Ég var eiginlega mun lengur á matarsýningunni í dag en ég hafði ætlað mér og nennti ekki að elda þegar ég kom heim svo að við efnafræðistúdentinn brugðum okkur á Alþjóðahúsið og fengum okkur arabískar kjötbollur. Þær voru bornar fram með frönskum og tómatsósu, sem mér fannst ekkert mjög arabískt - en látum það vera.

Á heimleiðinni fór efnafræðistúdentinn að rifja upp erfiða reynslu úr bernsku sinni, sem tengdist heimatilbúnum súkkulaði- og ananasís (slæm mistök - bæði ísinn og viðbrögð mín við skoðun hans á ísnum). Ég var búin að steingleyma þessu en bað hann innilega afsökunar og meinti það. Held að hann hafi loksins fyrirgefið mér. (Ég er aftur á móti ekkert á leiðinni að biðja hann afsökunar á makkarónupakkanum sem ég henti í hausinn á honum um árið - það átti hann fyllilega skilið.)

Að þessu búnu hvatti ég hann til að fremja lögbrot og hann lét ekki segja sér það tvisvar.

Hmm, athyglisvert meikóver á Birgittu Haukdal. Skoðið líka myndirnar af DO þarna næst fyrir ofan.

Við gerðum stutt stopp á Vínbarnum eins og til stóð, eitt glas og svo heim. Hefðum kannski stoppað eitthvað lengur ef við hefðum hitt einhvern sem við þekkum en svo var ekki - reyndar mættum við Hreinsa Hreins og Völundi Bahamakokk á tröppunum þegar við vorum að fara út. Efnafræðistúdentinn (sem heitir ekki Guðmundur eins og þegar hefur komið fram) skemmti mér á heimleiðinni með svaðalegum drykkjusögum, ekki þó af sjálfum sér. Þær hefðu nú dugað rækilega til að koma í veg fyrir öll áform um frekari víndrykkju, ef ég hefði haft einhver slík.

Við efnafræðistúdentinn erum að hugsa um að skjótast á Vínbarinn af því að við erum svo samrýnd mæðgin. Og það er ekkert í sjónvarpinu. Og við þurfum á því að halda að lyfta okkur svolítið upp ...

Var á matarsýningunni í mestallan dag, aðallega að gefa fólki að smakka gæðasúkkulaði, ágætis púrtvín og chili - prófið einhvern tíma að borða milt chili með góðu dökku súkkulaði, til dæmis Valrhona. Hreint ekki vitlaust. Viðbrögð fólks voru reyndar misjöfn (þeirra sem þorðu að prófa), sumum fannst chili-ið of milt, öðrum of sterkt, en sumum fannst þetta mjög spennandi bragðblanda - sem það líka er.

Svo þurfti ég náttúrlega að rölta um og smakka á hinu og þessu - misjafnlega góðu eins og gengur og gerist en óneitanlega heilluðu sumir básar meira en aðrir, t.d. básinn hjá GV ...

Ég sleppti því að vera til sýnis á básnum hjá Guðmundunum en þeir voru hins vegar að koma hlaupandi öðru hverju með bækur og fá mig til að árita þær. Við Gestgjafastelpurnar settumst svo niður þegar búið var að loka á básnum okkar með einum Guðmundinum enn og fengum okkur smá rauðvín - en bara smá, vinna alla helgina, allavega hjá sumum - ég kem allavega eitthvað við á sýningunni á morgun, svona til að leysa af. Það verður líka mun meira að gera á laugardag og sunnudag, af því að þá er opið fyrir almenning og sá hluti sýningarinnar er að sumu leyti öðruvísi en fagsýningin, sem var í gær og dag.

Búin að útvega mér far með einum Guðmundinum á matarsýninguna einhverntíma á eftir. Ég skil ekki af hverju þarf endilega að halda svona sýningar úti á landi. Ég hef ekkert á móti Kópavogi, þannig séð, en hann er bara of langt í burtu.

Hitti nokkra Guðmunda sem ég þekki á Mat 2004 og fór með þeim út á eftir. Einhverjir Guðmundanna vildu endilega fara á krá í Kópavogi. Ég hef vantrú á krám í Kópavogi og skynsamt fólk kom því til leiðar að það var farið á Vínbarinn í staðinn. Sem er gott mál, ég get ævinlega gengið heim af Vinbarnum en örugglega ekki af krám í Kópavogi.

Ég nennti nú ekki að vera mjög lengi. Vinnudagur á morgun og ég þarf m.a. að vera eitthvað á sýningunni. Tveir af Guðmundunum voru eitthvað að plana að fá mig lánaða um tíma til að hafa mig sem propps í básnum hjá sér en það mál er óleyst.

Ef einhver skyldi reka augun í ljósgráan fjögurra dyra Golf, PZ 664, látið þá endilega lögregluna vita. Þetta er bíll einnar samstarfskonu minnar, sem var stolið af stæðinu hér úti um miðjan dag í gær.

Ef ég ætti bíl væri örugglega búið að stela honum ótal sinnum, ég er svo slæm með að gleyma lyklum í skrám.

Tók dálitla törn í eldhúsinu í morgun og eldaði eina fjóra fljótlega kjúklingarétti fyrir myndatöku - þeir voru hver öðrum betri þótt ég segi sjálf frá. Nú á ég bara eftir að skrifa uppskriftirnar. Já, og uppskriftirnar að þessum ellefu sem ég eldaði í fyrradag (áttu að vera tólf en einn fór í vaskinn - í bókstaflegri merkingu). Og eitthvað fleira.

Já, ég veit að það væri mjög gáfulegt að skrifa uppskriftirnar fyrst og elda svo. En ég vinn ekki svoleiðis. Yfirleitt veit ég ekki nákvæmlega hvernig uppskriftin verður fyrr en um leið og ég elda réttinn og þótt ég hafi gert tilraunir áður fæ ég oft einhverja aldeilis brilljant hugmynd í miðju kafi og þarf endilega að ,,láta hana gerast".

Matur 2004 á eftir - þarf að kíkja þangað og fá enn fleiri hugmyndir.

Judging Amy að byrja á Skjá 1. Mér leiðist Amy og allt hennar slekti.

Ég (um leið og ég skipti yfir á eitthvað annað): - Af hverju er alltaf Judging Amy í sjónvarpinu núna?

Efnafræðistúdentinn: - Það er ekkert alltaf Judging Amy. Þátturinn er á þriðjudögum og endurtekinn á miðvikudögum.

Ég: - Jaaaá, kannski, en mér finnst þetta samt alltaf vera í sjónvarpinu ...

Efnafræðistúdentinn: - Það er af því að það eru svo oft þriðjudagar og miðvikudagar.

Sem er náttúrlega alveg rétt hjá honum. Það mættu vel vera mun færri þriðjudagar og miðvikudagar í dagatalinu. Sérstaklega miðvikudagar.

You are Marcie!


Which Peanuts Character are You?
brought to you by Quizilla

Hér hjá mér eru tvær ungar stúlkur að gera birgðakönnun á öskudagsnammi. Þær eru með 24 sleikjóa á mann, fyrir utan allt annað. Og eru á leiðinni að sníkja meira, halda því fram að Vesturbærinn sé vannýttur sníkjumarkaður.

Ég: - En þið eruð komnar með svo mikið.

Vinkona Boltastelpunnar: - Við þurfum meira.

Boltastelpan: - Við þurfum ekkert meira, við viljum bara fá meira.

Vinkonan: - Æ, já, ég mismælti mig.

Af Séðogheyrt-blaði dagsins þykir mér það helstu tíðindin að Örnólfur Thorsson er af einhverri ástæðu farinn að minna mig merkilega mikið á norðlenskan kúabónda. Engan sérstakan kúabónda, held ég, bara kúabændur almennt ... Páll á Höllustöðum er á næstu mynd og hann er ótvírætt sauðfjárbóndi.

Stefán Pálsson er bara í hverju einasta blaði S&H núna. Hinn nýi Fjölnir.

Í fyrra var kvartað yfir að ég eldaði of lítinn skammt af súpu. Þar áður var kjötið of lítið. Núna ætlaði ég að hafa vaðið fyrir neðan mig, keypti yfir þrjú kíló af saltkjöti og eldaði meira en fjóra lítra af súpu. Og var fólk ánægt? Ojú, reyndar, en það var samt kvartað: ,,Það er of mikið af rófum!" Fþvu.

Annars er skelfilega lítill afgangur. Fáeinir kjötbitar, litlir, og kannski eins og tveir bollar af súpu. Og fullt af rófum, vissulega. Hvað varð af þessu öllu? Sauðargæran borðaði enga súpu, systir hans ekkert að ráði. Ekki borðaði ég nema tvo diska. Hvers konar átvögl eru þetta eiginlega sem ég bý við?

Efnafræðistúdentinn, þegar ég var að býsnast yfir því hvað lítið væri eftir af súpu: - Þú ætlar bara ekki að ná þessu.

En það sprakk enginn.

Vissi það. Auðvitað var baunasúpa. Ég fékk mér bara kaffi og konfekt í staðinn.

Það er starfsmannafundur í hádeginu í dag og boðið upp á súpu. Sem er gott mál nema ég er handviss um að það verður baunasúpa. Ég hef ekkert á móti baunasúpu en ég er að fara að elda fjóra lítra af baunasúpu í kvöld og það dugir mér alveg.

Við erum að vísu bara sex í mat og þar af tvö börn, svo að fjórir lítrar af súpu kann að virðast rausnarlegt. En ég eldaði víst of lítið af súpu í fyrra og fékk svo bágt fyrir að ég ætla að hafa vaðið fyrir neðan mig núna. Þetta verður örugglega ekki ónýtt. Alltaf hægt að gera eins konar hummus úr afganginum, þegar allir eru búnir að gefast upp á súpu.

Æi, ég var svo upptekin um helgina að ég steingleymdi fyrirspurnunum sem ég fékk á föstudaginn. Það er víst orðið of seint með bolludagskremið - biðst afsökunar á því, það var ekki einu sinni útbúið neitt '04-súkkulaðikrem í þetta skipti (nema ef vera skyldi kremið sem var í sumum bollunum í afmælinu - rjómaostur, dökkt súkkulaði, flórsykur, kanell, vanilla, þeyttur rjómi). Biðst afsökunar á því.

Hvað varðar snitturnar og hvort hægt sé að gera þær fyrirfram og hve mikið eigi að rista brauðið, þá hangir það saman. Snitturnar sem ég útbjó á laugardaginn hafði ég ristað í ofninum daginn áður og lét þær þorna nokkurn veginn í gegn af því að ég vissi að þær mundu svo bíða í a.m.k. nokkra klukkutíma eftir að búið var að smyrja þær. Ef ég hefði borið þær beint fram eða þær hefðu bara þurft að bíða stutt, þá hefði ég ristað þær minna og látið þær vera mjúkar í miðju. En þegar þær bíða svona (undir plasti á svölum stað), þá fer raki úr álegginu smám saman í brauðið og það byrjar að mýkjast dálítið upp aftur, þó án þess að verða seigt.

Varðandi áleggið, þá var ekki ein einasta snitta smurð með smjöri. Ég notaði grænt og rautt pestó, tapenade, sýrðan rjóma, lifrarkæfu, gráðaost, aioli, chilisultu, mangóchutney og vísast eitthvað fleira.

Færeyska er fyndið mál, það er að segja ef maður er Íslendingur. Mér finnst til dæmis sjálvmorðsbumba skondið orð þótt það sé ekkert fyndið við sjálfsmorðssprengjur. Og Donald Rumsfeld er verjumálaráðharri.

Ég skipti frá Kastljósinu yfir á Stöð 2 áðan til að sjá Brúðarbandið og missti fyrir vikið af Sigurði Kára og Karli Th. Ekki græt ég það nú, þetta voru góð skipti.

Mig langar akkúrat ekkert í meiri rjómabollur. Fékk eiginlega nóg í gær og svo var boðið upp á böns af bollum hér í vinnunni í morgun - reyndar vatnsdeigsbollur en einu bollurnar sem mér finnst góðar eru gerbollurnar sem ég baka sjálf. Þannig að ég held ég sleppi því að fara niður í kaffi og fá mér meiri bollur.

Aftur á móti verða einhvers konar bollur í kvöldmatinn, óákveðið hvernig; efnafræðistúdentinn hefur þó enn einu sinni viðrað þá skoðun sína að ég sé ekki að standa mig í fiskibollugerð, allavega ekki miðað við ömmur hans. Ég er þess vegna jafnvel að hugsa um mjög óhefðbundnar bollur, til dæmis falafel. Já, hvernig væri það? Falafel með jógúrtsósu, grilluðum tómötum og klettasalati. Ekki mjög þjóðlegt en nokkuð gott.

Myndir úr afmælisveislu efnafræðistúdentsins má finna hér. Hann er þarna einhvers staðar neðarlega á síðunni að bora í nefið. Og já, þetta er frekar litríkt heimili.

Listi yfir hluti sem fara í taugarnar á mér akkúrat núna:

1) Sjálfvirkar hurðir með of næmum skynjara, sem opnast ef ég hósta nálægt þeim.

2) Sjálfvirkar hurðir sem opnast ekki þegar ég nálgast þær, rétt eins og ég hafi ekki næga útgeislun.

3) Sjálfvirkar hurðir sem opnast ekki fyrr en ég er alveg komin upp að þeim, nánast beint á nefið á mér.

4) Sjálfvirkar hurðir sem lokast þegar ég nálgast þær, rétt eins og ég sé ekki til.

5) Sjálfvirkar hurðir. Hvað er málið með þessar sjálfvirku hurðir? Eins og fólk geti ekki bara opnað sjálft. Og af hverju er þeim illa við mig? Allavega þessari hérna niðri í forstofunni.

Ég er komin með Ást á pöbbnum á heilann. Þetta skrifast á sameiginlegan reikning efnafræðistúdentsins og uppáhaldstengdasonar míns. Mér finnst illa gert af þeim að verða þessa valdandi. En þeir koma reyndar báðir frá Kópavogi, eða þannig.

Var í veisluundirbúningi - og svo auðvitað veislu - allan daginn í gær. Hvorttveggja var held ég ágætlega heppnað. Reyndar náði ég ekki að smyrja nema 600 snittur af þeim 800 sem ég ætlaði - en þetta dugði vel til svo það kom ekki að sök.

Núna er ég að bíða eftir að efnafræðistúdentinn dröslist á fætur svo að ég geti notað hann sem burðardýr, ég er að fara út í búð að kaupa efnivið í bollukaffið sem verður einhvern tíma síðdegis. Annars sýndi hann í nótt hvað hann er mikill indælisdrengur, ég var orðin þreytt í fótunum eftir að hafa staðið í eldhúsinu allan daginn og verið svo í háhæluðum skóm allt kvöldið (sem ég geri yfirleitt ekki mikið af), og þar sem konudagurinn var runninn upp fékk ég afskaplega gott fótanudd.

Ég er ekkert aum í fótunum lengur en aftur á móti er ég aum annars staðar - ég datt nefnilega í stiganum í gær eins og mig var búið að dreyma fyrir. Til allrar hamingju ekki á hausinn, það var bara allt í einu eins og kippt undan mér fótunum og ég rann á rassinum niður nokkrar tröppur og beint á Siggu systur, sem var á undan mér niður stigann. Hún stóð það af sér. Og þetta var rétt þegar búið var að bera öll veisluföng úr eldhúsinu mínu og út í bíl; eins gott að ég var ekki með til dæmis fulla skál af tómatídýfu eða einhverju slíku í höndunum. Ákveðnir meðlimir fjölskyldu minnar lýstu þeirri skoðun sinni, þegar þeim var sagt frá atvikinu, að það hefði einmitt verið mjög fyndið ef svo hefði verið - en flýttu sér að bæta við ,,sko, eftir á, þegar kom í ljós að þú varst ómeidd." Ég er nefnilega nærri ómeidd, bara með frekar stóran og auman marblett á afturendanum.

Jæja, best að fara að undirbúa bollukaffið.