Ég held að ég sé að verða alveg óþörf hér á heimilinu.

Boltastelpan kom í heimsókn í dag og eldaði þríréttaða ítalska máltíð fyrir sex (eða fimm; bróðir hennar borðaði bara eftirréttinn) tiltölulega hjálparlítið - antipasti di Hekla (hráskinka, pepperóní, tómatar, sólþurrkaðir tómatar, ólífur og mozzarella á spínatbeði), lasagna al forno (hún bjó pastadeigið til sjálf, flatti það út og setti lasagnaið saman) og heimagerðan ís með jarðarberjum og karamellusósu.

Var ég annars búin að minnast á hvað ísinn í Tórínó er góður.

Hann er góður.

En ísinn hennar Heklu var líka góður.

Jæja, komin heim í sólina - reyndar var komin sól aftur í Tórínó þegar ég fór þaðan í fyrradag en það rigndi í London í gær.

Ég gisti reyndar á Radisson-hótelinu á Stanstedflugvelli í fyrrinótt því að klukkan var orðin hálftólf þegar þangað kom og ég nennti ómögulega inn til London en svo trappaði ég mig aðeins niður úr öllum lúxusinum undanfarna daga með því að gista á tveggja stjörnu hóteli í London í nótt. Það var reyndar allt í lagi og alls ekki versta hótelið sem ég hef gist á þar í borg. En það var enginn gimsteinafægiklútur innifalinn ...

Nú er ég að fara til gagnlega barnsins í mat (efnafræðistúdentinn er að servera kaffi fram á nótt hjá Te og kaffi). Og færa dótturdótturinni gjafirnar sem hún er svo spennt fyrir - ég get þó upplýst það hér að hún fær hvorki barbídót né ljótar buxur. (Viðkomandi buxur, sem ég sá á útimarkaði í Tórínó, voru í alvöru ljótustu buxur sem ég hef séð; eiturgrænar og eins og einhver hefði ælt yfir þær allar, reynt að hreinsa æluna en ekki tekist það vel. Þær voru svo ljótar að ég var næstum því búin að kaupa þær.)

Vid hlidina à hotelinu er stor dotabud. Full af storu doti. Verulega storu. Italir virdast ekki gefa stràkum dot sem er minna en hàlfur rummetri. Eg fann afskaplega margt sem dottursonur minn hefdi ordid yfir sig hrifinn af en naestum ekkert sem èg nenni ad burdast med heim.

En vissulega var ansi margt tharna sem èg hefdi alveg verid til i ad gefa honum. Ekki vist ad foreldrarnir hefdu ordid eins hrifnir ...

Eg var lika ad leita ad fatnadi handa systur hans. Vonlaust. 11 àra italskar stelpur virdast bara ganga i bleikum Barbiefatnadi. Sem Boltastelpan mundi ekki làta sjà sig dauda i.

Vesen.

Annars eru thrumur og eldingar i Torino i dag, sem thydir bara ad èg sit enn fastar à kaffi- og veitingahusum en àdur.

Eg sè à mbl.is ad thad er bliduvedur heima. Hèr i Torino hefur ekki sèst til solar i dag og nuna seinnipartinn detta stakir regndropar. Thad kemur hins vegar ekki mikid ad sok thar sem hèr i borg eru sulnagong medfram ollum adalgotum og meira ad segja yfir flestar hlidargotur lika thannig ad vid liggur ad ganga megi um alla midborgina àn thess ad à mann falli regndropi eda solargeisli. Vissulega nokkud hentugt.

Eg er ad kanna kaffihusamenninguna i Torino thar sem mèr finnst hun miklu meira spennandi en veitingahusamenningin. Thannig ad dagskrain er labb, kaffihus, labb, kaffihus ... My kind of holiday ...