Einmitt ...

A guy walks into a bar. He sees two familiar figures at the bar, Donald Rumsfeld and Dick Cheney. He sits down, orders and drink, and turning the two other men asks: "What are you guys doing here?"

Cheney replies: "We're planning a war. We are going to kill 500,000 Iraqis and a bicycle repairman."

"A bicycle repairman? Why on earth are you going to kill a bike repairman?"

Cheney turns to Rumsfeld and says: "See, I told you no one would care about the Iraqis."

Millur og millar

Ég var að lesa um það í blaði í morgun að Ólafur Ólafsson væri að fá einhvern 70 milljóna útlenskan tónlistarmann til að skemmta í fimmtugsafmælinu sínu. Og auðvitað fussaði ég og hugsaði ,,þetta nýríka lið, hefði nú ekki verið nær að gefa þessari upphæð til einhvers góðs málefnis".

Nema svo sé ég núna að Ólafur og þau hjónin eru einmitt að gefa milljarð til góðra málefna.

Ókei, þá segi ég barasta ekki orð yfir 70 millunum.

Ég er að hugsa um að halda upp á fimmtugsafmælið mitt bráðum. En þetta toppar maður nú ekki. Ég held meira að segja að ég hafi engan skemmtikraft, nema ef einkasonurinn fæst til að verða með uppistand.

Og ég á engan milljarð til að gefa, því er nú verr og miður. Ef ég ætti hann mundi ég kaupa mér nýja eldavél og gefa afganginn.

Mestallan.

Ósætt blóð

Ég stóðst prófið. Sykurþolsprófið alltsvo, blóðsykurinn reyndist í fínu lagi. Blóðfitan líka. Svo að burtséð frá hnénu er ég líklega í þokkalegu lagi eins og er. Á samt að tala við lækninn aftur eftir hálfan mánuð, hann ætlar vísast að láta endurtaka einhverjar rannsóknir til öryggis. Passar, marblettirnir sem ég er með í vinstri handarkrikanum eftir endurteknar stungur meinatækna og leit að æðum verða sennilega akkúrat horfnir þá og tími til að endurnýja þá.

Mér fannst samt ekkert svo vont að láta stinga mig. Kannski ég sé með einhverjar duldar BDSM-tilhneigingar eftir allt saman.

Nei, ég er ekki búin að sjá þetta fræga myndband. Og langar ekki til. Mér finnst almennt séð kynlíf annars fólks frekar óintressant.

Eins gott annars að ég er ekki með dr. House fyrir heimilislækni, hann væri örugglega búinn að greina mig með þrjá sjaldgæfa sjúkdóma nú þegar og setja mig í vitlausa meðferð við þeim öllum.

Æstar kartöflur

Ég er búin að gera þrjár tilraunir til að skrifa ,,sætar kartöflur" en skrifa alltaf ,,æstar kartöflur". Ætli þetta sé fyrirboði?

Sykurleðja og kampavín

Búin að taka sykurþolsprófið en veit ekki hvort ég náði því ... Stutt sykurþolspróf, er það eins og doktorsgráða úr bréfaskóla?

Eftir að vera búin að drekka fullt glas af sykurleðju lá ég flöt uppi á bekk í tvo tíma og las í bók. Áttaði mig allt í einu á því að það er óralangt síðan ég hef lesið reyfara að degi til; ef ég les eitthvað er það á kvöldin. Kannski ætti ég að fara að slaka aðeins á þegar hægist um hjá mér í vor. Vinna minna ... já, já, Nanna, allt í lagi, þú mátt halda að þú getir það.

Nema náttúrlega ef kemur út úr þessum rannsóknum sem læknirinn minn er að senda mig í að ég sé með einhvern ólæknandi sjúkdóm og rétt nái að halda upp á fimmtugsafmælið. Þá þarf ég að fara að birgja mig upp af gæsalifur, kavíar og kampavíni fyrir banaleguna. Eins og áður hefur komið fram hef ég nefnilega í hyggju að deyja um efni fram.

Brussan

Það eru ekki bara glös sem brotna hjá mér þessa dagana.

Ég þurfti að vakna snemma í morgun til að mæta í Ísland í bítið. Allt í lagi með það nema ég steingleymdi að fara snemma að sofa á móti. Var þess vegna ekki alveg í sambandi þegar ég var að bardúsa í eldhúsinu. Þó held ég að ég hafi ekki klúðrað súpunni að ráði, henni var hrósað bæði af fjölmiðafólki, líkamsræktarfrömuðum og alþingismönnum uppi í Skaftahlíð ... en þegar ég var að ganga frá því sem ég ætlaði að taka með teygði ég mig í litla skál uppi í skáp og tókst að ryðja niður heilum stafla af skálum. Allavega þremur, ég man ekki hvað voru margar í staflanum og nennti ekki að greina sundur glerbrotahrúguna.

Þetta var náttúrlega bara minn alkunni brussugangur, engin álög á skálunum eins og grunur er á með glösin.

Svo þarf ég aftur að vakna snemma í fyrramálið af því að ég á að mæta í eitthvert fjandans sykurþolspróf klukkan átta. Stutt sykurþolspróf, skilst mér. Ég hef farið í langt sykurþolspróf (það var á meðan ég gekk með einkasoninn) og það var ekkert gaman. Maður er látinn drekka stórt glas fullt af sykurleðju og svo kemur einhver á sirka korters fresti og tekur blóðsýni. Minnir mig. Ég vona að þetta stutta sé skárra.

Já, ég kom því semsagt loksins í verk að hringja í heimilislækninn út af blóðprufunni sem ég fór í fyrir jólin. Ég held að ég sé ekki dauðvona en hann sendir mig samt í einhver test.

Ellin, maður.

Ég er samt heldur skárri í hnénu. Geng ekki hölt nema af og til.

Sportnördið

Dóttursonurinn fékk að gista hjá mér á laugardaginn. Enda var systir hans með náttfatapartí fyrir vinkonurnar og ekki alveg pláss fyrir hann heima hjá sér. Mikið stuð. Bæði í partíinu og hjá okkur tveimur.

Nema ég hugsa að ég hafi sjaldan séð jafnmikið af íþróttum í sjónvarpi og á meðan á dvöl drengsins stóð. Hann er nefnilega komin með íþróttadellu á háu stigi og er ekkert sérlega kresinn á hvaða íþróttir hann horfir á, bara að það sé verið að keppa í einhverju. Þannig að hann flakkaði á milli stöðva og leitaði að einhverju sem honum leist á. Hvort sem það voru boltaleikir (og þá jafnvel hokkí eða hornabolti), mótorhjólakappakstur, risastórsvig, snjóbrettafimi, skíðaskotfimi (sérstakt áhugamál), sleðabrun eða snóker. Hann gafst samt upp á að horfa á pílukastskeppni. Og auðvitað þurfti amman að fylgjast með öllu saman, segja hver staðan var og hver var að vinna ef það var ekki ljóst. Reyna að útskýra út á hvað íþróttin gekk ef drengurinn var ekki með það á hreinu (hann hefur ofurtrú á ömmu sinni og tók allar skýringar mínar gildar). Ég reyndi öðru hverju að beina honum að teiknimyndarásunum en þær voru ekkert sérlega spennandi. Frekar að hægt væri að fá hann til að horfa á krókódíla eða eitthvað slíkt.

Svo vaknaði hann fyrir sjö á sunnudagsmorguninn og sagði ,,ég veit að það er nótt en ég er ekkert syfjaður lengur" og amman mátti gjöra svo vel að koma með honum fram í stofu þar sem honum var plantað í sjónvarpsstólinn en amman lagðist kylliflöt í sófann og hélt áfram að sofa. Var ekki vakin nema á svona tíu mínútna fresti með athugasemdum eins og ,,amma, það sést ekkert í sjónvarpinu núna", ,,amma, hvernig á að hækka hljóðið?", ,,amma, ég þarf að pissa," ,,amma, er þessi leikur búinn?", ,,amma, hver er að vinna?" og svo framvegis. Það var ekki fyrr en ég heyrði ,,amma, ég er svangur" sem ég drattaðist á fætur og bakaði lummur í morgunmatinn handa okkur. En þá var klukkan líka orðin níu.

Ég sé reyndar að drengurinn hefur gleymt tuskuhundinum sínum, sem heitir Herra Kattamatur. Ég spurði hann af hverju hann hefði látið hundinn heita þetta. Hann horfði bara á mig og sagði: ,,ég lét hann ekkert heita það, hann sagði mér sjálfur að hann héti Kattamatur." Ekkert við því að segja ...