Gísli Marteinn segist þekkja fullt af listamönnum sem mundu heldur vilja vera á frystitogara en í harkinu. Listamannaharkinu væntanlega.

Efnafræðistúdentinn: - Nefndu tvo, Gísli Marteinn.

Eftir að við Sauðargæran vorum búin að renna í gegnum nokkrar sjónvarpsrásir - þar á meðal teiknimyndir og barnaefni - ákvað hann að horfa á dýfingakeppni í sænska sjónvarpinu. Það heitir á hans máli: ,,Kona að hoppa í glas" (glas = vatn).

Núna er hann að stökkva úr sófanum niður á stofugólf, hlær eins og bestía og segir ,,ég líka hoppa í glas".

Líklega best fyrir foreldra hans að hafa gát á honum næst þegar farið verður með hann í sund. Honum þykja listir dýfingafólksins greinilega mjög aðdáunarverðar og er vís með að reyna að leika þær eftir.

Ég sé að absinth-flaska efnafræðistúdentsins stendur á eldhúsbekknum en lítið hefur lækkað í henni síðan ég sá hana síðast, svo að gestirnir hafa líklega drukkið absint í hófi, eins og skáldið sagði. Hið sama verður ekki sagt um sumar aðrar flöskur sem standa þar nærri.

Það eru tveir stórir, svartir ruslapokar, fullir af flöskum, í fatahenginu. Ég held samt ekki að það hafi verið drukkið svona mikið í afmælinu, hef grun um að a.m.k. annar þeirra sé pokinn sem ég minnti efnafræðistúdentinn vandlega á að fara með út í skúr, rétt um leið og ég fór út úr dyrunum í gær. Hann skal þá fá að tína flöskurnar sjálfur upp aftur ef Sauðargærunni dettur í hug að hvolfa úr pokunum á gólfið.

Afmælisboð efnafræðistúdentsins virðist hafa farið hið besta fram, en ég á reyndar enn eftir að heyra álit nágrannanna á því. Ég kom heim af saumaklúbbsfundi laust fyrir eitt og þá var hér fullt af fólki en ekki háværara en svo að ég fór beint að sofa. Einhver tíma á milli þrjú og fjögur vaknaði ég samt, þó við lykt frekar en hljóð, og fór fram; þá stóð efnafræðistúdentinn við eldavélina og steikti amerískar pönnukökur. Þar sem lyktin sem hafði vakið mig var greinilega pönnukökulykt fremur en brunalykt fór ég beint í rúmið aftur og hef ekki hugmynd um hvað seinustu gestirnir stóðu lengi við. Það er allavega enginn sofandi í stofusófanum og langt síðan ég hef rekist á einhvern þar á laugardagsmorgni.

Drengurinn hefur greinilega fengið afmælisgjafir af ýmsu tagi, allt frá sokkum yfir í þetta sem stendur út á svölum og ég á eftir að fá nánari skýringu á. Sem verður ekki fyrr en á eftir því ég ætla að leyfa honum að sofa, að minnsta kosti þar til Sauðargæran kemur hingað í pössun á eftir. Hann á að vera hér á meðan systir hans er að keppa á einu af þremur mótum sem hún tekur þátt í um helgina (tvö handbolta, eitt fótbolta); hún ætlar greinilega að standa undir Boltastelpu-nafninu sem hún gaf sér sjálf. Þetta íþróttagen er ekki komið frá mér, það get ég fullyrt.

Það stendur yfir brúðkaup í Leiðarljósi. Ég áttaði mig nú ekki strax á því hverjir voru að gifta sig af því að það er ansi langt síðan ég horfði síðast á þátt - en þetta er sumarbrúðkaup og allir karlmennirnir eru í hvítum jakkafötum og allar konurnar í hvítum, síðum sumarkjólum, háum í hálsinn, og með stráhatta. Greinilega ekki hægt að fara í sumarbrúðkaup nema maður eigi svona dress. Allavega ekki í Springfield.

Reyndar vill svo til að ég á nákvæmlega svona dress, sem mundi virka í sumarbrúðkaupi - stráhatt og allt - en hvergi annars staðar, nema kannski í fínni enskri garðveislu. Ég hef bara einu sinni verið boðin í fína enska garðveislu og - af ástæðum sem ég ætla ekkert að fara að útskýra - var ég þá í þunnum buxum sem ég bretti upp fyrir hné og var með stórt sjal bundið utan yfir eins og pils. Sérkennileg múndering en ekkert undarlegri en sumir hinna gestanna voru í; þetta var nefnilega sérvitringasamkvæmi, gestir aðallega annars vegar matarsagnfræðingar, hins vegar aldraðir starfsmenn bresku utanríkisþjónustunnar. Hvorttveggja gróðrarstíur fyrir furðufugla. Jú, svo var vísindaritstjóri Financial Times þarna, enda var samkvæmið haldið í bakgarðinum hjá honum. Hann er tiltölulega normal.

En þarna var ég ekki búin að eignast hvíta sumarbrúðkaupsdressið mitt og það hefur því aldrei verið notað í garðveislu. Ekki í sumarbrúðkaupi heldur, enda er óralangt síðan mér hefur verið boðið í brúðkaup. Dressið er semsagt ónotað og allt útlit fyrir að ekki verði þörf fyrir það á næstunni. Fólk sem stendur mér nærri giftir sig yfirleitt í laumi. Eða bara ekki neitt.

En ef einhverjum dettur í hug að bjóða mér í brúðkaup í sumar, þá á ég rétta dressið. Hefði passað í Leiðarljósi allavega.

Þennan dag fyrir 23 árum varð Ronald Reagan Bandaríkjaforseti sjötugur.

Þennan morgun fyrir 23 árum lá ég í rúmi á efstu hæð í húsi við Hringbraut með nál í handarbakinu og beið eftir að mér færi að líða illa.

En mér leið hreint ekki illa. Mér leið svo vel að þegar líða tók að hádegi steinsofnaði ég og svaf vært. Ég vaknaði ekki fyrr en klukkan eitt. Þá kom kona og ýtti við mér.

- Þetta gengur ekki, sagði hún og tók til sinna ráða. Sem báru þann árangur að mér fór samstundis að líða mjög illa og eftir einn og hálfan klukkutíma kom efnafræðistúdentinn í heiminn.

Hann var að vísu ekki efnafræðistúdent þá, leit ekkert út fyrir að stefna í það og var alls ekki það fríðleiksbarn sem hann átti eftir að verða innan tíðar. Hann var satt að segja svo rauður, grár og krumpaður að ég held að þegar stóra systir hans sá hann fyrst, sama kvöldið, hafi það verið mestu vonbrigðin sem hún hafði upplifað á sinni sex ára ævi. Hún sneri sér undan, gekk út í horn og neitaði að koma oftar í heimsókn á fæðingadeildina.

Ég var að hugsa um að hafa samband við Bandaríkjaforseta og reyna að telja honum trú um að ég hefði látið drenginn heita eftir honum af því að hann fæddist á sjötugsafmæli hans (efnafræðistúdentinn heitir Rögnvaldur að fyrra nafni þótt hann noti það lítið) og nefna jafnvel hugsanlega frændsemi í leiðinni - á þessum tíma voru uppi miklar sögur um að Reagan væri Íslendingur í föðurætt og þá jafnvel af Djúpadalsætt. En ég lét það samt ógert.

Efnafræðistúdentinn minn á semsagt afmæli í dag. Hann býður vinum og velunnurum í heimsókn í kvöld af því tilefni. En ef hann verður ekki búinn að brjóta saman þvottinn verður engum hleypt inn í íbúðina.

Ég var hreinlega búin að gleyma googlisma þangað til ég rakst á þetta áðan. Nokkur sérlega athyglisverð atriði úr listanum:

nanna is far the best
nanna is pretty darn special
nanna is the moon god
nanna is the great lord of heaven and earth
nanna is a model of the laidback
nanna is not interested in the food
nanna is one of the internets most popular pornstars around
nanna is very old
nanna is a older horse who is still very active
nanna is willing to start over in the case of a fatal error
nanna is a comfortable travel cot with plenty of practical features
nanna is surprisingly compact and very easy to transport
nanna is increasingly annoying ...

Ég er á tedrykkjutímabili þessa stundina; þau eru reynar few and far between í mínu lífi. Ef einhver heldur að það þýði að ég hætti þá að drekka kaffi á meðan, þá er það nú misskilningur. Tedrykkjutímabil þýðir bara að ég man skyndilega að mér finnst te nokkuð gott, fer í Pipar og salt og kaupi mér pakka af Darjeeling FTGFOP (Finest Tippy Golden (man ekki fyrir hvað seinna F-ið stendur) Orange Pekoe), því að ég drekk ekki annað te ef það er á boðstólum, og svo hita ég mér almennilegt te einu sinni á dag þangað til búið er úr pakkanum. Þá gleymi ég öllu sem heitir tedrykkja, þangað til eftir svona sex - átta mánuði eða svo, þá man ég skyndilega aftur að mér finnst te nokkuð gott ...

Te-ið (ég verð að hafa bandstrik, teið er svo ljótt) sem ég er með núna er með glerbrotum. Þau eru til allrar hamingju bara í telaufunum og fara ekki í gegnum tesíuna. Þau voru ekki í pakkanum þegar ég keypti hann og ég er ekki að reyna að drepa sjálfa mig eða neinn annan. Þau lentu þarna bara.

Ég nota oftast grænan teketil úr leir, keyptan á leirkeraverkstæði í Prag. Ég keypti hann af því að það er ansi falleg upphleypt mynd af hesti á honum, sem nær þvert yfir lokið og niður á hliðarnar beggja vegna við stútinn. Hesturinn er með reistan makka og faxið virkar sem halda, maður tekur um það til að lyfta lokinu. Líklega hefur það verið Skagfirðingurinn í mér sem fékk mig til að kaupa þennan ketil en hann (Skagfirðingurinn alltsvo) er reyndar að verða álíka daufur og sjaldséður og tedrykkjumaðurinn. Þess utan hef ég ekki komið á hestbak í hátt í þrjátíu ár.

Mér þykir samt dálítið vænt um þennan ketil, en hann er því miður farinn að láta á sjá. Einhvern tíma brotnaði smástykki úr stútnum, sem mér tókst þó að líma, og svo kvarnaðist svolítið upp úr lokinu (ekki þó hrossinu) þegar ég missti hamar ofan á ketilinn fyrir nokkrum árum. Líklega er nokkuð sterkt í katlinum fyrst það varð ekki meira, því hamarinn datt beint ofan á ketillokið.

Vitið þið að ef maður slær inn "the world's most useful site" í Google, þá er þessi síða í þriðja sæti?

Gísli ljósmyndari er að mynda bók sem heitir Things a Woman Should Know inni í stúdíói. Ég var að hugsa um að kíkja í hana en svo rann upp fyrir mér að ef er eitthvað í henni sem ég veit ekki, þá er það hvort eð er orðið of seint.

Efnafræðistúdentinn var að útskýra fyrir mér af hverju niðurstöður úr tilraun sem hann var að gera í dag væru frekar grunsamlegar. Hann fann loksins réttu leiðina til að ég áttaði mig: Hann líkti tilrauninni við kökuuppskrift, einhvern veginn svona:

- Sko, segjum að þú sért að baka köku, til dæmis glasaköku. Þú ert með egg í einu glasi, hveiti í einu, og wasamajig í þriðja?

Ég: - Sykur.

Efnafræðistúdentinn: - Nú, er það bara sykur? Jæja, þú hrærir þetta saman, bakar og út kemur kaka. Þetta sem gerðist hjá mér var eins og ég hefði fengið úr ofninum ekki bara köku, heldur kremið líka.

Ef allar útskýringar hans (sem NB eru ævinlega óumbeðnar) væru af þessu tagi, þá er séns að ég mundi einhvern tíma skilja eitthvað.

Carter í ER áðan: - Enginn reykir bara hálfa sígarettu.

Efnafræðistúdentinn: - Það er auðheyrt að Carter hefur aldrei verið í menntaskóla.

Annars kom uppáhaldskommentið mitt núna frá Pratt, þegar hann var að barma sér yfir því hvað kvenfólk væri óskiljanlegt:

"You know who's got it all figured out, I think? Homosexuals. No, I'm serious, just listen to me. There's two guys living together, toilet seat is always up, channel is always on ESPN. You can drink beers in bed and leave your clothes on the floor. I'm telling you, gay cats got it good!"

Nokkuð til í þessu, held ég.

Austurlenskir eftirréttir ... Ég segi ekki að þeir séu álíka sjaldséðir og hvítir hrafnar en eftirréttakaflarnir í austurlensku matreiðslubókunum mínum eru nú yfirleitt hvorki efnismestu né mest spennandi kaflarnir. Austurlandabúar fá sér gjarna ferska ávexti í lok máltíðar, eða þá einhvers konar hlaupkennda búðinga, sem Vesturlandabúum þykir sjaldan mikið varið í. Aftur á móti eru víða gerðir ýmsir sætir smáréttir sem okkur þættu e.t.v. hæfa sem eftirréttir - þó fremur þungir - en eru borðaðir sem snarl á milli mála eða boðið upp á þá þegar óvænta gesti ber að garði.

Ég var að gera þátt með austurlenskum eftirréttum - nei, reyndar bara ,,eftirréttum í austurlenskum stíl" fyrir Gestgjafann og er ekkert allt of viss um árangurinn. Réttirnir voru út af fyrir sig góðir en ég veit ekki hvernig þeir passa saman í einn þátt, sinn úr hverri áttinni og mjög ólíkir: Kókos-eggjabúðingur, mangósneiðar í vanillu- og basilíkusírópi, ávaxta-sushi, indverskur jógúrt- og skyrdrykkur með saffrani - á morgun ætla ég kannski að bæta við steiktum banönum með kókos og ávaxtasalati með kryddlegi sem verður kannski bragðbættur með stjörnuanís.

Þetta er allavega svo mikil fjúsjón að ég hef ekki minnstu hugmynd um hvað ég á að hafa í kvöldmatinn. (Þegar hér var komið sögu hringdi ég í efnafræðistúdentinn; eftir nokkrar umræður okkar mæðginanna fékkst niðurstaða: Það verða sýrlenskar kjötbollur á borðum á Kárastígnum í kvöld.)

Hérna er ég búin að útbúa þríréttaða máltíð handa fimm manns og svo eru bara allir horfnir nema ég.

Jæja, kannski ekki alveg þríréttaða en ég kom með niðurskorið snittubrauð og þrjár tegundir af chilisultu sem ég var að búa til áðan og ætlaði að hafa á undan - rauða, græna og gula. Eina milda, tvær sterkar. Sjálf fór ég beint í þær sterku og sit hér og logsvíður í munninn og endorfínin komin á fullt. Það er góð tilfinning.

Jæja, ég sit þá bara ein að þessu. Ekki kvarta ég.

Jamm, ekki finnst mér þetta nú passa alveg 100%:

Conscious self	Overall self

Take Free Enneagram Personality Test

Enneagram Test Results Type 1 Perfectionism |||||||||||| 42% Type 2 Helpfulness |||||||||||| 49% Type 3 Image Awareness |||||||||||| 41% Type 4 Sensitivity |||| 18% Type 5 Detachment |||||||||||||||| 62% Type 6 Anxiety |||||| 26% Type 7 Adventurousness |||||||||||| 45% Type 8 Aggressiveness |||||| 21% Type 9 Calmness |||||||||||||||||| 76% Your Conscious-Surface type is 9w1 Your Unconscious-Overall type is 1w9

Take Free Enneagram Personality Test

Já, og þeir hjá Bankanum Mínum tóku sig bara til og ráku Stjána Snorra fyrir að leyfa sér að hafa skoðun á nafni bankans. Jahjarna. Ætli þeir skrúfi samstundis fyrir öll viðskipti, gjaldfelli lán, frysti innistæðuna mína, klippi Visakortið og guð má vita hvað ef ég lýsi því yfir hér og nú að mér finnst KB-banki asnalegt nafn og Kaupfélag Borgfirðinga ætti að eiga hefðarrétt á KB-nafninu? Ég held ég taki sénsinn. Mér finnst KB-banki asnalegt nafn. Og ég er ekkert viss um að Bankinn Minn verði það mikið lengur.

KB Snorrason var annars sómadrengur þegar ég þekkti hann og mér skilst að hann sé það enn. Auk þess var hann eini maðurinn sem hafði sérstakt leyfi Tryggva skólameistara til að láta brennivínsflöskusafnið sitt standa uppi á hillu í herberginu sínu í heimavist MA hér á árum áður. Stjáni spilaði nefnilega lög á flöskurnar af mikilli list og fyllti þær mismikið af vatni til að fá rétta tóna. Eða Trigger hélt allavega að það væri vatn. Og það var örugglega vatn í sumum flöskunum. Stundum.

Ég gleymdi annars að nefna að ástæðan til þess að ég er ekkert að mótmæla engiferinu við prófarkalesarana (þótt ég haldi áfram að tala um engiferinn þar sem ég má ráða) er að ég veit svosem alveg að hvorugkynið er upprunalegra. Það er allavega notað í Harpestrengs-handritinu frá 15. öld, þar sem sagt er um engifer: ,,þat er gott vid lifur. vætu. kulda ok leyser blasinn innifle ok siukleika j maga," og ,,þat æser matuliga mann. hvort sem þat er dryckit eda etith med raudu vine."

Mér finnst það samt ljótt. En ef þið hafið áhuga á engifer - orðsifjafræðinni eða einhverju öðru - þá mæli ég eindregið með kryddsíðunum hjá honum Gernot.

Segið mér nú eitt: Talið þið um engifer í karlkyni eða hvorugkyni (það er að segja ef þið talið þá yfirleitt einhvern tíma um engifer)?

Mér er tamt að segja engiferinn og held að ég hafi aldrei sagt annað. En orðabækur virðast eingöngu vera með hvorugkynið. Hinsvegar hafa prófarkalesarar ekki gert athugasemd við engiferinn minn fyrr en núna. Ég ætla aldrei þessu vant að beygja mig undir vilja þeirra en það er svo fast í mér að hafa engifer í karlkyni að mér finnst skelfing ljótt að sjá talað um engiferið. En ég er nú líka frægur sérvitringur.

Sennilega reyni ég að snúa mig út úr þessu með því að forðast eftir bestu getu að nota allar þær orðmyndir þar sem kynið kemur fram. En það er ekki alltaf hægt.

Ég skrapp í Filippseyjar á Hverfisgötunni áðan af því að birgðir heimilisins af austurlensku hráefni hafa verið í lágmarki og keypti ýmislegt sem Bónus og 10-11 selja ekki: Ferskt okra, kaffírlímónulauf, galangal, austurlensk eggaldin (þessi hvítgrænu í hænueggjastærð, sem eggaldin hafa nafn sitt af), niðursoðið saðningaraldin (jackfruit), pálmasykur, þurrkaða kínverska sveppi, niðursoðna mjólk. Ætlaði að kaupa mjölbanana en þeir voru ekki til. Ótrúlegt samt hvað er stundum hægt að fá í þessari litlu búð.

Ég veit samt ekki alveg ennþá hvað ég elda. Ætla kannski að kíkja í nokkrar tælenskar eða indónesískar bækur og athuga hvort einhverjar hugmyndir kvikna. Bækurnar sem ég á frá Laos hafa líka stundum orðið kveikja að góðum réttum. Kemur í ljós.

Er maður ekki alveg lost keis þegar maður er farinn að ganga um og segja við sjálfa sig: ,,Nanna, þú verður að hætta að tala svona mikið við sjálfa þig?"

Það ber allt að einu með veðurspárnar í dag: Múrmeldýrið spáir líka fannfergi og óáran.

Það er víst kyndilmessa í dag. Eða Groundhog Day, svona eftir því hvort maður er meira inní íslenskri eða amerískri menningu. En allavega tengist dagurinn veðurspám. Ekki veit ég hverju múrmeldýrið mundi spá en sólin spáir fannfergi á næstu vikum. Það er að segja, ef maður er með útgáfuna ,,ef í heiði sólin sést / á sjálfa Kyndilmessu". Sumir segja hins vegar að það eigi að vera ,,ef í heiði sólin sest" og það kemur ekki í ljós fyrr en seinna í dag hvort svo verður. Samt litlar líkur til annars miðað við skýjafarið.

En ef maður ætti að lifa sama daginn upp aftur og aftur, eins og í bíómyndinni, þá væri vel hægt að hugsa sér verri dag en þennan. Upp á veðrið að gera að minnsta kosti.

En man einhver hvernig veðrið var á Pálsmessunni? (25. janúar)

Ef heiðskírt er og himinn blár
á helga Pálus messu,
mun þá verða mjög gott ár;
mark skal taka á þessu.

Ég var að lesa um könnun (reyndar gerða af ávaxtaframleiðanda) þar sem kom fram að fólk liti í auknum mæli á ávexti sem erótískan mat, fremur en súkkulaði, ostrur og þess háttar. Einkum og sér í lagi fólk á miðjum aldri.

Vitiði, ég er nú orðin miðaldra en mér finnst enn að matur eigi betur heima í eldhúsinu eða borðstofunni en í rúminu. Svona oftast nær. Allavega matur eins og vínber dýft í bráðið súkkulaði (og einhvern veginn freistar tilhugsunin um fullan nafla af heitu súkkulaði mín bara ekki neitt) eða klesstir bananar.

Merkilegt annars með bjúgu, sem barnabörnin mín eru harðákveðin í að kalla ,,bjúgur".

Bjúgu eru hálfgerður tabúmatur víða. Ég veit ekki um margar ungar konur (og þá meina ég ,,yngri en ég") sem hafa bjúgu í matinn. Samt viðurkenna sumar þeirra - svona hálfvandræðalegar - að það sé voða gott að fá bjúgu af og til. Karlmenn eru miklu jákvæðari gagnvart bjúgum en fá litlu ráðið. Flestum börnum þykja bjúgu góð. Þau fá kannski bjúgu á leikskólanum eða í skólanum, nú eða hjá ömmu - en ekki heima hjá sér. (Efnafræðistúdentinn vill reyndar ekki sjá bjúgu og þegar frænku hans er í nöp við hann stingur hún alltaf upp á því að ég gefi honum bjúgur í kvöldmatinn. Hún veit hvar hann er veikastur fyrir.)

Ég hef oft orðið vitni að því að börn ljóma upp við tilhugsunina um að eiga bjúgu í vændum. Ungur frændi minn sagði mér af því afar glaður í bragði fyrir nokkrum árum að mamma hans væri að fara á heilsuhælið í Hveragerði í viku og þegar ég furðaði mig á því hvað hann var kátur yfir þessu sagði hann ,,við pabbi fáum bjúgu!"

Nú eru bjúgu langt frá því að vera hollustufæði og ég mæli ekki með því að þau séu oft á borðum. Samt er ég ekkert viss um að bjúgu séu óhollari en til dæmis hamborgari með frönskum og kokkteilsósu, eða að það séu fleiri hitaeiningar í nokkrum bitum af bjúgum með kartöflum og uppstúfi eða kartöflustöppu en í nokkrum pitsusneiðum. Þannig að ef ég er beðin um að hafa bjúgu í matinn, þá finnst mér ekki nema sjálfsagt að verða við þeirri ósk.

Sjálf ætla ég samt að borða nautasteikina.

Það er verið að baka amerískar pönnukökur með beikoni, hlynsírópi og tilheyrandi frammi í eldhúsi. Og tala um basa og sýrur í tengslum við eldamennskuna.

Ég held að ég sé að verða óþörf hér á heimilinu.

Allavega veit ég fátt um basa og sýrur.