Jæja, þá eru allir búnir að jólaskreyta, dómnefndin búin að gefa stig, og Geir Ólafs búinn að syngja.

Ég notaði gulldúkinn úr undirfataversluninni í skreytinguna þegar allt kom til alls, enda mátti ég ekki vera að því að útbúa almennilegar mútur sökum anna við eldamennsku og sjónvarpsþáttamætingu. Skar bara niður hrátt taðreykt hangikjöt og bauð upp á það á flatbrauði ásamt kryddjurtavinaigrette og melónumauki. Veit nú ekki hvernig það virkar á dómnefndina.

Annars var merkur dagur í gær: Efnafræðstúdentinn eldaði sér sjálfur grænmetisrétt. Grænmetisrétt mánaðarins, sagði hann. Grænmetisrétt ársins, sagði ég. Hann sagðist víst hafa eldað grænmetisrétt fyrr á árinu. Útbjó sér salat þegar ég var í Bandaríkjunum í janúar. Viðurkenndi að vísu að það hefði verið svolítil skinka í því ...

Ofan á allt nautakjötið þurfti ég svo að vakna fyrir klukkan fjögur í nótt til að steikja kalkúna. Og mæta svo galvösk í beina útsendingu í sjónvarpi með fjandans pútuna. Og nú þarf ég að jólaskreyta skrifstofuna. Og svo er jólahlaðborð í kvöld. Og ég á eftir að baka fyrir barnaafmæli.

Eins gott að ég er ofurkona.

Alltsvo, ég hef ekkert á móti nautakjöti, EN ...

Sko, nautakjöt er fínt. Gaman að elda úr því þegar maður hefur úrvalsgott kjöt til að leika sér að. Sem ég hafði reyndar, mikil ósköp. Afbragðskjöt. En átta risasteikur í einu (lund, T-bein, fillet, entrecote, prime rib, ribeye, innanlærvöðvi, og - hver var ein? jú, sirloin) - það er dálítið stór biti að kyngja (no pun intended). Meira að segja efnafræðistúdentinn gaf einhverja yfirlýsingu um það áðan að hann langaði ekki í kjöt í kvöldmatinn. Og þá er langt gengið, eins og allir vita sem til þekkja.

Það verður ekki nautakjöt í jólamatinn heldur ...

Mér var farið að þykja undarlegt að Stúdentablaðið hafði aldrei komið inn um bréfalúguna þótt efnafræðistúdentinn sé búinn að vera í Háskólanum í þrjá mánuði en nú er ég búin að komast að því að það er orðið fylgirit með Mogganum. Ég kaupi hvorki Moggann né önnur dagblöð. Ekki það að ég sakni Stúdentablaðsins, síðast þegar ég sá það reglulega var það misáhugaverð lesning og ég geri ekki ráð fyrir að það hafi breyst verulega, en er virkilega gert ráð fyrir því að allir stúdentar kaupi Moggann? Nú geri ég ráð fyrir að blaðið sé fjármagnað með auglýsingum en ekki af innritunargjöldum stúdenta og þeir séu þannig séð ekki að borga fyrir blað sem þeir fá svo kannski ekki nema vera áskrifendur að Mogganum, en mér finnst þetta samt mismunun.

Annars skiptir þetta mig engu máli. Hitt þykir mér verra að afturhaldslið eins og ég, sem þrjóskast við að fá sér gemsa, er orðið að ofsóttum minnihlutahóp í þjóðfélaginu. Alls konar pulsuleikir og verðlaunasamkeppnir (já, ég nota keppni í fleirtölu og skammast mín ekkert fyrir) eru bundin því að maður sé með GSM-síma og geti sent SMS-skilaboð eða eitthvað. Alltaf verið að spyrja mig um gemsanúmerið og fólk rekur upp stór augu þegar ég segist ekki vera með svoleiðis. Og mér skilst að á sumum veitingahúsum hér í bæ mundi ég varla fá borð, af því að ég get ekki gefið upp GSM-síma sem hægt er að hringja eða senda SMS í til að minna mig á að ég eigi pantað. Döh. Ef ég panta borð, þá veit ég það og þarf ekki að láta segja mér það. Og ég er stundvísasta manneskja landsins, eins og oft hefur sannast. Nema auðvitað á morgnana, en það er annað mál.

Ég hef séð ýmsar skrítnar uppskriftir um dagana. Ekki síst í bandarískum bókum og á vefsíðum. En uppskrift að sushi-pitsu hef ég verið blessunarlega laus við að rekast á fyrr en núna.

Ég verð að fara að hætta að kíkja af og til á Bráðavaktina í þýska sjónvarpinu, þetta gengur ekki, ég veit alltaf fyrirfram hvað gerist þegar ég horfi svo á þáttinn. Ég veit meira að segja hvað gerist í næsta þætti (Þjóðverjarnir eru rúmri viku á undan). Mikið drama, og Romano lætur meira að segja örlítið skína í góða gæjann sem allir vita að hann er náttúrlega innst inni (allavega þeir sem muna eftir honum sem góða blíða hommanum í Fame, með fullt af rauðu hári út um allt). Verður alltaf minn uppáhaldskarakter. Ég var að hugsa um að setja hér spoiler af því að ég veit hvað kemur fyrir Romano greyið í byrjuninni á næstu þáttaröð, þeirri sem er núna verið að sýna í Bandaríkjunum, en sá að mér.

En varðandi þáttinn í kvöld: Ef ég lenti nú einhvern tíman í því að verða ringluð af pillum og búsi og efnafræðstúdentinn þyrfti að hjálpa mér að kasta upp í klósettið, þá vona ég innilega að við munum ekki strax á eftir setjast niður í rólegheitum hvort sínu megin við klósettið og ræða okkar innstu hjartans mál. Allavega vona ég að annaðhvort okkar hefði vit á að loka klósettinu fyrst. Og helst sturta niður.

Ég hitti hana Gullveigu frammi hjá kaffivélinni áðan og var að hugsa um að spyrja hvernig í ósköpunum stæði á því að ég væri aldrei valin Kona ársins. Þ.e. ég ætla að gera ráð fyrir að það verði ekki heldur í ár, það væri líklega búið að láta mig vita ef svo væri. Ég á það sko örugglega skilið. En það er nú einhvern veginn svo að fólkið á hinum tímaritunum metur mig bara alls ekki að verðleikum. Hver var til dæmis valin Afmælisbarn Vikunnar í afmælisvikunni minni í vor? Jafnaldra mín Jónína Ben, that's who. Ég var ekki einu sinni talin upp í dálkinum ,,hin afmælisbörnin" eða hvað hann heitir. Bara Gísli Rúnar, sem á sama afmælisdag og ég. Ég er búin að segja Kaffi-Gurrí að ef hún komi því ekki til leiðar að ég verði afmælisbarn á næsta ári muni ég ekki bjóða henni í mat aftur. Það ætti að duga.

Húsasmiðjan er alltaf að auglýsa juðara, hlæjandi jólasveina og fleira dót í sjónvarpinu. Mig langar ekkert sérlega mikið í svona jólasvein (nema ég gæti notað hann til að pirra efnafræðistúdentinn, sem þolir ekki svona fyrirbæri) en ég væri alveg til í að eignast jólajuðara ef ekki vildi svo til að ég á ágætis juðara sem hann Villi fékk mig til að kaupa um árið þegar ég stækkaði eldhúsið og fullyrti að ég yrði miklu betri kvenkostur fyrir vikið. Ég veit nú ekki um það en juðarinn hefur komið sér ágætlega og nýst fleirum en mér við framkvæmdir.

Ég er í nautakjötssteikingartilraunum þessa dagana og það rifjaðist enn og aftur upp fyrir mér skilgreining Anthonys Bourdain (mæli með honum) á því hvað frasinn ,,saving for well-done" þýðir á amerísku kokkamáli - það er að segja, hvað verður um kjötsneiðarnar sem eru seigar, aldurhnignar, ljótar eða hafa af annarri ástæðu ekki verið taldar boðlegar (duttu í gólfið kannski - hver veit?). Þeir sem lesa það biðja líklega ekki um well done á veitingahúsi aftur. Ekki í New York allavega.

Hvernig skilgreindi aftur danski kokkurinn steikingarstig á kjöti - rare, medium rare, og ødelagt?

Það kemur mér ekkert á óvart að ég skuli vera Krúsjoff ...

Which Soviet Leader are you? go to:the quiz!

Ég hef alltaf haldið pínulítið upp á Krúsa. Líka þótt hann mölvaði með látum fína fundarhamarinn sem Íslendingar gáfu Sameinuðu þjóðunum og yrði að berja í borðið með skónum. Hann fékk líka á baukinn fyrir það, var það ekki?

Þegar hann kom heim til Nínu
hún tók í lurg á Nikita
fyrir að skemma skóna fínu
og skíta út sparisokkana.

Ekki veit ég af hverju læknanemar eru að rövla yfir að vera prófaðir í Barbapapa. Barbafjölskyldan stendur fyrir jákvætt lífsviðhorf, frið á jörðu, umhverfisvernd, sáttfýsi, listræna tjáningu og allt það sem gott er. Kannski fullauðvelt að leysa vandamálin með Barbabrellum, en hvað um það. (Ég man eftir gamalli sögu af ungum frændsystkinum sem fóru saman í sturtu. Eftir smástund kallar stelpan á mömmu sína, bendir á tippið á frændanum, sem stóð bísperrt út í loftið, og sagði: ,,Hibbibibb, Barbabrella!")

Annars sé ég þegar ég hugsa málið að það getur verið að akkúrat sá aldurshópur sem nú er á fyrsta ári í læknisfræði þekki Barbafjölskylduna ekkert alltof vel. Flestar bækurnar komu út fyrir og um 1980 ef ég man rétt en svo varð meira en tíu ára hlé þangað til tvær síðustu bækurnar, þessar sem ég þýddi, komu út. Efnafræðistúdentinn, sem er fæddur 1981, var þá vaxinn upp úr þeim, þannig að það getur vel verið að þeir sem eru á svipuðum aldri séu ekkert sérlega vel að sér í Barbafræðum, nema kannski ef þeir eiga eldri systkini. Reyndar man ég ekki vel hvenær sjónvarpsþættirnir voru sýndir en það hefur líklega verið í kringum 1980.

Persónulega fannst mér þetta Barbalið frekar óþolandi - allt of jákvætt, friðarsinnað, umhverfisverndarsinnað, sáttfúst, listrænt og allt það - en ég þurfti líka að lesa flestar bækurnar upphátt óteljandi sinnum. Barbakær var þó ívið skárri en hinir, enda svarti sauðurinn í fjölskyldunni. Aðallega þó útlitslega, hann var oftast jafn óþolandi indæll og hin.

Kjötið er komið í leitirnar, gott mál, en það verður ekki eldað úr því í dag. Enda er þetta þvílíkt magn að mér dugir varla einn dagur til að elda úr því. Síst af öllu með einn ofn og keramikhelluborð sem ég er ekki sátt við.

Hvar er eiginlega þetta nautakjöt sem ég átti að vera að elda úr í dag?

Come to think of it, hvar er hangikjötið sem ég átti að gera eitthvað úr í síðustu viku? Ég hélt að það væri offramleiðsla á kjöti í landinu, Mogginn segir að jólasteikin verði þriðjungi ódýrari en í fyrra, ekki lýgur Mogginn, en þegar ég er að fara að útbúa kjötkynningar er allt í einu kjötskortur.

Ég fékk ógnvekjandi tölvupóst frá Eldfjallinu: ,,Þú átt von á hryllilegum afmælisóskalista ég mundi vara mig." Ég var við öllu búin þegar ég opnaði viðhengið en listinn var mun efnilegri en fylgibréfið benti til, jafnvel líkur til að við efnafræðistúdentinn getum fundið eitthvað á honum til að gefa henni.

Ég man að þegar ég var níu ára, frekar en tíu, langaði mig í bókina Þrír á báti eftir Jerome K. Jerome, sem ég hafði heyrt lesinn kafla úr í útvarpi. En ég fékk hana ekki af því að Maja föðursystir mín og bókabúðareigandi sagði pabba að þetta væri fullorðinsbók og lét hann kaupa eitthvað eftir Enid Blyton í staðinn. Ég var ægilega fúl, sérstaklega út í Maju, sem átti það auðvitað ekki skilið.

Það kom fram athyglisverð kenning um Ástþór Magnússon og meinta hryðjuverkastarfsemi hans við matarborðið heima hjá mér um helgina. Nefnilega að Ástþór sé í rauninni Osama bin Laden í dulargervi, eða öfugt. Þegar farið var að skoða málið kom eftirfarandi í ljós:

1) Bin Laden lét fyrst á sér kræla um svipað leyti og Myndiðjan Ástþór hvarf af vettvangi og Ástþór flutti til útlanda.

2) Bin Laden var rekinn frá Sómalíu 1994. Sagður hafa farið til Afganistan en það fréttist svosem lítið af honum þar. Ekki leið á löngu þar til fór að bera á Ástþóri á ný á Íslandi.

3) Eftir 1996 hefur Ástþór verið mikið á ferðinni til Miðausturlanda. Um svipað leyti fór aftur að bera á bin Laden af og til en svo hvarf hann á milli.

4) Ekkert heyrðist í Ástþóri allan síðasta vetur. Núna hefur ekkert heyrst í bin Laden langalengi. Og nú skýtur Ástþór allt í einu upp kollinum og veit allt um áform al Quaida.

Augljóst mál.

Ísinn (að viðbættri sósunni) varð svo áfengur (Amarula) að það er almennt talið hér að ekki sé óhætt að keyra bíl eftir að maður hefur fengið sér af honum. Það er til allrar hamingju ekki eitthvað sem ég þarf að hafa áhyggjur af. Hmm, ef ég borða meira af honum hef ég allavega góða ástæðu til að bera fyrir mig ef höfuðverkurinn verður ekki horfinn í fyrramálið.

Svona er ég mikil Pollýanna. En svo er þetta reyndar skrambi góður ís, og enn betri sósa.

Það er sök sér að vera að drepast úr hausverk og almennri vanlíðan, þegar maður hefur eitthvað til þess unnið, verið að skemmta sér fram undir morgunn eða eitthvað þess háttar. En ég fór óvenju snemma að sofa í gærkvöldi (ókei, nótt) og hafði drukkið hálft hvítvínsglas með kvöldmatnum. Og hvers vegna er ég þá svona hundakuðruntuleg í dag? Það veit ég svei mér ekki en hitt veit ég að það eru einhverjir fjandans iðnaðarmenn hérna fyrir utan gluggann minn að ofsækja mig með hávaða og vélarhljóðum. Ég væri kannski farin heim ef ég væri ekki að bíða eftir að ísinn sem ég bjó til í morgunn væri frosinn svo hægt verði að mynda hann í bak og fyrir.

Var á amazon.co.uk. áðan og sá þá að bókin mín hefur verið að rjúka upp sölulista, er núna í 94.937 sæti. Síðast þegar ég gáði var hún í þrjúhundruðþúsundasta og eitthvað sæti svo að það hafa ábyggilega selst þrjú fjögur eintök af henni að undanförnu.

Vinsælasta bókin þarna núna er annars What Not to Wear. Ég sá eitthvað af sjónvarpsþáttunum og fannst þeir ekkert sérstaklega skemmtilegir. Ekki þar fyrir, kvensurnar höfðu yfirleitt rétt fyrir sér og gáfu góð ráð - þær hefðu bara mátt gera það öðruvísi. Auk þess eru bækur um fatastíl og tísku ekki beint á mínu áhugasviði. Má ég þá frekar biðja um Terry Pratchett, sem er í öðru sæti.

Ég hef ekkert á móti raunveruleikasjónvarpi, þannig séð. Horfi meira að segja stundum á Survivor í kompaníi við efnafræðistúdentinn og við skemmtum okkur konunglega. Temptation Island fannst mér hins vegar ómerkilegir þættir, að ekki sé talað um The Batchelor. En núorðið gerir fólk víst hvað sem er til að komast í sjónvarpið í Ameríkunni. Ég var að lesa áðan um nýjan þátt - bara einn að vísu, ekki þáttaröð - sem HBO er að gera og ætlar að sýna í desemberbyrjun. Þessi þáttur heitir Cathouse og er lýst sem samblandi af rauveruleikasjónvarpsþættinum Big Brother og bíómyndinni The Best Little Whorehouse in Texas - hann er sem sagt tekinn á vændishúsi í Nevada og lýsir ,,the comings and goings", eins og efnafræðistúdentinn orðaði það. Tekinn með vitund starfsfólksins en ekki viðskiptavinanna, fyrr en eftir á. Það merkilega var að þegar þeir voru upplýstir um að þeir hefðu verið filmaðir þar sem þeir voru að semja við stúlkurnar um þjónustu og greiðslur (þegar því lauk mun hafa verið slökkt á földu myndavélinni, segja þeir hjá HBO - ég trúi því mátulega), þá voru þeir næstum allir fúsir til að heimila sýningu á atriðinu. Líka mamman sem kom með 22 ára son sinn til að láta hann missa sveindóminn. Æi, þetta er annars ekkert verra en The Batchelor.

Andy Warhol talaði um ,,15 minutes of fame". Nú er kannski betur viðeigandi að tala um ,,15 minutes of shame".

Bara í tilefni af fyrri yfirlýsingum: Þótt ég hafi breytt um nafn á síðunni þýðir það ekki að ég ætli að fara að setja hér inn berrassa- og tippamyndir. Ég komst bara að þeirri niðurstöðu að ég væri ekki nógu ánægð með hitt.

Núverandi nafn er ákveðið pólitískt steitment. Og ekki eyðileggja það með því að benda á að ég sé með tvo ofna í eldhúsinu og þetta ætti því að vera ,,ofnana sína".

Það er víst bara mánuður til jóla en til allarar hamingju eru mjög óvíða farnar að sjást jólaskreytingar í heimahúsum (einn granni minn hér á Skólavörðuholtinu að vísu undanskilinn). Mér finnst allt í lagi að byrja að skreyta fyrsta sunnudag í aðventu en þá helst aðallega með ljósum, aðventuljós og seríur í glugga og þess háttar. Svo getur maður verið að bæta við skreytingarnar smátt og smátt eftir því sem líður á jólaföstuna. Þannig vil ég allavega hafa það. Reyndar minnir mig að heima hjá mér hafi yfirleitt lítið sem ekkert verið skreytt fyrr en á Þorláksmessu, fyrir þann tíma var varla hægt að sjá önnur merki um að jól væru að nálgast en jóladagatöl upp á vegg. Og jólabaksturinn, auðvitað.

Svo þekki ég líka fólk sem skreytir allt hátt og lágt í desemberbyrjun eða jafnvel fyrr, setur jólagardínur í eldhúsið og hvaðeina. Ég veit ekki, ég held að ég yrði orðin hálfleið á þessu um það leyti sem jólin ganga í garð. Einhverntíma bætti ég við einum hlut á dag allan desember, fram á Þorláksmessu, kannski ég geri það aftur núna. Þá finnst mér jólastemmningin vera að koma smám saman. Þetta er líka allt svo miklu auðveldara og afslappaðra eftir að ég gerði mér grein fyrir því að jólin koma, hvort sem maður klárar allt sem maður ætlaði sér eða ekki. Hvort sem maður gerir hreint eða ekki. Hvort sem maður bakar eða ekki.

Samt getur vel verið að ég hafi mig upp í það í ár að sauma jólaeldhúsgardínur sem ég er búin að eiga efni í árum saman og keypti þegar ég var í sérlega miklu jólastuði sem varð svo að engu út af tímaskorti og streitu (þetta var sem sagt áður en ég hætti að stressa mig á jólaundirbúningi). Kannski. En ef ég geri það, þá verða þær sko örugglega ekki settar upp í byrjun desember. Kannski þegar Stekkjastaur kemur, efnið er einmitt með myndum af íslensku jólasveinunum.

Ég keypti mér reyndar jólastjörnu í Blómavali í gær. Það er nokkuð öruggt að mér tekst að drepa hana fyrir jól, ég geri það alltaf. Eldfjallið gerði heiðarlega tilraun til að fá mig til að punga út fyrir rándýrri jólagjöf handa snobbkettinum - þarna var mikið úrval af jólagjöfum og jólamat handa hundum og köttum, þótt úrvalið væri ekki eins mikið og í þessari búð hér - en ég gat fengið hana til að fallast á að það væri fullsnemmt að kaupa jólagjöf. Í staðinn keyptum við tvo litla bolta fyrir köttinn, sem ég er þó ekkert viss um að hann fái að sitja að einn, miðað við hvað sá í sauðargærunni varð hrifinn af boltunum.