Einbúakostir

Einn af allmörgum kostum við að búa einn er að þegar maður fer út í búð að kaupa mjólk í kaffið, fær skyndilega hugdettu á leiðinni og kemur ekki heim fyrr en fimm tímum seinna (mjólkurlaus), þá er það ekkert sem maður þarf að útskýra fyrir öðrum. Eða láta vita af sér eða neitt.

Annnar kostur er sá að maður þarf ekkert að elda sér kvöldmat frekar en mann langar til. Reyndar ætlaði ég ekkert að elda neitt í kvöld en þá hringdi einkasonurinn að forvitnast um hvort ég gæti gefið honum og frænku hans sem var í heimsókn hjá honum eitthvað að borða. Og þar sem ég uppgötvaði allt í einu að ég var alveg í skapi til að elda fyrst það var ekki bara fyrir mig eina, þá sagði ég þeim endilega að koma.

Þannig að í staðinn fyrir ekki neitt verður rjómalöguð tómatsúpa með basilíku, volgt kjúklingasalat með cannellini-baunum, pepperóní, tómötum og hugsanlega kúskús, og Tobleronebúðingur með rifsberjum á eftir.

Hemúllinn

Ég varð náttúrlega að taka þetta próf:

	Hvem er du i Mummidalen?
	Mitt resultat: Hemulen Du er Hemulen! Du er sykelig opptatt av blomster og planter. Og du er kunskapsrik som er en bra ting og man kan kanskje si at du er litt nerd!
	Ta denne quizen på Start.no

Þetta með blómin og plönturnar stenst allavega ekki.

Ég kallaði í einkasoninn, sem er í heimsókn að nota hina tölvuna, og sagði honum niðurstöðuna.

-Ég veit ekki hvort það er gott, sagði hann og hristi hausinn.

(Óke, ég veit reyndar ekkert hvort hann hristi hausinn því að hann er í öðru herbergi og ég sé ekki gegnum veggi - en hann hljómaði eitthvað svo hausahristingslegur.)

Gleymnu mæðginin

Ég hringdi í einkasoninn rétt áðan og spurði hann hvort hann hefði ekki ætlað að koma í mat. Hann vaknaði upp við vondan draum og sagðist hafa verið búinn að gleyma því.

En það var allt í lagi því að ég hafði gleymt að elda.

Við ætlum samt ekkert að efna til meinlætalifnaðar og föstu í tilefni dagsins og ég var að henda kjúklingavængjum inn í ofninn.

Þetta er svoleiðis dagur. En ég er samt búin að koma heilmiklu þýðingarstarfi frá mér.

Spurt og stundum svarað

Ég horfi næstum aldrei á Gettu betur eða Útsvar eða aðrar spurningakeppnir í sjónvarpi. Ég veit ekki einu sinni hvort eru einhverjar slíkar í útvarpinu á þessum misserum. En ég reyni að missa alls ekki af spurningakeppni fjölmiðlanna um páskana. Ég man meira að segja að þegar við Boltastelpan vorum í London um páskana í hitteðfyrra, þá bölvaði ég því að geta ekki hlustað á spurningakeppnina. Það er bara partur af páskunum.

Ég rak reyndar áróður fyrir því á sínum tíma, þegar ég var blaðamaður, að Gestgjafinn sendi lið í keppnina, en það hlaut dræmar undirtektir. Ekki þar fyrir, ég mundi allavega klikka rækilega á öllum fugla- og blómaspurningum þrátt fyrir sveitauppruna minn. Þegar ég átti heima í sveitinni var ég nefnilega ekki búin að fá gleraugu og sá aldrei fugla og annan fénað sem verið var að benda mér á; venjulega laug maður upp á sig að sjá þetta til að vera ekki álitinn algjör heimskingi.

Svo er ég reyndar mikiðtil hætt að fylgjast með fréttum svo að ég mundi ekki standa mig vel í dægurmálaspurningum heldur. Að ekki sé talað um tónlist ...

En nú er keppni dagsins að byrja, best að leggja við hlustir.

Páskaegg

Barnabörnin gáfu mér páskaegg í afmælisgjöf. Það var nú fallegt af þeim; ég ætlaði að fara að skrifa að ég hefði líklega ekki fengið páskaegg árum saman en svo mundi ég að ég fékk víst páskaegg í fyrra frá vinnunni. Reyndar líka núna en það var númer eitt og þau teljast ekki með eins og sumar samstarfskonur mínar voru iðnar við að segja framkvæmdastjóranum í morgunkaffinu í gær.

Páskaliljurnar sem hann Oddur gaf mér eru útsprungnar og alveg ljómandi fallegar. Þannig að ég er umvafin páskalegheitum.

Boltastelpan reyndi að útskýra fyrir mér áðan að þar sem ég væri bara ein hefði ég ekkert við tvær tölvur að gera og því væri afar góð hugmynd að ég gæfi henni borðtölvuna. Ég var ekki alveg sammála en skildi svosem alveg hennar viðhorf ...

Bróðir hennar var að segja mér af stóra páskaegginu sínu sem hann fær reyndar ekki fyrr en hann kemur aftur að norðan á páskadag. Ég varaði hann við að borða það þá allt í einu og sagði honum söguna af honum Gústa sem víti til varnaðar en held að hún hafi hrokkið af honum eins og vatn af gæs.

Afmælisafslöppun

Þetta ætlar að verða rólegheitaafmælisdagur, allavega eftir að tölvukaupin voru frá. Mér leist ekki alveg á þegar ég kom að Elko klukkan tólf, dálítill hópur af fólki beið fyrir utan og ég sá alveg fyrir mér kapphlaup til að ná síðustu tölvunum - eða öðrum tækjum - en svo slæmt var það þó ekki og ég fékk tölvuna mína fljótt og vel þegar búið var að finna hana á lagernum.

Nú er ég bara að leika mér með nýja dótið mitt, eins og einkasonurinn sagði áðan, áður en ég fer að elda sveppasúpu og kumquat-gljáðan grísahrygg með rauðkáli og brúnuðum kartöflum og einhvern desir til að gæða sér á á eftir. Engin afmælisterta, enda kæmust kertin ekki fyrir á henni lengur. Bara kaffi og koníak. Eða Calvados, ef ég á eitthvað eftir í Calvadosflöskunni.

Bara ljúft

Komin með nýja tölvu ...

... MacBook, alveg eins og þessa sem ég átti pantaða en fékk ekki.

Ég fékk skyndilegt hugboð, tók strætó í Kópavoginn (viljandi aldrei þessu vant), fór í Elko um leið og var opnað - tölvukerfið þeirra sagði að þær væru uppseldar en lipur afgreiðslumaður fann nú samt eina fyrir mig á lagernum, indælispiltur. Fyrir hana borgaði ég 97.995, við það bætist leigubíll úr Kópavogi því að ég nennti ekki heim með tölvuna í strætó, 1950 krónur. Nettógróði miðað við tölvuna sem ég fékk ekki heilar 45 krónur.

Þannig að nú get ég verið í góðu skapi á afmælisdaginn minn. Þökk sé Elko.

Óhress með Apple-búðina

Ég ákvað um daginn að kaupa mér fartölvu. Og af því að mér líkar nú bara ágætlega við iMacinn minn, þá brá ég við þegar farið var að auglýsa ódýrustu MacBook-tölvurnar á tilboði á 99.990, fór í Apple-búðina, skoðaði og leist vel á. Drengurinn sem sýndi mér hana sagði að hún væri ekki til en kæmi sennilega seinnipartinn í næstu viku.

Seinnipartinn í næstu viku (þ.e. 5. mars) kom ég aftur að athuga málið. Tölvan var enn ekki til og starfsmaðurinn sagði að þær væru væntanlegar einhverntíma upp úr miðjum mars, spurði hvort ég vildi leggja inn pöntun. Ég var búin að ákveða mig og vildi endilega gera það. Svo að hún skráði pöntunina og afhenti mér tölvuútprentun. Ég spurði hvort yrði hringt í mig þegar tölvan kæmi.

-Já en það er best að þú hringir til öryggis einhverntíma upp úr miðjum mánuðinum, sagði hún.

Svo að ég fór heim með það. Upp úr miðjum mars er sirkabát núna, allavega væntanlega ekki fyrr en eftir 16. mars. Þannig að þegar gengið féll allhressilega í gær krossbölvaði ég því að tölvan skyldi ekki vera komin og sá fram á ca. 20% hækkun frá tilboðinu.

Kíkti á heimasíðuna hjá Apple IMC í dag til að athuga hvort þar væru birtar einhverjar upplýsingar um hvenær tölvurnar kæmu. Þar stóð ,,væntanleg í lok mars”. Ég ákvað að hringja til að tékka á hvað það táknaði. Spurði hvenær von væri á MacBook-tölvunum.

-Eee – áttirðu pantað? spurði stúlkan sem svaraði. Ég játaði því og hún bað um kennitöluna mína. Bað mig svo að bíða. Kom eftir nokkra stund aftur og sagði: -Sko, jú, þær eru komnar, hér stendur að það hafi verið reynt að hringja í þig á föstudaginn, og við vorum að selja þær seinustu.

Sem sagt: Tölvurnar komu fyrir miðjan mars (föstudagurinn var 14. mars) og þar sem ég svaraði ekki í símann fyrir hádegi á föstudag af gildum ástæðum gilti pöntunin ekki lengur, það var ekkert reynt að hafa samband aftur og þegar ég hringi fáeinum dögum seinna, ,,upp úr miðjum mars” eins og mér var sagt að gera, er búið að selja tölvuna, sem þýðir væntanlega að ef ég vildi halda pöntuninni til streitu þyrfti ég að bíða guðveithvaðlengi í viðbót og væntanlega borga 20% meira ...

Ég sagði stúlkunni að þetta þætti mér ekki gott þar sem ég hefði átt tölvuna pantaða og hún lét mig bíða aftur í símanum og sagði svo: -Heyrðu, ég þarf að athuga hvað ég get gert, ég hringi í þig eftir hálftíma eða í mesta lagi klukkutíma.

Um leið og hún spurði um símanúmerið mitt mundi ég að ég hafði ekki verið spurð um símanúmer þegar ég gerði pöntunina. Þannig að ég er ekkert allt of viss um að það hafi verið hringt í mig á föstudaginn yfir höfuð.

Þið megið svo geta þrisvar hvort hún hringdi nokkurn tíma.

Sko, ég var fúl í morgun yfir að þurfa væntanlega að borga töluvert meira fyrir tölvuna þegar hún kæmi. En það var engum að kenna nema helst sjálfri mér fyrir að hafa ekki pantað hana fyrr (en ég fór reyndar í Apple-búðina um leið og ég sá tilboðið). En nú er ég grútfúl út í Apple-búðina. Ég er náttúrlega afskaplega svekkt yfir því að hún skuli hafa verið komin og verið seld öðrum þótt ég væri með skráða pöntun - hélt að þar með væri tölvan frátekin í nokkra daga. Og ég er ansi óhress með að stúlkan skuli ekki hafa hringt aftur eins og hún sagðist ætla að gera. Eða látið í ljós að einhver væri eitthvað sorrí yfir þessu.

Og þegar ég settist inn í strætó var það fyrsta sem blasti við auglýsing: MacBook á 99.990.

Einmitt. Apple-búðin er hér með komin í næsta sæti við Raftækjaverslun Íslands á lista yfir búðir sem mér er illa við.

Óvænt blómasending

Ég fékk blómasendingu frá myndarlegum ungum manni áðan. Páskaliljur.

Það gerist nú hreint ekki á hverjum degi að menn sendi mér blóm svona óforvarendis. Frekar að ég fái óvæntar vínflöskur - ætli það sé aldurinn eða orðspor mitt sem veldur því?

Reyndar var það hann Oddur systursonur minn sem sendi mér vöndinn - en mér þykir bara ennþá vænna um það.

Allt á leið til andskotans ...

... eða það skilst manni helst. Og reyndar ekkert að undra eins og margir eru búnir að lifa eins og góðærið endist eilíflega. Sem það gerir auðvitað ekki.

Mér finnst stundum þessa dagana eins og öll þessi umræða um hvað sé hægt að taka til bragðs - lækka vexti, taka upp evru, franka, norska krónu, spesíur og ríkisdali (eða bara einhverja aðra mynt), ganga í Evrópusambandið, reka Davíð - að þessi umræða snúist bara um hvernig við getum haldið áfram að lifa um efni fram. Kaupa Rangerovera, kaupa allar fínu íbúðirnar sem búið er að byggja, kaupa stærri flatskjái og lifa í vellystingum pragtuglega.

Að undanförnu hefur fólk haldið áfram að versla og skuldsetja sig sem aldrei fyrr þótt það væri eiginlega alveg augljóst að bakslagið væri að koma - eða það hélt ég allavega. Fall krónunnar er búið að vera fyrirsjáanlegt og hefði ekki átt að koma neinum á óvart. Þegar ég pantaði hótelgistingu fyrir okkur vinkonurnar í febrúar og lét setja allt saman á kortið mitt ætluðu einhverjar af hinum að borga mér strax en ég bað þær að bíða þar til reikningurinn kæmi, átti alveg eins von á heilmiklu gengisfalli þá strax.

Samt er fólk víst búið að vera að taka bílalán í gjaldeyri alveg framundir þetta.

Jæja, það er allavega eitthvað sem ég er laus við. Bæði bílalán og gjaldeyrislán.

Á móti kemur að tölvan sem ég var búin að panta mér ... jæja. Best að setja það aðeins í salt. En dollararnir sem ég á inni á Paypal-reikningnum mínum hafa allavega hækkað ögn í verði ...

Sverðasveiflur og páskaföndur

Mér sýnist að ég verði meira og minna ein heima um páskana; gagnlega barnið og fjölskylda hennar norður í Húnaþingi. Einkasonurinn að vísu í bænum og það getur nú verið að hann líti eitthvað inn hjá gömlu konunni. Skylmingastúlkan sambýliskona hans er lögð af stað til Alsír, þar sem hún ætlar að sveifla sverðum um páskana, vonandi þó ekki berjast við hryðjuverkamenn og talíbana sem vaða víst uppi þar um slóðir og vonandi tekst henni líka að reka sverðið ekki í skrokkinn á Sigurði skáldi Pálssyni, sem mér skilst að verði líka í Alsír um páskana í einhverjum menningarlegum erindum. Hann var reyndar helst að hugsa um að klæðast búrku til að dylja evrópskan uppruna sinn fyrir öfgasinnuðum íslamistum, enda hefur hann náttúrlega ekki sverð sér til varnar eins og tengdadóttir mín.

Ætli ég noti ekki páskana í að þýða bókarpart sem ég er búin að taka að mér. Páskarnir hafa löngum reynst drjúgir til slíkra verka, ég þýddi nokkuð góðan skerf af Stóru matarbókinni um páskana í fyrra og hef oftar komið miklu í verk þessa daga. Nema náttúrlega páskana þegar ég spilaði Populous á SNES-tölvu einkasonarins frá morgni til kvölds. Það varð lítið úr verki þá páska.

Kattarmottur

Við notum sko ekki músarmottur hér á forlaginu, heldur kattarmottur.

Annar forlagskötturinn stekkur gjarna upp á skrifborð hjá fólki og hreiðrar um sig við hliðina á tölvunni. Dálítið loðið og óslétt undirlag reyndar ... en frekar heimilislegt.

Ekki grænir fingur, heldur grænir fætur

Það mátti ekki á milli sjá hvort okkar Bergs systursonar míns var í grænni skóm í veislunni á laugardaginn.

Og ég var náttúrlega í græna kjólnum eins og gefur á að líta. Og grænum sokkum.

Ég hefði kannski átt að kalla einkasoninn til og fá glæsilegu þrílitu spariskóna hans (svartir, hvítir og hárauðir) með á myndina en það hefði reyndar spillt grænu stemmningunni.

Fallandi gengi

Blessuð krónan bara í frjálsu falli.

Þetta á náttúrlega eftir að hafa áhrif á fjárhaginn þótt ég sé ekki með nein gjaldeyrislán. Og það verður ekki verslað mikið á ebay á næstunni. En ég er allavega frekar sátt við að vera búin að borga báðar utanlandsferðirnar sem ég er að fara í á næstu vikum upp í topp.

Ég borgaði til dæmis hótelgistingu fyrir okkur 6 í London um mánaðamótin síðustu. Reikningurinn var í evrum - 1500 evrur alls - og þá stóð evran í sléttum hundraðkalli.

Eins gott að þetta eru ekki verslunarferðir, það hefði komið töluvert strik í þann reikninginn.

Súpubarnið

Boltastelpan bað mig um að hafa annaðhvort sveppasúpu eða aspassúpu í forrétt í matarboðinu í gær. -En þú borðar hvorki sveppi né aspas, sagði ég.

-Nei, en ég borða súpuna, sagði hún.

Ég eldaði ágætis aspassúpu. Maukaði eina dós af hvítum aspas, bætti við vatni, smágrænmetiskrafti, léttkraumðum lauk, matreiðslurjóma, fersku timjani, pipar og salti, þykkti með hveitijafningi og setti að lokum eina dós af grænum aspasstönglum út í. Fínasta súpa.

Boltastelpan borðaði hana með bestu lyst en skildi aspasstönglana auðvitað eftir. Sagði svo við móður sína: -Mamma, viltu bráðum hafa aspassúpu úr pakka?

-Er pakkasúpan betri? spurði matargúrúið svekkt.

-Já, sagði barnabarnið án þess að depla auga.

Pþvu.

Um afstæðan skyldleika

Mamma og pabbi voru í kvöldmat og gagnlega barnið og fjölskylda hennar líka. Í samræðum eftir matinn þurfti eitthvað að fletta upp í Skagfirskum æviskrám og Sauðargæran kom að og fór að forvitnast um hvaða bækur þetta væru. Ég sýndi honum myndir af langafa mínum og langömmu í Djúpadal og sagði honum að þetta væru afi og amma ömmu Diddu. Og svo myndir af langafa mínum og langömmu á Frostastöðum, semsagt afa og ömmu afa Rögna. Honum þótti þetta merkilegt en þegar hann vildi líka vita hvað allt hitt gamla fólkið í bókunum hét sagði ég stopp.

En svo fór ég að hugsa. Ég kynntist reyndar engu af þessu fólki sjálf, það var dáið áður en ég fæddist nema langamma í Dal, sem dó þegar ég var á öðru ári og ég man ekkert eftir henni. Samt finnst mér það vera mjög nátengt mér og allir afkomendur þess náskyldir mér. Og barnabörnunum mínum líka.

En auðvitað er það ekki svo. Sauðargæran og þeir sem eru jafnlangt komnir frá Djúpadals- og Frostastaðahjónum og hann eru skyldir í fimmta lið, sem er nú ekkert afskaplega náskylt. Ég áttaði mig eiginlega ekki á þessu fyrr en ég fór að skoða ættartöluna og setti sjálfa mig í sömu stöðu og Sauðargæruna. Sigríður gamla í Djúpadal, sem áreiðanlega huggaði mig og hossaði mér einhverntíma þegar ég var pínulítil þótt ég muni það ekki, er móður-móður-móður-föður-móðir hans. Móður-móður-móður-föður-móðir mín hét Jóhanna Jónsdóttir, fædd á Efri-Glerá 1813. Hún fór ung vestur í Skagafjörð, gerðist vinnukona hjá Eiríki og Hólmfríði í Djúpadal (langalangalangafa mínum og langalangalangömmu) og eignaðist son (Eirík langalangafa minn) 1835 með húsbóndanum, en hjónin eignuðust sama ár dóttur (Valgerði langalangömmu; ég er semsagt bæði út af hjónabandsbarninu og framhjátökubarninu).

Jóhanna var eitthvað áfram í Dal og sonur hennar ólst þar upp til fullorðinsára. Hún átti tvö börn á allra næstu árum og sagan segir að Eiríkur hafi átt þau líka þótt þau væru kennd öðrum. ,,Lenti í ástarstússi og barneignum með Eiríki í Djúpadal," segir Eiður á Þúfnavöllum um þessa formóður mína í einhverrri bók sinni. Svo fór hún aftur í Eyjafjörðinn, giftist og átti slatta af börnum og dó 1901, örugglega södd lífdaga.

Mér finnst ég ekkert sérlega náin þessari formóður minni þótt ég vildi gjarna vita meira um ævi hennar. Svo að ekki get ég ætlast til þess að Sauðargæran finni til mikilla tengsla við Djúpadalshjónin gömlu. Þaðan af síður finn ég til mikils skyldleika við alla afkomendur Jóhönnu, sem ég veit raunar lítið um - það er að segja þá eyfirsku (nema ég veit reyndar að Óli Gneisti er einn þeirra).

Þannig að ég verð víst að játa að sum börnin sem mér finnst vera náskyld barnabörnunum mínum - af því að afar þeirra eða ömmur eru náskyld mér - eru víst orðin harla fjarskyld þegar betur er að gáð.

Gemsafundur

Ég fann gemsann sem ég týndi, hann var reyndar í buxnavasanum mínum.

Því miður voru buxurnar í þvottavélinni.

Ojæja, hann var farinn að gefa sig og ég ætlaði að fara að fá mér nýjan hvort eð var.