Blómkálskúskús

Einn af réttunum sem við fengum á Texture í London á laugardaginn síðasta var hörpuskelfiskur með blómkáli í ýmsum útfærslum, þar á meðal blómkálskúskús sem var ansi hreint gott. Hér kemur uppskrift af slíku - ekki eins en þetta er grunnuppskriftin, fengin úr bókinni Vegetables eftir Peter Gordon:

Blómkálskúskús

175 g kúskús
salt
svartur pipar
250 ml heitt vatn
300 g blómkál, skipt í kvisti
2 msk ólífuolía

Kúskúsið sett í skál, salti og pipar blandað saman við og síðan er vatninu hellt yfir. Plast breitt yfir og látið standa í um 10 mínútur en þá er hrært í því með gaffli (eða fingrunum) og kekkir losaðir sundur.

Blómkálið soðið í saltvatni þar til það er nærri meyrt en ekki alveg (um 5 mínútur). Hellt í sigti og skolað strax í köldu, rennandi vatni. Sett í matvinnsluvél og púlshnappurinn notaður þar til blómkálið er orðið að grófri mylsnu.

Blómkáli og kúskúsi blandað saman ásamt olíu og kryddað með salti og töluvert miklum pipar. Borið fram heitt eða við stofuhita.

Svo má prófa að blanda t.d. smávegis kryddjurtum saman við; eða öðru góðgæti. En þetta er fínt eins og það er.

The wet celery and the flying helmet

Þar sem ég sit hér og les próförk að súpersexbók, þá flýgur ýmislegt um hugann. Einkum og sérílagi - í þessum kafla sem ég er stödd í núna - er það the wet celery and the flying helmet. Sem ég get þannig séð skilið, einkum og sér í lagi af því að ég er að fræðast um eitt og annað af súpersexlestrinum.

En það sem ég skildi aldrei, og súpersexbókin er ekkert hjálpleg við það enn sem komið er - hvernig í fjandanum eggjaþeytarinn sem Yvette og Marie/Mimi bættu stundum við pakkann og átti að vera sérstaklega freistandi trítment var notaður?

Þetta eru líklega ekki hollar hugsanir fyrir ömmur. En svona virkar súpersexið á mig.

Kaffineyð

Neyðarástand í vinnunni: Kaffivélin biluð. Eða öllu heldur, heimtar hreinsun sem mér skilst að taki fjóra klukkutíma.

Og það á föstudegi, þegar forlagið býður upp á hauga af bakkelsi með morgunkaffinu.

-Ég vek sérstaka athygli á að það er fjórði apríl en ekki fyrsti, sagði boðberi válegra tíðinda.

Bissnissmaður framtíðarinnar

Dóttursonurinn er mikill pælari og tekur oftast fullan þátt í samræðum við matarborðið. Á sínum nótum.

Í gærkvöldi var verið að ræða verðhækkanir og minnst á að IKEA ætlaði ekki að hækka verð. Þá tilkynnti drengurinn:

-Ég er að hugsa um að kaupa IKEA.

Fjölskyldunni leist vel á þessi áform hans nema fjármögnun var talin geta orðið erfið, sérstaklega þar sem kom í ljós að hann var ekki bara að meina IKEA á Íslandi. Hann ætlaði í almennilega útrás.

En þá heyrðist drengurinn tauta niður í bringuna á sér:

-Og svo ætla ég að hækka verðið.

Hann sá semsagt tækifæri í þessari stöðu: Fyrst þessir aular í IKEA ætluðu ekki að hækka, þá ætlaði hann að nota tækifærið, kaupa sjoppuna og hækka allt saman.

Efnilegur.

This was a fun

Sko, það er voða gaman að gera grín að vélrænum þýðingum á netinu. Þannig er það bara. Ég prófaði að setja nýlega færslu héðan af blogginu inn á Tungutorg og þetta var útkoman:

Always good to come to London.
I speak now not of with good fólki; delete any days with girlfriends which man finishes to know for the time being 35 years, chat, laugh, saunter, inspect, trade, catch a hvítvínsglas (unless I described it over yesterday to I was resided to get elapsed hereon a hellish whites) and subsequent to not least eat a good food.
The big time on the journey was an excellent sælkerakvöldverður on Texture yesterday - ore pro posterior.
Otherwise is wise óhætt to say to at the girlfriends know London pro.
One us comes thereto often yearly but a reentrance most posterior to London 1968 and the that one sea route with Gullfoss ...
I intended not to buy great but stood natural out það; brought a talon of níðþungur cookbooks (one them is two kilograms and a summer the not great lighter) and batches of platters (but I was yes to clothe me up for a coming journey).
Yeses, and little of eldhúsdippidútt.
But this was a fun.

Ekki hægt að ætlast til að þýðingarforrit ráði við heimasmíðuð orð eins og eldhúsdippidúttar náttúrlega ... en ,,This was a fun"???

Spádómar dagsins

Eins og margsinnis hefur komið fram get ég valið um tvö stjörnumerki, sem væri stór kostur ef ég tæki mark á stjörnuspám. En ég kíki samt stundum á þær mér til hugarhægðar og í morgun átti ég völ á þessum tveimur:

Fiskarnir:
Ertu á fullri ferð í gegnum umferð borgarinnar til að ná í jóga-tíma? Eða hefur áhyggjur af spennu í sambandi? Því fylgir streyta að losa sig við streytu!

Ég? Umferð? Jógatími? Spenna í sambandi? Streyta (svo!)???

Nei, ég held að það sé alveg ljóst að í dag er ég Hrútur:

Hvers vegna að leggja fyrir? Það er miklu skemmtilegra að eyða peningunum! Þú ert í stuði til að trúa á eigin ríkidæmi og heldur áfram að eyða.

Mótmælakuldi

Sit hérna krókloppin og skjálfandi af því að ég beið svo lengi í næðingnum vestur á Mýrargötu eftir strætó sem aldrei ætlaði að koma og bölvaði þessum fjandans jeppabílstjórum sem sitja í hlýju bílunum sínum og eyða bensíni og stoppa alla umferð til að mótmæla bensínverðinu í staðinn fyrir að fá sér einfaldlega bíla sem eyða minna eða ferðast með strætó eins og ég og mamman sem beið með mér með litla barnið sitt sem var orðið ansi kuldalegt að sjá eftir 25 mínútur í hrollköldum strekkingnum. Ég hefði svosem getað labbað heim en hún gat það ekki. Ég hef akkúrat enga samúð með jeppabílstjórunum. Ekki á meðan mér er svona kalt allavega.

Ég hef áður lýst þeirri skoðun minni að mótmæli eigi að fara fram í góðu veðri.

En ég get kannski yljað mér við að hugsa um Marokkóferðina, sem hefst eftir slétta viku. Í dag er sól og 26 stiga hiti í Marrakesh.

Trufluð við sexið

Það standa yfir hávaðasamar framkvæmdir hér á hæðinni fyrir ofan þannig að mér gengur illa að festa hugann við rúmfræðinga, flengingar, fantasíur, símasex og makaskiptakvöld.

En ég veit svosem ekki hvort mér gengi neitt betur með áhættustjórnunina. Allavega er meira fjör í súpersexinu.

Áhættustjórnun og súpersex

Ég sit hér og velti fyrir mér forgangsröð á verkefnum dagsins. Verður maður ekki að láta áhættustjórnun ganga fyrir súpersexi og þess háttar á þessum síðustu og verstu tímum?

Jú, sennilega.

Skonsur, sulta og rjómi

Ég fer oft í síðdegiste á einhverjum góðum stað þegar ég er í London (ekki samt á Ritz, það er bara fyrir ameríska túrista og kellingar af báðum kynjum) og fæ mér eitthvert gott te, enskar skonsur, clotted cream og jarðarberjasultu, en mér tókst ekki að fá vinkonurnar með mér núna. Þær vildu frekar fara á bar (skrítið).

Þannig að ég keypti dós af Devonshire clotted cream í Selfridges og tók hana með heim. Bakaði ljómandi góðar skonsur seint í gærkvöldi og tók með í vinnuna í morgun ásamt hleypta rjómanum og góðri jarðarberjasultu. Namminamm.

Og fékk mér te með, en það hefði nú mátt vera betra, enda bara pokate. Kannski hefði ég átt að koma með pakka af Darjeeling og silfurteketil líka, til að hafa þetta almennilegt.

Æi, kannski ekki svona í morgunsárið.

Gjaldeyrisvarasjóðurinn og gleraugnaaðferðin

Ég er að velta fyrir mér hvað ég eigi að gera við gjaldeyrisvarasjóðinn minn, það er að segja þessi fjörutíu til fimmtíu pund sem ég kom með heim. Á ég að veðja á að krónan fari upp eða niður?

Æijæja, ég er að fara aftur út í næstu viku. Ætli sé ekki hægt að koma pundunum í lóg í Marokkó.

Annars vorum við vinkonurnar sammála um að það væri best að vita sem minnst um gengið á meðan við vorum úti. Fengum að vísu frétt beint úr innsta hring um að það væri á fleygiferð, þetta var yfir hádegismatnum og við þóttumst vissar um að máltíðin myndi hækka hálfan annan helling rétt á meðan við vorum að skola henni niður með hvítvíninu - en gleraugnaaðferðin hennar Siggu dugir okkur, við erum orðnar svo rosknar (semsagt, taka ofan lesgleraugun þegar Visareikningurinn kemur).

Afsökunarbeiðni til London

Ég fékk hringingu til London frá Apple-búðinni þar sem ég var beðin afsökunar á slakri þjónustu um daginn og látin vita að þau væru með tölvu handa mér. Sem ég afþakkaði náttúrlega þar sem ég var þá búin að eiga MacBook-tölvuna sem Elko fann handa mér í heila viku og þótt þetta sé afbragðstölva er ein alveg nóg.

Ég var spurð um daginn af hverju ég hefði ekki talað við yfirmann í búðinni. Það er nú eiginlega frekar einfalt; þetta gerðist á miðvikudaginn fyrir skírdag, ég beið eftir að stúlkan hringdi í mig aftur og þegar var komið á hreint að það yrði ekki hringt aftur var komið páskafrí og lítil von til þess, taldi ég, til að ná í nokkurn marktækan aðila til að kvarta við fyrr en eftir páska. Ég hefði reyndar gert það en þar sem ég fékk að ég held seinustu MacBook-tölvuna í bænum í Elko í hádeginu á skírdag nennti ég svosem ekki að vera að standa í neinum kvörtunum, bara til að kvarta.

Mér finnst reyndar svolítið skondið að þegar ég ákvað að kaupa tölvuna upphaflega vissi ég að hún var til 2000 krónum ódýrari í Elko en ég vildi frekar kaupa hana í Apple-búðinni af því að ég taldi að ég fengi betri þjónustu þar. Og ég efast ekki andartak um að ég hefði fengið það ef ég væri tölvunörd eða bara með einhverjar sérþarfir fram yfir það allra einfaldasta. Ég held nefnilega að það sé fín þjónusta þarna fyrir þá sem þekkja til og vita hverja þeir eiga að tala við og hverju á að taka mark á. Einkasonurinn hefur til dæmis alltaf talað vel um Apple-búðina. Og ég get ekkert kvartað yfir fyrri viðskiptum mínum, sem reyndar fólust bara í því að koma þangað, benda á IMac, segja ,,ég ætla að fá eina svona", og borga. Erfitt að klúðra því ef tölvan er til á lager á annað borð.

En fimmtugar kellingar sem koma inn af götunni og eiga í rauninni ekki annað erindi en að benda og segja ,,ég ætla að fá þessa", draga upp veskið og borga - þær eiga að fá sæmilega þjónustu ekki síður en strákarnir. Finnst mér. Ef ég geri pöntun á ég ekki að þurfa að hringja daglega til að vita hvort hún sé komin - þá er lítill tilgangur í því að láta skrá pöntunina. Ef einhver segist ætla að hringja í mig aftur innan stundar og tekur niður símanúmerið mitt ætti hann að standa við það.

En kannski verður þetta eitthvað lagað núna. Mér var allavega lofað góðri þjónustu hjá Apple næst þegar ég þyrfti á að halda. Þau eru hérmeð komnir langt upp fyrir Raftækjaverslunina.

Ekki gera ekki neitt ...

Mér leist annars ekki á þegar ég kom heim í dag því það fyrsta sem ég rak augun í á ganginum niðri var bréf frá Intrum, stílað á gjaldkera húsfélagsins. Sem ég á víst að heita að nafninu til þótt ég hafi reyndar aldrei þurft að gera annað í því þetta eina og hálfa ár en hringja eitt símtal, greiðsluþjónustan hjá Sparisjóðnum sér um allt saman.

-Hver fjandinn hefur nú klikkað, hverju klúðraði ég, hugsaði ég og sá fyrir mér eitthvert rosa vesen eftir helgina, hlaup í Sparisjóðinn og hringingar í Intrum og ég veit ekki hvað og hvað.

En þá var Intrum bara að bjóðast til að yfirtaka innheimtuna. Sem ég sé enga ástæðu til, Sparisjóðurinn hefur séð ágætlega um það. Og illa gert af Intrum að hræða svona miðaldra konu sem kemur sæl og glöð heim úr saumaklúbbsferð til útlanda. Þeir ættu að senda svona bréf í ómerktu umslagi ...

Ég er allavega alvarlega að hugsa um að gera ekki neitt í málinu.

London með hvítvíni

Alltaf gott að koma til London. Ég tala nú ekki um með góðu fólki; eyða nokkrum dögum með vinkonum sem maður er búinn að þekkja í bráðum 35 ár, spjalla, hlæja, rölta, skoða, versla, fá sér hvítvínsglas (nema ég lýsti því yfir í gær að ég væri búin að fá leið á þessu helvítis hvítvíni) og síðast en ekki síst borða góðan mat. Toppurinn á ferðinni var frábær sælkerakvöldverður á Texture í gær - meira um það seinna.

Annars er víst óhætt að segja að við vinkonurnar þekkjum London misvel. Ein okkar kemur þangað oft á ári en önnur kom seinast til London 1968 og þá sjóleiðina með Gullfossi ...

Ég ætlaði ekki að kaupa mikið en stóð náttúrlega ekki við það; kom með bunka af níðþungum matreiðslubókum (ein þeirra er tvö kíló og sumar hinna ekki mikið léttari) og slatta af fötum (en ég var jú að fata mig upp fyrir næsta ferðalag). Já, og smávegis af eldhúsdippidúttum.

En þetta var gaman.