Það er eitthvert samsæri í gangi gegn mér. Eldfjallið er í mat og gistingu og fékk að velja kvöldmatinn. Venjulega velur hún svið eða bjúgu eða eitthvað annað sem efnafræðistúdentinn vill ekki sjá, sérstaklega til að pirra hann. Núna valdi hún lasagne, sem er uppáhaldsmaturinn hans. Ég nennti alls ekki að búa til lasagne en ég lenti í minnihluta. Það verður þá bara fljótlega útgáfan, ég nenni ekki að búa lasagneplöturnar til sjálf í þetta skipti.

Svo er spurningin hver tilgangurinn er hjá Eldfjallinu. Er hún að koma sér vel við frænda sinn í þeim tilgangi að fá hann í lið með sér við eitthvert svívirðilegt plott gegn mér seinna í kvöld? Ég hef mínar grunsemdir.

Við efnafræðistúdentinn erum að hugsa um að hafa viðkomu fyrir utan Stjórnarráðið á leiðinni í skírnarveislu hjá systursyni mínum, sem væntanlega mun hafa einhvern virðulegri merkimiða en ,,Stubbur" eftir daginn í dag.

Ekki að Stubbur sé slæmt heiti, ég á skærbleika kanínu með því nafni sem hefur verið í miklu uppáhaldi hjá öllum börnum fjölskyldunnar frá því að ég vann hana í einhverjum hálfvitalegum samkvæmisleik á árshátíð Iðunnar fyrir sirka tólf árum. Líklega í eina skiptið sem tekist hefur að plata mig til að taka þátt í samkvæmisleik. Ég skrifaði meira að segja heilan bókaflokk um Stubb. Þær sögur voru að vísu aldrei gefnar út og handritið er týnt en ég segi þær enn eftir minni af og til þegar söguþyrst börn gista hjá okkur Stubbi. Sagan af því þegar Stubbur datt í pönnukökudeigið er samt alltaf vinsælust.

Ég vona að þessi Stubbur, hvað sem hann verður látinn heita, eigi ekki eftir að lenda í öðrum eins hremmingum og Stubbur kanína. Pönnukökudeigið var barnaleikur hjá ýmsum öðrum svaðilförum.

En fyrst eru það mótmælin.

Veðrið er eitthvað svo sérkennileg blanda af sól og snjó þessa dagana, ég veit ekki alveg hvað er í gangi. Ég var að rölta heim í hríðarveðri núna í vikunni og allt í einu laust því niður í hugann að eftir innan við 10 daga þurfum við að fara að mynda fyrir grillblað Gestgjafans. Tíu mínútum seinna var komið glaðasólskin og hlý gola og mér fannst að þetta yrði líklega allt í lagi, við gætum myndað á svölunum heima hjá mér eins og í fyrra (myndirnar gætu verið teknar um hásumar, nema hvað trjágreinarnar í baksýn eru auðvitað blaðlausar með öllu). Þegar ég beygði inn á Kárastíginn var komið slagviðri.

Ég er búin að stinga upp á að grillblaðið í ár verði myndað í Suður-Frakklandi.

Ég var að fá fréttir af því í dag að ég ætti von á boðskorti í móttöku hjá Hollandsdrottningu í nóvember. (Ókei, ókei, strangt til tekið ekki hjá drottningunni, allavega ekki heima hjá henni - en hún verður á staðnum og telst að ég held gestgjafi). Ég veit nú samt ekki hvort ég mæti, það er dálítið mál að skreppa til Hollands í miðri viku til að mæta í eitt kokkteilboð. En það er langt þangað til í nóvember og aldrei að vita hvað ég geri.

Mér finnst reyndar að ég ætti að fara á kostnað Fróða sem fulltrúi Gestgjafans, rétt eins og Marta María fær að fara til Riga fyrir Séð og heyrt. En það er ekki víst að ég geti sannfært Steinar um að afhending Erasmusverðlaunanna sé jafnfréttnæmur viðburður og Eurovision. Menningarlegri, kannski, en ...

Athyglisvert yfirlit úr Guardian um staðreyndir og stríð.

Ég var að eignast áðan Íslenska orðabók, sem ég gaf sjálfri mér í afmælisgjöf af því að enginn annar gerði það (reyndar var enginn sem gaf mér neina afmælisgjöf nema Eldfjallið, sem bjó til flottar gifsnælur handa mér), og svo nýtti ég mér sértilboð fyrir félagsmenn í Blaðamannafélaginu, sem ég er víst komin í. Eníveis (nei, eníveis er ekki í orðabókinni), þá sé ég að það sem ég hef hingað til talið hálfgerða einkasérvisku mína en víðast hvar fengið framgengt með því að tilkynna prófarkalesurum blákalt að ég taki ekki mark á skoðunum þeirra varðandi þetta, það er núna orðið fullkomlega viðurkennt. Þá á ég semsagt við það að skrifa minta en ekki mynta. Minta er aðalflettiorðið í nýju orðabókinni og mynta er bara merkt STAFS, með vísun á minta. Ég lít á þetta sem fullkomna sönnun þess að ég hafi alltaf haft rétt fyrir mér og fjandans ufsílonið, sem mér hefur alltaf þótt forljótt að sjá í þessu orði, sé bara komið inn fyrir dönsk áhrif. Ég hef hingað til beitt Ásgeiri Blöndal fyrir mig sem heimild um að ég megi skrifa minta, nú get ég haldið því fram með góðri samvisku að það eigi að skrifa minta (en ef einhver vill skrifa mynta má hann það mín vegna).

Ég legg samt ekki í prófarkalesarana hérna með þetta. Ekki strax.

Efnafræðistúdentinn er að fara á landsfund Sjálfstæðisflokksins á eftir. Reyndar bara til að syngja en ...

Ég var að reka augun í auglýsingu um fermingarrúm. Ég vissi ekki að það væri til eitthvað sem héti fermingarrúm. Ég hef greinilega ekki verið að fylgjast með. Ætli það sé sama fyrirbæri og hét byrjendarúm hér áður fyrr?

Kjötbollutilvitnunin sem ég nefndi í kommentum hér fyrir neðan kemur hérna - þetta er úr pistli sem ég skrifaði á póstlistann minn fyrir fjórum árum:

,,Það vill svo til að ég var að lesa bókina Outlaw Cook eftir John Thorne, sem ég hef nefnt áður hér, og þar er kafli er heitir "Meatball Metaphysics" og er helgaður kjötbollum, sem Thorne segir að sé matur sem hafi stimpilinn "permanent culinary refugee status" í vegabréfinu sínu. Er til einhver frægur franskur kjötbolluréttur? Onei. Ítalir búa til kjötbollur en vilja eiginlega ekki kannast við það. Svíar eru eyðilagðir yfir því að kjötbollur eru það sem helst heldur nafni sænskrar matargerðarlistar á lofti utan heimalandsins (fyrir utan reyndar sænska kokkinn í Prúðuleikurunum).

Thorne segir líka frá Konstantín Paustovskíj, ungum stúdent sem skaut einn af ráðherrum Nikulásar 2. Rússakeisara til bana og var dæmdur til hengingar. Hann sagði, er hann heyrði dóminn, að það skipti sig engu þótt kjötbollumáltíðunum hans fækkaði um tvö þúsund. Þarna eiga kjötbollur heima, segir John Thorne, meðal stúdenta og byltingarsinna. Maður sér fyrir sér skuggalega öngstrætiskrá í einhverri miðevrópskri borg, þar sem þefur af sígarettureyk, sterku tei og soðnu káli smýgur inn í hvern krók og koma og andrúmsloftið er gegnsýrt pólitískum eldmóði og þunglyndislegri kaldhæðni. Og kjötbollur eru eini rétturinn á matseðlinum."

Hmm, nokkuð til í þessu.

Ef einhver er að brjóta heilann um englatíturnar sem ég nefndi í gær, þá kemur hér vísbending: Englatítur munu vera skrauthvörf fyrir englabelli. Þá er bara spurningin, hvað eru englabellir?

Offors- og ógnarárásir, það finnst mér dálítið góð þýðing hjá Mogganum á ,,shock and awe". Sérstaklega eftir daginn í dag.

Fullyrðingar Íraka um eigin velgengni og væntanlegan sigur í stríðinu eru ekki mjög trúverðugar. En það er ekki allt trúverðugt sem Bandaríkjamenn og Bretar segja heldur, og þá er ég ekki að tala um Umm Quasr, sem var víst búið að lýsa yfir tólf sinnum að væri loksins á valdi Bandamanna. Muniði eftir írakska foringjanum sem átti að hafa gefist upp með alla sína herdeild? 51. herdeildina, sem er reyndar enn að berjast? Þetta rakst ég á í New York Times um málið:

,, ... some of the celebrated capitulations have turned out to be less than advertised. American officials were quick to announce the surrender of the commander of the 51st Iraqi Division. Today, they discovered that the "commander" was actually a junior officer masquerading as a higher-up in an attempt to win better treatment."

Þegar ég kom heim í dag stóð efnafræðistúdentinn með fullar lúkur af deigi og var að hnoða í snúða. Ekki vegna þess að systir hans á afmæli, hann hafði bara langað allt í einu í snúða. Nema rétt áður en snúðarnir áttu að fara í ofninn mundi hann að hann átti að vera mættur á kóræfingu (eða er það kannski upptaka? þau áttu allavega að taka eitthvað upp núna í vikunni, en ég er eins og áður hefur komið fram vond móðir og fylgist lítið með menningariðkunum einkasonarins) - allavega, þá þurfti ég að sjá um að koma snúðunum í ofninn og baka þá. Sem var allt í lagi, ég fékk að minnsta kosti nýbakaða snúða.

Snúðar, já. Einu sinni var uppi einhver stefna hjá íslenskum matreiðslubókahöfunum og reyfaraþýðendum að kalla allar bollur snúða og bolludagsbollur hétu til dæmis langaföstusnúðar. Ef ég man rétt eru bækur Margit Ravn og annarra ámóta höfunda sem ég las á mínum yngri árum uppfullar af kjötsnúðum. Ég var lengi að átta mig á hvað það væri, sá fyrir mér kjötdeig sem smurt væri á smjörpappír, einhverri fyllingu stráð yfir og svo rúllað upp, skorið í sneiðar og bakað. En svo voru þetta bara bollur. Ég var samt ekki nærri því eins lengi að komast að því eins og þessu með englatíturnar. Ég held ég fari rétt með að uppáhaldsmatur Toblers leyndarráðs í bókinni Gestir í Miklagarði hafi verið nautakjöt og englatítur og hálf kynslóð Íslendinga velti því fyrir sér hvaða matur það væri eiginlega. Ef þið vitið það ekki getið þið tekið við vangaveltunum.

En ég var með kjötbollur (ekki snúða) í matinn í gær, og engar englatítur með. Núna er hægt að fá svínahakk fyrir sama og ekkert en ég hef orðið vör við að margir kaupa það ekki af því að þeir hafa aldrei notað það og vita ekkert hvað þeir eiga að gera við það. Svínahakk er afbragðsfínt í kjötbollur. Til dæmis þessar. Ég notaði hvorki egg, mjólk, hveiti né brauðmylsnu í þær - semsagt engin bindiefni, hnoðaði farsið bara nokkuð vel í matvinnsluvélinni til að það yrði þéttara í sér og héldist betur saman. Ef bollurnar eru hafðar stærri gæti þó verið betra að bæta við hálfu eggi og einni eða tveimur muldum brauðsneiðum.

Litlar kjötbollur í tómatsósu

1 laukur
1-2 hvítlauksgeirar
3-4 msk söxuð steinselja (má sleppa)
600 g svínahakk
1 tsk oregano, þurrkað
1 tsk timjan, þurrkað
2 msk pestósósa
nýmalaður pipar
salt
2 msk ólífuolía
1 dós saxaðir tómatar
100 ml vatn
e.t.v sósujafnari

Laukur, hvítlaukur og steinselja sett í matvinnsluvél og saxað smátt. Hakk, kryddjurtir, 1 msk pestó, pipar og salt sett út í og vélin látin ganga nokkra stund á litlum hraða til að hnoða farsið. Olían hituð á pönnu (gott að byrja á að steikja eina litla bollu til að athuga hvort þurfi að krydda meira). Litlar bollur mótaðar úr farsinu með blautum höndum og settar á pönnuna. Brúnaðar við nokkuð góðan hita á þremur hliðum og síðan er afganginum af pestóinu (1 msk) hrært saman við tómatana og þeim hellt yfir ásamt vatninu. Hitað að suðu, lok sett á pönnuna og látið malla í nokkrar mínútur. Sósan smökkuð, bragðbætt með pipar og salti eftir þörfum og síðan e.t.v. þykkt ögn með sósujafnara, en hún á ekki að vera þykk. Borið fram t.d. með pasta (og þá má sleppa sósujafnaranum) eða salati og kartöflum.

Ég var að skoða listann yfir bandalagsríki Íslendinga í stríðinu við Íraka. Og þá rann upp fyrir mér að það eru þónokkur ríki þarna sem eru líka á ,,vantarmatreiðslubókfráþessulandi"-listanum mínum. Til þess að komast inn á þann lista þurfa lönd oftastnær að vera töluvert lítil og léttvæg, jafnvel svo ómerkileg að það sé ekki til nein matreiðslubók þaðan mér vitanlega. Svona lönd eins og Palau og Marshalleyjar (ég á reyndar eftir að athuga hjá áströlskum matreiðslubókasafnara sem gengur stundum í svörtum lederhosen - matreiðslubókasafnarar eru sérkennilegt fólk - hvort til séu einhvern kver þaðan sem möguleiki væri á að ná í og ég veit ekki af - ekki vissi ég af míkrónesísku matreiðslubókinni minni fyrr en ég rakst á hana fyrir tilviljun á Ebay).

En þetta segir nú sitt um bandalagsþjóðalistann.

Eldfjallið er með plan um að stoppa Íraksstríðið, sem gengur í stuttu máli út á að einhver fikti í stýrikerfinu á bandarískri eldflaug og breyti stefnunni þannig að þegar henni er skotið taki hún stefnuna beint á Hvíta húsið. Það væri réttlátt. Þetta þykir okkur nokkuð gott plan þrátt fyrir augljósa agnúa, það er til dæmis eftir að finna þennan einhvern - já, og svo þyrftu eldflaugarnar kannski að vera ögn langdrægari - en áhugavert plan engu að síður. Reyndar skilur hún barasta ekkert hvernig á því stendur að ekki er búið að stinga bæði George W. og Saddam í tugthús fyrir löngu.

Sauðargæran hefur aftur á móti enga skoðun á stríðsherrum en sýnir þess öðru hverju merki að hann sé sjálfur að breytast í einn slíkan, gengur um og lemur systur sína og snobbköttinn með því sem hendi er næst, svo sem eins og sleifum, pottum og blómakönnum. Ég býst fastlega við að vera barin í hausinn með koppinum næst þegar ég kem í heimsókn. Það er ekki eins slæmt og það hljómar því koppurinn er bara stofustáss, drengurinn vill ekki sjá að nota hann til þess sem koppar eiga með réttu að brúkast.

Hann varð aftur á móti mjög hissa þegar hann sá mynd af ömmu sinni í sjónvarpsdagskrárblaði Fréttablaðsins um daginn, gekk um, benti á myndina og sagði ,,Amma!" í miklum undrunartón. Ekki minnkaði undrunin þegar hann skoðaði sama blað hér hjá mér og gat virt fyrir sér ömmu sína í tvenns konar formi, það var eins og hann væri ekki alveg með á hreinu hvor væri alvöru.

Minnti mig á þegar mamma hans uppgötvaði að Halli og Laddi voru til í alvörunni en ekki bara í sjónvarpi.

Ég bjó til harissa (norður-afríska chilisósu/ídýfu) áðan og hún gerði afar mismikla lukku þar sem chiliþröskuldur vinnufélaganna er afskaplega misjafn. Sumum nægði einn dropi, aðrir dýfðu brauðinu sínu í sósuna hvað eftir annað. Enginn komst samt í hálfkvisti við drenginn frá Ghana, sem mokaði heilli matskeið út á kjúklingabitann sinn.

Stundum vil ég hafa mat sterkan, svo sterkan að mig logsvíði undan honum. Er þetta masókismi? Love is pain, eins og einhver sagði. Samt er ég ekki alveg eins mikill chilihaus og þeir sem segja að maturinn sé ekki almennilegur fyrr en mann sé farið að svíða undan honum tvisvar - einu sinni þegar hann fer inn, aftur þegar hann fer út. Svo sterkt held ég að ég hafi aldrei eldað.

Harissa

50 g þurrkuð rauð chilialdin
sjóðandi vatn
4-5 hvítlauksgeirar
1 msk kummin
1 tsk salt
100 ml olía

Chilialdinin brotin í tvennt og mestöll fræin hrist úr þeim (það er mjög ráðlegt að nota hanska við þetta, eða þvo sér allavega mjög mjög vel um hendur á eftir). Hýðin eru svo sett í skál, dálitlu heitu vatni hellt yfir og látið standa í um klukkutíma. Þá er vatninu hellt af chili-inu og það sett í matvinnsluvél ásamt hvítlauk, kummini og salti og maukað. Olíunni hellt saman við smátt og smátt.

Harissan geymist vel í lokuðu íláti í ísskáp. Hún er notuð til að krydda ýmsa norður-afríska pottrétti, súpur og sósur, og einnig sem ídýfa eða meðlæti fyrir fólk sem kann að meta sterkt chilimauk.

Við efnafræðistúdentinn ætluðum að fara að spýta í lófana og gera skattframtölin okkar. En þá var ríkisskattstjóri svo huggó að framlengja frestinn um tvo daga. Sem þýðir að við frestum skilunum um tvo daga, við erum aldrei að flýta okkur meira en þarf.

Annars er ekkert mál að gera skýrsluna. Það gerir hann á nokkrum mínútum og ég á litlu lengri tíma. Málið er að finna hina ýmsu pappíra sem til þarf og eru Einhvers Staðar. Alveg sama hvað ég ákveð staðfastlega um áramót, þegar launamiðar og önnur gögn ,,til notkunar við gerð skattframtals" taka að berast, að nú ætli ég að halda þessu saman og geyma allt á einum stað, þá fara þau háleitu áform út um þúfur. Annaðhvort það eða ég gleymi hvar þessi eini staður er sem ég safnaði öllu saman á. Núna er ég meira að segja búin að týna veflyklinum að framtalinu. Fjandans. Þetta getur þýtt meiriháttar tiltekt.

Á betonsports.com (nei, ég fór ekki þangað inn til að veðja um úrslit íþróttaleikja) er einmitt hægt að veðja um fleira en úrslit íþróttaleikja (en ég fór reyndar ekki til að veðja um neitt annað heldur, ég er til allrar hamingju enginn fjárhættuspilari í mér). Til dæmis hvað Saddam verði að gera 30. júní næstkomandi:

He will still be the president of Iraq(mantain control of Baghdad) +2000
He will be a US Prisoner +500
He will be dead EV
He will be MIA -150
He will be a political exile +500
He will be Smoking Cubans with buddy boy Muammar Qadhafi +1000
He will travel to Calcutta and take up Mother Theresa's Torch +15000
He will Join the Backstreet Boys and tour with Elton John +15000
Violent Aliens will arrive on earth and claim him as a citizen of planet Zerg +15000

Nú væri auðvitað hægt að taka mark á ýmsum fjölmiðlum og veðja á að hann sé þegar dauður en það er lítið á því að græða. Og eins og er lítur náttúrlega helst út fyrir að hann sé ,,missing in action" og það er bara tómt tjón. Hins vegar væri aldeilis tækifæri til að raka saman peningum ef maður hefði einhver ,,insider tips" frá til dæmis Elton eða plánetunni Zerg.