Við mæðginin

Við einkasonurinn sátum lengi dags í góða veðrinu, fyrst á Jómfrúnni, svo á Kaffi París, og ræddum kvikmyndir, lifrarkæfu, geðheilsu, femínista, blettaskalla, Svía, klofhárarakstur, mótorhjól, vöfflujárn, börn, dramadrottningar, sveppatínslustafi, brjóstastærð (mína), skeggvöxt (hans), Aspergerheilkenni, súkkulaðitertur og fleira sem mæður ræða við syni sína.

Og er þá fátt eitt talið af umræðuefnum okkar.

Meira af búðingum

Vegna fyrirspurnar um þrílitan súkkulaðibúðingi í kommentunum við síðustu færslu: Ég fann ekkert á gamla póstlistanum nema þetta - reyndar er búðingurinn ekki þrílitur en skreytingin gæti verið það. Hins vegar sé ég alveg fyrir mér að það mætti búa til einhvern góðan dökkan súkkulaðibúðing með þessum, setja dálítið af hvorum um sig í glös (eða báða saman í skál) og láta stífna - það held ég að yrði ekkert vont.

En þetta setti ég á póstlistann 18. apríl 1999 (Godiva-súkkulaðilíkjör hef ég reyndar ekki séð síðan þá):

,,Sæl, öll,

hér kemur uppskrift að búðingi sem er eins og punkturinn yfir i-ið eftir góða máltíð - ekki beint megrunarfæði en þar sem þetta er ekki eftirréttur sem maður skóflar í sig eins og rabarbaragraut ætti það að vera í lagi.

Ég mæli sérstaklega með að fjárfest sé í góðu hvítu súkkulaði, úr ekta kakósmjöri. Lindt ef maður er ríkur og á leið framhjá Vínberinu eða sambærilegri búð. Auðvitað er hægt að nota ódýrara hvítt súkkulaði, þar sem notuð er önnur tegund af jurtafeiti, en það verður bara ekki eins syndsamlega gott.

Þennan búðing er gráupplagt að skreyta, annaðhvort með dökku súkkulaði (rífa það til dæmis bara yfir hann), eða þá ferskum jarðarberjum, bláberjum eða einhverjum ávöxtum. Og fáeinum mintulaufum ef maður býr svo vel að eiga mintu í eldhúsglugganum. (Íslenskufræðingum í hópi áskrifenda til fróðleiks, þá skrifa ég minta viljandi með i-i og hef einhvern rökstuðning fyrir því, sem ég man ekki í svipinn hver er).

Og ef ég væri í þannig skapi, þá mundi ég kannski bræða súkkulaði, pensla einhvern hentug laufblöð öðrum megin, stinga þeim í ofninn meðan súkkulaðið storknar, plokka súkkulaðilaufin af og raða þeim ofan á búðinginn. En ég man bara einu sinni eftir því að hafa verið í svo góðu skapi að ég gerði þrílit lauf: suðusúkkulaði, mjólkursúkkulaði, hvítt súkkulaði.

Hvítur súkkulaðibúðingur

3 blöð matarlím
2½ dl rjómi
75-100 g gott, hvítt súkkulaði
100 g mascarpone- eða rjómaostur, mjúkur
3 egg
75 g flórsykur
1 msk súkkulaðilíkjör (prófið Godiva!) eða 1 tsk vanilluessens

Matarlímið lagt í bleyti í kalt vatn í nokkrar mínútur. Rjóminn hitaður að suðu en síðan tekinn af hitanum og matarlíminu hrært saman við. Súkkulaðið brotið í bita, sett út í og hrært þar til það er bráðið. Ostinum hrært saman við. Egg og flórsykur þeytt mjög vel saman og síðan er rjómablandinu þeytt saman við ásamt líkjör eða vanilluessens. Hellt í skál og sett í kæli þar til búðingurinn er stífur."

Fimmtudagskræsingar og marglitir búðingar

Ég ætlaði að kaupa eitthvað hversdagslegt í fimmtudagskvöldmatinn handa fjölskyldunni (þótt börnin mín væru bæði búin að beita neitunarvaldi gegn óskum Boltastelpunnar um kálböggla; þá fær hún bara þegar við erum tvær einar í mat - já, og á meðan ég man, þá mun ég fjalla um kálböggla í Víðsjá einhverntíma á næstunni, nema ég sé þegar búin að því - ég er ekkert að fylgjast með hvenær hver þáttur er fluttur).

En þar sem ég var stödd við kjötborðið í Nóatúni rak ég augun í þetta einstaklega girnilega nauta-ribeye-flykki. Og stóðst það ekki. Og það þýðir auðvitað að það verður að vera almennilegur forréttur. Svo að ég fór heim og eldaði tómatlagaða kræklings- og rækjusúpu sem var bara ansi hreint góð, þótt ég notaði frosinn útlenskan krækling. Og svo bar ég olíu blandaða mustarðsdufti, rósmarínnálum, pipar og salti á kjötið, brúnaði það í hálftíma við 240°C eða svo, steikti það við 160°C í annan hálftíma og lét það standa undir álpappír þriðja hálftímann. Sauð bökunarkartöflur, helmingaði þær og skóf innanúr, stappaði innmatinn með gráðaosti, kotasælu og basilíku, fyllti þær og brúnaði undir grillinu. Púrtvínssveppasósa með, og klettasalat með plómutómötum sem voru búnir að standa í hlýjunni á eldhúsborðinu í viku, pekanhnetur, ólífuolía og sítrónusafi. Fjári gott, þótt ég segi sjálf frá. Þokkalegt rauðvín með.

Það átti ekki að vera eftirréttur en það þótti barnabörnunum ótækt þar sem þau fúlsuðu náttúrlega við súpunni. Svo að á meðan við borðuðum hana fengu þau að fara út og kaupa ís. Nema í miðri súpu hringir síminn.

Sauðargæran í símanum: -Amma, megum við kaupa búðing í staðinn fyrir ís?

Amman: -Búðing?

Sauðargæran: -Já, okkur langar meira í búðing.

Amman: -Hmm ...

Boltastelpan (tekur símann af bróður sínum): -Megum við það? Úlfur segir að það sé ný tegund ...

Amman (þykist viss um að þau séu að meina Royal pakkabúðing og það eru náttúrlega slík stórtíðindi að komin sé ný tegund í fyrsta skipti í sjötíu ár eða eitthvað að þetta þarf að kanna betur): -Ætli það ekki.

Eftir smástund hringir dyrabjallan og amman svarar í dyrasímann.

Boltastelpan: -Þetta erum við ...

Sauðargæran (grípur áhyggjufullur fram í): -Var í lagi að við keyptum þrjá, amma?

Amman: -Þrjá búðinga ... (uppgjöf) ... jájá.

Þau höfðu keypt súkkulaðibúðing, vanillubúðing og jarðarberjabúðing. Enginn þeirra er nú neitt verulega nýr af nálinni en þau þóttust aldrei hafa séð jarðarberjabúðing áður. Ég sagði Sauðargærunni söguna af því þegar kötturinn hélt að Stubbur kanína væri jarðarberjabúðingur. Það er reyndar lygasaga.

Þannig að við borðuðum þrenns konar Royalbúðing á eftir steikinni.

Hilary og Hilary

Ég var eitthvað að velta því fyrir mér hvað væru margar konur í ríkisstjórninni hans Gordons Brown og fékk tölurnar einhvern veginn aldrei til að stemma.

Fyrr en ég mundi að öfugt við Hilary Armstrong, sem var að hætta í ríkisstjórninni, þá er Hilary Benn umhverfisráðherra karlmaður.

Marmarafreistingar

Ég hafði ætlað að sinna ákveðnum erindum eftir vinnu í gær en á leiðinni gerði ég þau mistök að koma við í Góða hirðinum. Og þar rakst ég á marmaraplötu sem mig hefur lengi vantað. Marmaraplötur eru nefnilega mjög þarfar til ýmissa verka í eldhúsinu, einkum við konfektgerð og svoleiðis dútl - reyndar hægt að komast af án þess en alvörukokkar þurfa að eiga marmaraplötu.

Ég rakst á svona marmaraplötu á 50% afslætti vegna smágalla í innkaupaleiðangri fyrir Gestgjafann fyrir nokkrum árum og keypti hana - dauðsá svo eftir því að hafa ekki keypt hana fyrir sjálfa mig því að hún var náttúrlega svo sem ekkert notuð á Gestgjafanum. En ég tímdi aldrei að kaupa mér mína eigin plötu því þær eru rándýrar og kosta mörgþúsund krónur.

En þessi í Góða hirðinum kostaði þrjúhundruðkall. Og fyrst ég var þarna keypti ég líka stóra salatskál, fjóra trédiska, snotran stálbakka, tvær silfurskeiðar, rósettujárn og fleira smálegt og borgaði samtals sautjánhundruð krónur.

Það er hættulegt að vera komin í svona mikið nábýli við Góða hirðinn. Og svo var marmarinn og allt hitt svo þungt að ég þurfti að hætta við hin erindin og fara beint heim með dótið.

Nýja eldhúsborðplatan mín verður hins vegar ekki úr marmara.

Heilalausir hundamorðingjar ...

Alltaf hittir Mengella naglann á höfuðið.

Nema ég get ekki tekið undir fyrstu setninguna.

Annars man ég skyndilega eftir manni sem stundum barst í tal á mínu heimili fyrir mörgum árum (minnir að hann hafi verið kunningi einhverra kunningja gagnlega barnsins) og ég þekkti engin deili á nema hann var kallaður Helgi hundamorðingi. Hann virðist vera þarna endurborinn.

Eða er ég að rugla honum saman við Hemma heilalausa?

Norðurlandameistari fjórða árið í röð

Skylmingastúlkan tengdadóttir mín vann í dag Norðurlandameistaratitil í skylmingum með höggsverði í fjórða sinn. Núna segja þó fjölmiðlar frá þessu samdægurs; þegar hún vann titilinn í fyrsta skipti birtist fréttin viku seinna og þá bara af því að þau höfðu sjálf samband, sendu inn frétt og myndir.

Annars er hún búin að gera víðreist að undanförnu, keppa á mótum í Kína og Víetnam, Montreal, Las Vegas, Kúbu ... sennilega víðar, ég hef ekkert verið að fylgjast mikið með og er ekki með á hreinu hvert hún fer núna eftir Norðurlandamótið í Kaupmannahöfn. En ég held að það sé vika eða tíu dagar í að hún komi heim. Hún fékk náttúrlega góða úthlutun úr Afrekskvennasjóði Glitnis í vetur sem gerir henni kleift að ferðast þetta.

En hvernig stendur á öllu þessu íþróttafólki í kringum mig, það skil ég bara ekki ...

Eldað fyrir fátæka og ríka

Einhverntíma þegar eldhúsið mitt er komið í stand er ég að hugsa um að elda nokkra málsverði upp úr Matreiðslubók fyrir fátæka og ríka eftir Jóninnu Sigurðardóttur. Hún er með nokkrar tillögur að fjögurra rétta miðdegisverði aftast í bókinni (það er nú sennilega fyrir þá ríkari). Til dæmis þessi hér, ég gæti nú alveg hugsað mér að elda þetta (kannski fyrir utan tólgina):

Brún kraptsúpa með eggjateningum.
Soðinn silungur eða lax í heilu lagi með hollenzkri sósu nr. 1.
Kótelettur með kartöplum Soðnum í tólg.
"Éttu mig".

Éttu mig er ekki hvatning til lesandans, heldur nafn á eftirrétti.

Bölvun faraóanna

Ég fór að gá á amazon.co.uk áðan hver staðan væri á seinni helmingnum af sendingunni sem ég pantaði á dögunum. Fyrri hlutinn var sendur með DHL, fór ekki gegnum Saulheim og kom strax daginn eftir. Seinni hlutinn fór með póstinum.

Hélt ég.

Ég sá nefnilega að nú stóð allt í einu að hann hefði líka verið sendur með DHL. Og svo kemur þetta:

Jun 23, 2007 04:44:40 PM Staufenberg DE Departure Scan
Jun 22, 2007 03:48:17 PM --- Carrier notified to pick up package

Og síðan ekki söguna meir. Nema vandræðapakkinn í vor lenti einmitt í Staufenberg og næst fréttist til hans í Saulheim 18 dögum seinna. Þar sem hann sat fastur. Svo að nú er ég eiginlega viss um að það fer eins fyrir þessum.

Og viti menn: Það er einmitt önnur fornegifsk matreiðslubók í þessum pakka. Sem ég pantaði í staðinn fyrir þá sem var uppseld þegar átti að senda mér klúðurpakkann aftur.

Þetta er bölvun Tútankamons og félaga. Mér á ekki að takast að eignast svona bók. Nú vantar mig Cheiró.

Eða ekki.

Eitt enn ...

Og eitt dót í viðbót.

Og meira dót

Parísardaman þekkti vitaskuld foie-gras-skerann (sem ætti að vera til á hverju menningarheimili, er það ekki?) og þá er best að koma með annan þarfahlut, sem ætti nú ekki að vera erfiður:

Úr dótakassanum mínum

Eins og áður hefur komið fram er ég að dunda mér við að koma mér upp ættarsilfri (eða reyndar ættar-silfurpletti, hef tæpast efni á the real thing). Þar sem mínar ættir hafa lítið verið í silfursöfnun hingað til verð ég að notast við silfur úr annarra manna ættum. Eitthvað hefur fundist í Góða hirðinum en annars eru það enskar ættir sem hafa lagt mér mest til í gegnum ebay.co.uk.

Ég hef að sjálfsögðu mest gaman af að eignast einhverja óvenjulega hluti. Helst eitthvað sem fæstir vita til hvers er ætlað. Skeiðahitara og svona (nei, ég á engan enn - en ég er með augastað á nettum Stiltonspaða. Og þá skiptir litlu þótt ég beri ekki fram Stiltonost nema svona tvisvar á ári.

Hér er eitt sýnishorn, vitið þið hvað þetta er?

Fótafjöldi

Mér er sagt að ég neyðist til að útskýra betur það sem ég sagði í viðtalinu í Fréttablaðinu á laugardaginn um einn fót eða tvo.

Sko. Sumt er ekki nokkur leið að útskýra.

En ég get þó sagt að ég var alveg nývöknuð. Og var að fara í buxurnar. Almennt þarf nú fólk sem komið er til vits og ára ekki að velta fyrir sér aðferðum við að fara í venjulegar gallabuxur. En ég var semsagt eiginlega í svefnrofunum og af einhverri ástæðu fór ég að velta taktíkinni fyrir mér. Og fannst að hún hlyti að ráðast af því hve fæturnir væru margir. Og ég get svoleiðis þrísvarið að eitt andartak mundi ég ekki hvort ég var tvífætt eða með eitthvert hafmeyjarsköpulag.

Þannig var það.

Eða þannig er ég.

Aspergerprófið

Ég minntist um daginn við einhverja á einhverfupróf sem ég fann einu sinni á netinu og tók.

Ég fann það aftur og niðurstaðan varð svipuð. Meðalskor kvenna er 15 stig af 50 en ég fékk 30; 23-31 flokkast sem ,,above average". Flestir sem eru með Aspergerheilkenni fá í kringum 35. Ég er kannski ekki alveg Jerry Espenson en það er stutt í hann.