Mig langar í kaffi.

Og nú er spurningin: á ég að nenna að standa upp og hita kaffi sjálf eða á ég að bíða eftir að efnafræðistúdentinn komi úr baði (hann fer nefnilega ekki í bað, hann leggst í bleyti) og hiti það handa mér eins og þægur og hlýðinn sonur?

Erfið ákvörðun ...

Ég kom við hjá gagnlega barninu áðan. Dóttursonur minn var ekki heima og hafði síðast sést ganga út götuna í fylgd fjögurra vörpulegra Króata. Mér leist ekki alveg á þetta. Síst af öllu þegar Króatarnir tíndust aftur til baka, einn af öðrum, en ekkert bólaði á drengnum.

Hann kom þó á endanum og lýsti fyrir mér með tilþrifum miklum flugdreka sem hann og föruneyti hans höfðu verið að senda á loft á Landakotstúninu. Þessi flugdreki var víst bæði eldspúandi og risastór en endaði þó á að festast uppi í tré. Ég gleymdi að spyrja hvernig hann hefði losnað, kannski einhver Króatanna hafi prílað upp eftir honum.

Svo sagði drengurinn mér að í gærmorgun hefði hann horft á sjónvarpið og séð dauðan mann í litlu tréhúsi og góða og vonda menn með sverð. Væntanlega jarðarför páfans. Ég veit aftur á móti ekki hvort hann var nokkuð að horfa á konunglega brúðkaupið í morgun. Sennilega ekki, þar var líklega enginn með sverð.

Ég er að fara á einhvern hópeflisdótaríiseitthvaðfund á eftir. Eða ég veit reyndar ekkert hvað á að fara fram þarna en ég veit að ég nenni ekki að taka þátt í því. Ég er með hausverk, get varla hreyft hnéð, er búin að vera á þönum í eldhúsinu í allan dag og á eftir að skrifa fullt af uppskriftum. Og eitthvað fleira. Hópastarf og fyrirlestrar og umræður um fyrirtækjarekstur er ekki það sem mig langar til að gera akkúrat núna. Mig langar heim til að leggjast í heitt bað og fara svo undir teppi í sófahorninu með bók og kaffi sem efnafræðistúdentinn færir mér - nei, hann er ekki heima, ég þyrfti að hita það sjálf en það er allt í lagi. Horfa á sjónvarpið og fara snemma í rúmið.

En ég þarf víst að fara á þennan fund og svo er matur og partí á eftir. Örugglega mikið stuð fyrir þá sem eru upplagðir fyrir svoleiðis en ég er það ekki. Og leiðist auk þess að skemmta mér svona yfirhöfuð. Ég held ég verði allavega ekki mjög lengi þarna.

(Kannski ég taki annars við nöldurseggshlutverkinu í fyrirtækinu, það losnaði í gær.)

Efnafræðistúdentinn er í símanum eitthvað að tala um væntanlegan aðalfund félags efnafræðinema, lagabreytingar og fleira. Ég er að hugsa um að stinga því að honum að hann komi þar inn uppáhaldsparagraffinu mínu úr lögum Munins, skólafélags MA:

,,Heimilt er á aðalfundi að bera fram breytingartillögur við tillögur til lagabreytinga og viðaukatillögur við þær tillögur."

Mér er svo kalt að ég er komin í hippaslána mína sem ég keypti þegar ég var nærri króknuð á King's Road í London, fjöldamörgum árum eftir að hippatímabilinu lauk. Hún hefur alltaf verið þrautalendingin þegar mér er kalt innanhúss en ég fer ekki í henni úr húsi. Þetta er ekki þannig flík.

Vona að ég sé ekki að verða veik, ég þarf að elda eina sjö rétti í fyrramálið. Síðasti hlutinn af mjög stórum þætti sem ég er að gera fyrir næsta blað.

Tölvumaðurinn kom áðan með nýju tölvuna, mína, tengdi hana, setti inn réttar stillingar fyrir netið, komst inn á netið. ekkert mál. Endurræsti tölvuna áður en hann fór til að tékka hvort ekki væri örugglega allt í lagi. Jújú. Nema svo settist ég við tölvuna um leið og hann var farinn. Engin nettenging. Og virðist ekkert ætla að koma inn aftur. Grrr ...

Ég fór til læknis í morgun þar sem okkur sjúkraþjálfaranum kom saman um að það væri ekki gott mál að ég væri ekkert skárri í hnénu eftir tveggja mánaða meðferð. Svo að nú á ég að fara í segulómun til að gá að því hvort eitthvað sé athugavert við brjóskið. Ætli ég verði ekki komin með gervihné áður en ég veit af? Össur er jú að búa til hné með gervigreind. Ég gæti örugglega notað svoleiðis.

Mér veitir allavega ekki af meiri greind, og ekki bara í hnjánum. Eða einhverju. Ég er svo utan við mig þessa dagana að áðan hellti ég appelsínusafa út í kaffið mitt í staðinn fyrir mjólk. Og það sem verra er, fimm sekúndum áður hugsaði ég ,,það er best að ég passi mig á að taka ekki appelsínusafafernuna í staðinn fyrir mjólkurfernuna."

Alzheimer light. Eða eitthvað.

Ef ég skyldi eiga leið til Helsinki á næstunni (ég var þar náttúrlega um daginn en bara á flugvellinum), þá held ég að ég verði að heimsækja þetta veitingahús. Matseðillinn er líka frekar áhugaverður. Til dæmis þetta: "The Original Big Bang happened about 5 gazillion years ago. But another Big Bang was heard in Vyborg in 1495, when Knut Posse, the lord of the manor, created a blast that drove the warring Russians away. Many historians believe the blast can be credited to organic pea soup with smoked ham, a favorite of Posse's".

Einhver sagði mér að aðalsöngvari Leningrad Cowboys ræki þetta veitingahús. Kæmi mér ekki á óvart.

Miðað við hvernig hnéð á mér er held ég að það veiti ekki af að gera ráðstafanir til að hefta niðurbrot líkama míns. Kannski ætti ég að tala við Rúnar Geirmunds ...

Tollurinn vill fá reikning með fyrsta árganginum af Gastronomica, sem ég var að panta mér. Það er náttúrlega enginn reikningur í pakkanum. Ég er reyndar næstum viss um að University of California Press sendi mér reikning í tölvupósti en sá tölvupóstur er fastur inni á biluðu tölvunni minni. Sem er enn biluð og ég er ekki búin að fá nýju tölvuna.

Þannig að nú er spurningin, á ég að treysta á að ég fái nýju tölvuna (með yfirfærðum gögnum) á næstu dögum? Á ég að reyna að grafa upp pöntunarnúmerið og herja annan reikning út úr UCP? Eða á ég að senda póstinum ljósrit af hluta af Vísareikningnum mínum og vona að þeir taki það gilt sem reikning (þeir hafa einhvern tíma gert það áður)? Tja ...

Æi, kannski ég hinkri og sjái til hvort nýja tölvan kemur ekki. Mér svosem bráðliggur ekki á þessu, enda eins gott; pantaði það í desember og það er fyrst að koma núna.

,,Hefta niðurbrot líkama páfans" - þetta hefði nú mátt orða öðruvísi.

Ég er annars búin að sjá að það eru engir eins uppteknir af dauða páfans og þeir vantrúuðu. Ég er bara trúlaus svo að mér er nokk sama.

Annars er ég svo gömul að ég man eftir því þegar Páll - var hann ekki sjötti? - var kosinn páfi. Okkur systkinunum þótti mjög fyndið að maður með nafnið Montini skyldi hafa verið kosinn og töluðum um Montinn kardínála.

Um daginn skrifaði ég eitthvað um manninn sem sagðist mundu vera græmetisæta ef hann borðaði grænmeti. Ég hef líka þekkt menn sem væru alkóhólistar ef þeir væru ekki bindindismenn. Sjálf er ég nokkuð viss um að ég væri kaþólsk ef ég væri ekki trúlaus.

Ég er nú ekki viss um að ég hafi fengið meira hrós en þetta.

Móðirin (að horfa á sjónvarpsfréttir): -Ættum við kannski að kaupa Símann?

Efnafræðistúdentinn: -Fyrir hvaða pening?

Móðirin: -Nú, við fáum bara lánaða peninga.

Efnafræðistúdentinn: -?

Móðirin: -Bara eins og aðrir sem koma til með að bjóða í símann. Það þarf enginn að segja mér að þeir dragi bara upp tékkheftið, ha? Við hljótum að geta fengið lánað rétt eins og aðrir.

Efnafræðistúdentinn: -Æi, ég nenni ekki að taka þátt í svona heimskulegum samræðum.

Móðirin: -Þetta er ekkert heimskulegra en þegar þú til dæmis spyrð af hverju þú hafir ekki verið látinn heita Bartólómeus eða eitthvað.

Það var sagt frá því áðan að forsætisráðherra yrði í Ísland í dag. Og ég hugsaði: Neei, Davíð bara mættur ...

Einu sinni týndi ég kvöldmatnum á leiðinni heim úr búðinni. Og ég er töluvert snjöll í að týna hinu og þessu þótt ég hafi oftar en ekki fundið það aftur. En svona stórtæk hef ég aldrei verið.

Annars var ég orðin alveg sannfærð um að ég hefði týnt blaðamannaskírteininu mínu í Rússlandi um páskana, fann það hvergi nokkurs staðar. En þegar ég var að vakna í morgun rak ég tærnar í eitthvað í svefnrofunum og viti menn: Þá var blaðamannaskírteinið þarna til fóta í rúminu. Samt er ég viss um að það var þar ekki í gær. Dularfullt ...

Ég þurfti að breyta skipulaginu í svefnherberginu mínu um helgina, ég er nefnilega að fá nýja tölvu í staðinn fyrir fartölvuna sem ég hef verið með undanfarið ár og er búin að vera biluð síðustu þrjár vikur og ekki einu sinni hægt að halda henni í gangi með muscovadosykri. En þessi nýja er borðtölva og ég þurfti að fara og fjárfesta í borði undir hana og færa svo til húsgögn og bókastafla og alls konar drasl til að koma henni fyrir á eina hugsanlega staðnum í íbúðinni.

Núna er ég búin að koma tölvuborðinu fyrir og bíð bara eftir tölvunni. Ég er aftur á móti ekki búin að finna stað fyrir helminginn af dótinu sem ég þurfti að færa til og svefnherbergið mitt er þar af leiðandi eins og sniðið fyrir ákveðinn sjónvarpsþátt ...

Sennilega þarf ég að losa mig við eitthvað af bókum. Ekki matreiðslubækur, auðvitað. Slatta af reyfurum og undarlegum bókum sem ég hef ekki hugmynd um af hverju ég eignaðist. Hvað gerir maður við svoleiðis? Fer bara með þær í Góða hirðinn? Eða eru einhverjar stofnanir eða félagssamtök sem vilja gjarna fá gefins bækur af þessari sort (glæpasögur, sci-fi og fantasíubækur, vellulegar ástarsögur)?

Ég rakst á kókaínsmyglarann frammi hjá kaffivélinni áðan. Hann var óvenju skuggalegur, í svörtum leðurjakka og hvítum buxum með svartan hatt (nema hvað). Ég segi samt ekki að það hafi farið um mig hrollur, ekki beinlínis.

Við matarborðið áðan:

Efnafræðistúdentinn: -Ég gruna Heklu um græsku.

Amman: -Grunar? Hekla er græskan uppmáluð ... Hvað er annars græska?

Uppáhaldstengdasonurinn: -Já, ég var einmitt að velta því fyrir mér.