Skinnklæddar kartöflur

Ætli sé algengt að fólk viti ekki að þetta sem er utan á kartöflunum heitir hýði?

Ekki vita þeir það allavega á Pizza Hut og kannski víðar. Þar getur maður nefnilega fengið fyllt kartöfluskinn.

Nema þetta sé eitthvað allt annað ...

Af fullorðnum börnum og fullorðnum þvottavélum

Í fyrirmyndarveröld ættu börnin að kveðja mann og flytja að heiman um það leyti sem þau nálgast tvítugt. Þetta gekk nú ekki eftir hjá mér. Ekki alveg. En þvottavélin mín virðist hins vegar vera alveg á þessari línu. Eftir dygga þjónustu í nærri tuttugu ár virðist hún semsagt vera að því komin að kveðja.

Það er alltsvo ekki bara þurrkarinn sem er bilaður - eða ofvirkur, eftir því hvernig litið er á málin. Nei, það er líka sjálf þvottavélin sem ekki vill forsto pólitík - hún stoppar snemma í þvottahringnum og neitar að þvo. Dælir út af sér og vindur þegar hún er stillt á það. En lætur annars eins og það hafi ekki verið kostað upp á hana viðgerð í fyrra.

Þetta lítur út eins og eitthvert frekar dýrt stykki sé bilað. Einhvers konar tölvuheili eða eitthvað slíkt. Ég er frekar efins um að það borgi sig að gera við (var reyndar efins um það í fyrra líka). Tæp tuttugu ár eru svosem ansi góð ending á þvottavél með sambyggðum þurrkara. Verst að ég fæ ekki samskonar vél í staðinn; veit ekki hvort þær eru framleiddar enn en hjá Eirvík fást allavega bara þvottavélar, ekki sambyggðar vélar. Reyndar held ég að þessar sambyggðu séu helst seldar í báta.

Ojæja. Ætli ég verði ekki að fara í þvottavélaleiðangur. Finna einhverja litla og netta vél sem þarf ekki að hafa neitt voðalega mikið af fídusum af því að ég nota aldrei nema tvö eða þrjú þvottaprógrömm hvort eð er. Og segja einkasyninum að taka sér þvottavélina til fyrirmyndar. (Jú, hann er reyndar fluttur að heiman. En dótið hans er það ekki.)

Praktísk pylsugerð

Ég sit hér og les gagnmerka bók, Den Praktiske Pølsemager, gefin út af Slagter-Tidendes Forlag í Randers, óvíst hvaða ár. Ég er meðal annars búin að fræðast um hvernig á að ná ryðblettum af görnum og hvernig á að búa til kødpulver (en ég veit ekki til hvers maður notar púlverið). Ég veit líka hvað avrevne pølser eru og hvernig maður gerir Göttinger Blærepølse (það eru notaðar kálfablöðrur). Þetta er greinilega hin merkasta bók; ég keypti hana í Bókavörðunni áðan ásamt fleira góðgæti.

Ég er samt ekki að fara út í neina pylsugerð á næstunni, enda eru hinar pylsubækurnar mínar allar í láni. Nei, þetta er nú bara fræðilegur áhugi á pylsugerð.

Ég fékk annars hugljómun í gærkvöldi. Sú hugljómun verður til þess að ég fer til Frakklands eftir hálfan mánuð að borða pylsur og fleira. Þyrfti að fá fleiri svona hugljómanir.

Þurru buxurnar

Í gærkvöldi setti ég buxur í þurrkarann rétt áður en ég fór að sofa og stillti hann á 10 mínútur.

Þegar ég vaknaði sex tímum seinna var þurrkarinn enn í gangi. Enn stilltur á 10 mínútur. Nú á ég mjööööög þurrar buxur.

Jæja, það kviknaði allavega ekki í. En ég er hrædd um að ég fari hvorki að sofa né að heiman með þurrkarann í gangi hér eftir.

Fatafrík?

Ég fór í Kringluna áðan til að kaupa mér skó sem mig vantaði. Endaði náttúrlega með því að kaupa mér skó sem mig vantaði ekki og slatta af fötum sem mig vantaði alls ekki.

Þegar ég var yngri vissi ég fátt leiðinlegra en að kaupa mér föt. Ég sá ekkert oft flíkur sem mig langaði í en þegar það gerðist hafði ég annaðhvort ekki efni á þeim eða þær voru ekki til í mínu númeri. Nema hvorttveggja væri.

Ég átti afskaplega lítið af fötum og auðvitað kom fyrir að hjá því varð varla komist að bæta eitthvað úr. En oftar en ekki gerðist það náttúrlega, þá sjaldan ég fór í búðir í þeim tilgangi að kaupa eitthvað á mig, að ég kom heim með eitthvað á krakkana í staðinn. Þetta þekkja líklega flestar mæður.

Þau föt sem ég átti voru yfirleitt frekar víð og jússuleg og í dökkum eða daufum litum - brún, dökkblá, drapplit og þess háttar. Stundum sagði meðfædd litagleði mín til sín og ég keypti eitthvað litsterkara en þá yfirleitt í vitlausum litum - litum sem fara mér ekki vel og mér líður í rauninni ekki vel í. Það sama var að segja um þær svörtu flíkur sem ég keypti stundum af því að það var alltaf verið að segja manni að svart væri svo grennandi. Eiginlega má segja að (fyrir utan að halda á mér hita og hylja nekt mína) hafi megintilgangur minn með fatakaupum verið að fela mig í fötunum.

Núna finnst mér gaman að kaupa föt og ég kaupi töluvert meira af þeim en ég ,,þarf". Flestar mínar flíkur eru aðsniðnar og flegnar og frekar litskrúðugar og áberandi. Og mér líður vel í þeim.

Ég veit nákvæmlega hvaða litum ég get hugsað mér að vera í. Ég er ekkert sérstaklega að pæla í hvort þeir klæði mig en ég held að það fari nokk saman (jú, og svo er ég náttúrlega litgreind í bak og fyrir). Mér sýndist reyndar þegar ég var að skoða í búðum áðan að litir að mínu skapi væru býsna áberandi þetta vorið svo að kannski verður erfitt að standast freistingar ... líklega best að ég forðist fatabúðir eftir bestu getu. Það er ekki eins og fataskápurinn sé hálftómur.

En mig vantar ennþá skó.

Veðurspárraunir

Af hverju er aldrei að marka þessa fjandans veðurspá?

Ég tékkaði á veðurspánni fyrir næstu daga í gærmorgun og komst að þeirri niðurstöðu að það þýddi ekkert að plana útimyndatöku fyrr en í fyrsta lagi á laugardag. Það var spáð tómri rigningu og dimmviðri næstu daga.

Núna er þetta fína grillmyndatökuveður, ég gæti staðið heima á svölum og grillað nautasteikur þar til allt Skólavörðuholtið rynni á lyktina.

Ég veit ekki hvort ég á að hætta á að plana eitthvað á morgun, spáin segir skúrir um vestanvert landið. Aftur á móti á sumarið víst að koma um helgina, það er spáð 16°C hita á mánudag. En á ég að treysta á það?

Æijæja. Þetta er allavega skárra en þegar grillblað Gestgjafans kom út um mánaðamótin apríl-maí eins og tíðkaðist hér áður og við þurftum að taka allar grillmyndirnar í aprílbyrjun. Það gat verið snúið. Ég kom nokkrum sinnum með hugmynd um að grillblaðið yrði myndað einhvers staðar sunnar á hnettinum en því miður hlaut hún ekki nægilegt fylgi. Ég er enn með hana á takteinum ef veðrið stríðir okkur eitthvað að ráði.

Gleraugnaleysi

Ég hef komist að því að undanförnu að margir þeirra sem ég umgengst mikið eru búnir að steingleyma því að ég hafi nokkurntíma gengið með gleraugu þótt það séu innan við sex vikur síðan ég fór í aðgerðina.

Kannski ekki skrítið; ég er eiginlega búin að gleyma því sjálf. Allavega steingleymdi ég að fara í eftirskoðunartímann sem ég átti pantaðan í dag.

Fyrsta verkið mitt á morgnana var yfirleitt að teygja mig í gleraugun og úrið á náttborðinu. Ég man aldrei eftir að hafa lent í því að þreifa eftir gleraugunum eftir aðgerðina þótt ég sé oft töluvert utan við mig á morgnana (enn meira en venjulega). Hins vegar gleymi ég eiginlega alltaf úrinu núna af því að það vantar tenginguna við gleraugun.

Ég er samt alls ekki alveg gleraugnalaus. Núna þarf ég oft að setja upp lesgleraugu, allavega þegar letrið er smátt eða birtan léleg. Þar er aldursfjarsýnin farin að segja til sín - hún var það auðvitað líka áður því að ég var farin að þurfa að taka af mér gleraugun til að lesa - þannig að ég er bara með eðlilega sjón miðað við aldur.

Sem sagt: Það eina sem ég sé eftir er að hafa ekki átt kost á að fara í aðgerðina þrjátíu árum fyrr.

Room with a view ...

Eitt sem ég gleymdi að nefna varðandi draumaíbúðina: Það þarf ekkert að sjást í Esjuna.

Einhversstaðar las ég að íbúðir hækkuðu um milljón ef væri útsýni til Esjunnar. Og það var í hitteðfyrra þannig að sennilega er það ein og hálf milljón núna. Reyndar sést í Esjuna héðan af Kárastígnum en bara ef ég sit í sófahorninu, þá sést smápartur. Hækkar nú varla íbúðarverðið nein ósköp.

En mér er nokk sama hvort ég sé Esjuna. Hún er ekki það falleg. Og ég er ekkert mikið að pæla í því hvað ég sé út um gluggana, eins og sannaðist hér áðan. Ég og einkasonurinn sátum í stofunni og allt í einu varð mér litið út um gluggann. Og varð að orði:

-Hjalti minn ... er þetta hús búið að vera þarna lengi?

Hann segir mér að það sé búið að vera í byggingu í einhver ár. Ég hef bara ekki tekið eftir því fyrr ...

Aftur á móti væri ég alveg til í að borga smá auka fyrir að sjá Glóðafeyki út um gluggann. Ég tala nú ekki um ef það væri eldhúsglugginn. Í staðinn fyrir Hallgrímskirkju.

Grillaðir draumórar

Ég er heima að grilla í dag. Svínakjöt. Var reyndar að vonast eftir að bjartviðrið entist eitthvað lengur fram eftir degi en raunin ætlar að verða á, en jæja, það bjargast kannski. Við höfum ef því er að skipta reynslu af að mynda undir regnhlíf hér á svölunum.

Annars er ég löngu búin að sjá að eina vitið væri fyrir mig að fá mér hús eða íbúð með stórum og björtum garðskála eða einhverju ámóta. Stærsti gallinn við íbúðina mína er hvað hún er dimm svo að það er lítið hægt að mynda inni (við tókum samt alla jólamatarbókina sem ég gerði fyrir Nóatún hér í borðstofunni).

Ókei, draumaíbúðin mín þyrfti að vera svona:

1) Eldhús. Þarf ekki að vera stórt (ég er óvön stórum eldhúsum og mundi fá víðáttubrjálæði), bara innréttað eftir mínu höfði.

2) Borðstofa/stofa/garðskáli. Má gjarna vera eitt og sama herbergið. Bjart og rúmgott, helst hægt að opna alveg út á stórar svalir eða verönd. Með arineldi og huggulegheitum.

3) Svefnherbergi. Má vera lítið en helst með fataherbergi/kompu. Eða allavega mjög góðum skápum.

4) Bókaherbergi/vinnuherbergi. Með plássi fyrir nokkur þúsund bækur.

5) Baðherbergi/þvottaherbergi. Sæmilega rúmgott, helst með bæði baðkeri og sturtu. Tyrkneskt gufubað ekki skilyrði.

Ef einhver veit um svona íbúð má láta mig vita.

Sonur minn kvikmyndafræðineminn

Ég átti að vita betur en að vera að tjá mig um kvikmyndir. Einkasonurinn er búinn að halda yfir mér hálftíma fyrirlestur um Woody Allen. Ég hlustaði að vísu ekki á nema fyrstu þrjár mínúturnar. Enda er ég meira fyrir poppkornsmyndir.

Og fyrst ég er að tala um kvikmyndir: Maðurinn sem fékk Zardoz að láni á að skila henni sem fyrst. Annars fer illa fyrir honum.

Rjómakökuöreiginn

Á ég að fara í 1. maí-gönguna á eftir? Æi, ég veit það ekki. Svosem ekki langt fyrir mig að fara, hún fer héðan af Skólavörðuholtinu. En ég veit ekki, ég er orðin svo mikill smáborgari. Verð bara að játa það.

Reyndar eru fjöldamörg ár síðan ég fór síðast í 1. maí-göngu. Framan af var ástæðan fyrir þátttökuleysi mínu sú að ég var á kafi að sjá um 1. maí-kaffi einhvers staðar. En undanfarin ár hef ég einfaldlega ekki nennt að labba.

Annars var ég að gá að því áðan hvað ég hef verið að gera 1. maí undanfarin ár. Í fyrra var ég draghölt og að hvíla mig eftir afmælisveislu. Í hitteðfyrra veit ég ekki hvað ég gerði nema ég sé að ég hef skrifað um verðlag á matvælum fyrir 90 árum, kannski í tilefni dagsins. Árið þar áður var ég heima af því að ég var eitthvað ósátt við málflutning feminista. Hvað ég gerði næstu ár á undan veit ég ekki því þar skortir mig bloggheimildir. Sennilega ekkert.

Í dag þarf ég að reyna að klára greinina sem ég átti að skila í gær. En ef mig vantar afsökun til að standa upp frá henni get ég náttúrlega alltaf farið í göngu.

Smáborgari? Líklega. Allavega rjómakökuöreigi.

Yfirlýsing

Mér leiðist Woody Allen. Og myndirnar hans. Með örfáum undantekningum. Eða nei, mér leiðast allar sem ég hef séð en sumar eru skárri en hinar.

Bara svo það sé á hreinu.

Meiri leti

Ég ætlaði að fara að finna mér eitthvað áhugaverðara að gera og fór að leita að því hversu algengt það væri að það væri frí þrjá fimmtudaga í röð (þ.e. þegar 1. maí ber upp á fimmtudag og uppstigningardagur er 8. maí, eða skírdagur er viku fyrir sumardaginn fyrsta). Ég man nefnilega að þannig var það vorið 1975, sem var ekkert voðalega heppilegt af því að stundaskráin í MA var þannig þá að af þremur valgreinatímum í viku voru tveir á fimmtudögum - þetta stytti nefnilega kennslutíma í valgreinum verulega. Mig minnir reyndar endilega að það hafi fallið niður kennsla fjóra fimmtudaga í röð en veit þá ekki hvert hefði verið tilefnið fjórða daginn - dimission kannski? Eða bara stórhríð og rafmagnsleysi? en sennilega er þetta samt misminni og frídagarnir voru bara þrír.

Ég komst að því að þetta gerist reyndar sirka einu sinni á áratug eða svo. En þegar ég var búin að komast að því rann upp fyrir mér að líklega væru kakkalakkarnir hreinlega áhugaverðari.

Ég ætti auðvitað að nenna að standa upp úr sófanum og labba út eða eitthvað. En það er svoddan fyrirhöfn.

Leti

Ég er að horfa á sjónvarpið. Milljónir af kakkalökkum að éta leðurblökuskít.

Get ég virkilega ekki fundið mér neitt áhugaverðara að gera á þessum fallega degi?