Kerlingar að kjafta

Jæja, þetta fór nú allt saman ágætlega fram. Bæði afmæliseldamennskan (þrátt fyrir hmm, smáóhapp með súkkulaðikökuna, eða þann hluta hennar sem flæddi út úr forminu - hitt var vel heppnað) og náttúrlega afmælisveislan sjálf. Þónokkrar ræður sem ég heyrði því miður ekki allar því að ég var að hafa ofan af fyrir Sauðargærunni, sem var nýkominn úr afmæli hjá bekkjarbróður sínum og er ekki mikið fyrir ræðuhöld. Hann tautaði: -Það er aldrei svona í afmælum sem ég er í.

Í staðinn horfðum við á sýningu af myndum úr safni afmælisbarnsins. Þar voru náttúrlega nokkrar myndir af mér. Drengurinn sá meðal annars eina mynd af mér rúmlega tvítugri með sítt hár, en þannig hefur hann aldrei séð mig.

-Er þetta hárkolla? spurði hann áhugasamur.

Svo kom mynd af saumaklúbbnum sem við Gunna erum báðar í og ég benti drengnum á hana.

-Saumaklúbbur, er það ekki kerlingar að kjafta? spurði snáðinn uppfullur af fordómum.

-Jú, sagði amman vegna þess að fordómarnir eiga við rök að styðjast.

-En amma, sagði drengurinn ákveðinn. -Kerlingar eru gamlar með grátt hár og svoleiðis. Þú ert ekki gömul.

Ergó, það stenst ekki að ég sé í saumaklúbbi.