Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu
Það eru til í eldhúsinu einir tíu kartöfluréttir sem ég útbjó fyrir myndatöku hér fyrr í dag. Samt þarf ég að elda meiri kartöflur á eftir, þegar Boltastelpan og fjölskylda hennar koma í mat.
Athyglisverð nýjung, kannski ég þurfi að fara að finna og prófa uppskriftir að naggrísasteik fyrir jólablaðið 2007 eða þar um bil. Annars held ég að ég eigi eitthvað af uppskriftum þótt ég nenni ekki að fletta upp í perúsku matreiðslubókunum mínum. En ég hef sem sagt aldrei prófað þær.
Jæja, þetta gekk allt vel í gær held ég, svínslærin (19 kíló alls) og bratwurstpylsurnar hurfu eins og dögg fyrir sólu, kartöflusalatið og kringlurnar líka, en það varð víst einhver afgangur af súrkálinu og rauðkálinu ...
Við Sauðargæran sitjum hér og horfum á He-Man and the Masters of the Universe á DVD. Og skemmtum okkur konunglega. Ætli séu ekki 17-18 ár frá því að ég sá þessar teiknimyndir seinast?
Ekki vissi ég það fyrr en ég las það einhvers staðar í gær að í meirihluta ríkja í Bandaríkjunum eru hjónabönd systkinabarna bönnuð eða því aðeins leyfð að engin hætta sé á að fólkið eignist barn saman. Ég var reyndar að lesa umræður um þetta einhvers staðar um daginn og þar kom í ljós að einhverjir héldu að systkinabarnagiftingar væru óheimilar hér á landi, sem er náttúrlega ekki rétt. Langalangafi minn og langalangamma voru til dæmis systrabörn (nei, afkomendur þeirra eru ekki vanskapaðir fávitar upp til hópa, samkvæmt nýjustu rannsóknum aukast líkur á meðfæddum göllum og sjúkdómum um 2-3% hjá börnum systkinabarna versus óskyldra foreldra). Og ein langafasystir mín giftist föðurbróður sínum.
Ég var að taka eftir því að kannan sem ég er að drekka kaffi úr er með mynd af svíni í baði og textanum ,,Hogwash". Það á ágætlega við þar sem ég er umkringd svínum - nei, nú á ég ekki við efnafræðistúdentinn, hann er kattþrifinn - eldhúsið er fullt af svínakjöti: Eitt læri komið í ofninn, annað á eldhúsbekknum og fer í hinn ofninn á eftir, og svo var að koma hingað ungur maður með ein sex kíló af bratwurst sem ég ætla að steikja á grillpönnunni.
Boltastelpan er algjör Lína langsokkur hvað kraftana varðar. Henni varð ekki mikið um að halda á rúmlega þrettán kílóa svínslæri upp stigana hér á Kárastígnum í dag og blés ekki úr nös. Læri af þessari stærð kaupi ég venjulega ekki nema þegar ég ætla að fara að verka Þorláksmessuskinkuna en ég er nú ekki svona snemma í því í ár - nei, ég er að fara að elda fyrir októberfest efnafræðinema sem verður annað kvöld og þar verður meðal annars borið fram þetta læri og annað minna.
Ég var beðin um uppskrift að piadina-brauði áðan og það er best að setja hana hér líka. Reyndar birti ég hana á póstlistanum mínum á sínum tíma og hún ber þess merki.
Mig vantar þessa bók.
Ég var að fá sendingu frá bóka- og fornbókaversluninni Powells, sem ég versla stundum við og læt ævinlega senda mér í sjópósti. Það skemmtilega við þessar sendingar er að þær eru svo lengi á leiðinni frá Seattle að ég er alltaf búin að steingleyma hvað ég hafði pantað þegar pakkinn kemur. Næstum eins og að fá jólapakka.
Alveg er ég viss um að Nigella þarf ekki að standa í neinu svona, tautaði ég við sjálfa mig áðan þegar ég var að drösla fimmtán kílóum af kartöflum, fullum poka af súkkulaðiútötuðum borðbúnaði og nokkrum þykkum matreiðslubókum upp stigana. Dauðþreytt eftir að hafa unnið í tólf tíma í gær, búið til súkkulaðirétti fram undir miðnætti og vaknað svo fyrir hálfsjö til að fara í sjónvarpsútsendingu. Og heima beið eftir mér eldhús á hvolfi af því að ég nennti ómögulega að ganga frá öllu í gærkvöldi. Og ég þarf að skrifa einhvern texta um kjötsúpur á eftir og gera eitthvaðfleira sem ég man ekki. Helst þyrfti ég að byrja á tilraunum með kartöflueldamennsku fyrir myndatöku sem verður á laugardaginn.
Ég hef slæma reynslu af því að mæta í Ísland í bítið skömmu á eftir einhverjum söngkonum. Samanber þegar Leoncie skandaliseraði svo um munaði í beinni útsendingu rétt áður en við Sólveig ritstjóri mættum í stúdíóið til að kynna Gestgjafann. En núna voru það bara stelpurnar úr Nælon og þær skandaliseruðu held ég ekki neitt. Allavega sýndist mér Einar Bárðar vera hæstánægður með þær þegar við sátum saman í sminkinu og horfðum á þær.
Efnafræðistúdentinn áðan: - Fólk er náttúrlega ekki að fá neitt ókeypis ... nema það sem það hefur borgað fyrir.
Áríðandi verkefni hafa tendensa til að sópast að manni í bylgjum. Rólegheit í einhverja daga eða vikur og svo þarf allt að gerast í einu.
Kosturinn við að mæta snemma í vinnuna á svona degi er að maður er kominn á staðinn en á ekki eftir að berjast á móti ísköldu rokinu.
Matarnostalgían alveg að fara með mig (eða þannig) svo að ég a) eldaði mér hrossabjúgu í kvöldmatinn og b) setti að gamni upp típískan vikumatseðil úr mötuneyti Heimavistar MA á árunum 1973-77 (eins og hann er í minningunni allavega):
Ég er svoddan Pollýanna í dag.
Þýðandi Diamonds are forever þýðir ,,pièce de résistance" sem ,,þættir úr andspyrnuhreyfingunni". Hmmm ...
Líklega var það út af því að ýmis orðanna sem nefnd eru í kommentunum hér að neðan tengjast mat sem ég fór að rifja upp heiti sem notuð voru um ýmsa algenga rétti í mötuneyti heimavistar MA hér á árum áður og höfðu sum verið notuð þar lengi en eru sennilega horfin núna.
