Humarhúsið í gærkvöldi, já. Byrjaði á ,,amuse bouchée" (sorrí, man ómögulega íslenskt heiti - svona smáglaðningur frá kokkinum áður en máltíðin byrjar), litlar örþunnar ristaðar snittur með hrúgu af einhverjum hrognum sem ég er ekki viss á að þekkja og gleymdi að spyrja um. Þau voru ágæt en þriðjungurinn af þeim hrundi ofan í hálsmálið á bolnum mínum og niður í brjóstaskoruna og ég var enn að finna þau þar í morgun.

Svo fengum við fimmréttaða máltíð sem kokkarnir völdu ofan í okkur: Fyrst laxatartarturn og utan um var sneið af soja-engifergröfnum laxi. Fínt en mér fannst samt vanta punktinn yfir i-ið. Svo humarsúpa borin fram í mokkabolla, mjög góð. Með þessum réttum drukkum við Bollinger. Síðan kom parmaskinka með dvergspergli og spergilsósu, alveg ljómandi. Skiptum yfir í Rioja-vín sem ég er búin að gleyma nafninu á. Aðalrétturinn var andarbringa og humar, borið fram með rótargrænmetismauki sem okkur fannst vera sæt kartafla en reyndist vera gulrót. Við vorum ekki sammála um hvaða krydd væri notað og spurðum þjóninn. Hann kom til baka með þau skilaboð að það væri svartur pipar og kardimomma. Við vorum ekki alveg sáttar við það og sendum annan þjón til að yfirheyra kokkana; þá fengum við þær upplýsingar að þetta væri svartur pipar, kardimomma og ,,ýmislegt". Fair enough. Maukið var allavega mjög gott. Reyndar er ég yfirleitt lítið hrifin af svona ,,surf'n'turf"-réttum þar sem verið er að blanda saman kjöti og fiskmeti, en þarna voru bæði öndin og humarinn hárrétt elduð og meðlætið mjög gott, svo að ég borðaði bara hvort í sínu lagi og var ekkert að blanda því saman, og var mjög sátt við það. Mjög fínt

Eftirrétturinn, eins konar sjeik (reyndar ís í háu glasi með fullt af sósu) var góður en átti einhvern veginn alls ekki heima þarna, ekki á eftir því sem á undan fór eða í þessu umhverfi. Skammturinn var líka mjög stór. Eftir á að hyggja hefðum við átt að sleppa honum og fara beint í kaffið sem kom á eftir og var ljómandi gott, ekki síst með koníakinu og heimalagaða konfektinu sem fylgdi með.

Svo skiptum við um gír og litum inn á Mixx-kynningu á Borginni. Ég kem þangað ekki oft nú orðið. En þegar ég leit inn í salinn fannst mér eitt andartak að það væri árið 1979 og skildi ekkert hvað var orðið af diskókúlunni í loftinu. Þaðan lá náttúrlega leiðin á Vínbarinn, þar sem ég fann ekki fyrir jarðskjálfta og veit ekki hvort aðrir gerðu það; allavega minntist enginn á jarðskjálfta í mín eyru.

Þetta var nokkuð gott kvöld.

Andrés Önd á íslensku er náttúrlega hreint menningarslys og ekkert annað. En Andrés á dönsku hefur reyndar verið á hnignunarskeiði síðustu fjörutíu árin eða svo. Sennilega alveg frá því farið var að semja og teikna sögurnar að hluta í Danmörku og á Ítalíu. En er til meiri snilld en Den hulkende sömand?

Oh, skænk mig en grav ved det isgrønne hav
... hvor kun bølgerne hører min gråd!
Kun dér kan jeg glemme de drømme, vi drømte,
dengang du var med i min båd
Nu sætter jeg sejlet og stævner mod land
og synger den eneste sang som jeg kan.
Kun dér, i en grav ved det isgrønne hav
kan en kølhalet and hulke ud.

Eða þetta:

Nu letter jeg anker og spuler mit dæk
- mit svulmende hjerte er rent sprunget læk.

Danski þýðandinn, Sonja Rindom, er náttúrlega snillingur, enda var hennar fílósófía: ,,Rindom mente ikke, man skulle forenkle sproget, bare fordi mange læsere var børn. Tværtimod stræbte hun efter at gøre taleboblerne finurlige og opfindsomme, og dermed indgav hun ikke bare mange danske børn lysten til at læse og lære nye ord, hun modbeviste også visse pædagogers påstand om, at man kun kan tale til børn med ord, de forstår i forvejen."

Ég sé að það er aftur búið að setja upp útimarkað á Kárastígnum fyrir utan Yggdrasil. Kannski það sé rétt eftir allt saman að ég búi í tilvonandi Notting Hill Reykjavíkur og Kárastígurinn eigi eftir að verða Portobello Road.

Sem aftur minnir mig á fyrrverandi nágranna minn, Sigurð greyið Kára. Naah, nei annars. Vorkenni honum ekki neitt.

Jarðskjálfti hvað? Ekki á Vínbarnum allavega. Eða ekki fann ég hann.

Við semsagt enduðum þar sem við byrjuðum, eftir fimm tíma á Humarhúsinu (meira um það á morgun) og klukkutíma á Borginni. Ég gafst svo upp og fór heim. Fékk enga fylgd frá stuttum Frakka upp Skólavörðustíginn í þetta skipti. Á leiðinni sá ég eina meiri háttar ælu og tvær minni háttar, einn strák að pissa upp við vegg og engin slagsmál. Mjög róleg nótt í miðbænum semsagt.

Konan sem er í sumarfríi er aftur mætt í vinnuna. Núna á vinnufund, sem er vel ásættanlegur af því að síðdegis verður fundurinn færður yfir á Vínbarinn og þaðan á Humarhúsið ...

Ef maður er á annað borð kallaður í vinnu í sumarfríinu, þá er þetta ágæt aðferð.

Lundapysjan í Sundhöllinni kom ofan af sólpalli kvenna. Hún var ekki kyngreind þannig að ekki er á hreinu hvort hún var þar á réttum stað eða hvort þetta var pervert á gægjum. Allavega komst hún út á sjó eftir að efnafræðistúdentinn hafði háfað hana upp úr barnalauginni.

Efnafræðistúdentinn veiddi lundapysju í barnalauginni í Sundhöllinni áðan ...

Það var verið að spyrja mig um matreiðslu á hrefnukjöti. Ég skrifaði töluvert langan pistil um það á póstlistann minn í fyrrasumar þegar norska hrefnukjötið kom í Nóatún og hef svosem engu við hann að bæta núna. En ég get alveg endurbirt þann pistil, þar sem það er ekki nema að litlu leyti sama fólkið sem les bloggið núna og sem var á póstlistanum.

,,Annars er ekki ýkja langt síðan ég fór sjálf að borða hrefnukjöt aftur - ég fékk meira en nóg af því veturinn 1978-9, þegar ég var einstæð móðir í Breiðholti og hrefnukjöt var langlangódýrasti maturinn sem fékkst í búðunum. Ég gafst upp á þessu öllu saman. Að vísu er langt síðan ég varð einstæð móðir aftur, ég er semsagt farin að borða hrefnukjöt, en það verður örugglega enn nokkur bið á því að ég flytji aftur í Breiðholtið.

En sem sagt: Hrefnukjöti hættir til að verða eins og skóbætur ef það er eldað of lengi og þess vegna á að elda það sem minnst, jafnvel ekki neitt. Það er nefnilega ansi gott hrátt, skorið í litla teninga eða þunnar flísar og marinerað smástund í sojasósu, e.t.v. blandaðri hvítlauk og engifer. Svo má bera það fram með kryddleginum, eða t.d. með wasabi.

Svo er mjög gott að grilla kjötið, stutta stund við mikinn hita - annaðhvort skera það í svona 1/2 cm þykkar sneiðar og grilla við mjög góðan hita, í hálfa mínútu eða svo á hvorri hlið - eina í mesta lagi - eða hafa sneiðarnar þykkari, svona 2-2 1/2 cm, og grilla þá í 2-2 1/2 mínútur á hvorri hlið. Best er að leggja kjötið í kryddlög í svona klukkutíma áður en það er grillað.

Líka má steikja kjötið á pönnu, skera það í svona 2 cm sneiðar, þerra þær vel og steikja við háan hita í 1-2 mínútur á hvorri hlið og láta standa í nokkrar mínútur á eftir, á meðan sósan er búin til - bregða þeim svo e.t.v. aftur á pönnuna í hálfa mínútu eða svo í lokin.

Kjötið er líka tilvalið til veltisteikingar í wokpönnnu og þá er það skorið í litlar og þunnar sneiðar. E.t.v. kryddlagt, en þá þarf að láta kryddlöginn renna vel af því og jafnvel þerra það með eldhúspappír, annars steikist það ekki, heldur soðnar í pönnunni. Með þessu má steikja ýmislegt smátt skorið grænmeti og kannski núðlur, og bragðbæta með hvítlauk, engifer, sojasósu og kannski chili.

Mér er sagt að hrefnukjöt henti einstaklega vel til djúpsteikingar í fonduepotti og þá er það skorið í þunnar sneiðar eða teninga, kryddlagt, og hver djúpsteikir svo fyrir sig í svona 1 mínútu. Með þessu er gott að hafa ýmsar austurlenskar kryddsósur og ídýfur, svo og hrátt grænmeti.

Ég hef ekki prófað að heilsteikja stærri stykki en mér er sagt að það sé vel hægt. Þá er kjötið lagt í kryddlög í 1-2 sólarhringa eða lengur. Síðan er það steikt við svona 170 gráður þar til steikarhitamælir sýnir 65 gráður (meðalsteikt) - það ætti að taka rúman klukkutíma fyrir eins kílós bita, og svo er kjötið látið standa og jafna sig í 15-20 mínútur á eftir.

Auðvitað má búa til gúllas eða berja kjötið, velta því upp úr raspi og gegnsteikja eins og venjan var að gera áður fyrr. En það er ekki besta meðferðin á kjötinu, langt frá því; hrefnukjöt á að vera vel rautt í miðju.

Það er mikilvægt að lykta af kjötinu áður en það er matreitt; ef lýsislykt er af því er líka lýsisbragð (sem kemur yfirleitt af því að kæling hafi ekki verið nógu hröð eða að kjötið hafi beðið of lengi í kjötborðinu). Hins vegar er frekar auðvelt að bæta úr því. Ef tími er til er gott að leggja það í nokkra klukkutíma í ediksblandað vatn, appelsínusafa, súrmjólk eða bara mjólk. En þar sem lýsisbragðið er bara í yfirborðinu er kannski fljótlegast og einfaldast að skera bara örþunnar sneiðar utan af öllum flötum á kjötinu. Þá þarf að athuga að skola hnífinn á milli skurða og þegar kjötstykkinu er snúið, þá má ekki leggja ,,hreinan" flöt (sem búið er að skera af) á svæði á brettinu sem ,,óhreinn" flötur hefur áður snert - þá getur lýsisbragðið borist á milli.

Það er samt gott að leggja kjötið í einhvern súran lög þótt engu lýsisbragði sé til að dreifa, svona upp á bragðið. Mörgum finnst hvalkjöt eilítið sætt (svipað og folaldakjöt) og gott að vinna á móti því, nota t.d. rauðvíns- eða balsamedik, rauðvín, sojasósu - kannski líka súrmjólk eða jafnvel skyrblöndu. Alltaf er best að skera kjötið í sneiðar þvert á vöðvaþræðina og ef á að skera það mjög þunnt er best að það sé ískalt, jafnvel hálffrosið, en svo er það látið ná stofuhita áður en byrjað er að elda það. Ef á að bera það fram hrátt er hins vegar best að það sé vel kalt.

Grillað hrefnukjöt

7-800 g hrefnukjöt
4 msk ólífuolía
2 msk sojasósa
1 tsk nýmalaður pipar
1/2 tsk timjan, þurrkað

Kjötið skorið í 5-8 mm þykkar sneiðar. Olía, sojasósa, pipar og timjan þeytt saman í skál. Kjötinu velt upp úr blöndunni og látið standa við stofuhita í um 1 klst; hrært öðru hverju. Grillið hitað vel. Kjötið er svo tekið úr leginum og hann látinn renna vel af því. Sett á grillið og grillað við háan hita í 1/2-1 mínútu á hvorri hlið. Borið fram strax, e.t.v. með kryddsmjöri eða kryddolíu."

Flösu???



YOU ARE ROSEMARY


What herb are you?
brought to you by Quizilla

Boltastelpan var rétt áðan að lesa frásögnina af vatnsbyssuskotum efnafræðistúdentsins í gær. Svo tók hún vatnsbyssuna sína, skoðaði hana og sá að það var svolítið vatn í henni enn.

,,En það er ekki hægt að skjóta þegar er svona lítið vatn," sagði hún. Tók svo byssuna og beindi henni í átt að mér.

,,Sko bara, það kemur ekkert," sagði hún og tók í gikkinn.

Döh ...

Áðan tók ég fyrir algjöra tilviljun lokið af portúgölsku súputarínunni minni, sem stendur á skenknum í borðkróknum, og þar fann ég vegabréfið mitt. Nú er ekkert sjaldgæft hér á bæ að rekast á hluti þar sem þeirra er síst von en þetta var með því sérkennilegra. Reyndar erum við efnafræðistúdentinn bæði alsaklaus af þessari staðsetningu á vegabréfinu; af dóti sem var með því í tarínunni sá ég að það mundi hafa lent þarna í umfangsmiklum búðaleik sem Boltastelpan fór í við sjálfa sig í gær. Ég á að vísu enn eftir að fá skýringu á því hvers vegna vegabréfið fór í tarínuna.

Eins gott að ég er ekki á leið til útlanda næstu daga. Súputarínan er nefnilega ekki notuð nema spari og sennilega hefði ég aldrei fundið vegabréfið ef ég hefði farið að leita að því.

Líklega þarf ég að upphugsa einhvern gáfulegan stað til að geyma vegabréfið mitt á. Bara verst að ef hann er gáfulegur gleymi ég honum samstundis og finn svo auðvitað ekki vegabréfið þegar á þarf að halda af því að það er svo vel geymt. Hmm, kannski er súputarínan ekkert slæmur staður.

Við Boltastelpan fórum í búðir í morgun. NóaNóa á Laugaveginum er að hætta (síðasti dagur á laugardaginn) og er því með auka-aukaútsölu. Ég mátaði nokkrar flíkur. Boltastelpan hló og gerði grín að mér allan tímann og ekki að ástæðulausu. Svo mátaði ég jakka og hún hætti að hlæja. Þá vissi ég að mér væri óhætt að kaupa hann.

Það er semsagt til fullt af heimagerðu pestói hér á bæ, af ástæðum sem sagt var frá í fyrradag, og engin ástæða til að spara það. Kvöldmaturinn bar þess merki og þurfti auk þess að vera þannig að hægt væri að borða hann fyrir framan sjónvarpið vegna tiltölulega nýlegs fótboltaáhuga efnafræðistúdentsins. Fiskurinn var kryddaður með pestói, pestósósa höfð með og salatsósan á klettasalatsblönduna var ... pestó, sörpræs. Ef ég hefði haft kartöflur með, sem var óþarfi, hefði ég líklega velt þeim upp úr pestói.

Ég gef ekki upp neitt magn af pestói. Það er bara eftir behag og þeli hverju sinni. Því meira þeim mun betra, fannst mér, en það má náttúrlega ekki yfirgnæfa fiskinn algörlega, það er að segja ef hann er góður.

Þorskurinn var skelfilega góður. Það má nota ýsu en hún hefði aldrei orðið nándarnærri svona góð.

Pestóþorskur

7-800 g þorskflök, roð- og beinhreinsuð
salt
fullt af pestói, helst heimalöguðu
1 msk ólífuolía
1 dós kjúklingabaunir, eða samsvarandi magn soðnar baunir

Fiskurinn skorinn í hæfilega stóra bita, saltaður ögn og smurður á báðum hliðum með dálitlu pestói. Olían hituð á pönnu og þorskurinn steiktur við vægan meðalhita í um 3 mínútur. Snúið og skeið af pestói dreift á hvern bita. Leginum hellt af kjúklingabaununum og þeim síðan hellt á pönnuna. Lok lagt yfir og látið krauma þar til fiskurinn er rétt tæplega steiktur í gegn (fer eftir þykkt stykkjanna). Borinn fram á pönnunni með grænu salati og meira pestói.

Efnafræðistúdentinn stóð hér áðan með vatnsbyssu - vatnskanónu öllu heldur - sem frænka hans á, beindi henni að mér og gerði sig líklegan til að skjóta.

Ég bað hann lengstra orða að láta það eiga sig.

,,Það er ekkert vatn í henni," sagði hann og þrýsti á gikkinn.

Smáþögn.

,,Það er næstum ekkert vatn í henni," leiðrétti hann sig svo.

Í Netmogganum er frétt af því að þjófar séu að stela grænmeti úr skólagörðum en taki eiginlega bara hnúðkál. Auðvitað er það afskaplega lítilmótlegt athæfi að stela grænmetinu sem krakkarnir hafa verið að rækta og ég skil ekki svoleiðis fólk. Hins vegar skil ég vel að þjófarnir haldi sig við hnúðkálið, það er ágætis grænmeti til margra hluta. Kannski væri ráð að grænmetisbændur/kaupmenn gerðu meira af því að bjóða upp á hnúðkál - það er ekkert sérlega auðvelt að nálgast það í búðum.

Ég hef notað hnúðkál til ýmissa hluta en frumlegast var kannski þegar ég notaði það í alsírskt ,,haggis" í staðinn fyrir næpur, sem ég hafði ekki tiltækar. (Nei, þetta var ekki grænmetishaggis.)

Skyldu vísindaveiðimennirnir hafa rekist á eitthvað svona? Ekki minntist efnafræðistúdentinn á að hafa séð neitt þessu líkt í hvalaskoðunarferðinni og sá hann þó töluverðan slatta af hrefnum.

Svo var ég að lesa frétt í Mogganum um kambódískan strák sem kafnaði þegar fiskur stökk upp í hann. Frekar ömurlegur dauðdagi. En ég fór að forvitnast um hvaða fiskur þetta væri, fletti upp í frekar umfangsmiklu bókasafni mínu, og í þeirri merku bók Fish and Fish Dishes of Laos fann ég náttúrlega bæði mynd, upplýsingar og uppskrift, sem verður þó ekki birt hér, en þess má geta að laosískt (laoskt? laotískt? hvað segir maður?) heiti fisksins vísar til þess að hann er svo þunnur og flatur að það er eins og fíll hafi stigið ofan á hann.

Ég var nærri búin að ganga af mér lappirnar í dag, fyrst inn í Kringlu með krakkana og svo hringferð um heimilistækjaverslanahverfi Reykjavíkur. Nú er ég nefnilega búin að ákveða að endurnýja ísskápinn - hjá því verður ekki komist lengur, ég er búin að sjá það og finna, það er alltaf eitthvað að hrynja út úr yfirfullum skápnum ofan á tærnar á mér og öðrum sem ganga um skápinn, og efnafræðistúdentinn er alltaf að nöldra yfir því að hann komi ekki bjórnum sínum fyrir - og ég er meira að segja búin að fjármagna kaupin líka. Held ég. Ég veit alveg hvernig ísskáp mig langar í og mér til undrunar komst ég að því að hann er alls ekki sá dýrasti í þessum stærðarflokki (nei, ég er ekki að tala um tvöfaldan amerískan ísskáp, hvað sem efnafræðistúdentinn segir - í fyrsta lagi er ekki pláss fyrir hann og í öðru lagi langar mig ekkert í svoleiðis).

Reyndar koma fáir skápar til greina af því að ég er með alveg ákveðnar óskir - ég vil ryðfrítt stál og ég vil skáp sem er bara kælir, ekki frystir. Ég er með frystiskáp inni í búri og það dugir mér. Ég veit ekki hvort það er vegna þess að þegar ég var að ganga um Bankastrætið fyrr í sumar, þá blasti orðið Liebherr við mér á hverjum einasta morgni, með stórum stöfum á næstum hverri einustu vinnuvél sem þar var að störfum, en allavega finnst mér engir skápar koma til greina nema Liebherr. Þótt ég sé búin að skoða ýmis önnur merki. Nú er bara spurningin, Biofresh eða ekki? (Biofresh-skáparnir eru þannig að hluti kælirýmisins er aðskilinn og þar er hitastigið lægra - rétt yfir núlli - og rakastig stillanlegt. Þannig á t.d. grænmeti og ávextir að geymast margfalt lengur ferskt en í venjulegum ísskáp.) Mér finnst þetta mjög freistandi en svona skápur kostar auðvitað meira; samt er skápurinn ekkert dýrari en sambærilegir Siemens eða AEG-skápar sem eru ekki með svona fídus. Þarf að hugsa þetta betur. En ég ætla ekkert að spyrja efnafræðistúdentinn þegar hann kemur úr hvalaskoðunarferðinni (já, þið lásuð þetta rétt), hann hefur örugglega engan áhuga á grænmetisgeymslu en þeim mun meira á að vita hvað rúmast mikið af bjór í skápnum.

Ef einhver hefur reynslu af ísskápum með Biofresh þætti mér gaman að heyra hvað fólki finnst.

Stelpur mínar, það er alveg óhætt að slaka á í kvennabaráttunni: karlmenn eru í útrýmingarhættu.

Ég er að passa Sauðargæruna þessa vikuna, það er að segja þegar hann er búinn að vera á leikskólanum í aðlögun; reyndar getur verið að það verði minna verk en áætlað var. Hann átti að koma til mín upp úr tíu í morgun en kom ekki fyrr en hálftólf og hafði þá neitað að fara þegar mamma hans kom að sækja hann. Honum líst greinilega nokkuð vel á sig á Hagaborg. Jafnvel þótt hann skeri sig úr hópnum með því að vera eina barnið á deildinni sem er ekki með snuð (hann hefur aldrei litið við svoleiðis plati). Annars taldist það helst til tíðinda af nýja leikskólanum að á deildinni hans er ekki einn einasti Aron. Þeir voru fjórir á tuttugu barna deild á Listakoti.

Ég átti erindi til sýslumanns og dreif því Sauðargæruna beint út í kerru þegar hann kom loksins og rölti þangað með hann og systur hans. Þegar erindinu var lokið var ákveðið að halda áfram og fara inn í Kringlu, þar sem ég átti hálfpartinn erindi þangað líka, langaði að kaupa skólabuxur á systur hans. Á meðan við Boltastelpan skoðuðum buxur var drengurinn á þönum um alla barnadeildina og safnaði saman lausum herðatrjám. Færði okkur slíkt magn af þeim að annaðhvort er mjög algengt að fólk taki föt af herðatrjám og hendi þeim á gólfið (herðatrjánum), eða hitt að nú liggi föt víða á gólfinu í barnafatadeildinni af því að drengurinn hafi verið svo röskur við herðatrjáasöfnunina að hann hafi ekki látið nægja að taka þau sem þegar voru laus. Mig grunar hið síðarnefnda.

Svo röltum við alla leiðina heim og gerðum miklar tilraunir til að láta drenginn sofna í kerrunni. Það tókst auðvitað ekki. Hann er enn glaðvakandi og sýnir þess engin merki að vilja fara að leggja sig, berst reyndar af hörku gegn öllum tilraunum í þá átt að koma honum í ró. En er ekkert orðinn pirraður á vökunni enn; geymir það örugglega handa móður sinni, sem er á leiðinni að sækja hann.

Það bankaði kona hér upp á rétt í þessu og færði mér fullan poka af ferskri basilíku -150 grömm, hvorki meira né minna. Nú verður sko búið til pestó!

Í tilefni af því er hér pestóuppskriftin mín, það getur reyndar vel verið að ég hafi birt hana hér áður, en hvað um það (nei, það var líklega steinseljupestó). Einföld en góð. Það verður ábyggilega pestó-tagliatelle í matinn á morgun. Mmm.

Pestó

hnefafylli af basilíkublöðum (og hún verður væn í þetta skipti)
4 msk nýrifinn parmigiano- eða pecorino-ostur
2-3 hvítlauksgeirar, saxaðir
3 msk furuhnetur
örlítið salt
nýmalaður pipar
150 ml jómfrúarolía

Allt nema olían sett í blandara eða matvinnsluvél, stillt á meðalhraða og olíunni þeytt saman við í mjórri bunu. Hrært þar til pestóið er slétt og jafnt.

Efnafræðistúdentinn er að vinna og kemur ekki í kvöldmat svo að ég elda ekkert, ætla bara að fá mér samloku með klettasalati, reyktri gæsarbringu og parmigiano-osti. Öðru máli gegndi í gærkvöldi, þá hringdi hann heim úr vinnunni, sagðist vera mjög svangur og bað um einhvers konar ,,stoo". Ég vissi nokkurn veginn hvað hann var að meina og hér er uppskrift að stooi fyrir svanga unga menn. Þessi tiltekni ungi maður borðar ekki hvaða grænmeti sem er, að öðrum kosti hefði ég kannski sett sveppi eða papriku út í réttinn. Eins mætti vel setja svona eina dós af kjúklingabaunum eða smjörbaunum út í en ég gerði það nú ekki í þetta skipti.

Ég notaði niðursoðna kirsiberjatómata af því að ég átti þá til í jarðskjálftabirgðunum en það má eins nota venjulega tómata; ég mundi þá sennilega nota heila tómata og grófsaxa þá, frekar en að kaupa saxaða niðursoðna tómata. Það á einfaldlega betur við í þessum rétti að hafa tómatana gróft saxaða.

Svínakjötspottréttur í tómatsósu

7-800 g svínakjöt, skorið í gúllasbita
2 msk hveiti
nýmalaður pipar
salt
3 msk olía
2 laukar, saxaðir
2 hvítlauksgeirar, saxaðir smátt
3-4 gulrætur, skornar í bita
100 ml rauðvín (eða vatn)
2 dósir tómatar
250 ml vatn (eða eftir þörfum)
1 tsk basilíka, þurrkuð
1 tsk timjan, þurrkað
1 tsk sykur
600 g kartöflur

Kjötinu velt upp úr hveiti blönduðu pipar og salti. 2 msk af olíu hitaðar í víðum, þykkbotna potti eða á pönnu með loki og laukurinn látinn krauma við meðalhita í nokkrar mínútur. Hvítlauknum bætt á pönnuna og steikt í 2-3 mínútur til viðbótar. Tekið upp með gataspaða og sett á disk. 1 msk af olíu bætt á pönnuna og hitinn hækkaður. Kjötbitarnir settir á pönnuna og brúnaðir vel á öllum hliðum. Gulrótabitum bætt á pönnuna ásamt lauknum og rauðvíninu hellt yfir. Látið sjóða rösklega þar til næsturm allur vökvinn er gufaður upp. Þá er tómötunum bætt á pönnuna ásamt vatninu, kryddjurtunum og sykrinum. Hitað að suðu og síðan látið malla við hægan hita undir loki í um 1 klst, eða þar til kjötið er meyrt. Þá eru kartöflurnar afhýddar, skornar í teninga, um 2 cm á kant, og settar í pottinn. Látið malla í 20-25 mínútur í viðbót, eða þar til kartöflurnar eru meyrar og sósan þykk. Ef hún er mjög þunn þegar kartöflurnar eru settar út í er lokið tekið af og rétturinn látinn sjóða án loks. Smakkað til og síðan borið fram með brauði og e.t.v. salati. Ef til er steinselja er ekki úr vegi að strá svolitlu af henni yfir.

Ég þurfti að skjótast í annan bæjarhluta áðan, lá á og það var rigning, svo að ég hringdi á leigubíl, sem ég geri nú ekki oft. Líklega hefði ég átt að taka fram að ég vildi reyklausan bíl því að það var þvílík stybba inni í bílnum að ég fann til óþæginda í langan tíma á eftir. Auk þess var bílstjórinn að tala í síma þegar ég settist upp í og mátti hvorki vera að því að heilsa mér né heyra hvert ég ætlaði að fara.

Sko, leigubílstjórum er guðvelkomið að reykja eins og strompar mín vegna. Bara ekki í bílnum sem ég er að fara að setjast upp í. Og þeir mega alveg tala í síma, svo framarlega sem þeir mega vera að því að hlusta á hvert þeir eiga að keyra mér (og fylgjast með umferðinni). Ég er mjög hress með að það skuli ekki tíðkast hér á landi að gefa þjórfé en það kemur fyrir að manni dettur í hug að það væri nú æskilegt að geta lýst skoðun sinni með því að sleppa því að tippsa ...

Ég er í vinnunni. Samt er ég enn í sumarfríi. Típísk ég.

Fullt af hlutum sem ég þarf að klára en nenni eiginlega ekki að gera. Í staðinn er ég að gera eitt og annað sem liggur ekkert á að gera. Líka típísk ég.

Sauðargæran er að byrja á nýjum leikskóla í dag. Ég bíð eftir að fá að heyra hvernig honum líkaði. Það er auðvitað stór áfangi fyrir ungan mann (nýorðinn tveggja ára) að skipta um skóla. Kannski ágætt að hann vissi ekki af því fyrirfram, hann hefði getað farið að kvíða fyrir eins og systir hans, sem er að fá fjórða bekkjarkennarann á fimm árum. Reyndar hefur hún einu sinni skipt um skóla. Þegar efnafræðistúdentinn var í Melaskóla fékk hann nýjan kennara á hverju hausti fram í fimmta bekk. Þá fékk hann kennara sem hann hélt það sem eftir var barnaskólans en var ekki mjög hress með; raunar svo óhress að hann kallaði hana ævinlega fullu nafni, þremur skírnarnöfnum og föðurnafni, og tók venjulega fram að það væri sko ólöglegt að heita þremur nöfnum (var það þá). Ég vona allavega að Boltastelpan (sem heitir líka þremur skírnarnöfnum en nú er það löglegt) fái kennara sem hún er ánægð með og haldi honum þessa þrjá vetur sem hún á eftir í Vesturbæjarskóla.

Ókei, það gerir ekkert til þótt rafmagnsverkfræðingar fjölskyldunnar geti ekkert frætt mig um rafmagn, ég fann nefnilega útskýringu á rafmagnsleysinu í Bandaríkjunum og hún hefur auðvitað lítið með rafmagn að gera. Fyrirsögnin er allavega góð: ,,Power Outage Traced To Dim Bulb In White House".

Annars er ég nýlega búin að lesa mjög svipaðar frásagnir um skyndibita- og matvælaiðnaðinn í Bandaríkjunum, í bókinni Fast Food Nation.

Efnafræðistúdentinn gekk hér um í gærkvöldi með hattkúf á höfði. Mér sýndist snöggvast í hálfrökkrinu á ganginum að þar væri Erlingur Brynjólfsson á ferð. Ekki að þeir frændurnir séu neitt sérstaklega líkir (eða sérlega náskyldir), en þegar drengurinn er með þetta ljósa skegg og hattinn á hausnum - jæja, og í lélegri birtu og ég nýkomin af flugeldasýningu - þá sá ég snöggvast einhvern svip sem ég hef ekki séð áður.

Menningarnótt ... Mér skilst að nóttin sjálf hafi allavega ekki verið jafnmikil ómenningarnótt og í fyrra (reyndar vorum við Boltastelpan á Ítalíu í fyrra en það var enn verið að tala um fylliríið og lætin þegar við komum heim) en við ákváðum samt að rölta heim í rólegheitum strax eftir flugeldasýninguna - Boltastelpan gisti hjá mér þessa nótt samkvæmt hefð og hafði reyndar verið hjá mér frá því um miðjan dag. Tilkynnti mér þegar við lögðum af stað í bæinn að ég þyrfti að taka með fullt af peningum. Tókst líka að fá mig til að kaupa hana sér kandífloss. Það geri ég nú ekki fyrir hvern sem er. Annað eins ógeð ... En ég er eftirlátssöm amma eins og margoft hefur komið fram.

Menningin já. Hún var kannski aukaatriði í þessu öllu saman. Samt heyrðum við óperusöng, ýmsan tónlistaflutning, hlustuðum á upplestur úr Harry Potter, skoðuðum nokkrar myndlistarsýningar og sáum einhverjar uppákomur. Ég hefði nú líklega gert allt aðra hluti ef ég hefði verið ein en þetta var skemmtilegt líka. Þegar við komum heim af flugeldasýningunni um hálftólf var efnafræðistúdentinn með hóp af vinum sínum hjá sér og hafði skipað öllum að hvísla (eða hafa allavega lágt) - hann hélt að við lægjum sofandi inni í herbergi. Ég hélt hann þekkti frænku sína betur en þetta ...

Svo kom fjölskyldan í kvöldmat eins og ég var búin að lofa Boltastelpunni - það hafði átt að vera pastaréttur í matinn síðasta kvöldið í sumarbústaðnum en þar sem við fórum í bæinn degi fyrr en áætlað var varð ekki úr því og hráefnið sem ég hafði haft með var allt til ennþá; svo bættist við eitthvað sem til var í ísskápnum. Til dæmis sykurbaunirnar, þær eru bara þarna af því að þær voru til og lágu undir skemmdum. Það hefði vel mátt sleppa þeim eða nota eitthvað annað í staðinn. Ég hefði til dæmis getað sett niðurskorna papriku en þá hefði hún farið út í um leið og tómatarnir.

Í ítölskum uppskriftum er algengt að pastasoðið sé notað út í sósuna og ég geri það oft en það má líka setja bara heitt vatn. Og ef pastasoðið er notað er rétt að muna að það er salt, og salta því ekki sósuna fyrr en búið er að smakka hana. - Þetta er fljótlegt og ég byrjaði ekki á sósunni fyrr en pastað var komið í pottinn. En ef það þarf að bíða í einhverjar mínútur eftir sósunni er gott að hella svolítilli ólífuolíu yfir það og blanda vel, þá klessist það ekki saman.

Sauðargæran er smekkmaður á osta eins og ég vissi reyndar fyrir. Móðir hans hafði varla við að svara kröfum hans um ,,meiri ott" og rífa parmigiano-ost yfir pastað hans.

Menningarnæturpasta

450 g tagliatelle
salt
2-3 msk ólífuolía
1 laukur, saxaður
2 hvítlauksgeirar, saxaðir smátt
6-8 tómatar, vel þroskaðir, skornir í fjórðunga
3-4 pepperonistubbar eða nokkrar sneiðar af pepperonipylsu
1 tsk ítölsk kryddjurtablanda (eða önnur góð kryddjurtablanda)
nýmalaður pipar
2 msk tómatmauk (sólþurrkaðir tómatar og hvítlaukur frá Sacla)
250 g sykurbaunir (snjóbaunir)
50-70 g hráskinka
hnefafylli af klettasalati
1 kúla ferskur mozzarellaostur
nýrifinn parmigiano-ostur

Pastað soðið í miklu saltvatni samkvæmt leiðbeiningum á umbúðum þar til það er rétt tæplega meyrt (al dente) og síðan hellt í sigti, látið renna vel af því og hvolft í skál. Á meðan er olían hituð á stórri pönnu eða í víðum potti og laukurinn og hvítlaukurinn látinn krauma í nokkrar mínútur án þess að brúnast. Tómatarnir og pepperoni-ið sett út í (stubbarnir skornir í litla bita, ef þeir eru notaðir), kryddað með kryddjurtablöndu og pipar og látið krauma áfram í nokkrar mínútur. Þá er einni ausu (um 150 ml) af pastasoði hellt á pönnuna og tómatmauki hrært saman við. Látið sjóða rösklega í 2-3 mínútur. Baunirnar settar út í og látið sjóða í 1 mínútu en síðan tekið af hitanum, smakkað og saltað ögn ef þarf. Hráskinkan rifin í bita og sett út í ásamt klettasalati. Hellt í skál. Mozzarellaosturinn skorinn í teninga og blandað saman við. Borið fram ásamt pastanu og nóg af nýrifnum parmigiano-osti.