynnt í gær að ég væri Vond Kona og að ég væri sko ekki uppáhaldsamman hennar lengur.

Í kvöld var fjölskyldan svo í mat. Kjötbollur með tómatmauki og tzatziki. Boltastelpan kom til mín eftir matinn:

-Amma, manstu þegar þú gafst mér fimmhundruðkall um daginn?

Amman: -Já?

Boltastelpan: -Ég finn hann hvergi, ég held að hann hafi týnst.

Gagnlega barnið: -Hekla, ekkert betl!

Amman: -Æ, æ. Heyrðu, viltu rétta mér veskið mitt, þetta stóra ...

Gagnlega barnið og efnafræðistúdentinn í kór: -Mamma!

Amman: -... það er einmitt fimmhundruðkall í því sem ég er ekkert að nota, hann er í litla hólfinu.

Efnafræðistúdentinn: -Af hverju geturðu ekki verið amma mín?

Boltastelpan (finnur fimmhundruðkallinn): -Takk, elsku amma.

Amman: -Er ég núna aftur orðin uppáhaldsamma þín?

Boltastelpan (hneyksluð á svipinn): -Nehei.

Ég komst að því í morgun að póstur sem sendur er á vinnunetfangið mitt utan vinnutíma hefur að undanförnu hafnað hjá einhverri nöfnu minni norður í landi. Það er búið að kippa þessu í lag núna en það er eins gott að ég hef ekki verið að ræða nein sérstök leyndó eða persónuleg mál í tölvupósti að undanförnu. Konan veit samt núna ýmislegt um næsta saumaklúbbsfund, pressuballið og fyrirhugað afmælismatarboð efnafræðistúdentsins, meðal annars.

Hitt þótti mér merkilegra (og hefði getað verið alvarlegra) að ég fékk í gær tölvupóst (reyndar sendur á netfang Gestgjafasíðunnar) sem hafði átt að fara á Persónuvernd. Ég hafði samband við sendandann, sem kunni enga skýringu og hafði fengið sjokk þegar hún fékk kvittun fyrir móttöku frá gestgjafinn.is. Til allrar hamingju voru engar persónulegar upplýsingar í póstinum, bara einföld fyrirspurn - en það hefði getað verið öðruvísi.

Dularfullt.

Ég þurfti að fletta svolitlu upp hjá ÁTVR áðan en fékk bara þessi skilaboð þegar ég reyndi að fara inn í vefverslunina:

HEAVY TRAFFIC
This Store is currently experiencing heavy traffic and cannot serve your request.
Please try again later.

Ef það væri nú verslunarmannahelgi framundan eða eitthvað slíkt gæti ég skilið þetta. En það er bara konudagurinn ...

Ég held ég nenni ekki á pressuballið.

Það var svosem fínt í fyrra og hitteðfyrra (þótt fullir blaðamenn séu misskemmtilegir) en ég er einhvernveginn ekki í ballstuði þessa dagana. Eiginlega bara ekki í neinu stuði. Spurning um að fara eitthvað út að borða á Food & Fun í staðinn kannski.

En í staðinn fyrir að panta mér miða á ball pantaði ég tíma í sjónskoðun. Gleraugun mín eru búin að vera skökk síðan ég steig ofan á þau um daginn og það er líka löngu kominn tími til að gera eitthvað í málinu. Spurning um drastískar aðgerðir ...

Ég er aftur að horfa á skautalisthlaup í sjónvarpinu. Veit eiginlega ekki af hverju en það segir kannski sitt um dagskrána á öllum hinum stöðvunum.

Sjálf hef ég ekki stigið á skauta í sirka 35 ár. Og var aldrei nein skautadrottning, tókst þó heldur skár upp að standa í lappirnar heldur en í þau fáu skipti sem ég festi á mig skíði. Ekki að það væri mikið úrval af skautasvellum á Króknum, þar gat maður valið um að fara á skauta niður á sand eða inn á heita vatn. Hvorugt hljómar nú mjög skautalega.

En þessir strákar eru nú svolítið flottir í þessum tvöföldu axelum sínum og salchowum og lutzum og hvað þetta heitir nú allt saman. (Nei, ég þekki þetta ekki í sundur.)

Kannski ætti ég að gefa Sauðargærunni skauta í haust og segja honum að fara að æfa sig. Þessir drengir byrjuðu víst flestir um fjögurra ára aldurinn svo að það er ekki seinna vænna ef hann á að komast í fremstu röð.

Fjandakornið, nei. Gef honum frekar fótbolta. Hann er búinn að fá fótboltaskó og KR-búning.

Allt þetta Valentínusarþrugl er náttúrlega bara ... þrugl.

En ef einhver kæmi með hjartalaga konfektkassa handa mér mundi ég ekkert reka hann öfugan burtu. Ekki einu sinni þótt konfektkassinn væri ferkantaður.

Ég á hins vegar ekki von á neinum og er þess vegna að hugsa um að baka mér eitthvert gott súkkulaðistöff í kvöld. Þessar hér til dæmis.

Ég hef tilhneigingu til þess - þegar ég á annað borð held með einhverjum í íþróttum, sem er nú ekki alltaf - að halda með þeim minni eða veikari. Ef Íslendingar væru til dæmis að spila fótbolta við Færeyinga mundi ég trúlega halda með Færeyingum. Ef Rússar spila við Letta held ég með Lettum. Ef Bandaríkjamenn eru að spila við einhverja held ég örugglega með hinum af því að Bandaríkjamenn hirða alltaf meiripartinn af verðlaununum hvort eð er.

Þetta viðhorf hefur mér aldrei tekist að fá marga bandaríska kunninga mína til að skilja. Þeim finnst að maður eigi að halda með þeim sem er sterkari og sigurvænlegri (þ.e. Bandaríkjamönnum). Sem er bara í samræmi við það sem Bandaríkjamönnum finnst um heimsmál almennt.

Ég geri lítið af því að halda með Kínverjum, sennilega af því að þeir eru svo helvíti margir og eiga meira og minna eftir að yfirtaka allar íþróttagreinar í framtíðinni. En það var samt erfitt annað en að halda með kínverska parinu í skautalisthlaupinu á Ólympíuleikunum, sem ég var að horfa á áðan - stelpan datt mjög illa í fyrstu lendingu, var heillengi að jafna sig, virtist hálfhaltra, manni datt ekki í hug annað en þau hættu keppni - en svo beit hún á jaxlinn, þau héldu áfram, gerðu glæsilegar æfingar og náðu silfurverðlaunum. Og um leið og hún var komin út af svellinu kom læknir liðsins og vafði hnéð og lærið ofan frá og niðurúr.

Ég hélt líka með Norðmanninum sem datt, var troðinn undir og braut skíðið sitt í startinu á skíðagöngunni og tókst samt að ná silfri. Hmm, ég er farin að játa á mig meira íþróttaáhorf en mér þykir gott. En það eru nú Ólympíuleikar. Ég hef alltaf verið svolítið svag fyrir Ólympíuleikum.

Kannski ég horfi áfram á Eurosport þar til Lost byrjar. Það er verið að sýna skíðaskotfimi ...

Hlaut að vera, ég var að átta mig á að það er mánudagur þrettándi í dag. Það þykir ekki góður dagur hjá okkur systkinunum þótt við kærum okkur kollótt um föstudag þrettánda. Þetta lærðum við af Andrési Önd á unga aldri.

Ég nennti ekki að þvo mér um hárið í morgun, sem ekki var þó vanþörf á, og svo hellti ég kaffi framan á bolinn minn. Og það var eins og við manninn mælt, stuttu seinna birtist Sigurjón ljósmyndari og heimtaði að fá að taka mynd af mér. Ekki við það komandi að fresta því. Ég verð semsagt óvenju tröllsleg á myndinni. Enda í Monsters, Inc.-peysunni minni.

Ég gleymdi heima bók sem ég ætlaði endilega að koma með. Ég braut glas í morgun. Ég var að uppgötva að það er gat á sokknum mínum. Kiddi tölvumaður, sem ég þarf nauðsynlega að ná í, verður ekki í vinnunni í dag. Það var ekkert sem mig langaði í á hádegisverðarlistanum. Það er rigning.

Og dagurinn rétt að byrja.

Ég fékk auglýsingapóst áðan sem bar yfirskriftina ,,Take a bargain break". Ég las þetta sem ,,take a brain break".

Mér veitir einmitt ekkert af svoleiðis.

Af hverju í ósköpunum keppa konur ekki í skíðastökki á Ólympíuleikunum? Það er ekki eins og þær geti það ekki.

Já, ég er að horfa á Ólympíuleikana, svona með öðru auganu. Keppni í uppáhaldsíþróttinni minni byrjar samt ekki fyrr en á morgun. Það er náttúrlega curling. Eitthvað svo heimilslegt við þetta með sópana og steinana ...

Held ég sleppi samt sleðabruni og skautahlaupi. Og íshokkíi.