Þrjár niðurstöður um skuldaniðurfellingu

Ég er búin að vera að lesa helling af blaðagreinum og bloggskrifum og hlusta á ýmsa spekinga að undanförnu tjá sig um þessar tillögur Framsóknar og Tryggva um flatan 20% niðurskurð á öllum skuldum og eftir að hafa velt þessu öllu fyrir mér og jafnvel reynt að beita takmarkaðri hagfræðiþekkingu og enn takmarkaðri reikningskunnáttu á allt draslið, þá get ég ekki annað en komist að þessum þremur niðurstöðum:

1) Maður getur búið til sinn eigin mascarponeost og jafnvel hráskinku líka og ræktað klettasalat og meira og minna reddað öllum lúxusinum sem maður vandi sig á í góðærinu. En það breytir því ekki að peningar vaxa ekki á trjánum.

2) Bobby á ekki eftir að stíga út úr sturtunni.

3) Það er enginn rewind-takki á lífinu.

Uppskriftin að ostinum

Mér var bent á að það væri nú skemmtilegra að koma með uppskriftina að ostinum og ég get vel fallist á réttmæti þeirrar ábendingar, svo að hér kemur hún.

Það á eiginlega helst að nota vínsýru, ég hélt ég ætti hana en svo reyndist ekki vera svo að ég notaði sítrónusafa, sem kom reyndar að nokkurn veginn sama gagni.

Heimagerður mascarpone-ostur

700 ml rjómi
500 ml nýmjólk
2-3 msk sítrónusafi, nýkreistur (eða 1/4-1/2 tsk vínsýra)

Rjómi og mjólk sett í tvöfaldan pott eða hitaþolna skál sem höfð er yfir potti með sjóðandi vatni og hitað upp í um 90°C (eða næstum upp undir suðu ef ekki er til hitamælir). Þá er sítrónusafinn settur út í. Rjómablandið haft við sama hita í um 5 mínútur og hrært öðru hverju. Tekið af hitanum og kælt (ég setti innri pottinn ofan í stóra skál með ísköldu vatni til að flýta fyrir kælingunni) og látið standa í kæli í 8-12 klst. Þá ætti þykkur rjómi að fljóta ofan á. Hellt í sigti klætt með tvöfaldri grisju (eða bara viskastykki) sem lögð er yfir sigti (og sigtið látið standa yfir skál). Osturinn látinn vera í grisjunni í ísskápnum í sólarhring (ég hafði hann reyndar bara yfir nótt en hann hefði orðið aðeins þéttari ef hann hefði staðið lengur).

Svo einfalt er það.

Heimatilbúinn mascarpone

Þegar ég var lítið fannst mér að spilin í spilastokknum væru alveg rosalega mörg. En núna eru árin víst orðin jafnmörg (jókerar ekki meðtaldir); ég á semsagt afmæli í dag. Mætti í vinnuna áðan með kökur og heimatilbúinn mascarpone-ost sem verður boðið uppá í föstudagskaffinu. Reyndar gerði ég ostinn bara í gær og hann á eiginlega að standa í sigti í sólarhring svo að hann er aðeins linari en hann ætti að vera - en það er í lagi fyrst hann er nú bara til að hafa með köku.

Ég er reyndar í ostagerðarham þessa dagana, sem ég hef ekki verið í mörg ár. Ætli það sé ekki bara kreppan ... Reyndar er lítill sparnaður í þessu, allavega mascarpone-ostinum, en þetta er frekar skemmtileg iðja og einstaklega einföld og fyrirhafnarlítil, satt að segja. Ég gerði stundum ferskost af ýmsu tagi hér áður fyrr en svo datt það einhvernveginn út. En kannski verður alls konar tilraunastarfsemi í gangi á næstunni.

Til að gera mascarpone þarf satt að segja ekki annað en rjóma, mjólk (eða kannski bara matreiðslurjóma, hef ekki prófað það), vínsýru eða sítrónusafa, pott, hitaþolna skál til að setja yfir hann (eða tvöfaldan pott, sem er best) sleif, sigti, grisju eða viskastykki og hitamæli, sem þó er ekki nauðsynlegur.

Skarfar og skeggræður

Ég var svo viss um þegar ég sá fyrirsögnina Átta skarfar skeggræða að þetta væri vísun í karlmennina átta í stjórnlaganefndinni.

En þá voru þetta víst alvöruskarfar.

Umbúðasvindl og exótísk nöfn

Svona í framhaldi af því sem ég skrifaði í gær um stærðina á spínatumbúðunum: Ætli einhver íslenskur framleiðandi sé farinn að gera eins og bandaríski ísframleiðandinn Häagen-Dazs og selja vöruna í minni umbúðum - en nota samt ennþá sömu stærðareininguna? Setja t.d. 900 ml af einhverju í fernu í staðinn fyrir 1 l en kalla það samt sem áður lítersfernu?

Satt að segja hefði ég nú haldið að það væri lögbundið í Bandaríkjunum að 1 pint væri 16 únsur - en nei, svo virðist ekki vera, Häagen-Dazs virðist komast upp með að selja 14 únsu pint eins og ekkert sé. Ég veit ekki betur en fyrirtækið selji ís í 500 ml umbúðum á Evrópumarkaði - spurning hvað verður þá mikið í hálfslítersdollunum eftir breytinguna?

Og já, Häagen-Dazs er asnalegt nafn. Mér skilst að auglýsingastofa hafi fengið það verkefni að finna nafn sem hljómaði exótískt og evrópskt. Mér skilst líka að flestir Bandaríkjamenn telji nafnið skandinavískt.

Mér finnst Ben & Jerry betra nafn. Og reyndar betri ís ef út í það fer.

Ben & Jerry eru náttúrlega farnir að auglýsa: ,,A pint is not a pint unless it's a pint!"

Annar Stjáni

Ég fór allt í einu að hugsa - ætli einhverjir hafi komið hér inn af Blogggáttinni þegar þeir sáu Stjána bláa í fyrirsögninni á síðustu færslu og haldið að ég væri að skrifa eitthvað um minn gamla bekkjarbróður og sessunaut, leiðtoga sjálfstæðismanna í Norðausturkjördæmi?

Mér kom hann nú ekkert í hug fyrr en eftir á. Enda held ég að hann sé ekkert sérlega illa settur akkúrat núna.

Einn kostur við Stjána hefur mér alltaf fundist að hann fór ekki þessa venjulegu ungliðapólitíkusaleið; var reyndar ákaflega laus við að vera pólitískur í menntó, eða fór vel með það að minnsta kosti. Annað mál með mig.

(Nota bene, ég hef ekkert á móti ungliðahreyfingum stjórnmálaflokkanna, þær eru nauðsynlegar - en það væri verra ef allir kæmu þá leiðina inn í pólitíkina.)

Nú er Stjáni blái illa settur

Ég var að hugsa um að gera spínatrétt í dag. Í hann þurfti 500 grömm af spínati. En þegar ég kom út í búð og sá 100 gramma poka af spínati á um 450 krónur, þá hætti ég við. 4500 krónur kílóið - það er eins og fínasta nautakjöt eða villibráð og þetta hálfa kíló hefði kostað mig á þriðja þúsund krónur, fyrir utan annað sem þarf í réttinn. (Jú, ég hefði getað fengið spínatið eitthvað ódýrara og eins hefði ég getað notað frosið spínat, sem er töluvert ódýrara - en mér varð bara svo mikið um þetta að ég hætti við.)

Ég hef hingað til yfirleitt keypt spínat í 300 gramma pokum og þeir hafa iðulega verið á 5-600 krónur að undanförnu. Það er þó vel innan við tvöþúsundkall á kíló, sem er nú alveg drjúgur skildingur. Nú sá ég það í 100 og 200 gramma pokum (200 grömmin kostuðu um 650 krónur). Ætli það sé verið að bjóða upp á þessar minni umbúðir til að fólk átti sig síður á þessari svaðalegu hækkun?

Og er ekki vel hægt að rækta spínat hér á landi? Vill ekki einhver góður garðyrkjubóndi taka sig til í sumar, rækta spínat og selja það á skaplegu verði?

I'll be back

I'll be back, segir Jón Ásgeir.

Gallinn er að það er of auðvelt að muna að þau orð eru tengd við Tortímandann.

En maður veit svosem ekki. Tími Jóhönnu kom jú á endanum. Tími Jóns Baldvins er aftur á móti greinilega liðinn.

Þannig að hver veit nema Jón Ásgeir komi aftur með gítarvæddan Leif Eiríksson og allt. Kannski siglandi á snekkju með Leif í stafni.