Kona fer að kjósa

Já, ég er búin að kjósa. Kom við í Eymundsson í leiðinni og keypti mér litla reglustiku með rauðri rönd á 140 krónur. Rölti svo í Ráðhúsið.

Sigmundur Davíð og frú stóðu fyrir utan og brostu framan í myndavélar. Ef sést í bakið á þéttvaxinni konu í afar litskrúðugri yfirhöfn á einhverri myndinni er það ég. Rautt og grænt og appelsínugult og hvítt - allir litir nema blátt. Veit ekki hvort það flokkast undir áróður á kjörstað. Rétt eins og tjöldin fyrir kjörklefunum eru núna hvít, var það ekki Rúnar Þórarins sem kærði bláu tjöldin síðast?

Það var engin bið í þriðju kjördeild en ég mætti Ástu Ragnheiði og manninum hennar, þau voru á leið út. Gekk að borðinu, sagði heimilisfangið og svo nafnið og rétti fram debetkortið mitt sem skilríki.

-Þú hefur gert þetta áður, sagði konan sem tók við. -Veist alveg hvað þú átt að gera.

-Jaaaá - eða það er kannski annað mál, sagði ég. Ég hef reyndar kosið í öllum kosningum frá 1978 en ekki alltaf vitað hvað ég ætti að gera. En ég held að hún hafi ekki verið að meina það.

Svo fékk ég kjörseðilinn, fór inn í kjörklefa, dró upp reglustikuna og kaus. Fór út í góða veðrið, kom við í Ríkinu, keypti mér evrópskt rauðvín í tilefni dagsins, fór heim, settist niður með brauð, ost og rauðvínsglas, kveikti á útvarpinu og það fyrsta sem ég heyrði var:

-Eldra fólk kýs snemma.

Ég og sannfæringin

Ég ætlaði að vera lögð af stað niður í Ráðhús að kjósa en brauðið sem ég bakaði áðan er svo gott að ég ætla að fá mér eina sneið enn áður en ég fer.

Ég veit alveg hvað ég ætla að kjósa. Ekki vegna þess að ég sé að öllu leyti sátt við flokkinn minn, stefnu hans eða alla sem þar eru í framboði. Reyndar held ég að þá fyrst væri ástæða til að hafa áhyggjur ef allt væri nákvæmlega eins og maður vildi helst hafa það. Það eiga að vera skiptar skoðanir innan flokka og átök um menn og málefni, annað væri óeðlilegt (og nei, ég er ekki að óska mér aftur í gamla Alþýðubandalagið; öllu má nú ofgera).

Ég sé ýmislegt gott hjá öðrum flokkum; stefnumál, fólk, prinsipp. Þetta síðastnefnda hefur vegið dálítið þungt hjá mér að undanförnu. Þess vegna tek ég reglustikuna með í kjörklefann svo að strikin verði beinni og ekki fari á milli mála hvar þau eiga að koma.

Ef öðruvísi stæði á væri ég líklega einnig í töluverðum vafa um hvar krossinn ætti að lenda.

En ég er búin að vera einlægur Evrópusinni í að minnsta kosti fimmtán ár. Ef einhver vill kalla það landráð, trúarsannfæringu eða hvað sem er, þá stendur mér á sama; það er einfaldlega bjargföst skoðun min að framtíð Íslands sé í Evrópusambandinu. Sú sannfæring hefur ekkert breyst síðasta árið þótt rökin séu að vísu fyrir mér enn augljósari en áður.

Mér hefur hins vegar aldrei gefist kostur á að láta þessa sannfæringu mína í ljósi í kosningum fyrr. Það ræður atkvæði mínu núna. Og mjög margra annarra í kringum mig. Við kjósum Evrópu - fyrir Ísland.

Og svo ætla ég bara rétt að vona að prinsippin gleymist ekki strax eftir kosningar; að það verði staðið við stóru orðin og farið í viðræður.

Og stóriðjuplönin kannski lögð á hilluna í leiðinni.

Þá - og annars ekki - verð ég sátt við hvernig ég ver atkvæði mínu í dag.

Nýja bókin mín

Kemur væntanlega í búðir um mánaðamótin ...

Prófkjörsstyrkir og útstrikanir

Ég var nú búin fyrr í vor að lýsa skoðunum mínum á prófkjörskostnaði og tilstandi. Þær hafa ekkert breyst nema síður sé í ljósi síðustu tíðinda.

Það er samt ekkert ólíklegt að ég geri fleiri strik en bara krossinn á kjörseðilinn á laugardaginn, og ekki bara til að listinn verði líkari því sem ég kaus í prófkjörinu. Það held ég að ég hafi ekki gert síðan Ólafur Ragnar flutti sig úr mínu kjördæmi fyrir margt löngu svo að ég þurfti ekki lengur að strika hann út.

En ég ætla að hugsa málið í baði á eftir. Mér gengur svo skrambi vel að hugsa í baði.

Framsóknargenin og óvinalistinn

Æ, ég held ég komist ekkert inn á þennan fræga framsóknaróvinalista sem DV birti.

Í fyrsta lagi hef ég nú ekkert verið að tala það illa um Framsóknarflokkinn - ekki nýlega allavega - og svo er ég nýbúin að minnast á framsóknargenin mín, þau eru þarna en eru mjög víkjandi.

Reyndar man ég að þegar ég var í Akureyrardeild KSML fyrir margt löngu var gerð könnun á sellufundi um hver hefði verið fyrsta stjórnmálahreyfingin sem félagarnir tóku afstöðu með og kom í ljós að það var Framsókn hjá öllum nema Ísfirðingnum í sellunni.

Sumir eru held ég löngu komnir aftur þangað, framsóknargenin eitthvað sterkari í þeim en mér.

Færri skilnaðir, minna hrukkukrem

Ég var að lesa um áhrif kreppunnar á neysluvenjur og skoðaði hvernig þetta ætti við mig:

Íslendingar fara sjaldnar til bæði tannlæknis og rakara eftir að kreppan skall á, en oftar til geðlæknis.

Ég hef nú reyndar ekkert fækkað tannlæknisheimsóknunum ennþá en það leið óvenju langur tími milli klippinga síðast (og ég lét klippa enn styttra en venjulega). Og nei, ég hef svosem ekkert átt erindi til geðlæknis síðan 1978. (Var kreppa þá?)

Nota ódýrari fegrunarkrem ...

Ég nota nú ekki fegrunarkrem neitt sem heitir og á jafnvel ennþá eitthvað eftir af hrukkukremunum sem ég fékk í fimmtugsafmælisgjöf, ætli þau séu útrunnin?

... og nýta skó sem keyptir voru fyrir hrun efnahagskerfisins.

Ég keypti reyndar skó í vetur en það var í búð sem var að hætta vegna kreppunnar og þeir voru á 70% afslætti. Allt annað skótau sem ég á er vissulega keypt fyrir kreppu.

Heimilissorp hefur stórlega dregist saman, ...

Gæti passað, en fríblaðaruslinu hefur líka fækkað, það var nú stór póstur í þessu.

... skilnuðum fækkað ...

Ég var löngu búin að fækka þeim.

... og fólk er nú meira heima hjá sér en áður var og borðar ódýrari mat til dæmis meira af Royal búðing.

Ég fæ mér einmitt oft hreina jógúrt, blandaða 1-2 msk af Royal-búðingi, í morgunmatinn. Ódýrt, þokkalega hollt og ef einhver sér til mín get ég skrökvað því að þetta sé Herbalife eða próteinduft eða eitthvað svoleiðis. Lítur eiginlega alveg eins út.

Sala á bílum hefur nánast stöðvast og ekki verið minni síðan 1950. Fólk keyrir hægar og minna og sparar á þann hátt bílinn sem endast á næstu árin. Allt eykur þetta öryggi í umferðinni.

Já, ég er nú bara á strætó eins og venjulega.

Prjónarnir hafa í auknum mæli verið teknir fram í kreppunni, auk ýmisskonar smíða og handverksvinnu.

Ég er farin að bródera.

Fram kemur í úttektinni að fólk ... ferðist í mun minna mæli en áður til útlanda, fari í sumarhús hér heima og njóti íslenskra skíðasvæða.

Útlandaferðum mínum í ár fækkar sennilega um 100% miðað við í fyrra, veit ekki enn með sumarhúsin en sleppi skíðasvæðunum.

Fólk kaupir nú ódýrara áfengi en áður ...

Örugglega, en ég átti nú töluverðar birgðir síðan fyrir hrun. Það er að vísu farið að ganga á þær og ég uppgötvaði til dæmis mér til skelfingar í fyrrakvöld að púrtvínsbirgðirnar eru á þrotum.

Jújú, ég er alveg í þessum pakka.

Stuðningsmaður Össurar

Barnabörnin voru í mat áðan ásamt foreldrum sínum og ég spurði þau hvað ég ætti að kjósa.

Dótturdóttirin sagði að sér væri hundsama og mátti á henni skilja að henni þættu kosningar og stjórnmál fánýt og heimskuleg fyrirbæri.

Dóttursonurinn var á öðru máli, sagði mér að ég ætti að kjósa Samfylkinguna því þar væri Össur.

Össur er hans maður. Höfðar greinilega sterkt til sjö ára drengja í minni fjölskyldu því að fyrir langalöngu - svo löngu að Össur var enn í Alþýðubandalaginu - var ég með einkasoninn, um það bil sjö ára að aldri, með mér á einhverjum fundi í Alþýðubandalagsfélaginu í Reykjavík, þar sem ég var í stjórn þá. Drengnum þótti enginn drykkur betri en kók og ég gaf honum leyfi til að kaupa sér kók úr kæli sem var þarna í salnum á Hverfisgötunni. En þá var illt í efni því það fannst enginn upptakari.

Þetta var náttúrlega meiri háttar mál fyrir kókþyrstan sjö ára dreng og hann var mjög dapur yfir þessu. En þá var það félagi Össur sem brást við og opnaði kókflöskuna með nagla, drengnum til ósegjanlegrar gleði - og hann var reyndar svo hrifinn af þessu afreki að hann lét Össur endurtaka leikinn á næstu fundum þótt upptakarinn væri kominn í leitirnar. Og Össur uppskar aðdáun og hollustu sem hefur enst til þessa dags.

Ég veit ekki til að dóttursonurinn hafi hitt Össur svo að væntanlega er einhver önnur ástæða fyrir stuðningi hans. Líklega finnst honum Össur bara svona vinalegur kall. Hann allavega var mjög ánægður þegar það kom upp úr dúrnum að ég mundi líklega bara kjósa eins og hann vildi. Reyndar ekki Össur, er ekki í hans kjördæmi ...