,,The old belly-button wins it every time." (Wogan)

Ef ég horfi á Evróvisjón á annað borð, þá stilli ég alltaf á BBC og hlusta á Terry Wogan kommentera á þátttakendur og atkvæðagreiðsluna. Hann er svo skemmtilega kvikindislegur. Og er búin að lýsa keppninni í 32 ár. Gísli Marteinn hefur ekkert í hann að gera. Og mun ekki hafa eftir 30 ár í viðbót.

Sit hérna og er að horfa á þrjú eða fjögur síðustu lögin í Evró, annars sá ég ekkert af keppninni nema auðvitað Austurríki, sem ég laumaðist til að kíkja á í útskriftarveislunni. Alf stóð alveg undir væntingum. Ég held stíft með honum. Ég var að tala við Eldfjallið áðan, hún var ekki búin að sjá neitt sem hún hélt sérstaklega með og sagðist ekki ætla að kjósa af því að það kostaði peninga og mamma hennar og pabbi væru búin að eyða svo miklum peningum í dag að henni þætti ekki á það bætandi. Skynsöm stúlka.

Útskrifarveislan tókst annars ljómandi vel, ég var með grillaðan kalkún og grillað lambalæri, litlar fiskibollur, sítrusmaríneraðar rækjur með papriku og asíum, kjúklingalifrarkæfu, svart hrísgrjónasalat, spínat- og eikarlaufssalatblöndu með gljáðum kirsiberjatómötum, norðurafríska tómatsósu með chili, kóríander og rúsínum, hummus, guacamole, skyrsósu með basilíku og sólþurrkuðu grænmeti, bakaðan Höfðingja með apríkósusultu og pekanhnetum, steinseljupestó, fullt af brauði ... Sætmetið lét ég öðrum eftir að sjá um en það var kransakaka og sörur. Ekki slæmt.

Ég var að fá nýtt grill í dag, nýsjálenskt tryllitæki - ryðfrítt stál og fínheit, algjört karlmannagrill sem sagt, með verðmiða í samræmi við það, en ég er nú ekki að borga fyrir það sjálf. Mér líst ansi hreint vel á gripinn og byrjaði á því að grilla kalkúna - 4 1/2 kílós stykki, tók klukkutíma og korter að grilla hann. Nú er rósmarínkryddað lambalæri komið á grillið og sýnist ætla að grilla sig sjálft (ég er að undirbúa veislu á morgun). Svo má búast við miklum grilltilraunum næstu vikurnar ...

Engar Evróvisjónuppskriftir frá mér núna. Þess í stað er hér uppskrift að hádegisverði sem ég útbjó fyrir okkur á Gestgjafanum fyrr í vikunni, þegar kom upp úr dúrnum að það var eitthvað af grænmeti sem lá undir skemmdum í ísskápnum. Þetta tekur samtals svona 15 mínútur. Ég hefði kannski blandað grænmetinu saman við pastað ef ein okkar væri ekki í Atkins-fasa en þetta var bara betra svona.

Svo vorum við reyndar með spænska jamón iberico-hráskinku með en hún kostar hvítuna úr augunum svo að ég ætla ekkert að koma með mjög ákveðnar tillögur um hana. En ef þið eigið nóg af augnahvítu (eða eruð svo heppin að fá sýnishorn gefins eins og við), þá skuluð þið endilega prófa. Hún er bara þó nokkuð góð.

Spínat- og sítrónupasta

400 g farfalle (slaufur)
salt
lítil hnefafylli af spínatblöðum
2-3 dillkvistir
1 hvítlauksgeiri
4 msk ólífuolía
1/8 tsk kummin
nýmalaður pipar
safi úr 1/2 sítrónu

Pastað soðið í miklu saltvatni samkvæmt leiðbeiningum á umbúðum. Á meðan er spínat, dill og hvítlaukur saxað smátt í matvinnsluvél. Olíu, kummini, pipar og salti þeytt saman við og síðan sítrónusafa. Pastanu hellt í sigti og látið renna vel af því og síðan hvolft í skál, sósunni hellt yfir og blandað vel.

Pönnusteikt grænmetisblanda

2 msk ólífuolía
10 cm bútur af blaðlauk, saxaður
1 hvítlauksgeiri, saxaður smátt
3 paprikur, gjarna sín með hverjum lit, fræhreinsaðar og saxaðar
2-3 tómatar, vel þroskaðir, skornir í fjórðunga
1/2 tsk oregano, þurrkað
1/2 tsk basilíka, þurrkuð
nýmalaður pipar
salt
hnefafylli af spínatblöðum

Olían hituð á pönnu og blaðlaukur og hvítlaukur látinn krauma við meðalhita í nokkrar mínútur án þess að brúnast. Papriku bætt á pönnuna og látið krauma í 2-3 mínútur og síðan er tómötum og kryddi bætt út í og látið malla í 3-4 mínútur í viðbót. Spínatið sett á pönnuna, lok lagt yfir og hitinn lækkaður. Látið malla í 3-4 mínútur og hrært einu sinni á meðan. Borið fram með pastanu, eða eitt sér með góðu brauði.

Jukks. Playboy-,,raunveruleikaþáttur" á Skjá 1. Ég sem hélt að Bachelor væri nálægt botninum. Ég hafði greinilega rangt fyrir mér.

Red Dwarf-tilvitnun vikunnar:

Lister: Well, I want my pea back. It's my pea. I earned that pea. Where is it? I don't care if it's on the floor all covered in fluff, if it's under the bed with my toenail clippings, I don't care where it is -- it's my pea, I earned it, and I'm going to eat it no matter what!
Rimmer: It flew off into your dirty-sock basket.
Lister: I'll just have the toast.

Gæti hafa gerst í herbergi efnafræðistúdentsins.

Mín fræga pikknikkarfa kemur loksins til að standa undir nafni þegar þarnæsta blað Gestgjafans kemur út því það var verið að mynda hana í bak og fyrir í Hljómskálagarðinum áðan. Reyndar held ég að flestar myndirnar hafi verið af Sauðargærunni að gera árás á körfuna, því að ég dró fjölskylduna með í pikknik og trakteraði þau á þrjátíu mismunandi tegundum af samlokum. Eldfjallið vildi auðvitað bara eina af þessum þrjátíu. Það kom engum á óvart.

Mín fræga pikknikkarfa (hún heitir þetta) var keypt í Miklagarði sáluga einhvern tíma þegar við gagnlega barnið vorum þar í miklu innkaupastuði - líklega var það í sama skiptið og hún fékk mikla ágirnd á startköplum sem hún sá þarna og nagaði sig í handarbökin í mörg ár yfir að hafa ekki fjárfest í. Ég hefði örugglega líka bölvað því árum saman ef ég hefði látið hjá líða að kaupa pikknikkörfuna (það koma svona móment, allavega hjá mér. Veit ekki með ykkur). En ég keypti hana semsagt og hún hefur oft verið notuð síðan.Þetta er samt ekki svona ægilega fín ensk karfa með postulíni og kristallglösum - nei, upphaflega voru í henni skelfilega ljótir plastdiskar og könnur í pastellitum, sem ég er reyndar búin að skipta út. Kannski verð ég einhverntíma svo rík að ég eignist alvöru fínheita körfu með vínflöskuhólfi og öllu. En þangað til dugir mín fræga pikknikkarfa mér alveg.

Það var semsagt þetta fína pikknikveður í Hljómskálagarðinum. Sauðargæran fílaði sig í botn, daðraði við ljósmyndarann og skrapaði bakið á ömmu sinni með plastskeið (svona hefnist manni fyrir að mæta í flegnum bol). Nema hann hafi ætlað að standa undir nafni - það vita jú allir að úlfar borða ömmur - og reyndar skilst mér að hann sé nýbúinn að uppgötva að það er hægt að nota tennurnar sem vopn og öll fjölskyldan beri þess nokkur merki, nema kannski snobbkötturinn. En hann lét semsagt skeiðina duga á mig, til allrar hamingju.

Nú verður efnafræðistúdentinn hissa þegar hann kemur heim af kvöldvaktinni. Móðir hans tók sig nefnilega til og skipti um skrá á baðherbergishurðinni. Nei, þetta var ekki gert til að koma í veg fyrir (alræmdar) langar baðkerslegur drengsins, merkilegt nokk. Skráin var einfaldlega biluð, þannig að hurðin átti það til að læsast á eftir fólki ef ekki var tekið í húninn að utan áður en var lokað til að fullvissa sig um að hún væri ekki í læstri stillingu. Þetta hefur heimilisfólk og hagvanir gestir gert ósjálfrátt en stundum gleymist að vara aðra við og þá þarf að opna með skrúfjárni.

Svona er þetta búið að vera frá því að ég keypti íbúðina. Fyrir tólf árum. Sem er bara venjulegur framkvæmdahraði á þessu heimili. Í hvert sinn sem von hefur verið á fjölda gesta, til dæmis í afmælum eða á Þorláksmessu, er efnafræðistúdentinn settur á vaktina og látinn vopnast skrúfjárninu - þessu eina sérstaka skrúfjárni sem dugað hefur á hurðina, og þó eiginlega ekki að undanförnu því skrúfan er orðin nánast aleydd, það er búið að hamast svo mikið á henni. En nú átti ég leið í Byko í dag og rak augun í skrá og húna. Datt í hug að það væri líklega kominn tími á að skipta, keypti settið (1600 krónur), fór heim og skipti. Tók 15 mínútur en hefði bara tekið 10 ef ég hefði ekki sett skrána vitlaust í fyrst og þurft að taka hana úr og laga ... Semsagt, það tók mig tólf ár að vinna tíu mínútna verk. Alveg dæmigert.

Og nú get ég farið að skila skrúfjárninu, sem ég fékk lánað fyrir afar mörgum árum og hef aldrei getað látið eigandann fá aftur af því að það var það eina sem dugði á baðherbergishurðina.

Svona í ljósi ýmissa frétta frá Írak þessa dagana, þá er athyglisvert að lesa það sem Baghdadbloggarinn Salam Pax skrifaði á blogginu sínu um daginn:

,,American civil administration in Iraq is having a shortage of Bright ideas. I keep wondering what happened to the months of “preparation” for a “post-saddam” Iraq. What happened to all these 100-page reports, where is that Dick Cheney report? Why is every single issue treated like they have never thought it would come up? What’s with the juggling of people and ideas about how to form that “interim government”? Why does it feel like they are using the [lets-try-this-lets-try-that] strategy? Trial and error on a whole country?"

Og svo minni ég á Riga-bloggið þeirra Loga og Gísla Marteins ...

Ég er að skoða uppskrift sem mig langar til að prófa, með ýsu, mangó, engifer, kókos og kóríander. Gallinn er að hún er úr bókinni Cosmic Cuisine og er bara fyrir fólk úr krabbamerkinu. Ég veit ekki í hvaða merki ég er (alveg satt, það hefur aldrei komist á hreint hvort ég er fiskur eða hrútur) en ég veit allavega að ég er ekki krabbi, og enginn í minni fjölskyldu nema Sauðargæran, og ég sé hann einhver veginn ekki fyrir mér að borða þetta. Svo að þá eru tveir möguleikar: 1) ég get fundið einhvern úr krabbamerkinu til að bjóða í mat, eða 2) ég get notfært mér það að ég tek ekki minnsta mark á stjörnuspeki hvort eð er ...

Jaaaá, ég veit það ekki ... ég er þá allavega enn að bíða eftir Darcy:



You're Elizabeth Bennett of Pride and Prejudice by
Jane Austen!


Which Classic Female Literary Character Are you?
brought to you by Quizilla

Ég vaknaði laust fyrir sex í morgun, það var fyrsti dagur efnafræðistúdentsins í sumarvinnunni og hann átti að mæta korter yfir sex svo að mér fannst vissara að vakna til að tékka á honum. En hann var reyndar vaknaður, blessaður. Ekki er hann svona morgunhress þegar hann á að mæta í skólann.

Nei, þetta er annars ekki alveg rétt, hann var ekkert morgunhress. Við mæðginin erum bæði skelfilega morgunfúl og reynum að forðast hvort annað eftir bestu getu á morgnana til að halda heimilisfriðinn. Til allar hamingju hittist mjög sjaldan þannig á að við séum að fara á fætur samtímis og líklega gildir það sama í sumar, því hann á ýmist að mæta korter yfir sex eða um tvöleytið á dagin (minnir mig)

Við fengum þýska blaðakonu í mat áðan, hún var að spyrja mig út úr um íslenska matargerð. Hafði reyndar langmestan áhuga á þorramat og þess háttar og fannst verst af öllu að hafa hvergi náð í hrútspunga. Er virkilega hvergi hægt að fá hrútspunga nema á þorranum? Ég var samt ekkert að bjóða henni upp á hefðbundinn íslenskan mat, fannst ekki veðrið til þess (við borðuðum úti á svölum). Þess í stað grillaði ég bara lambakjöt, kryddað með þurrkuðu blóðbergi, og hafði með því meðal annars kryddjurtablandaða skyrsósu. Bölvaði því reyndar á eftir að hafa ekki munað að ég á brodd í frystiskápnum því ég fór að segja henni frá ábrystum og hún var mjög áhugasöm - ég hefði getað eldað ábrystir handa henni. Hmm, langt síðan ég hef fengið ábrystir, annars ... Evróvisjónábrystir, anyone? Æinei, ég verð víst ekki heima hjá mér, er búin að lofa að sjá um útskriftarveislu einmitt þetta kvöld. Annars hefði verið fróðlegt að vita hvaða undirtektir ábrystaboð hefði hlotið ...

Ókei, hér er uppskriftin að bjórdollukjúklingnum, orðrétt eins og ég var með hana á póstlistanum í fyrra:

,,Stundum rekst maður á uppskriftir sem vekja áhuga einfaldlega vegna þess hvað þær eru sérstæðar. Sumar lætur maður sér nægja að lesa um, aðrar eru þess eðlis að hjá því verður eiginlega ekki komist að prófa þær, bara til að athuga hvernig þær koma út. Stundum hugsar maður svo ,,allt í lagi, ég hef þó prófað þetta." Stundum kemur árangurinn manni skemmtilega á óvart.

Ég er búin að hafa augastað á einni svona uppskrift í ein tvö þrjú ár, alveg frá því að ég eignaðist The Barbecue Bible eftir Steve Raichlen, skrambi góða grillbók. Þar er uppskrift að Beer Can Chicken, sem líka hefur verið kallaður Beer Butt Chicken - ég ætla að kalla þetta bjórdollukjúkling frekar en bjórrasskjúkling eða eitthvað álíka, og væri það þó réttnefni. Ég las uppskriftina og hugsaði ,,hmmm, þetta bara verð ég að prófa" en einhvern veginn varð ekki af því fyrr en um daginn.

Reyndar hefur frægð uppskriftarinnar borist víða á síðustu árum og það svo að Raichlen er nýbúinn að gefa út bók með alls konar tilbrigðum við hana, Beer-Can Chicken: And 74 Other Offbeat Recipes for the Grill (mig langar dálítið í hana en þó hef ég meiri ágirnd á annarri nýrri grillbók, Kill it and Grill it eftir gamla rokkarann Ted Nugent). Ég lét loksins verða af því að prófa hana á dögunum og hún reyndist alveg standa undir væntingum, bæði hvað varðar bragð og sem ,,conversation piece".

Í stuttu máli, maður tekur kjúkling og bjórdós, kryddar kjúklinginn, drekkur smávegis af bjórnum, treður svo opinni dósinni upp í óæðri endann á kjúklingnum, setur hann svo uppréttan á heitt grillið, lokar og grillar við óbeinan hita í 1 1/2-2 klukkutíma. Kjúklingurinn grillast að utan án þess að brenna og soðnar svo innan frá í bjórgufunum = einkar meyr og góður kjúklingur. Það stendur allavega í uppskriftinni og þannig varð hann hjá mér. Einn kosturinn er að bringan er ögn fjær hitanum en lærin og þar sem hún þarf styttri tíma er minni hætta á að hún verði ofsteikt og þurr áður en lærin eru steikt í gegn.

Kryddið getur í sjálfu sér verið hvað sem er en ég mæli með einhvers konar chilikryddblöndu. Ég veit ekki alveg hvað er í blöndunni sem ég notaði því hún mun hafa verið keypt á kryddmarkaði í Durban í Suður-Afríku og var blönduð á staðnum en þetta var rauðleit indversk kryddblanda, meðalsterk. Það mætti líka nota einhvers konar Memphis-kryddblöndu (4 msk paprika, 1-3 tsk cayennepipar, 1 msk púðursykur, 1 msk sykur, 1 tsk hvítlauksduft, 1 tsk steytt mustarðskorn (sinnepsfræ), pipar, salt). Eða tilbúna chiliblöndu.

Bjórdollukjúklingur

1 kjúklingur, meðalstór
3 msk kryddblanda, eða eftir þörfum
1 bjórdós (330 ml)

Kjúklingurinn þerraður vel og 1 msk af kryddi stráð innan í hann og 1 msk núið utan á hann. Grillið hitað. Bjórdósin opnuð og u.þ.b. fjórðungur innihaldsins drukkinn (eða hellt í vaskinn ef eintómir bindindismenn eru viðstaddir). Nokkrar holur eru síðan gerðar í lokið með dósahníf, stórum nagla eða öðru hentugu tæki. Síðan er afganginum af kryddblöndunni bætt út í bjórinn og dósinni troðið upp í afturendann á kjúklingnum, þannig að aðeins blábotninn standi út úr. Þegar grillið er orðið vel heitt er slökkt á öðrum brennaranum og kjúklingurinn settur á grillið, þeim megin sem slökkt er, en þó frekar nærri miðju. Hann er látinn sitja uppréttur á dósinni og lappirnar glenntar ögn út til stuðnings. (Þetta er frekar fyndin sjón.) Grillinu lokað, hitinn á brennaranum sem kveikt er á lækkaður dálítið, og svo er kjúklingurinn grillaður í rólegheitum í um 1 1/2 klst eða lengur, þar til hann er steiktur í gegn og tær safi rennur úr honum þegar stungið er í hann. Best er að opna grillið sem minnst en snúa þó e.t.v. kjúklingum tvisvar eða þrisvar svo að hann grillist jafnar. Þegar fuglinn er tilbúinn er hann tekinn af grillinu (best að renna undir hann spaða og etja beint yfir á fat, annars er hætta á að heitur bjór skvettist á mann).

Í uppskriftinni er kjúklingurinn borinn fram uppréttur á dósinni en ég lagði ekki í að skera hann þannig, svo að ég hellti bjórnum úr dósinni og fjarlægði hana áður en ég setti fuglinn á fat.

Þetta er auðvitað hægt að gera á kolagrilli líka, svo framarlega sem það er lokað og lokið er nægilega hátt og kúpt til að uppréttur kjúklingur komist fyrir. Þá setur maður bara álbakka með vatni í mitt grillið og kolin út til hliðanna.

Það kom í ljós að það var tóm della sem ég skrifaði í síðustu viku, að ég þekkti engan framsóknarmann, og ég ét það hér með allt ofan í mig. Ég var búin að steingleyma einum af þeirri sortinni, sem hefur meira að segja verið heimagangur hér síðustu árin, sjálfum dóttursyni félagsmálaráðherra, og var ég þó að segja frá því hér um daginn þegar efnafræðistúdentinn bakaði handa honum afmælistertu í líki Framsóknarmaddömunnar. En hann hefur ekki sést oft að undanförnu svo að ég mundi ekki eftir honum í svipinn. Nú er hann kominn, líklega til að kveðja áður en hann heldur norður í Höllustaði að sinna bústörfum, og ég er að grilla bjórdollukjúklinga handa þeim drengjunum. Enda er þetta fína grillveður þótt sólina vanti.

Það er nú vandlifað stundum.

Það var kona að skrifa á femínistapóstlistann út af árás sem hún hefur orðið fyrir frá Gestgjafanum. Það er að segja, með grillblaðinu sem nýbúið er að dreifa fylgdi bæklingur um Old El Paso-vörur og á mörgum myndanna er falleg ung kona að bera fram eða tilreiða matinn. Og konunni sem skrifar á listann þykir hún heldur fáklædd, talar um pizzu með brjóst og spyr hvort maður sé hvergi hultur.

Ég reyndar kom ekkert að gerð þessa bæklings, nema hvað ég sló inn og editeraði uppskriftirnar. En ég man ekkert eftir að þessar myndir styngju mig svona, reyndar sýnist mér að hálsmálið hjá stúlkunni hafi ekki verið að ráði flegnara en á sumum bolunum mínum sem ég nota í vinnunni án þess að nokkur hafi kvartað sérstaklega. (Eða að ég hafi orðið vör við að það hefði einhver sérstök áhrif á karlkyns vinnufélaga mína - en það er önnur saga.) Hún er reyndar sumarlega klædd því að ég veit að stílistinn og ljósmyndarinn voru að reyna að ná svolítið suðrænu og heitu andrúmslofti vegna þess hvaða vöru var verið að auglýsa. (Sem getur reyndar verið skrambi erfitt í bakgarði í Litla-Skerjafirði í lok apríl.) En þetta eru ekki berbrjósta- og bikinimyndir af því tagi sem mætti halda miðað við bréfið.

Ég veit ekki - enginn sem ég þekki til sér neitt vafasamt, neikvætt eða niðurlægjandi við þessar myndir. Sumar þeirra eru stemmningsmyndir frekar en matarmyndir, vissulega, eða með áherslu á hendur eða líkama sem umgjörð/bakgrunn matarins, frekar en andlit. En við erum oft með mikið af slíkum myndum og það fer algjörlega eftir tilefninu hvernig þær eru. Á forsíðu blaðsins á undan var mynd af dökkum höndum sem héldu á matardiski - það var til að fá fram stemmningu, ekki til að segja neitt um svertingja. Í sama blaði var líka mynd af hauslausri brjóstamikilli konu í mjööög flegnum kjól, að hella kjúklingarétti úr wokpönnu á fat. Sú kona er á femínistapóstlistanum og útvegaði myndirnar sjálf. Enginn kvartaði yfir þeirri mynd. Í jólablaðinu eru nokkrir myndarlegir fáklæddir karlmenn í og við Grettislaug, þar af að minnsta kosti einn allsber. Enginn kvartaði. Í blaði í fyrra - gott ef ekki grillblaðinu - eru myndir af hópi karlmanna, þeir eru ekki fáklæddir, þeir eru berrassaðir. Enginn hefur kvartað yfir því.

Það er semsagt ekki alltaf gott að vita hvað fólk lítur á sem árás á sig.

Ég ætlaði að skrifa hér pistil um nekt í Gestgjafanum en ég held ég geymi það til morguns.