Velkomin

Þarf að skreppa út og versla smávegis en síðan ætla ég bara að hreiðra um mig hér heima og taka á móti gestum eins og venjulega. Það verður gaman að sjá hvort gestakomur í Þorláksmessuboðið breytast eitthvað við það að ég flutti - ég er náttúrlega ekki alveg eins mikið í miðbænum en var en samt ekki svo mikið lengra. Og það er heilt bílastæðahús hér í næsta húsi, bílaplanið á bakvið er líka opið (Stjörnubíósreiturinn) og stutt upp að Hallgrímskirkju. Þannig að stæði ættu allavega ekki að vera meira vandamál hér en á Kárastígnum.

Já, og skinkan lítur ágætlega út í ár.

Tæknin, maður

Hér sit ég við tölvuna og fylgist með suðunni á Þorláksmessuskinkunni frammi í eldhúsi með hjálp nýja fína þráðlausa kjöthitamælisins míns. Hann stendur núna í 69,4°C og þegar hann sýnir 70°C stend ég upp, labba fram í eldhús og slekk undir pottinum. Haldiði það sé munur ...

Held samt að þegar kemur að steikingunni á Bamba, sem varð niðurstaðan að hafa í jólamatinn, þá verði ég nú í eldhúsinu en sitji ekki í makindum inni í stofu og bíði eftir að mælirinn sýni 54°C eða hvað ég ákveð nú að hafa það. Enda verður sennilega nóg annað að gera á sama tíma.

Fallið mikla

Mér tókst að detta kylliflöt á sléttu eldhúsgólfinu áðan. Dynkurinn hefur líklega heyrst niður á Laugaveg en ég er óbrotin. Örlítið skröpuð á olnboganum samt.

Til allrar hamingju var ég ekki með pottinn með tólf kílóa svínslærinu í höndunum þegar ég hlúnkaðist niður en ég var einmitt að enda við að koma suðunni af stað. Ætli hún þurfi ekki að malla þarna næstu sjö til átta tímana eða svo.

Svo liggur fyrir að steikja lambalæri og sjóða nautatungur, búa til paté, marínera hörpudisk og rækjur, búa til einhver mauk og ídýfur, baka einhverjar kökur - ætli hitt bíði ekki fyrramáls? Þá þarf ég að krydda og steikja lax, skera niður hangikjöt og fleira og Boltastelpan ætlar að koma og baka brauð af alkunnum röskleika. Smákökurnar eru náttúrlega þegar til.

Svo ég ítreki það nú: Það eru allir velkomnir á Þorláksmessu, hvort sem ég þekki þá í sjón eða ekki. Þetta er opið hús og þar sem það er laugardagur er allt í lagi að fara að koma fljótlega upp úr hádegi en það verður kannski ekki búið að tína allt á borðið fyrr en um kaffileytið. Svo má bara koma og fara fram yfir miðnætti.

Það verður engin skata og ekkert brennivín en nóg af gosdrykkjum og kaffi, nema ef uppáhaldstengasonur minn brennslumeistarinn klikkar, en því á ég síður von á.

Og munið að ég er flutt. Ég þarf samt að muna að láta einkasoninn setja miða á hurðina á Kárastígnum, svona ef einhver skyldi villast þangað.

Mér finnst ...

... að Norðlenska og Nóatún ættu nú allavega að senda mér jólakort fyrir að auglýsa hamborgarhryggina þeirra svona rækilega.

En reyndar sá ég á vefnum hjá Norðlenska að þeir senda ekki jólakort svo að það er víst borin von.

Fjölgunin hjá Bístró

Ég sé í frétt á mbl.is að fólksfjölgun sé með mesta móti á Íslandi þetta árið og hvergi jafnmikil í Evrópu. Ekki veit ég skýringuna á því en hitt veit ég að starfsfólk Bístró hefur ekki látið sitt eftir liggja, á síðustu tveimur mánuðum erum við búin að eignast tvö börn (sem er nokkuð vel af sér vikið miðað við að fastir starfsmenn eru 5) og koma út tveimur tölublöðum. Ekki verður þó framhald á þessu - eða allavega ekki á sama hraða, barn á blað - en ég sagði nú samt eftir að hafa horft á sjónvarpsfréttirnar í fyrrakvöld að það væri eins gott að ég þyrfti ekki á Microlax að halda, það er aldrei að vita hverju það getur komið af stað hjá miðaldra konum ...

Skorið og steikt

Laufabrauðsgerðin tókst þetta líka ljómandi vel. Þótt hún væri ekki hjá mér. 112 kökur, aðeins meira en í fyrra þótt deigmagnið væri það sama (3 kíló af hveiti). Okkur smáfer fram í að fletja þynnra út þótt mamma sé ekki enn alveg ánægð. En hún er líka með yfir sextíu ára reynslu í laufabrauðsgerð. Þetta ætti að duga ágætlega þótt við séum mörg. Allavega á mínu heimili. (Ég meina, ætti að duga á mínu heimili - ekki að við séum mörg á mínu heimili.)

Ég var aðallega í útflatningardeildinni eins og venjulega en skar þó nokkrar kökur og steikti svo hluta af þeim. Og allar skufsurnar, sem alltaf eru jafnvinsælar. Ég er annars að velta fyrir mér hvort ég eigi ekki að bera þær fram sem snakk einhvern tíma. Laufabrauðsdeig flatt út (hægt að nota pastavélina), skorið í ræmur og þær steiktar í feiti. Nammi. Örugglega fínt t.d. með karríréttum og ýmsum austurlenskum mat.

Ég verð í fríi eftir hádegið á morgun að undirbúa Þorláksmessu. Ef einhvern langar að kíkja sem kemst ekki á Þorlák má alveg gá hvort ég sé heima. Það verður allavega til kaffi.

Laufabrauðsdagur

Laufabrauðsdagur fjölskyldunnar er í dag. Hjá Siggu systur í þetta skipti - annars hefur það alltaf verið hjá mér en aðstæður eru ekki nógu hentugar núna sökum plássleysis í eldhúsinu og vegalengdar sem þar af leiðandi þyrfti að vera á milli útflatningarstöðvar og skurðarstöðvar. Ekki voru nú sumir afkomenda minna ánægðir með þessa breytingu. En hver veit, kannski verð ég búin að bylta eldhúsinu á næsta ári í þágu laufabrauðsgerðar, það er ýmislegt sem kemur til greina.

Einhverjum þykir við kannski vera undarlega nærri jólunum en við systkinin viljum nú hafa gömlu hjónin með og þau komu ekki suður fyrr en í gær. Svo er laufabrauðsdagurinn okkar eiginlega upphafið á jólahaldinu og mér finnst alltaf svolítið skrítið þegar ég heyri af því að fólk sé í laufabrauðsskurði í nóvember. En þetta skrifaði ég reyndar allt um í greininni sem ég sagði frá í haust og birtist í Moving Wor(l)ds.

Svo er líka Gáttaþefur vætanlegur og eitthvað þarf að hygla honum ...

Jólabakkelsi

Við Boltastelpan (aðallega samt hún) erum búnar að baka fjórar smákökusortir í kvöld og nennum ekki meiru. Piparkökurnar voru komnar áður svo að ætli fimm sortir dugi ekki í ár. Svo ætlar hún að koma á föstudaginn eða laugardagsmorguninn og baka brauð fyrir Þorláksmessuboðið. Og rúllutertu fyrir jóladrumbinn, sem verður að vanda skreyttur með Mjallhvíti og dvergunum átta. Kannski eitthvað meira ef við erum í stuði.

Það er greinilega meiri áhugi fyrir því að ræða við mig um matargerð en önnur mál, eins og ég líka vissi. Mér finnst það líka skemmtilegra.

Það má alveg koma með fyrirspurnir áfram.

Einhverjar matarspurningar?

Ef einhver er með spurningar varðandi jólamatinn, þá má koma þeim á framfæri hér í kommentakerfinu. Ég lofa ekki að svara öllu en ég skal reyna.

Kyngreining bloggtengla

Ég sá það á femínistapóstlistanum, sem ég nenni af og til að lesa, að þar var einhver umræða um tenglana hans Egils Helgasonar. Einhverjum (Farfuglinum) hafði fundist þeir heldur karllægir og því bent Agli á nokkra kvenkyns bloggara. Þar á meðal mig. Og Egill hafði tengt á sumar og aðrar ekki. Og ég gat ekki betur séð (eða öllu heldur man ekki betur og er búin að eyða póstinum) en að einhver hefði talið þetta einhvers konar höfnun á þeim sem ekki var tengt á - þar á meðal náttúrlega mér.

Della.

Ég get bara ekki séð nokkra vitræna ástæðu fyrir því að Egill ætti að tengja á bloggið mitt. Ekki er ég að tengja á hann. Ég hugsa að ég sé ekki að skrifa um nokkurn skapaðan hlut sem hann hefur minnsta áhuga á að lesa um. Og mér finnst það bara hið besta mál. Ekki les ég nema brot af því sem hann skrifar.

Bloggið mitt er ekki hugsað sem vettvangur fyrir samfélagsumræðu þótt auðvitað komi fyrir af og til að ég tjái mig um eitthvað sem er í fréttum eða ætti að vera í fréttum. En ég hef eiginlega minni og minni áhuga á slíku eftir því sem ég eldist. Núna gæti ég til dæmis tjáð mig eitthvað um besefann á Guðmundi í Byrginu, sem virðist vera það sem hæst stendur (pun intended) í fréttaflórunni þessa dagana. Þótt ég hafi reyndar ekki séð téðan besefa því að ég er lítið að horfa á sjónvarp þessa dagana. Reyndar sá ég Kastljós áðan þar sem Guðmundur fullyrti að þetta væri einhver alltannar besefi. Um það veit ég náttúrlega ekki bofs.

En ég hef semsagt engan sérstakan áhuga á þessu máli öllu.

Að undanförnu er það vinnan, nýtt heimili og fjölskylda sem hefur tekið allan tíma minn og áhuga. Og er það sem ég skrifa um. Auðvitað hef ég ákveðinn áhuga á hræringum í fjölmiðlaheiminum af því að það er minn vettvangur en mér er eiginlega slétt sama hvort einhver blaðamaður eða umbrotsmaður sem ég þekki ekki er að færa sig af einu blaði yfir á annað. Þannig að ég hef ekkert um það að segja. Ég gæti tuðað eitthvað um bitlingagleði Framsóknarmanna en það væri nú að bera í bakkafullan lækinn (aftur á móti ætla ég að nota tækifærið hér og nú og lýsa yfir stuðningi við Guðna Ágústsson í slagnum við Hjálmar, við konur sem eyðum löngum stundum kringum eldavélina eigum hauk í horni þar sem Guðni er). Ég gæti klappað sjálfri mér á bakið fyrir að vera maður ársins en það væri hálfklént af því að ég hef margoft lýst því yfir að Nýtt líf ætti að velja mig konu ársins. Það gerist varla úr þessu. Og ekki þarf ég að óttast, nafnsins vegna, að mér verði ruglað saman við einhverjar glæpaglyðrur og órækjur, ég á mér enga alnöfnu. Ekki í blaðakvenna- eða matargúrúastétt, allavega.

Er verið að blogga um eitthvað fleira þessa dagana? Nema jólaundirbúning og svoleiðis. Ég er alveg með í því. Ég gæti líka skrifað um gigtina sem er hlaupin í vinstra hnéð á mér, undarlegar bækur sem ég hef verið að finna í kössum eftir flutningana, dularfullt andlát ljósa hér á Grettisgötunni og fleira. En ég geymi það til betri tíma.

En þessi blessuð umræða um bloggtengla og kyngreiningu þeirra (sem mér finnst út í hött) hefur reyndar minnt mig á að það er löngu orðið tímabært að ég uppfæri mína. Hef ekki nennt að gera það óralengi og það er fullt af fólki sem er með tengt á mig sem ég hef trassað að tengja á á móti. Kannski geri ég eitthvað í því núna um hátíðarnar.

Innlit-Útlit

Boltastelpan gat ekki komið til mín í kvöld að baka af því að hún þarf að horfa á Innlit-Útlit til að sjá hvað hún á að gera við herbergið sitt fyrir jólin.

Eða svo segir hún.

Undarlegur húmor sem sumir í minni fjölskyldu hafa.

Svona fer aldurinn með mann

Ég rölti í bæinn með barnabörnunum áðan, eftir að við vorum búin að baka slatta af piparkökum. Það var býsna notalegt, töluvert af fólki en ekki of mikið, mikið um söng og hljóðfæraleik (og þá í þeim dúr sem ég kann að meta, eins og ég skrifaði um fyrr í dag) og bara almenn jólastemmning. Annað en geðveikin sem mér skildist á gagnlega barninu að hefði verið í Smáralindinni. Ég forðast Kringluna og Smáralindina eins og heitan eldinn fyrir jólin.

Við Boltastelpan vorum að ræða jólin og ég sagði henni að þegar ég var á hennar aldri hefðu mér ekki þótt jólin neitt óskaplega skemmtileg. Hún vildi meina að ég hefði þó haft það fram yfir hana að ég hefði getað verið með systkinum mínum en hún gæti ekki hitt vinkonur sínar og ætti engin skemmtileg systkini. Jaaaaá ... mig minnir sterklega að við sysktinin höfum ekki verið neitt sérlega skemmtilegur félagsskapur hvert fyrir annað á þeim aldri. Held helst að við Gunna systir höfum ekki þolað hvor aðra.

Og ég átti engar vinkonur svo að ég saknaði þeirra nú ekkert meira um jólin en aðra daga. En jóladagur fannst mér með eindæmum leiðinlegur. Allt lokað, ekkert hægt að gera, ekkert skemmtilegt í sjónvarpinu, maður var meira og minna búinn að lesa jólabækurnar (það var gert á jólanótt). Hangikjötið og laufabrauðið var eini ljósi punkturinn við daginn ...

Núna finnst mér jóladagur eiginlega besti dagur jólanna. Einmitt af því að það er ekkert að gerast og ekkert sem þarf að gera.

Jólalög

Nú er veðrið fyrir jólaundirbúning og piparkökubakstur. Deigið bíður í ísskápnum, barnabörnin koma bráðum, jólaskreytingar eru meira og minna komnar upp - en engin jólalög, því að á þessu heimili er ekki til geislaspilari og varla einu sinni útvarp. Nema reyndar útvarpsvekjarinn minn en það er kveikt á honum fimm til tíu mínútur á hverjum morgni.

Ég veit um fullt af fólki sem finnst þögn óþægileg og getur varla hugsað sér annað en að hafa eitthvað í eyrunum. Ekki ég. Og ef eitthvað er finnst mér tal oftast þægilegra en tónlist. Allavega 95% af því sem spilað er á útvarpsstöðvum (og nóta bene, hér er ég að miða við þau sýnishorn sem ég heyri þegar ég kem einhvers staðar þar sem útvarp er í gangi).

Og ég þoli alls ekki 95% af þeim jólalögum sem ég heyri í búðum þessa dagana. Eða höfum það 100% því að ég þoli ekki öll þessi hressu og/eða ofurvæmnu jólalög. Ég vil eitthvað hátíðlegt og fallegt. Í hófi. Gjarna sungið af norðlenskum karlakórum en það er ekki algjört skilyrði. Einn og einn jólasálm þrátt fyrir allt trúleysið. Nóttin var sú ágæt ein og fleira slíkt.

Og Skrámur skrifar jólasveininum, náttúrlega. En það er önnur saga.