Ég er að hugsa um að horfa á Bird on a Wire á eftir. Svosem ekkert sérstök mynd en það er alltaf hægt að horfa á Mel - eða var það allavega, hann er reyndar núorðið ekki eins áhorfsvænn og hann var en þannig fer nú fyrir flestum (nema auðvitað Sean Connery, sem verður bara flottari). Eða bossann á honum - er það ekki örugglega í þessari mynd sem hann fær haglaskot í afturendann og dýralæknirinn plokkar þau út

Ég var reyndar að hugsa um að baka eina eða tvær kökur í kvöld en nenni því ekki þegar til kemur, geri það bara í fyrramálið. Annars er ég búin að liggja í leti í dag og gera nákvæmlega ekki neitt. Og á það bara skilið eftir síðustu viku. Hún var frekar erfið.

Ég var farin að hafa áhyggjur af þessu.

Eftir því sem Rýnirinn skrifaði um fleiri bloggara - sem næstum allir voru ofarlega á tenglalistanum mínum - en minntist ekkert á mig fannst mér að böndin hlytu að berast æ meira að mér. Ég hef verið frekar minnislaus að undanförnu, samanber til dæmis þetta, og var hálfpartinn farið að gruna sjálfa mig um að vera Rýnirinn, þrátt fyrir allt sem Anna hefur verið að segja - þessi fótbrotni sem hefur verið að kúra hjá henni gæti jú verið að villa á sér heimildir. Annað eins hefur nú gerst.

Það er eins og þegar maður sem ég var einu sinni gift ásakaði lögfræðinginn minn um að hafa verið að hringja í sig fullur klukkan fimm tiltekna nótt og var svo sannfærandi að lögfræðingurinn minn (sem var enginn sérstakur bindindismaður) var ekki í rónni fyrr en hann var búinn að fletta upp í dagbókinni sinni og fá staðfest að þessa nótt hafði hann alls ekki verið á landinu. Mér varð einmitt rórra við að sjá að Rýnirinn hafði verið að skrifa á meðan ég var á cockfight á Akureyri og hvergi nálægt tölvu.

Efnafræðistúdentinn taldi eins líklegt að böndin mundu berast að sér en það væri auðvelt að afsanna með því að benda á að Rýnirinn teldi að Jón Svanur væri eitthvað minna fyndinn í seinni tíð en áður, einmitt einum eða tveimur dögum eftir að hann kom með geislasverðsfærsluna sína, sem StarWarsnördinum syni mínum þykir einhver mesti brilljans sem sést hefur langalengi.

En nú sé ég að Rýnirinn hefur ákveðið að sjá aumur á mér og beina grunsemdunum frá mér og mínum. Eða ekki, því að hann er þá náttúrlega í hópi aðdáenda minna eins og allir aðrir. Merkilegt hvað ég er vinsæl. Og merkilegt hvað þessar vinsældir mínar skila sér illa. Aldrei finn ég huggulega karlmenn liggjandi á tröppunum hjá mér eða í sófanum (nema hugsanlega einhverja vini efnafræðistúdentsins, en þeir eru nú fullungir).

Hann fer hinsvegar grunsamlega nærri um dugnað efnafræðistúdentsins við heimilisstörf, sem hann hefur erft í beinan kvenlegg frá móður sinni.

Ég er enn í vinnunni. Og ekkert á heimleið. Aumingja efnafræðistúdentinn verður að finna sér eitthvað að borða sjálfur. Ég er aftur á móti búin að elda pasta ofan í vinnufélagana. Út á það notaði ég sérstaka hollustupastasósu sem ég útbjó í morgun fyrir kynningu og átti afgang frá myndatökunni. Ekki nóg með að hún sé stútfull af vítamínum og alls konar hollustu, heldur rekur engiferinn í henni svæsnasta kvef norður og niður - jæja, eða slær allavega á það í bili. Hér er uppskriftin, og það má reyndar líka nota þetta sem kalda súpu (þynna kannski ögn með vatni eða eplasafa) eða ofan á brauð (nota minna af greip- eða appelsínusafa), jafnvel sem svaladrykk (blanda t.d. með sódavatni).

Allsherjarorkuhollustublanda

1 væn gulrót
4 tómatar, vel þroskaðir
1/2 gúrka
2-3 sm bútur af engifer
hnefafylli af spínati
safi úr 1 bleiku greipaldini eða 1 appelsínu
nokkur mintulauf (má sleppa)
nýmalaður pipar
salt

Gulrótin skafin, endarnir skornir af og hún skorin í bita. Tómatar og gúrka skorin í bita og engiferinn saxaður smátt. Allt sett í matvinnsluvél ásamt spínati, greipaldin- eða appelsínusafa og mintulaufi, og vélin látin ganga þar til allt er orðið að mauki (ekki mjög fíngerðu). Kryddað með nýmöluðum pipar og salti ? best er að krydda þessa blöndu dálítið ríflega og það mætti líka nota meira af engifer en hér er gefið upp.

Það er engin olía í sósunni en ég notaði reyndar svolítið af jómfrúarolíu út á pastað sjálft. Hefði líka getað sleppt því. Sósan er örugglega líka fín á t.d. kúskús eða hrísgrjón.

Ég hitti mann hér frammi áðan sem leit á mig, teygði sig svo orðalaust eftir lítilli kók og prinspólo og rétti mér með orðunum: -Mér sýnist þú þurfa á þessu að halda.

Það var alveg rétt hjá honum.

Við eigum að skila blaði í prentsmiðju á eftir. Og ég á enn eftir að skrifa þrjár blaðsíður í það.

Ókei, þetta er efnisyfirlitið og indexið. Þannig að ég er ekkert sérstaklega lengi að henda þessu upp. En samt.

Um síðustu helgi var verið að ræða hvar ákveðinn maður væri niðurkominn.

-Er hann ekki í Malmö?

-Nei, hann er ekki í Malmö en hann er einhvers staðar í Asíu, það byrjar örugglega á M.

-Malasíu? Manila? Myanmar? Madras?

Seinna kom í ljós að maðurinn var á Möltu. Ja, það byrjar allavega á M ...

Ég ætla bara að taka fram að þótt ég væri á Akureyri um helgina missti ég alveg af kokkaslagsmálunum og öðru djúsí stöffi sem sagt er frá á forsíðu DV í dag.

Mín Akureyrarupplifun var mun ánægjulegri.

Ég veit ekki hvaða sjálfspínslahvöt það er sem rekur mig aftur og aftur til að láta kvelja mig og pína og borga stórfé fyrir. Ekki nóg með að sjúkraþjálfarinn sé að teygja mig og kreista, heldur fór ég í tannhreinsun í morgun. Það var nú meiri hremmingin.

Ég hitti dótturson minn í gær. Hann fór að ræða framtíðaráform sín við mig; hættur við að verða kokkur og ætlar að verða slökkviliðsmaður. Ég varð fyrir miklum vonbrigðum með hann. Auk þess ætlar hann að vera hestamaður. Sagði mér að hann ætlaði að eiga fjólubláan hest sem ætti að heita Jósafat. Ég spurði hvort hann ætlaði að geyma hestinn á Njálsstöðum hjá afa sínum. Nei, hann hélt nú ekki. Jósafat á að vera í þvottahúsinu.

Svo settist hann í fangið á mér og bað mig um að segja sér sögu af sokkaskrímslinu sem bítur Hjalta frænda í tærnar.

Hérna ligg ég farlama í sófanum eftir langan og erfiðan vinnudag, gjörsamlega að drepast í hnénu, sé fram á langan og strangan dag á morgun, tölvan enn biluð, tölva efnafræðistúdentsins að stríða mér, ekkert áhugavert á neinni þessara fjörutíuogeitthvað sjónvarpsstöðva sem ég er með. Og svo rakst ég á þetta. Bjargaði gjörsamlega kvöldinu. Fyrir okkur mæðginin bæði.

Segið svo að geislasverð geri ekki sitt gagn.

Ég er að skoða nótuna sem ég fékk í gær þegar ég var að kaupa exótísku ávextina. Hmm, það er nú eitt og annað á henni sem ég veit að ég keypti ekki og svo vantar annað sem ég keypti. Til dæmis er ég að velta því fyrir mér hvaða exótíska ávöxt kassastelpan hefur stimplað inn sem eitt kíló af múslí.

Annars dauðvorkenni ég kassafólkinu þegar einhver eins og ég kemur og kaupir böns af einhverju undarlegu. Sumir af þessum krökkum þekkja ekki einu sinni rabarbara, ég hef oftar en einu sinni lent í því að vera spurð á kassa hvað þetta sé eiginlega.

Ég slepp við skammir frá sjúkraþjálfaranum í dag en því miður ekki vegna þess að ég sé orðin góð í hnénu, heldur vegna þess að hann frestaði tímanum.

Stigar eru uppfinning djöfulsins.

Akureyrarferðin fór ekkert vel með hnéð á mér, ég er farin að haltra aftur. Jakob sjúkraþjálfari skammar mig örugglega í fyrramálið.

Ég hélt að ég væri líka að fara til tannlæknis í fyrramálið en það er víst ekki fyrr en á miðvikudag. Eins gott, ég hef nóg með tímann að gera á morgun, á eftir að vinna stóran þátt um exótíska ávexti - ég ætla samt ekki að láta hann heita það því að allir mundu lesa ,,erótíska ávexti" út úr því og það er eiginlega ekki meiningin.

En ég er allavega að fara að kaupa granatepli, stjörnualdin, papaja, kívanó, tamarilló, kakí, litchi, rambútan og eitthvað fleira. Kannski flýtur eitthvað af ananas og mangói með þótt það sé ekkert sérlega exótískt núorðið.

Ég var að reyna að rifja það upp áðan hvenær ég sá fyrst ananas sem ekki kom úr dós en er ekki viss. Sennilega ekki fyrr en um 1980, gæti þó hafa verið aðeins fyrr. Mangó trúlega mun seinna.

Ég veit hinsvegar hvenær ég smakkaði banana fyrst, það var 1964. Mér fannst hann ekki góður.

Ég fékk mér kaffi á Umferðarmiðstöðinni í morgun á meðan ég var að bíða eftir að það væri opnað í rússneska sendiráðinu (já, ég veit, það er ekki alveg í leiðinni en það var ástæða fyrir þessu) og allt í einu áttaði ég mig á að ég var eina konan á kaffistofunni (fyrir utan starfsfólkið) og sennilega eini gesturinn sem ekki reykti. Það var alveg slatti af reykjandi körlum þarna en ég gat nú samt fundið mér borð úti í horni þar sem lítill reykur var nálægt.

Það rifjaðist annars upp fyrir mér um helgina hvað það er vont að sitja í reyk á kaffihúsi. Ég tala nú ekki um á skemmtistað. Og að sitja í reyk fyrir framan risaskjá og neyðast til að hlusta á Idol ... neitakk. Ég þurfti þó til allrar hamingju ekki að horfa á skjáinn og notaði tímann til að skrifa uppkast að grein.

Akureyrskir matsölustaðir voru annars blessunarlega lausir við sígarettureyk. Allavega þeir sem ég kom á.

Komin aftur, degi fyrr en til stóð, en það er rússneska sendiráðinu að kenna. Þetta var mjög skemmtileg helgi en ég held að ég skrifi ekki mikið um hana fyrr en ég er komin í betri tölvu - mín er í viðgerð þar sem muscovadosykurpakkar duga ekki lengur til og tölva efnafræðistúdentsins er mjög funky.

En ég verð bara að koma því að strax að Friðrik V. er snillingur.