Stundum les maður eða heyrir ókunnugleg orð sem geta hljómað eins og hálfmisheppnuð eða klúðursleg þýðing yfir á íslensku, oftastnær þá úr ensku. Kemst svo að því seinna að orðið er góð og gild íslenska - eða að minnsta kosti gamalt í málinu, sem þarf svosem alls ekki að þýða það sama. Það sem er gamalt þarf ekkert endilega að vera skárra, þótt kjósendur í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins virðist reyndar hafa verið á þeirri skoðun.

Beggi flaskaði til dæmis á þessu um daginn með orðið hríð(ar)fastur, sem óneitanlega minnir á orð eins og snowbound. Og svo rakst ég áðan á Málefnunum umræðu um orðið dauðamaður, sem sást víst í einhverri Moggafrétt og var haft um dauðadæmdan fanga í Texas (dead man, heitir það á ensku, sbr. Dead Man Walking). Þetta var kallað afkáralegt nýyrði og fleira. Afkáralegt kannski, en ekki meira nýyrði en svo að Hallgrímur notaði það í Passíusálmunum:

Ertu guðs son? þeir sögðu.
Svaraði drottinn: Já.
Djarfir þann dóm á lögðu:
Dauðamaður er sá.

Þetta hefst nú af því að vera með Hallgrímskirkju í návígi við eldamennskuna upp á hvern dag: Maður þekkir sína Passíusálma.

Alifuglaeldamennskan í gær gekk alveg ljómandi vel og ég er með afganginn af ansi góðri önd í ísskápnum og ætla að elda mér einhverja góða kássu úr henni í kvöld. (Ef einhver hjá Fróða er að vinna um helgina og les þetta, þá er kalkúnaafgangur í ísskápnum.) Svo þarf ég að ganga frá uppskriftunum, skrifa eina eða þrjár greinar aðrar, svara nokkrum fyrirspurnum á vefnum ... en annars get ég bara slappað af um helgina, merkilegt nokk. Sauðargæran dóttursonur minn ætlar að koma í heimsókn og við ætlum að slæpast eitthvað. Baka köku ef við erum í skapi til þess, annars förum við á kaffihús.

Reyndar er ennþá til eitthvað af smákökum hér í boxi síðan ég var að gera jólamatreiðslubókina á dögunum. Kökurnar sem drengurinn bakaði fyrir kökublað Gestgjafans eru aftur á móti allar löngu búnar. Ætli við verðum ekki komin í skap til að baka fleiri (þ.e. ég; hann er örugglega í skapi til þess strax í dag) einhvern tíma fyrir miðjan desember. Þannig að það verða kannski einhverjar smákökur í Þorláksmessuboðinu.

Þegar ég kom að innganginum á vinnustaðnum áðan blasti við mér slökkviliðsbíll beint fyrir utan. Ég fann sá þó engan eld og fann enga reykjarlykt svo að ég fór inn. Í umbrots- og ljósmyndarasalnum voru slökkviliðsmenn að störfum með vatnsdælur.

Mér varð hugsað til þess þegar heitavatnsrörið sprakk á hæðinni fyrir ofan bókalager Iðunnar um árið og heitt vatn streymdi niður yfir bækurnar alla nóttina. Nema þarna er lítið af bókum en þeim mun meira af tölvum og dýrum búnaði.

En til allrar hamingju var þetta ekki heitt vatn og það kom ekki ofan úr loftinu. Svo að þetta virðist nú ekki svo slæmt. Allavega þarf ekki að pakka öllum græjunum inn í risastóran plasthjúp og blása svo lofti inn í hjúpinn í hálfan mánuð eins og gert var við bækurnar hjá Iðunni.

Og það er ekkert vatn í eldhúsinu. Ég ætti að geta steikt kalkúna og endur á eftir.

Ég hringdi í efnafræðistúdentinn áðan til að láta hann vita að ritstjóri Gestgjafans mundi koma við og ná í hann. Allt í lagi með það. En svo áttaði ég mig á að ég mundi ekki ákveðið grundvallaratriði ...

Móðirin: -Sko ... hvar áttu aftur heima, Hjalti minn?

Löng þögn.

Efnafræðistúdentinn: -Þú ert nú alveg ótrúleg.

Móðirin: -Já, ég veit ...

Efnafræðistúdentinn: -Og svo er ég heima hjá þér. Ég var búinn að segja þér það. Oft.

Ég sé á síðustu færslu að ég er aftur komin í þennan fasa. Miðað við blótsyrðin. Eða allt að því - ég hef ekki verið að syngja neitt að ráði og varla dottið Elvis í hug.

Þetta er kannski ekki bundið við súkkulaðiógeð. Meira svona almennt jólaógeð.

Ég fór til læknis í morgun til að fá staðfest það sem ég vissi, að blóðþrýstingurinn er bara ekkert að lækka þrátt fyrir blóðþrýstingsmeðalið sem ég er að háma í mig. Og þrátt fyrir að ég sé eitthvað að grennast. Samt hef ég nú verið laus við helvítis heilablóðfallshausverkinn sem ég var með í fyrravetur og varð á endanum til þess að ég fór og lét mæla blóðþrýstinginn. Ég stóð lengi í þeirri meiningu að hann stafaði af koffínskorti á morgnana.

En þetta lagast nú vonandi eitthvað þegar helvítis jólastressið er frá.

Ég er búin að vera með breiðvarp Símans næstum frá upphafi þess, að ég held - eða allavega frá því að breiðband var lagt í götuna - og hef svosem ekkert upp á það að klaga, með einni undantekningu. Það er alltaf verið að rugla mig í ríminu. Ég er alltaf akkúrat búin að læra á hvaða rás á afruglaranum einhver stöð er, þá bætist ný við eða einhver dettur út og röðin breytist. Mig minnir til dæmis að BBC News hafi upphaflega verið á rás 24 en svo var farið að bæta fleiri stöðvum inn og stöðin smáfærðist til. Var nýlega komin á rás 33 og ég akkúrat búin að læra það en þegar ég stillti á 33 í kvöld var þar BBC World og BBC News var komin á 32. Einhver stöð hefur líklega dottið út, ég veit ekki hver.

Ég skil ekki af hverju er ekki bara hægt að bæta öllum nýjum stöðvum aftan við númeraröðina (sumar eru settar þar, aðrar ekki) og skilja eftir eyðu í röðinni ef einhver dettur út svo að gamlar konur þurfi ekki stöðugt að vera að læra nýjar tölur. Eins gott að ég horfi ekki að staðaldri á nema örfáar af þessum 64 stöðvum sem eru á myndlyklinum.

Efnafræðistúdentinn (að fletta Gestgjafanum): -Grænmetislasagne??? Hvaða pervert dettur í hug að búa til grænmetislasagne?

Móðirin: -Eeee - sko - ég borðaði einmitt grænmetislasagne í hádeginu.

Efnafræðistúdentinn: -Þú ert nú líka ekki í lagi.

Móðirin: -En ég eldaði það allavega ekki. Huggaðu þig við það.

Ég var að hugsa um að bjóða honum í lasagne til að bæta álit hans á mér. En svo mundi ég að hann er farinn að fullyrða að hann búi til betra lasagne en ég. Svo að ég sleppti því alveg.

Ég var að svara spurningu á Gestgjafavefnum um hvort væri í lagi að nota smjörlíki í staðinn fyrir smjör í kökurnar í blaðinu. (Persónuleg skoðun mín - nei, helst ekki - en ég sagði það nú ekki í svarinu.)

En allavega, um leið og ég var búin að svara greip ég bók sem ég er nýbúin að fá og opnaði hana af handahófi, var ekkert farin að líta í hana áður. Og lendi beint á kafla sem heitir How to make your own margarine.

Kaflinn endar á þessu: If you make margarine, you are either a food scientist, a factory tecnichian for a vast food conglomerate, or completely nuts.

Ég er ekkert af þessu - er það nokkuð? Enda er ég ekki að fara að búa mér til smjörlíki.

Fleiri áhugaverðir kaflar í þessari bók: How to stage a bacchanalian orgy in the comforts of your own home, A personal journey into cannibalism, A personal journey into extreme flatulence, Cooking with aftershave, A brief history of washing-up - og svo eru fínustu uppskriftir innan um.

Mér líst vel á þessa bók.

Ég er aftur komin í steikurnar. Núna er það jólablaðið ... Er samt að elda þetta í vinnunni núna þannig að ég sit ekki uppi með ókjör af kjöti (aumingja ég).

Jólamatreiðslubókin er að verða tilbúin í prentsmiðju. Nokkuð gott miðað við að hugmyndin að henni kviknaði fyrir þremur vikum.

Næst er það meiri kalkúnar og dót.

(Nei, ég er ekkert orðin leið á að elda. Bara farið að langa að komast í smápásu.)

Ég skoða nú ekkert sérlega oft sjónvarpsdagskrána á textavarpinu en ég gerði það áðan og fannst frekar sérkennilegt að þar stóð 19.32 Veður (1:7). Ég hélt að þetta væri einhver villa, vissi ekki að veðrið væri orðið að framhaldsþætti - en þegar ég fletti yfir á næstu daga, þá sá ég að þar stóð Veður (3:7) og svo framvegis. Og á sunnudaginn er Veður (7:7). Þýðir það að þá er veðrið búið og svo kemur vonandi ný þáttaröð? Eða er þetta kannski búið að vera svona lengi án þess að ég hafi tekið eftir því og við erum komin í 237. þáttaröð af veðrinu eða eitthvað?

Gerard Depardieu segist ætla að hætta að leika í kvikmyndum. Þarf samt að taka fram að þetta sé ekki fyllirísrövl í sér.

Gott og vel, þá kemur í ljós hvort Frakkar geta gert bíómyndir og sjónvarpsþætti án þess að hann sé með. Ég man allavega ekki eftir mörgum slíkum á seinni árum.

Depardieu getur aftur á móti bara haldið áfram í matreiðslubókabransanum.

Ljósritunarvélin hérna frammi á gangi hefur farið á spænskunámskeið um helgina. Eða hún er allavega farin að tjá sig á spænsku mjög óvænt. Allavega tilkynnti hún mér áðan að hún væri að ,,procesando los datos" eða eitthvað svoleiðis. Jahjarna.

Hefði getað verið verra. Hún hefði getað farið að tala finnsku. (Ég hef ekkert á móti finnsku en ég skil ekki bofs í henni. Skil allavega procesando los datos og svoleiðis.)

Mig langar í Star Trek-kökubox. Sérstaka afmælisútgáfu.

Ég er semsagt að horfa með öðru auganu á þennan trekkaraþátt í sjónvarpinu og þar var meðal annars komið inn á muninn á trekkie og trekker. Þá rifjaðist þetta upp fyrir mér (partur af löngum lista yfir muninn):

A Trekker wonders what sex in zero g would be like.
A Trekkie wonders what sex would be like.

Persónulega hefur mér nú aldrei fundist neitt sérlega gaman að Star Trek. En ég kannast við konu sem var ein þeirra sem stóðu fyrir fyrstu Star Trek-ráðstefnunni, einhverntíma um 1970, minnir mig. Hún sagðist hvorki vera trekker né trekkie. Bara ,,Star Trek fan".

Whatever.