Þegar ég var í klámbransanum

Ég var að hugsa um að skrifa eitthvað um klámráðstefnur og svoleiðis. En svo áttaði ég mig á að ég er náttúrlega ekki marktæk þar sem ég hef komið nálægt klámiðnaðinum. Það er að segja, ég skrifaði um tíma í Bleikt og blátt. Nafnlaust. (Um mat, þarf ég nokkuð að taka það fram?)

Og erfði líka ritstjórastól Bleiks og blás, en það er önnur saga. Svo skrifaði ég líka í arftakann bOGb (eða BogB? ég man aldrei hvort var) og þar birtist meiraðsegja mynd af mér. Þannig að ég hef víða komið við í þessum bransa.

Svo hef ég náttúrlega áður lýst skoðunum mínum á klámi og hef svosem engu við það að bæta.

Blóðmein og -slettur

Skjár 1 er að auglýsa sjónvarpsþættina um Dexter sem eru að byrja um helgina. Gaur sem er í vinnu hjá löggunni á daginn og raðmorðingi á kvöldin. Allt í lagi með það (eða þannig) nema ég sá einhvers staðar að þegar JPV gaf út bók um Dexter í fyrra eða hitteðfyrra var hann kallaður blóðmeinafræðingur. Mér leist ekki alveg á því að ég á einmitt tíma hjá blóðmeinafræðingi í næstu viku. Stórhættulegir menn greinilega.

En svo rann upp fyrir mér að það væru frekar litlar líkur til að löggan í Miami væri með blóðmeinafræðing í vinnu. Svo að ég tékkaði betur á þessu. Passar, á ensku er Dexter kallaður ,,forensic blood spatter expert" - semsagt svona CSI-gaur sem stúderar blóðslettur og þess háttar. Þannig að þetta var bara vond þýðing. Sjúkkit.

Blood spatter expert gæti annars verið áhugaverður karríer.

Eða ekki.

Unglingaheimilið

Af því að ég var að horfa á Ísland í dag áðan ...

Einu sinni þekkti ég mann sem var að vinna á Unglingaheimilinu í Kópavogi. Níunni nánar tiltekið. Og seinna í Efstasundi. Þetta var um og uppúr 1985. Stór og sterkur maður, yfir 1,90 á hæð og vel þrekinn. Tók mikið af næturvöktum. Alltaf kallaður til þegar þurfti að hafa hemil á einhverjum sem taldir voru erfiðir. Til dæmis til að teipa á þeim hendurnar og teipa þá niður í rúm með límbandi. Slóst stundum við krakkana, sagði hann; annað væri ekki hægt, þau væru snarbrjáluð. Einhverjir hótuðu honum, ætluðu að koma heim til hans með sjö manns og barefli; minna ekki talið duga til að ráða örugglega niðurlögum hans. Þennan mann er nýbúið að dæma í skilorðsbundið fangelsi fyrir ofbeldisbrot.

Oft kemur málsháttur úr páskaeggi

Ég keypti mér eitt lítið páskaegg á heimleiðinni áðan. Langaði allt í einu í súkkulaði og þessi páskaegg blöstu við. Ákvað svo að taka mark á málshættinum, hver sem hann yrði.

Einhvern tíma brennir sá sig sem öll soð vill smakka.

Ain't that the truth.

Ég veit svona nokkurn veginn hvernig ég ætla að túlka þetta.

Kommon ...

Ég sem hélt að það væru bara Ameríkanar sem skildu ekki kaldhæðni ...

Geiri og ég

Ég komst að því áðan að ef maður gúglar Geira á Maxims kemur bloggið mitt upp sem fyrsti möguleiki.

Á ég að hafa áhyggjur af þessu?

Íslenska geitin

Ég smakkaði einmitt geitaostinn úr mjólkinni hennar Jóhönnu á Háafelli á Slow Food-fundinum á laugardaginn. Hann var bara skrambi góður; mildur og mjúkur en með greinilegu geitabragði. Mæli með honum.

Jóhanna er að vinna mjög merkilegt frumkvöðulsstarf og vonandi að henni takist að hrinda áformum sínum varðandi geitabúskapinn í framkvæmd. Nú hefur íslenska geitin verið tekin inn í Ark of Taste hjá SlowFood og það er merkur áfangi út af fyrir sig. Geitastofninn hefur nefnilega verið hér í yfir 1100 ár - líklega alveg án íblöndunar, að minnsta kosti um margra alda skeið. árið 1703 munu hafa verið rúmlega 800 geitur á landinu öllu. Tvisvar hefur stofninn farið niður fyrir 100 geitur, sem er auðvitað hættulega nálægt því að deyja út, og ég held að núna séu ekki nema um 400 geitur á landinu, þar af er fjórðungurinn á Háafelli.

Svallarinn

Ég fann alveg greinilega reykjarlykt af höndunum á mér áðan og eitt andartak flaug mér í hug að kannski væri ég farin að lifa tvöföldu lífi, gengi í svefni á nóttunni og reykti og svallaði - það gæti verið skýringin á því að mér hefur stundum fundist á morgnana að undanförnu að ég væri ekki nægilega úthvíld, og einn morguninn vaknaði ég meira að segja með hausverk og hálfgerða timburmenn gjörsamlega að ástæðulausu eftir því sem ég best vissi - en svo sá ég nú ýmsa annamarka á þessari kenningu.

Svo mundi ég allt í einu eftir því að ég hafði skorið mér nokkrar sneiðar af reyktum magál ofan á flatbrauð í morgunmatinn. Sem er svall út af fyrir sig. En ég þarf að leita annarra skýringa á morgunsyfjunni. Til dæmis væri örugglega góð hugmynd að fara fyrr að sofa á nóttunni.

Og þá dettur mér í hug - finnst engum nema mér asnalegt þegar þýðendur þýða frasa eins og ,,two o'clock in the morning" beint og segja ,,klukkan tvö að morgni"?

Pósturinn hringir ...

Spurning: Hringir pósturinn tvisvar?

Ég var að átta mig á því (já, pósturinn kom rétt áðan) að ég hef aldrei komist að þessu. Annaðhvort svara ég á fyrstu hringingu eða ég er ekki heima. Nú er ég viss um að ég verð ekki í rónni fyrr en ég veit þetta. Bara spurning hvernig ég á að komast að þessu ... Reyndar á ég von á annarri sendingu á næstu dögum og ég var áðan að ákveða að ef dyrabjöllunni yrði hringt ætlaði ég að líta út um gluggann og ef ég sæi póstbíl ætlaði ég ekki að svara, heldur bíða og gá hvort pósturinn hringir nokkuð tvisvar. Svona til að skera úr um þetta í eitt skipti fyrir öll.

En svo rann upp fyrir mér að pósturinn kemur örugglega á morgun og þá er ég hvorteðer ekki heima, er búin að lofa mér á Vínbarinn. Þannig að þetta verður óupplýst.

Það voru nú bara þrjár bækur í þessari sendingu: Saturnalia eftir Lindsey Davis, nýjasta bókin um rómverska einkaspæjaran Falco; Monsieur Pamplemousse Hits the Headlines eftir Michael Bond (höfund bókanna um bangsann Paddington); og egypsk matreiðslubók sem ég er lengi búin að bíða eftir.

Ég opnaði hana af handahófi og að sjálfsögðu er fyrsta uppskriftin sem blasir við mér Fried Lamb Organs. Með flottri litmynd af lambalungum og barka og hálfum tómat til skrauts. Á næstu síðu er Boiled Brain, Breaded Fried Brain og Baked Head of Lamb (Clean the head from the outside. Split in two, keeping the brain inside. This is a difficult task to do at home so it is advisable to ask a butcher to do it.) Svo var uppskrift að ,,Coccyx and Tail Casserole"; ég þurfti nú að fletta coccyx upp, hef aldrei séð það áður í uppskrift á ensku svo ég muni.

Líst vel á þessa bók.

Stóru strákarnir

Dóttursonurinn tilkynnti mér það afar hróðugur í gær að nú færi hann ekki bara á eina fótboltaæfingu í viku, heldur tvær, og það sem meira er: á aðra æfinguna mæta bara stóru strákarnir, þessir sem eru fæddir 2001. Eins og hann. Reyndar er hann búinn að vera einn af stóru strákunum á Hagaborg í allan vetur svo að þetta var ekki alveg ný upplifun - en samt.

Systir hans hefur aftur á móti ekki getað mætt nema á örfáar æfingar undanfarna tvo mánuði vegna stöðugra veikinda. Hún fór reyndar í skólann í morgun en ég held að það hafi aðallega verið vegna þess að hún var orðin svo leið á að vera ein heima - ekkert við að vera, ekkert hægt að spjalla á msn á daginn af því að enginn skemmtilegur var veikur sagði hún, og sjónvarpsefni á daginn af afskaplega skornum skammti - hún kunni meira að segja kynningarnar á öllum vörunum hjá Vörutorgi utanbókar.

Prime rib

Ég var svo svöng eftir að hafa setið langan Slow Food-hádegisfund á laugardaginn (jújú, það var borðað á fundinum - en það var bara talað svo mikið um mat ...) að ég fór og keypti vænt flykki af prime rib sem ég steikti ofan í fjölskylduna um kvöldið. Verulega rautt og gott. Með ofnsteiktum ratte-kartöflum, svörtum tómötum og sætuhrökkbaunum. Forrétturinn var tvenns konar; hráskinka með parmesanosti og úrvalsgóðu balsamediki annars vegar og reyktur lax með klettasalati og laxahrognum hins vegar. Eftirrétturinn var svo epla- og nektarínubaka með mascarpone-vanilluskyri.

Merkilegt nokk var smáafgangur af steikinni (einkasonurinn var eitthvað lystarlaus) og ég skar það niður í gærkvöldi ásamt nokkrum ratte-kartöflum og steikti á pönnu (notaði steypujárnspönnu til að þetta brúnaðist almennilega). Besti biximatur sem ég hef fengið mjög lengi.

Stundum er lífið bara þannig að mig langar í rauða og safaríka steik. ,,Stórt kjöt" eins og dóttursonurinn segir.

Núna ætla ég aftur á móti að vera heilsusamleg og borða grænmetisbuff frá Móður náttúru í hádegismat.

Aha ...

... skýringin á sambandsleysi mínu við Blogger er greinilega fundin. Ég þarf að stytta mál mitt. Takk fyrir ábendinguna, Hildigunnur.

Ekki alveg með á nótunum

Ég er búin að komast að því að það er dagsatt sem einkasonurinn hefur verið að fullyrða um að hann fylgist ekki með fréttum. Hann kom af fjöllum í gær þegar ég fór að tala um sorg mína vegna dauða minnar innri ljósku; hafði ekki grun um að hún væri gengin fyrir ætternisstapann.

Ég gleymdi að spyrja hann hvort hann hefði heyrt minnst á minni háttar fréttir eins og frávísun olíufélagamálsins eða Breiðavíkurmálið.