Uppþvottur, framkvæmdir ... og jarðarfarir

Ég fór norður í dag til að vera við jarðarförina hennar Lillu, konu Svenna föðurbróður míns. Fínt færi og þetta tók svosem ekki langan tíma. Við fórum þrjár systurnar og svo fór gagnlega barnið með á Blönduós, þar sem hún stóð við hjá afa sínum á meðan við vorum í Skagafirðinum. Amma hennar dó í fyrradag og hún fer því aftur norður í næstu viku til að vera við jarðarförina - ekki skrítið að mér séu jarðarfarir ofarlega í huga þessa dagana. Sama er að segja um dóttursoninn, sem fylltist skyndilegum áhuga á fyrirbærinu og spyr mikið. Hann verður samt ekki við útför langömmu sinnar, heldur fær að gista hjá mér og vera svo hjá mér heilan dag. Vona bara að hann vilji ekki horfa á íþróttir allan tímann.

Ég komst að þeirri niðurstöðu áðan að ég yrði fljótlega að fara að gera eitthvað svo að ég geti tekið uppþvottavélina mína, sem enn er á Kárastígnum. Þetta rann upp fyrir mér þegar ég var að þvo upp eftir níu manna fjórréttað matarboð sem ég var með í gærkvöldi - ég nennti nefnilega ekki að þvo upp nema smáhluta eftir boðið og geymdi hitt þar til núna. Og þegar maður er vanur tveimur uppþvottavélum ...

Ég veit alveg hvar ég ætla að setja vélina og það er alveg tilbúið pláss fyrir hana í innréttingunni. Gallinn er að það er plássið sem eldavélin er í. Sem þýðir að ég þarf að gera pláss fyrir eldavélina. Eða það er að segja, ég þarf að fá mér nýja eldavél og gera pláss fyrir hana. Þ.e. rífa hluta af eldhúsinnréttingunni. Spurningin er þá: Borgar sig að gera þetta til bráðabirgða og fresta því í nokkur ár að skipta um innréttingu eða á ég að gera allt í einu? Og hef ég efni á því?

Hér þarf greinilega að gera ítarlega fjárhags- og framkvæmdaáætlun. Hvorugt er beint mín sterka hlið.

Jarðarfarir

Ég veit sveimér ekki hvort það er yfirvofandi stórafmæli eða það að gamalt fólk sem tengist mér hefur verið að deyja að undanförnu sem gerir það að verkum að ég hef verið að velta því fyrir mér að undanförnu hvernig jarðarförin mín eigi að vera.

Núna er ég einmitt að velta því fyrir mér hvort ég eigi ekki að kaupa flösku af einhverju góðu koníaki til að hafa til reiðu handa þeim sem bera mig til grafar þegar þar að kemur. Ekki að ég haldi að það sé yfirvofandi en það er ekki ráð nema í tíma sé tekið og þetta mundi nú þola langa geymslu ágætlega. Stebbi Höski frændi minn var ef ég man rétt búinn að eiga flösku af líkmannabrennivíni til reiðu í fjörutíu ár eða meira. Gott ef ekki líkkistu líka en svo langt ætla ég nú ekki að seilast.

Svo ætla ég að taka upp taílenskan sið sem Alan vinur minn Davidson sagði mér frá og taka saman dálítið kver með uppáhaldsuppskriftunum mínum til að dreifa til jarðarfarargesta. Í staðinn fyrir eitthvert sálmavesen. Verst að þá þarf ég að fara að ákveða hvað eru uppáhaldsuppskriftirnar mínar ...

Jón heitinn lifandi

,,Elsti núlifandi einstaklingur í veröldinni er látinn", segir mbl.is.

Á Króknum var í mínu ungdæmi karl sem var æfinlega kallaður Jón heitinn lifandi. Skyldi hann vera þarna afturgenginn?

Stólpípa og sogæðafótabað

Ég þurfti einu sinni að láta setja mér stólpípu. Með volgu saltvatni og alles. Þetta var fyrir rétt tæpum þrjátíu og þremur árum, daginn sem gagnlega barnið fæddist; þá var konum enn gefin stólpípa fyrir fæðingu, að minnsta kosti á Króknum.

Ég ætla ekkert að fara nánar út í það en hvernig í ósköpunum einhverjum dettur í hug að leggja þann andskota á sig sjálfviljugur, það bara skil ég ekki.

Og sogæðafótabaðið minnti mig nú bara á skurðaðgerðir filippínskra töfralækna.

Fólk er fífl.

Ákvarðanataka

Ég sat hér yfir rauðvínsglasi áðan og var að velta því fyrir mér hvað ég ætti að gera í tilteknu máli. Og eins og stundum þegar ég þarf að ákveða eitthvað tók ég blað til að skrifa möguleikana niður. Finnst oft betra að setja þá á blað.

Efst á blaðið skrifaði ég semsagt: Möguleikar í stöðunni.

Svo sat ég lengi og horfði á blaðið.

Svo tók ég pennann og skrifaði: Fá mér meira rauðvín.

Setti feitt strik fyrir neðan og fékk mér meira rauðvín.

Það var ekkert annað í stöðunni.

Steikt lifandi

Ég hef einhvernveginn ekkert að skrifa um þessa dagana. Ekkert að gerast og allt að gerast.

Samt ... ég rak augun í þessa frétt á mbl.is. Um öndina sem lifði af tvo daga í ísskáp. Minnti mig á uppskrift frá miðöldum, sem ég á einhvers staðar í bók, þar sem því er lýst hvernig steikja á gæs lifandi. Við hægan hita og gæta þess að reykurinn kæfi hana ekki, og - þetta er mannúðleg aðferð - muna að hafa skálar með vatni við ofninn svo að gæsin geti fengið sér að drekka á meðan hún steikist. Ekki tekið fram hvort þurfi að ausa yfir hana.

Ég hef nú mínar efasemdir um þessa uppskrift. Hef sterklega á tilfinningunni að þetta virki ekki alveg svona (og ég sleppti blóðugasta hlutanum af uppskriftinni, hann er ekki fyrir viðkvæmar sálir). Ég ætla samt ekkert að prófa það. En ef ég hefði hug á því, þá væri nú þessi Flórídaönd ídealkandídat í svoleiðis tilraunir.