Svo bregðast krosstré

Nú fór í verra, það var ekkert straubretti til í Brynju og hafa ekki verið til um tíma. Reyndar bjuggust þeir við að fá þau aftur en vissu ekki hvenær.

Ég rýndi líka inn um gluggana hjá Þorsteini Bergmann (búið að loka). Þar voru allavega engin straubretti á þeim stað þar sem þau voru hér áður fyrr.

Sennilega endar með að ég þarf að virkja einhvern bóngóðan mann eða konu til að skutla mér í straubrettaleiðangur. Það dugir nefnlega ekki að kaupa nýja yfirbreiðslu á það gamla. Hef reynt það og það virkaði ekki.

Ég var reyndar í Húsasmiðjunni áðan og þar hafa örugglega fengist straubretti í lange baner en ég var á strætó og maður fer fjandakornið ekki í strætó með straubretti. Allavega ekki þegar maður er líka að vesenast með tólf kílóa marmaraplötu, sem ég fór einmitt í Húsasmiðjuna til að kaupa. Ekki í svona færi að minnsta kosti.

Ég átti reyndar marmaraplötu fyrir, keypta í Góða hirðinum eins og ég sagði frá hér. En hún er lítil og er auk þess meira bakki en vinnuplata. Þessi er sko alvöru. 40x50 cm og, eins og áður segir, um tólf kíló.

Og fékkst á gjafverði. Ekki alveg eins og í Góða hirðinum samt ...

Minningar og brunarústir

Það snertir mig svosem ekkert þótt Kaffi Krókur brenni. Ég hef taugar til þessa húss, mikil ósköp - en Kaffi Krókur er utan míns reynsluheims. Fyrir mér verður þetta aldrei annað en byggingavörudeild Kaupfélagsins, Byggjó eða Byggó, eins og það var á minni tíð á Króknum.

Þetta var nefnilega ekki bara byggingavöruverslun, heldur líka leikfanga- og raftækjaverslun og margt fleira. Flest dótið sem ég átti þegar ég var krakki var líklega keypt þarna og maður stóð oft við hillurnar og lét sig dreyma. Ég man eftir bleikum og gylltum dúkkuhúsgögnum, himnasæng og fleiru, sem ég laumaðist til að taka úr umbúðum og fékk skammir fyrir. Og ýmsu öðru.

Fyrsti plötuspilarinn minn var keyptur þarna, líklega 1969. Og fyrsta LP-platan mín, Johnny Cash at San Quentin. Og gula málningin sem ég málaði einu sinni vegg í herberginu mínu með að næturlagi.

Mér fannst reyndar húsið, þótt sögufrægt væri, aldrei sérlega fallegt, kannski vegna viðbygginganna aftan við það og stóru glugganna á framhliðinni. Og pallurinn sem klastrað var upp framan við það bætti síður en svo úr skák, þar hefði sannarlega mátt gera betur. En það er eftirsjá að húsinu þrátt fyrir það.

Heimskingi dagsins

Það er alveg ótvírætt gaurinn sem fór yfir á rauðu á Snorrabrautinni þegar ég var á heimleið. Nógu heimskulegt að fara yfir á rauðu sko - en þessi gaur fattaði ekki að líta í kringum sig. Þá hefði hann nefnilega séð löggubílinn sem var við hliðina á honum á ljósunum.

Baltneskur katalóg

Tvisvar á ári fæ ég í póstinum voðaflott katalóg frá Baltic Shop, sem selur vörur frá Eystrasaltslöndunum. Líklega hef ég einhverntíma pantað frá þeim matreiðslubók og þar með verið sett á lista yfir góða kúnna. Nema ég var komin með bullandi samviskubit af því að ég fæ alltaf þessa flottu katalóga en panta aldrei neitt. Ég er svo veik fyrir.

Reyndar er alveg slatti af matreiðslubókum í bæklingnum sem ég var að fá sem freistuðu mín dálítið en þegar ég skoðaði málið betur annaðhvort a) átti ég þær fyrir með annarri kápumynd b) voru þær mun ódýrari hjá Amazon eða c) þær eru á lettnesku eða einhverju máli sem ég skil enn minna í en finnsku.

Sá samt eistneska bók sem getur verið að ég panti á Amazon. Hún getur samt varla slegið út eistnesku bókina sem ég á fyrir og hefur þá sérstöðu í mínu safni að þar er sérstakur kafli sem heitir ,,Réttir úr blóði".

Svo eru í katalóginum sérstakir silfurskartgripir fyrir GSM-síma. Semsagt dinglumdangl í þjóðlegum stíl sem maður hengir á gemsann sinn. Mér þykir nú ekkert svo vænt um minn gemsa að ég færi að punta hann með silfurskarti. En þetta er víst alsiða í Eystrasaltslöndum. Eða reyndar ,,all over Europe" stendur í bæklingnum.

Nei, ég held að samviskan láti mig alveg í friði þótt ég panti ekkert.

Við og þeir

Ég horfi ekki á handbolta fremur en aðra boltaleiki. (Nema ef curling telst boltaleikur - nei, líklega ekki.) Vissi ekki einu sinni fyrr en ég opnaði Moggann í hádeginu að það væri að fara að byrja eitthvert heimsmeistaramót. Eða Evrópumeistaramót. Whatever. Miðað við það sem ég hef séð óvart á netflandri núna í kvöld er ég líklega í góðum málum með mitt áhugaleysi.

Þetta áhugaleysi þýðir líka að ég slepp við þessi hlutverkahamskipti sem ég verð svo oft vör við hjá íþróttaáhugafólki (og stundum líka fólki sem hefur ekki minnsta áhuga á íþróttum nema kannski rétt í kringum stórmót). Ég segi semsagt ekki ,,við unnum" þegar við á en ,,strákarnir skíttöpuðu" þegar illa gengur.

Á morgun talar líklega enginn um okkur.

Á metsölulista ...

Ég var að fletta dálitlu upp á amazon.co.uk og haldiði að ég hafi ekki rekist á Icelandic Food and Cookery í öðru sæti á metsölulista - ókei, það var í flokknum bækur, undirflokkur matreiðslubækur, undirflokkur þjóðleg og alþjóðleg matargerð, undirflokknum önnur Evrópulönd, undirflokknum Skandinavía - en samt. Annað sæti á lista hjá Amazon, það er nú ekki slæmt. (Og í 102.437 sæti á heildarlistanum, það er ágætis árangur líka.)

Bara fyrir matreiðslubókaáhugafólk ...

Þessi færsla er eingöngu fyrir aðdáendur Culinaria-bókanna (sem eru allavega ég og Hildigunnur): Þær hafa verið meira og minna ófáanlegar síðustu árin, enda fór útgefandinn á hausinn eða lenti allavega í erfiðleikum. En nú skilst mér að Tandem Verlag hafi keypt útgáfuna og ætli að halda henni áfram af krafti - og það er komin ný bók í seríunni, Culinaria Russia. Sem ég var einmitt að fá áðan og virðist við fyrstu sýn lítið standa hinum að baki. - Þær eru líka sumar fáanlegar aftur núna, allavega í kilju.

Ég er samt enn að bíða eftir Culinaria Britain og Culinaria India, sem báðar voru komnar það langt í vinnslu þegar forlagið lenti í erfiðleikum að það var hægt að forpanta þær á Amazon, þannig að þær koma vonandi út innan tíðar. Flott sería. Reyndar ekki sérlega eldhúsvænar bækur en ég hef þó eldað ýmislegt upp úr þeim með góðum árangri.

En þær taka drjúgt pláss í hillu ...

Straubretti og kex

Ég er búin að vera svo húsmóðurleg þessa síðustu daga. Sveimér, ég held að það sé hver einasti borðdúkur nýstraujaður. Og allar tauservíetturnar. Jafnvel eitthvað af viskastykkjum.

Annars þarf ég að gera eitthvað í því að fá mér nýtt straubretti. Það er bara ber spýta eftir á endanum á þessu gamla og það fer eiginlega ekkert vel með þvottinn. Ég keypti það hjá Þorsteini Bergmann fyrir ævalöngu, ætli fáist enn straubretti hjá Þorsteini? Og ef ekki, þá hvar annars staðar í göngufjarlægð, því að ég nenni ekki að þvælast með straubretti í strætó?

Ég veit annars. Það hljóta að fást straubretti í Brynju. Það fæst allt í Brynju.

Fyrir nokkrum árum, þegar verið var að taka í gegn eldhúsið á Kárastígnum, uppgötvaði smiðurinn að hann vantaði kex - og nei, ekki Frónkex - og skrapp í Brynju. Þá var ekki til kex þar og það er sennilega í eina skiptið sem ég hef vitað til að eitthvað hafi ekki fengist þar. En svo kom ég í Brynju á mánudaginn og rak einmitt augun í kex. Svo að það hljóta að vera til straubretti.

Föst í flík

Við einkasonurinn röltum út áðan og fengum okkur að borða. Á leiðinni sagði ég honum frá því að ég hefði farið á útsölu og setið pikkföst í flík í mátunarklefa. Ekki í fyrsta skipti svosem.

Hann hló náttúrlega eins og bestía.

-Og þegar ég var að reyna að komast úr henni flæktist ég í henni og fékk innilokunarkennd, sagði ég. (Sem er satt.) -Það munaði eiginlega engu að ég neyddist til að kalla á hjálp, standandi á brjóstahaldaranum með mussuna flækta um hausinn. Tókst loksins eftir langa mæðu að mjaka mér úr henni við illan leik.

-Þú mátt eiga það, sagði drengurinn, -og það er einn af skárri kostunum þínum, að þú getur alltaf gert grín að sjálfri þér.

-En þú ert ekki búinn að heyra það versta, sagði ég. -Þetta var nefnilega í Stórum stelpum. Ég sat alltsvo föst í feitukonuflík.

Þá þagnaði sonurinn við og sagði svo:

-Það eru takmörk fyrir því hvað maður vill heyra um móður sína.

En hey, þetta var eitt minnsta númerið í búðinni ...

Mónulísubros

Hmm, hver er fréttin? Ég er búin að vita í meira en fjörutíu ár - eða hef allavega aldrei heyrt annað - en að málverkið af Monu Lisu sé einmitt af Lisu konu Francesco del Giocondo og heiti réttu nafni La Giaconda. Og ég veit ekki betur en þannig hafi hún verið merkt í Louvre frá ómunatíð - liggur við. Og nafnið La Giaconda kemur fram í pappírum sem da Vinci lét eftir sig, ef ég man rétt.

Svo að það er varla hægt að segja að einhverjir hafi komist að því hver hún var eða staðfest grun um það - í mesta lagi að fundist hafi heimildir sem slá því föstu í eitt skipti fyrir öll að það sem hefur verið vitað mál í a.m.k. 450 ár sé örugglega rétt.

Ekki skrítið að konan brosi að þessu.

Tölvuspurning

Segið mér nú, þið sem vit hafið á: hver er hagstæðasta lausnin ef mig vantar ódýra og einfalda fartölvu sem ég nota eingöngu fyrir einfalda ritvinnslu (skrifa minnispunkta í eldhúsinu og svona) og svo til að lesa tölvupóst og þess háttar? Á ég að kaupa notaða tölvu eða er til einhver tvöhundruð dollara (jæja, kannski ekki alveg ...) tölva sem er í lagi að kaupa?

Ókei, ókei, og svo mundi ég líka nota hana til að fara í einhverja simpla tölvuleiki á netinu þegar ég er að horfa á sjónvarpið ...

Suussasulava suklaakakku með meiru

Ég er svoddan tungumálaséní.

Það kom upp í hendurnar á mér núna í vikunni finnsk matreiðslubók. Á finnsku alltsvo. Nú skil ég almennt ekki bofs í finnsku en ég er náttúrlega ekkert á leiðinni að hafna svona feng svo að ég er búin að vera að rýna í bókina og hef komist að því að ég er bara mun betri í finnsku en ég hélt. Ég er til dæmis búin að finna uppskrift sem ég gæti alveg farið eftir. Suussasulava suklaakakku. Reyndar veit ég ekkert hvað suussasulava þýðir en suklaakakku er auðskiljanlegt. Í hráefnislistanum var ekkert mál að átta sig á hvað munaa, sokeria, kaakaojauhetta, vaniljasokeria, suolaa og mantelia þýddi og eftir smáumhugsun var líka ljóst hvað voita og vehnäjauhoja væri.

Sem sagt, pís of keik. Súkkulaðikaka, nánar til tekið. Reyndar bara ansi lík mömmudraumnum hér fyrir neðan.

Það er heldur ekkert mál að skilja uppskriftaheiti eins og Unkarilainen gulassi, Sitruunariisi, Katalonialainen lammaspata, Greippisorbetti og Norjalainen mantelikakku. En ég hef ekki græna glóru um hvað Uppomunatoastit papujuen kera er (nema ristað brauð kemur eitthvað við sögu). Þaðan af síður Tätetyt ryynimakkarat ja viipaleperunat. Og ég er ekki einu sinni viss um að mig langi til að vita það. Hef samt grun um að það sé einhver dularfull finnsk útgáfa af bjúgum með uppstúfi.

En ég ætla pottþétt að eiga þessa bók áfram.

Mömmudraumur

Barnabarnið er í einhverjum bakstursgír og vantar uppskrift að súkkulaðiköku, nánar til tekið þessari hér. Þetta er næstum því hefðbundinn mömmudraumur (fyrir þá sem ekki vita, þá var það kaka sem var í Unga stúlkan og eldhússtörfin, sem allar ungar stúlkur lærðu að elda og baka uppúr laust eftir miðja síðustu öld.

Mömmudraumur

100 g smjör
150 g sykur
2 egg
175 g hveiti
5 msk kakóduft
2 tsk lyftiduft
salt á hnífsoddi
125 ml mjólk
1 tsk vanilludropar

Ofninn hitaður í 175°C. Smjör og sykur hrært mjög vel saman og svo er eggjunum hrært saman við, einu í einu. Hveiti, kakódufti, lyftidufti og salti blandað saman og hrært saman við, ásamt mjólk og vanilludropum, en best er að hræra sem minnst eftir að hveitið er sett út í, bara eins og þarf til að allt blandist saman. Hellt í smurt form - eitt eða tvö - og kakan bökuð neðarlega í ofni þar til hún er svampkennd og farin að losna frá börmunum - 15-20 mínútur í tveimur formum, heldur lengur ef notað er eitt form. Látin kólna smástund í forminu og síðan hvolft á grind. Kreminu smurt á botnana þegar kakan er köld.

Súkkulaðikrem:
100 g smjör, lint
200 g flórsykur
2 msk kakóduft (nema ef þið ætlið að gera bleikt/gult krem aftur, þá sleppið þið því en setjið matarlit)
1 eggjarauða
1/2 tsk vanilludropar

Smjör og flórsykur hrært saman og síðan er kakódufti, eggjarauðu og vanilludropum hrært saman við. Þetta krem er bara til að setja ofan á, ef þið eruð með tvo botna og viljið hafa krem á milli búið þið bara til helmingi meira, en í alvöru mömmudraumi var sett sulta á milli botnanna.

Öfugsnúningar

Ég skrapp áðan inn í Kringlu og keypti mér eitt og annað smálegt sem ég hef hvorki sérstaka þörf fyrir né pláss fyrir. Gleymdi auðvitað að kaupa tvennt sem mig bráðvantaði og var eiginlega ástæðan til Kringluferðarinnar.

Þegar ég var að fara út úr dyrunum tók ég eftir því að það var eitthvað skrítið við buxurnar mínar. Og þegar málið var athugað betur var ég í þeim úthverfum. Hmmm. Ég hef nú af og til farið í úthverfri peysu í vinnuna, það er þó ekki eins slæmt. Að vísu voru þetta víðar buxur með teygju í mittið, efnið eins á röngunni og réttunni ... en samt. Ég hefði átt að taka eftir þessu fyrr. Til dæmis þegar ég klæddi mig í buxnagarmana.

Spurning hvað ég á eftir að gera fleira öfugt áður en þessi sólarhringur er liðinn.