Ég læri aldrei af reynslunni

Ég er með matarboð annað kvöld, aðallega fyrir drengina sem hjálpuðu mér að flytja fyrir ári. Hins vegar erum við að flytja (þ.e. útgáfuhluti Eddu er að flytja á Bræðraborgarstíginn þannig að nú verður Forlagið allt undir einum hatti) á morgun og ég þarf að vera þar fram eftir degi þannig að matseðillinn tekur mið af því. Reyndar sirka tíu réttir en allir frekar einfaldir. Ég var búin að tauta eitthvað um að ég mundi bara gera allt í kvöld en það sem ég hef gert takmarkast við að taka úr frysti og búa til tvær tegundir (af þremur) af súkkulaðiís. Held ég geri ekki meira - ætti alveg að ná hinu eftir að ég kem heim á morgun.

Á sunnudaginn þarf ég svo að skrifa grein og baka köku og þýða einn bækling og skrifa uppskriftir fyrir annan og skrifa aðra grein og ...

Mig minnir endilega að ég hafi talað um það í haust að það yrði svo rólegt hjá mér um þetta leyti.

Kjúklingaboð

Sauðargæran kom hér áðan í kjúklingaveislu ásamt fjölskyldunni (ég er að elda dobíu af kjúklingaréttum fyrir myndatökur þessa dagana). Ég gaf honum bókina um kenjakrakkana og hann varð innilega sæll og glaður, enda alveg hjartanlega sannfærður um að hann sé einn af sögupersónunum. Var ekkert sérlega ókátur yfir eigin örlögum (ljóshærði krullaði gleraugnaskelmirinn í bókinni er hrakinn úr sögunni af dýrum sem kenjakrakkarnir voru eitthvað að hrekkja) en tók sérstaklega fram að hann hefði sko ekki verið að stríða dýrunum.

Hann er á góðri leið að verða læs og ég spurði hann hvort ég ætti þá ekki bara að gefa honum bækur í jólagjöf. Eitthvað tók hann dauflega í það en glaðnaði heldur þegar ég flýtti mér að taka það fram að hann fengi allavega ekki bara bækur.

Systir hans vill ferð til Afríku, skilst mér. Með mér.

-Þú spurði hvort ég vildi ekki bara koma með til Afríku, sagði hún.

-Já, ég var kannski ekki að meina alveg á næstunni, sagði ég.

-Maður spyr ekki svona ef maður er að meina til dæmis 8. apríl árið 2012, sagði hún.

Uppáhaldstengdasonurinn fór að syngja Mig dreymdi það væri komið árið 2012.

Ég tilkynnti að ég ætlaði að fá mér rauðvínsglas þegar þau væru öll farin. Sem ég er einmitt að drekka núna.

Ég á það alveg skilið.

Bissílissí

Það koma svona vikur þar sem öll aukaverkefnin sem maður lofaði í einhverju bjartsýniskasti einhverntíma í haust eða jafnvel sumar að taka að sér skella á í einu ... og það er nóg að gera í vinnunni ... og svo á að flytja úr Síðumúlanum hingað vestureftir á laugardaginn ... og ég er með margrétta matarboð um kvöldið ... og eitthvað fleira ...

Ég á semsagt ekki von á að blogga neitt voðalega mikið á næstu dögum. Reyni samt að finna tíma til að svara fyrirspurnum (seint og um síðir).

Einmitt ...

Þú fellur fyrir proskum (prins + froskur).

Sé karlkynið flokkað í prinsa, froska, proska og frinsa er ljóst að þú fellur fyrir proskum. Líklegt er þó að þú mótmælir þeirri niðurstöðu. "Nei, ég fell fyrir prinsum," kanntu að hugsa. Ástæðan er sú að þú ert í afneitun! Við fyrstu sýn virðist proskur nefnilega prins. Hann lokkar til sín dömurnar með breiðu, skjannahvítu brosi og gljáfægðri kórónu. Hann heldur dyrum opnum fyrir þér, færir þér blóm og leggur afmælisdaginn þinn á minnið. En þegar proskurinn hefur veitt þig í gildruna kemur hans innra eðli í ljós.



Einn daginn tekurðu eftir því að skítugir táfýlusokkar prosksins liggja á stofugólfinu. Þann næsta tekur hann yfir völdin yfir sjónvarpsfjarstýringunni og hækkar í iPodinum sínum og þykist ekki heyra í þér þegar þú biður hann um að fara út með ruslið. Það kemur þó fyrir að bóli á prinslegum eiginleikum í fari prosksins á borð við að elda rómantíska máltíð handa skvísunni sinni. Eftir máltíðina fleygir hann sér hins vegar upp í sófa, kveikir á sjónvarpinu og liggur á meltunni meðan þú neyðist til að ganga frá skítugum pottum, pönnum og leirtaui í eldhúsinu.


Fellur þú fyrir prinsum eða froskum?