Samtal okkar mæðginanna seint í gærkvöldi:

Móðirin (úr sófahorninu): -Veistu, ég hef tekið eftir því að þegar ég horfi á nefið á mér úr návígi ...

Efnafræðistúdentinn (þegar fullur grunsemda): -Já?

Móðirin: -... sko, ekki í spegli, heldur svona (dregur vinstra augað í pung og gónir með því hægra til norðvesturs í átt að nefbroddinum), þá virkar nefið alveg óhugnanlega loðið?

Efnafræðistúdentinn: -Fólk sem talar svona á að fara beint í rúmið að sofa.

Líklega alveg rétt hjá honum.

Ég fann nokkra kolsvarta banana áðan sem ég hafði gleymt (reyndar viljandi). Lyktin hefði lokkað hingað hverja einustu bananaflugu í kílómetra radíus ef Kárastígurinn væri á suðlægari slóðum. Þeir voru svo ofþroskaðir að þeir héldu ekki lögun og ég þurfti næstum að skafa þá úr hýðinu með skeið. Gleði og hamingja, því að þetta þýddi að ég bakaði mér bananamúffur í morgunmatinn. Og hádegismatinn. Nýbakaðar bananamúffur ... mmmm.

Og ég fæ að sitja að þeim ein því að efnafræðistúdentinn kann ekki að meta bananabragð.

Sviðasulta með guacamole. Alls ekki svo vitlaust. Ég prófaði líka hrútspunga með rauðu pestói, það var ekki eins góð samsetning. Efnafræðistúdentinn fúlsaði við hvorutveggja og fékk sér hangikjöt og harðfisk. Hummus líka en hann hafði það sér. Skortur á kúlinarísku áræði hjá drengnum.

Ég er búin að elda (eða reyndar baka) allt sem ég þurfti að gera í dag og það er búið að mynda það og ég er búin að ganga frá í eldhúsinu en samt nenni ég eiginlega ekki heim. Mig langar nefnilega bara til að fara í heitt bað og liggja þar lengi en það get ég ekki því að það er verið að gera við lagnir úti í götunni og það er ekkert heitt vatn og bannað að nota kalda vatnið nema í miklu hófi því að það kemst ekki burtu og ef maður sturtar oft niður eða þvær þvott eða eitthvað fer að flæða upp um niðurfallið hjá fólkinu í kjallaranum. Og það vil ég ekki gera nokkrum manni.

Þannig að ég hef ekkert heim að gera, ekki strax allavega. Og ég er með fullt af dóti meðferðis sem ég nenni ekki að þvælast með um bæinn. Spurning hvort ég sit ekki bara hér áfram og úða í mig afganginum af kökunum sem ég bakaði í morgun. Það er nefnilega furðu lítill afgangur af þessum sjö sortum. Nákvæmlega fjórar litlar kökur.

Ég gæti reyndar líka farið heim að hvíla mig fyrir Pressuballið annað kvöld.

Af því að ég minntist hér um daginn á fréttina í Telegraph um þýsku vinnumiðlunina og vændið: Hérna er öppdeit frá Snopes.

Hvers konar embætti er ,,stick-in-waiting to the Queen"? Sem er allavega til í gull- og silfurútgáfu (kannski brons líka)? The mind boggles ... Fyrrverandi maðurinn hennar Camillu Parker Bowles var svona silfurprik, pabbi Fergie var gullprik.

Lorýa spyr hvort hnén á mér séu ekki jafngömul. Jú, það eru þau reyndar en það er samt eitthvað með vinstra hnéð á sumum í minni fjölskyldu ... Þegar efnafræðistúdentinn var yngri eignaðist hann aldrei svo buxur að ekki væri, fyrr en nokkurn varði, komið gat á vinstra hnéð. Ævinlega það vinstra; hægra buxnahnéð var yfirleitt stráheilt, allavega þar til búið var að margbæta það vinstra.

Ég hef svosem ekkert verið að veita því sérstaka athygli síðustu árin að vinstra hnéð á buxunum hans hafi slitnað óhóflega. Þetta hefur kannski elst af honum. En það er spurning hvort við mæðginin erum að beita vinstra hnénu eitthvað öðruvísi en því hægra - allavega er ekki að sjá neinn útlitsmun. Ég skoðaði þetta rækilega á drengnum á sínum tíma því að mér fannst ekki normalt hvað vinstra buxnahnéð varð alltaf illa úti hjá honum. En það var ekkert að sjá.

Neyðarástand í uppsiglingu í eldhúsinu.

Maldonsaltið er búið.

Logi Bergmann spyr um Þjóðveg 66 í Bandaríkjunum:

Móðirin: -Veist þú þetta?

Efnafræðistúdentinn: -Já, auðvitað, þetta er beisikklí hringvegurinn. (Smáþögn.) -Nema hann er ekki í hring.

Ég er nú ekkert sérstaklega að horfa á Gettu betur en þegar hinn möguleikinn er Fólk með Sirrý ... Allavega, í tilefni af einni spurningunni áðan datt mér í hug vísuhelmingur sem ég lærði einhvern tíma en held að ég hafi aldrei kunnað fyrripartinn af. Botninn er svona (með öllum hugsanlegum fyrirvörum því að eins og alkunna er, þá er mér nærri fyrirmunað að fara rétt með vísur):

Annar hraustlega hrúta sker
en hinn er að draga ýsur.

Kann einhver fyrripartinn (ef það er þá einhver fyrripartur)? Eða veit hverjir þessir svefnsæknu menn voru sem ort var um?

Ég er aum í vinstra hnénu. Líklega hef ég snúið mig eða misstigið einhvern veginn án þess að mig reki þó minni til þess. Eða kannski er þetta bara aldurinn að segja til sín, slitgigt eða eitthvað. Hvað sem því líður verð ég að hafa mig alla við til að vera sannur Íslendingur og ganga óhölt, þar sem báðir fæturnir eru óneitanlega enn jafnlangir. Þetta er verst þegar ég er nýstaðin á fætur, þá er ég stirð og aum og skakklappast áfram eins og áttrætt gamalmenni.

Ef mér skánar ekki á næstu dögum verð ég sennilega að fara til læknis og láta líta á hnéð. Verst að það er svo óralangt síðan ég þurfti síðast að leita læknis að ég hef ekki hugmynd um hvernig heilbrigðiskerfið virkar á þessu árþúsundi. Ég er að vísu með heimilislækni en hef aldrei leitað til hans þótt ég sé búin að hafa hann sem lækni í að minnsta kosti sjö ár.

Reyndar minnir mig, þegar ég hugsa málið, að ég hafi fengið einhvern svipaðan kvilla í hnéð fyrir tuttugu árum eða svo og þá man ég að það var stungið einhverri risastórri hrossanál í hnéð á mér og dreginn út einhver slatti af ljósrauðum vökva. Það var frekar vont.

Já, og meistara Bergþóri eru hér með færðar árnaðaróskir með útskriftina. Til hamingju, herra verkfræðingur! (Sko, mundi eftir báðum titlunum.)

Merkilegt nokk, mér tókst það loksins. Að elda saltkjöt og baunir án þess að nokkur kvartaði. Ekki yfir bragðinu, það er aldrei kvartað yfir því. En þetta lið hefur hingað til fundið sér eitthvað annað að nöldra yfir.

Jú, það var eitthvað verið að reyna að klóra í bakkann: Þetta er of mikið. Súpan er of heit ... En það var engin alvara á bak við.

Boltastelpan borðaði reyndar bara saltkjöt, vill ekki baunasúpu. Sauðargæran hjálpaði til við eldamennskuna en tilkynnti svo að hann vildi ekki túkallamat. Hafði reyndar fengið saltkjöt og baunir á Hagaborg í hádeginu og þess utan borðar hann almennt séð ekki kvöldmat. Svo að við vorum bara fjögur.

Það er afgangur.

Ég var að skoða myndir sem ljósmyndarinn okkar var að setja inn á myndveituna okkar. Þær eru merktar ,,nanna svín". Ég er að hugsa um að móðgast.

Eða nei, líklega ekki. Þetta er nefnilega gleðidagur. Ég er búin að fá bækurnar mínar og þær eru komnar upp í hillu. Meiriparturinn allavega; það er ýmislegt sem ég ætla ekki að hafa fyrir að taka upp úr kössum, að minnsta kosti ekki fyrr en búið er að ákveða um framtíðarhúsnæði.

Hver er munurinn á smájeppa og jeppling? Ég heyrði bæði heitin í sömu auglýsingu áðan, ég sem hef alltaf haldið að þetta væri það sama. Ég er svo dæmalaust ófróð um bíla.

Efnafræðistúdentinn: -Þú ert mjög góð mamma og mér þykir mjög vænt um þig. En þú ert bara ekki að ná þessu með fiskibollurnar.

Matargúrúið: -En mér þykja þær góðar.

Efnafræðistúdentinn: -Þær eru óvenju allt í lagi af þínum fiskibollum að vera. En þú skalt bara viðurkenna það. Þetta gengur ekki.

Bollurnar voru bragðbættar með heimalöguðu pestói, sólþurrkuðum tómötum og vorlauk. Og þær voru víst fínar. Alveg sama hvað hann segir.

Það var boðið upp á bollur hér með morgunkaffinu en ég var hálfónýt við þær, borðaði þó eina með semingi. Fékk eiginlega nóg í gær (og svo var ég búin að vera að baka bollur í síðustu viku líka). Svo var hægt að velja um fiskibollur og kjúklingabollur í hádegismatinn en ég lét það eiga sig og pantaði mér brauðsneið. Ég ætla hvort eð er að hafa fiskibollur í kvöld. Efnafræðistúdentinn var reyndar ekkert glaður yfir því, hann hefur einhverja vantrú á fiskibollunum mínum, en það var ekki hlustað á hann.

Reyndar skil ég hann vel; hann hefur frá mjög ungum aldri haft mikið dálæti á fiskibollunum hjá ömmu sinni á Króknum og hún býr gjarna til stóran skammt þegar hann kemur norður. Og amma hans í Kópavogi bjó líka til fiskibollur (allt öðruvísi) sem honum þóttu mjög góðar svo að ég á ekki séns.

Á morgun koma afkomendurnir í saltkjöt og baunir. Ég ætla að elda meira en nokkru sinni fyrr í von um að það verði ekki kvartað yfir skorti á neinu. Það er fyrirfram töpuð barátta, ég veit það. Þau finna sér alltaf eitthvað að nöldra yfir. Alveg sama þótt ég hafi keypt mér tíu lítra pott, fyrst og fremst til að elda baunirnar. Hrmpf.

Efnafræðistúdentinn hefur aldrei verið yfir sig hrifinn af þeirri staðreynd að hann er fæddur á sjötugsafmælisdegi Ronalds Reagan; enn síður hefur honum þótt það fyndið þegar móðir hans hefur látið að því liggja að hann hafi hálfpartinn verið látinn heita í höfuðið á honum, enda var um það leyti sem drengurinn fékk nafn sterkur orðrómur á kreiki um að Ronnie væri Skagfirðingur í ættir fram og jafnvel af Djúpadalsætt.

Hann varð hins vegar mun kátari í dag þegar hann komst að því að Bob heitinn Marley átti líka sama afmælisdag og hefði orðið sextugur í dag. Axl Rose á reyndar afmæli líka. Já, og Eva Braun hefði orðið 93 ára í dag ef hún hefði lifað. Rick Astley (hvað varð um hann?) á líka afmæli í dag. Já, og Fabian (nei, mig langar ekkert að vita hvað varð um hann). Og Zza Zza Gabor (fæðingarár mjög óljóst).

Það er margt merkra manna sem á afmæli í dag.

Mitt árlega bollukaffi tókst vel að vanda. Ég bakaði 48 gerbollur og 16 vatnsdeigsbollur, setti á þær 1 lítra af rjóma, 1/2 kg af góðu súkkulaði (Cote d'Or), hindberjasultu, súkkulaðibúðing og eitthvað fleira. Nokkrar eru eftir enn en þó ekki margar. Ef ekki koma fleiri í heimsókn verða bara bollur í morgunmatinn í fyrramálið. Og svo fiskibollur í kvöldmatinn.

Efnafræðistúdentinn hafði sömu afþreyingu fyrir frændsystkini sín eins og fyrir eldri afmælisgesti í gærkvöldi: Setti Línuna í DVD-spilarann og lét hana ganga. Línan stendur alltaf fyrir sínu.

Nú er spurningin: Á ég að vekja afmælisbarnið í tæka tíð áður en hér fyllist allt af ungum bolluhungruðum frændsystkinum? Eða á ég að láta þau um að vekja hann?

Svo eru fjórir pokar af tómum flöskum í eldhúsinu sem ég þarf að losna við ...