Farin

Það er víst spáð rigningu í Alsace næstu dagana. Passar það ekki bara vel í vínsmökkunarferð?

Ojæja, kemur í ljós.

Bless á meðan.

Evróvisjónpartí Gestgjafans

Mitt Evróvisjónpartí verður greinilega hér á Höfðabakkanum. Ansi margt sem eftir er að ganga frá í blaðinu og ég að fara út á morgun ... Ég er samt eiginlega búin að skrifa allt sem ég þarf að skrifa - eftir að ganga frá indexi og efnisyfirliti sem eðli málsins samkvæmt er ekki hægt að fullklára fyrr en á síðustu stundu - og allar myndatökur eru búnar en það er margt eftir enn. Þannig að við verðum hér eitthvað fram eftir kvöldi. Kannski ég rölti út í krónu og kaupi mér nammi fyrir kvöldið.

Eins gott að áhugi minn á Evróvisjón er í lágmarki. Ég sá ekki undankeppnina í fyrra heldur, þá vorum við reyndar nýbúin að skila af okkur grillblaðinu ef ég man rétt og fórum út að borða nokkur saman. Á Fjalaköttinn, það var ágætt. Ég er alltaf á leiðinni þangað aftur en það hefur ekki orðið af því.

Mér skilst að Sauðargæran sé gífurlega spenntur fyrir kvöldinu og hlakki mikið til að sjá Silvíu Nótt. Honum er þó sennilega sama þótt hún komist ekki áfram, ég held að hann sé ekkert að pæla í því, blessaður. En honum finnst Silvía Nótt æðisleg. Það hefði mér hugsanlega fundist líka þegar ég var á fimmta ári. Ég hef alltaf verið glysgjörn.

Krókódílasíki

Ég á bara eftir að skrifa fimm eða sex síður í grillblaðið, sem á að fara í prentun á mánudag. Og hef allan morgundaginn til þess. Og hálfan dag í viðbót - á ekki að mæta í Leifsstöð fyrr en tíu mínútur í tvö, það þýðir að ég tek flugrútuna sem fer klukkan eitt. Get semsagt unnið fram að hádegi.

Uppáhaldstengdasonur minn er aftur á móti að fara á kaffiuppákomu í Sviss á morgun. Sauðargæran var hér í kvöldmat í gær og utanlandsferðir föður hans og ömmu bárust eitthvað í tal. Svo barst talið af einhverri ástæðu að krókódílum og ég fór að segja drengnum frá atviki sem ég bar nýbúin að lesa um, þar sem krókódíll kom skyndilega upp úr síki í Flórída og beit konu sem þar var á gangi til bana. Sagði honum svo frá því að ég var einu sinni á hóteli í Orlando, rétt hjá einhverjum síkjum, og var þá vöruð við krókódíl sem stundum skreið upp úr síki og gerði sig heimakominn á bílastæði þar rétt hjá.

Þetta þótti drengnum merkilegt.

-Eru svona síki í Sviss? spurði hann svo.

-Ekki með krókódílum, og ekki í Frakklandi heldur, flýtti ég mér að fullvissa hann um.

En hann hætti víst ekki að hugsa um þetta því að þegar við vorum komin inn í stofu eftir matinn hnippti hann í mig og hálfhvíslaði:

-Heyrðu, amma, viltu segja mér meira um þessi síki?

Nú er ég ábyrg fyrir því að drenggreyið þorir aldrei aftur að koma nálægt neinu sem kallast getur síki. Líklega er best - af því að hann kemur stundum á Krókinn - að ég sé ekkert að upplýa hann um að íþróttahúsið þar, sem er ekki ýkjafjarri heimili afa Rögna og ömmu Diddu, er stundum nefnt Krókdílasíkið. Eða bara Síkið.

Exið (ekki bé)

Mig hálfminnir að ég hafi vísað á þetta hér áður.

Mér finnst það ennþá fyndið.

Fiðurfé á grillið

Þetta var nú bara skrambi gott. Ég var að grilla bjór- og kókdollukjúklinga, fylltar kjúklingabringur, kjúklingapinna með satay-sósu, andabringur og kryddjurtafylltar akurhænur. Og eina porterhouse-steik, svona bara just for good measure.

Fjölskyldan kemur í mat á eftir. En þegar þetta er búið langar mig ekkert sérstaklega í grillmat á næstunni. Á svosem ekki von á að fá mikið af honum í Alsace um helgina. Frekar choucroute og baeckoeffe og flammenkuche. Og gæsalifrarkæfu náttúrlega.

Það er ágætt líka.

Nánari upplysingar á bakhliðinni

Það var hengd upp tilkynning á útihurðina í gær um að það yrði skrúfað fyrir kalda vatnið hér í götunni fyrir hádegi í dag. Allt í lagi með það, nema neðst í horninu stóð með pínulitlum stöfum (svo litlum að miðaldra konur sem eru skyndilega orðnar fjarsýnar sáu það ekki) að nánari leiðbeiningar væru aftan á. Miðinn var auk þess rækilega límdur á með límbandi á fjórum hornum, reyndar á glerrúðu en hún er ógegnsæ, þannig að það var svolítið erfitt að sjá hvað stóð aftan á ...

Svo hringdi nágrannakona mín til mín í vinnuna þegar ég var nýlega komin, var þá búin að taka miðann niður og lesa aftan á og þar kom fram að það ætti að skrúfa fyrir vatnsinntak á uppþvottavélum og þvottavélum. Bauðst svo til að senda manninn sinn að sækja mig þannig að ég gæti komið heim og skrúfað fyrir. Ég þáði það (með velferð nýju þvottavélarinnar minnar í huga), enda ætlaði ég hvort eð er heim fyrir hádegi, það er myndataka hér seinnipartinn og ég þarf að grilla.

Núna er það nefnilega fiðurfénaðurinn. Ég vissi að það væri eitthvað eftir þótt nautið og svínið og lambið væru frá. (Ég er líka búin að grilla kanínu og fleira - en það kemur ekki í blaðinu.)

Undirheimar Garðabæjar

,,Þekktir í undirheimum Garðabæjar ..." Það hljómar einhvern veginn ekki rétt. Undirheimar Reykjavíkur, jújú, þeir eru víst hér allt í kringum Kárastíginn. Undirheimar Kópavogs, allt í lagi. En Garðabær ... ég stóð einhvernveginn í þeirri meiningu að hann væri nánast undirheimalaus.

En að öðru: Hvernig tekst mönnum að átta sig þá fyrst á því þegar þeir eru komnir á fimmtugsaldur að áfengisdrykkja skerðir dómgreind? Ég held að ég hafi fattað þetta sirka 1972. Kannski ég hefði þá átt að fara samstundis í ævilangt bindindi eins og mér heyrist að ábyrgðarfulli frambjóðandinn ætli að gera núna.

Eyþór í speglinum

Ég held að ég hafi minnst á það hér á sínum tíma að einhvern morgun fyrir löngu var ég svo svefndrukkin þegar ég leit gleraugnalaus í spegil á baðinu snemma morguns að ég var nærri búin að taka feil á sjálfri mér og Eyþóri Arnalds áður en hann fór í megrun.

Núna mundi þetta ekki gerast. Bæði vegna þess að ég er búin að fara í sjónlagsaðgerð og sé sjálfa mig í spegli gleraugnalaust og svo náttúrlega vegna þess að ég mundi ekki trúa því að Eyþór gæti horfst í augu við nokkurn mann. Síst af öllu sjálfan sig.

En við nánari umhugsun getur hann það örugglega. Miðað við yfirlýsinguna hans í gær (sorrí að ég lét bösta mig, það hefur aldrei hent mig áður, ég ætla að vera stikkfrí fram yfir kosningar ...)