Ég hef dregið mig í hlé inn í dyngju mína þar sem afmælisveisla efnafræðistúdentsins er í full swing í afganginum af íbúðinni. Hann verður 24 ára á morgun, blessaður snáðinn.

Ég gekk með hann í tæpa tíu mánuði. Eða það stendur allavega á fæðingarskýrslunni. Meðgöngulengd: 43 1/2 vika. Að vísu með stóru spurningamerki fyrir aftan. Þegar ég fór í fyrstu skoðun var ég talin komin mánuði lengra en ég hélt sjálf og það var aldrei leiðrétt. Ég var aldrei alveg viss en var þó farin að búast við honum í byrjun janúar. Hann lét bíða eftir sér og það hefur loðað við hann síðan.

Nú þarf ég eiginlega að fara að losna við hann að heiman. Ekki vegna þess að ég sé orðin þreytt á honum, neineinei. Heldur vegna þess að pottaskápurinn er orðinn yfirfullur. Þegar systir hans flutti að heiman lét ég hana hafa alla elstu pottana mína og það rýmkaði svo í skápnum að ég gat keypt mér nýja potta. En síðan eru mörg ár, ég er alltaf að bæta við pottum og pönnum og það er farið að flóa út úr skápnum. Ef drengurinn færi nú að búa gæti ég grisjað í skápnum með góðri samvisku.

Gaman að hlusta á samræður frændanna í eldhúsinu:

Sauðargæran: -Víkingar borða ekki hákarla.

Efnafræðistúdentinn: -Nú, hvað gera þeir þá?

Sauðargæran: -Víkingar, þeir mega birjast með sverðum. Við vonda. Ekki þú. Þú mátt ekki birjast.

Efnafræðistúdentinn: -Má ég ekki berjast?

Sauðargæran: -Nei, þeir birjast með sverðum. Þau eru hættuleg.

Efnafræðistúdentinn og Sauðargæran eru í eldhúsinu að búa til pastadeig fyrir lasagnað sem efnafræðistúdentinn ætlar að búa til á eftir í tilefni afmælis síns (sem er á morgun). Má ekki á milli sjá hvor er áhugasamari. Karlmennirnir í hópi afkomenda minna eru mun meiri kokkar í sér en kvenfólkið.

Sauðargæran, sem fyrir skemmstu var mjög karllægur í málfari og sagði ,,amma, þú ert leiðinlegur" og annað slíkt, hefur alveg snúið við blaðinu og nú er allt kvenkyns. Sagði ,,ég er svöng" við mig áðan og allt eftir því.

Ég var eitthvað að vorkenna sjálfri mér í dag að þurfa vestast á Vesturgötuna ef ég á erindi í bankaútibúið mitt (sem ég á reyndar næstum aldrei). En svo var ég að horfa á Mastermind á BBC áðan og þar barst í tal við einn keppandann, sem vinnur hjá breskum banka sem heitir Local-eitthvað Bank, að þegar maður hringir í bankann sinn þar er eins víst að sá sem svarar í símann sitji í einhverju símaveri á Indlandi; það er ekki lengur hægt að hringja í útibúið sitt.

-Not very local, is it? sagði spyrillinn.

-It is if you are in India, sagði bankastarfsmaðurinn vandræðalegur.

Jamm. Ókei, ég kvarta ekkert. Ef ég skyldi þurfa að tala við bankann í síma er hugsanlega enn svarað í útibúinu á Vesturgötunni. Allavega örugglega ekki á Indlandi.

,,Góður akstursökumaður," sagði maðurinn sem var í viðtali í sjónvarpinu áðan. Mér finnst nú óþarfi að taka það fram. En svo mundi ég reyndar að sjálf tala ég gjarna um sópakúst. Og annað hvort barnið mitt talaði hér áður fyrr um rakahrífu, mokaskóflu og jafnvel sitjustól. Svo að ég ætla ekkert að gera sérstaka athugasemd við akstursökumanninn.

Enskt skólanesti er greinilega á töluvert öðrum nótum en hér ef marka má þessa grein eftir Hugh Fearnley-Whittingstall. Eða má vera með súkkulaði, kartöfluflögur og gos í nestisboxinu hér?

-Hefur KB-banki einhvern tíma boðið þér í bað?

Þetta var spurningin sem gagnlega barnið hóf símtal við mig á áðan.

Ég varð óneitanlega hvumsa við og hún sprakk úr hlátri. Hafði mismælt sig (væntanlega af því að bróðir hennar, sem svaraði í símann, sagði henni að ég væri að koma úr baði). Hún ætlaði að spyrja hvort KB-banki hefði boðið mér í leikhús.

Nei, KB-banki hefur hvorki boðið mér í leikhús né baðhús, þrátt fyrir rúmlega þrjátíu ára viðskipti við þann banka og fyrirrennara hans. Ég fékk að vísu þessa afbragsgóðu svuntu í jólagjöf og vanþakka hana ekki; hún hefur reynst vel. En gagnlega barnið og uppáhaldstengdasonurinn fengu hvort sína svuntuna. Plús leikhúsferð semsagt.

Efnafræðistúdentinn fékk bara dagatal. Hann segist gjarna vilja bæði svuntu og leikhúsferð, jafnvel baðferð líka en það fer eftir því hver kæmi með í baðið. (Kynþokkafyllstu karlmenn landsins, sem vinna jú í KB-banka, höfða ekkert sérstaklega til hans.)

Ég tók daginn snemma og var byrjuð að setja rjóma á bolludagsbollur fyrir klukkan sjö í morgun. Svo tók við svínakjötseldamennska. Fjórir réttir sem voru myndaðir eftir hádegi. Einn þeirra komst aldrei fram í kaffistofu eftir að myndatöku lauk, ljósmyndarinn var svangur.

Ég hef tekið eftir því að ég nýt mestrar karlhylli þegar verið er að útbúa veislublaðið, jólablaðið, grillblaðið og önnur kjötmikil tölublöð. Svo dregur úr henni þegar græna blaðið, klúbbablaðið og kökublaðið eru í gangi.

Ég á að fá bækurnar mínar á laugardaginn. Grrrrreat.

Food is an important part of a balanced diet.

Bara datt í hug að nefna þetta.

Ég var svo stálheppin að matvinnsluvél Gestgjafans eyðilagðist í flutningunum. Mig er búið að langa í betri vél alveg frá því að ég fór að venja komur mínar í Gestgjafaeldhúsið. Þetta uppgötvaðist í morgun þegar ég var að fara að útbúa fyllingu í lambalæri og það var bara rokið í að redda nýrri vél á stundinni. Flottri græju með einhverjum fídusum sem ég á enn eftir að átta mig á og kem kannski ekki til með að nota. En hún vinnur þau verk sem ég þarf að nota hana í vel og þá er allt í lagi.

(Nei, ég er saklaus. Það var einhver flutningamaður sem setti eitthvað þungt ofan á kassann með vélinni.)

Verra var það í gær, þá var það ekki matvinnsluvél sem eyðilagðist, heldur buxurnar mínar. Ég var að taka upp úr kössum og beygði mig nokkuð skarpt. Heyrði hljóð eins og eitthvað væri að rifna. Ég þreifaði um afturendann á mér og fann ekkert en nokkru síðar var athygli mín vakin á að buxurnar væru rifnar á óheppilegum stað. Ég gat samt skýlt rifunni með peysunni lengi vel en hún hélt áfram að stækka ... Þegar ég fór út í búð seinnipartinn var svo komið að peysan dugði ekki og ég fór ekkert úr kápunni þegar ég kom aftur. Og þegar ég kom heim voru buxurnar rifnar frá streng niður á mitt læri. Rifnar, ekki með saumsprettu.

Ég er nú oft með peysu til skiptanna hér í vinnunni. Ætli ég þurfi að fara að taka með aukabuxur líka?

Ég ákvað að breyta vinnutímanum hjá mér eftir að ég fluttist upp á öræfi. Hef venjulega mætt um eða upp úr hálfníu í vinnuna og unnið til fimm. Svo er unnið til þrjú á föstudögum en okkur á Gestgjafanum tekst af einhverri ástæðu sjaldnast að hætta þá.

Eníveis, ég byrja korter yfir átta, sleppi öllum kaffitímum og þá get ég farið heim klukkan fjögur. Sem er miklu betra en að vinna til fimm og ég hafði reyndar verið búin að plana það lengi að breyta þessu, löngu áður en flutningarnir komu til. Samt þarf ég ekkert að vakna svo miklu fyrr. Og ég sé ekkert eftir kaffitímunum. Satt að segja var ég löngu hætt að taka kaffitíma, það var of mikið vesen að taka lyftu niður á fyrstu hæð til að fara í kaffi.

Mér gengur mjög vel að mæta korter yfir átta á morgnana. Það er þetta með að hætta klukkan fjögur sem hefur verið að klikka.

Ég er búin að fá eldavélina mína í gagnið. Vígi hana á morgun. Rosa tryllitæki, karlmennirnir í fyrirtækinu eru grænir af öfund.

Ég er ekki búin að fá bækurnar mínar.

Ég var frekar skeptísk á þessa frétt eftir að hafa séð vitnað í hana á spjallborði í gær (sjá líka hér). Var að leita á netinu að þýskum heimildum og fann ekkert. Og ég er enn skeptískari eftir að hafa lesið þetta.

Maður á alltaf að byrja á að tékka á Snopes.

Enginn sem veit svarið við spurningunni hér fyrir neðan? Ókei, hér eru aukavísbendingar.

Ég fór að leita að Crna Gora þegar ég sá brot úr handboltaleik í gærkvöldi.

Aðalpersónan í glæpasögunum er einkaspæjari sem lætur aðstoðarmann sinn sjá um að spæja og fer sjálfur sjaldan út úr húsi.

Sko, ég er að verða svolítið mikið pirruð á þessu.

Á tímabilinu frá eitt í nótt til korter yfir sjö í morgun fékk ég sextíu heimsóknir á síðuna. Tíu komu beint inn. Einn hafði verið að leita að Enid Blyton. Og hinir 49 höfðu allir smellt á G-strengs-myndina alræmdu (fyrir þá sem ekki þekkja málið: nei, hún er ekki af mér) og villst hingað inn.

Pervertískir nátthrafnar.

Pósturinn var að koma með nokkrar bækur frá Amazon. Þar á meðal var ný bandarísk matreiðslubók eftir konu sem ég kannast við (og vinnur hjá FBI svona hversdags). Ég opnaði bókina og sá að hún vitnar í mig í henni.

-Sjáðu bara, sagði ég við efnafræðistúdentinn og sýndi honum þetta. -Ég er sko fræg.

-Hmmpf, sagði hann og hélt áfram að vera í móðganaeinvígi við Skúla frænda.

Ég er alls ekki viss um að hann meti móður sína að verðleikum.

Spurning: Hvað tengir saman sælkeramat, glæpasögur og landið Crna Gora?

Það á að ljúka við að tengja nýju eldavélina mína á eftir. Loksins.

Ég á að fá bækurnar mínar úr gámnum á eftir. Loksins.

Ég trúi hvorugu fyrr en ég tek á því.

En á meðan er ég faktískt verkefnalaus. Ég er að vísu að velta fyrir mér alls konar hugmyndum að réttum sem ég ætla að elda á næstu dögum en vantar sárlega bækur og tímarit til að blaða í. Er reyndar búin að vera að koma með nokkrar bækur að heiman að undanförnu til að þurfa ekki að sitja hér í bókalausri skrifstofu.

Og svo var verið að skila mér bók sem er búin að vera í láni í einhver ár. Tahitian Island Cooking. En hún gagnast mér kannski ekki mikið, þetta eru mest uppskriftir að brauðaldini og einhverjum dularfullum fiskum sem ég hef aldrei heyrt nefnda.

Jú, og hér er uppskrift að fylltum landkröbbum. Nóg af þeim í kringum mig en kannski ekki sama sortin og í uppskriftinni.

Ég eldaði svartfugl í sunnudagsmatinn. Það var nú ekki vegna upprifjunar hér á dögunum á svartfuglsáti á sunnudögum fyrir ævalöngu, heldur vegna þess að mér voru gefnir nokkrir fuglar á föstudaginn (takk, Guðný). Ég er nýbúin að lesa frétt um að allur svartfugl á Skagafirði og víða fyrir norðan sé dauður eða að drepast úr hor en þessi var allavega vænn og greinilega ekki í neinu svelti, miðað við fituna innan á hamnum. Ég var ekkert að leggja hann í neitt mjólkursull eins og ég gerði alltaf í gamla daga en af því að hann þurfti að bíða lét ég hann vera í köldu vatni blönduðu svolitlu ediki og salti.

Fuglinn var ljómandi góður (þótt 75% afkomenda minna væru á öðru máli); ég brúnaði helminginn af bringunum (á beini) og gufusteikti síðan (notaði kraftmikið soð sem ég var búin að sjóða af lærum og beinum). Hinn helmingurinn var tekinn af beini og bringurnar steiktar í 3 mínútur á hvorri hlið. Þetta var svo allt borið fram í sérlega góðri sósu sem Sauðargæran bjó til (með smáhjálp frá ömmu sinni) og var bragðbætt með rjóma og rommi. Meðlætið var ofnbakað grænmeti (kartöflur, gulrætur, rófur, butternut-kúrbítur og rauðrófur) og eplasalat með vínberjum og spínati. Og sultutau náttúrlega.

Efnafræðistúdentinn vaknaði ekkert bráðsnemma, kom fram, hlammaði sér í sófann og sagði: -Srubb?

Móðirin: -Mmmmph.

Efnafræðistúdentinn: -Þetta var nú frekar óljóst svar.

Móðirin: -Spurningin var ekki mikið ljósari.

Efnafræðistúdentinn: -Jú, víst. Ég sagði srubb, það er stytting úr ,,segirðu?" sem aftur er stytting úr ,,hvað segirðu títt?"