Áramótabloggið

Eftirmæli ársins 2010, já. Fyrir mér var þetta þokkalegasta ár og eiginlega ekkert nema gott um það að segja – frá mínum bæjardyrum séð að minnsta kosti. En ég er reyndar frekar jákvæð og bjartsýn manneskja, komst að því fyrir löngu að það er oftastnær mun auðveldara að vera jákvæður en neikvæður – og alltaf miklu skemmtilegra.

Það hefur reyndar ekki alltaf verið auðvelt á þessum síðustu árum að vera jákvæð og bjartsýn og stundum hefur það alls ekki tekist. En ég held áfram að reyna. Og árið 2010 gekk þetta nú frekar vel. Einkasonurinn fékk vinnu eftir meira en tveggja ára veikindi og atvinnuleysi, enginn af mínum nánustu er í skuldavanda, allir eru heilbrigðir, barnabörnin eru yndisleg, í vinnunni gengur allt mjög vel …

Ég get ekki kvartað og geri það ekki. Auðvitað er ekki allt í sómanum í þjóðfélaginu en þó ekki eins hábölvað og sumir vilja vera láta. (Og síst af öllu vil ég fá helvítis góðærið aftur.) Margir eiga mjög erfitt. Aðrir eiga erfitt en ráða við það. Og meirihlutinn hefur það alveg ágætt. Ég er í þeim hópi. Núna. En ég fékk svo sannarlega að kynnast hinu hér á árum áður.

En af atburðum ársins: Ég skrifaði og kom frá mér bók sem lengi hefur verið í bígerð – Matreiðslubók Nönnu (sú stóra appelsínugula) átti í upphafi að verða smáréttabók en stækkaði óvart töluvert – en í þessari atrennu tókst það og ég er bara nokkuð sátt við árangurinn. Fékk reyndar svæsna ritstíflu þegar ég var að skrifa hana, það hefur ekki komið fyrir mig áður og ég vona að það endurtaki sig ekki. Í vinnunni var ég svo með ýmiss konar bækur á minni könnu, ekki bara matreiðslu- og kynlífsbækur …

Ég er ekki framkvæmdaglöð manneskja en lagði þó í framkvæmdir á árinu sem eru búnar að vera planaðar frá því ég keypti íbúðina 2006. Gerði upp baðið, minnkaði það og stækkaði eldhúsið. Þarf núna ekki lengur að ganga framhjá klósettinu til að komast út á svalir. Það er framför. Ekki síst þegar maður er að grilla. Þannig að ég er mjög ánægð með hvernig til tókst.

Ég fór í stórskemmtilega ferð á matarráðstefnu í Oxford í sumar, varð margs vísari og hitti fullt af skemmtilegu fólki. Og borðaði fullt af góðum mat. Á eftir vorum við dótturdóttirin í nokkra daga í London og ég kynntist tískuverslunum þar í borg betur en ég hef áður gert. Annars fór ég ekki víða þetta árið. Nema í saumaklúbbsferðina til Þingeyrar, auðvitað. Það var nú dálítið gaman, þótt ég væri veik allan tímann.

Eldra barnabarnið varð sautján ára á dögunum. Þar með er ég offisíelt komin á langömmualdurinn því ég var nýorðin sautján þegar ég eignaðist mömmu hennar. Yngra barnabarnið er níu ára nörd, fótboltaáhugamaður og krúttpjakkur. Svo er dótturfjölskyldan komin með hund sem lítur á mig sem ömmu sína. Ég samþykki það af því að þetta er Labrador; mundi ekki kæra mig um að vera amma einhvers kjölturakka.

Sonurinn fékk semsagt vinnu í sumar og unir sér vel sem bankastarfsmaður (ókei, kaffibarþjónn í Landsbankanum) og svo kom út matreiðslubók sem hann þýddi (hann er frábær kokkur ef þið vissuð það ekki). Skylmingastúlkan tengdadóttir mín fékk veglegan Ólympíustyrk og keppti á mótum út um allt með góðum árangri, varð Norðurlandameistari eins og venjulega og stefnir hátt.

Lífið er gott við okkur.

Ég strengi engin áramótaheit. En áramótavonin mín er að fólk fari að horfa meira fram á veginn – og á góðu hliðarnar á lífinu, sem eru þrátt fyrir allt svo margar. Já, ég veit að þær eru mismargar og sumum er fyrirmunað að sjá þær eða veita þeim þá athygli sem þær eiga skilið.

Ég hef fulla trú á að árið 2011 verði gott. En ég er líka jákvæð bjartsýnismanneskja eins og ég sagði.

Gleðilegt nýtt ár. Og þakka ykkur öllum fyrir 2010. Það er komið í minningasjóðinn.