Kengúran var bara ljómandi fín. Ég skar vöðvann í sneiðar, maríneraði þær í fjallagrasasojasósu og kryddjurtum, snöggsteikti á pönnu og setti svo í ofninn í nokkrar mínútur. Forrétturinn var snöggsteikt risarækja með tveimur sósum (kryddjurtasósu og tómatchilisósu) og eftirrétturinn litlar, heitar súkkulaðikökur með berjum.

Sauðargæran bað eins og síðast um pokann sem kengúran geymir litlu börnin sín í og borðaði vel af ,,pokabitunum" sem honum voru skammtaðir. Hafði greinilega ekki miklar áhyggjur af kengúrubörnunum. Á eftir bað hann um að sjá myndir af pöddum til að borða. Ég náði í kambódísku matreiðslubókina mína og sýndi honum svoleiðis myndir. Hann var mjög áhugasamur en leist ekki alveg eins vel á þegar ég náði í bók sem heitir How to Cook a Wolf.

-Ég er ekki Úlfur til að borða, sagði hann. -Ég er Úlfur drengur.

Ég hughreysti hann samt með því að segja honum að bókin er ekki í alvöru um eldamennsku á úlfum þótt hún heiti þetta og það er engin úlfauppskrift í henni. Aftur á móti er þar uppskrift að hamsabrauði sem ég hef oft ætlað mér að prófa en aldrei orðið úr.

Það getur ýmislegt háskalegt leynst í bókahillunum hennar ömmu þótt sokkaskrímslið sé ekki lengur í felum undir rúminu.

Gagnlega barnið á afmæli í dag og ég bauð henni og fjölskyldu í mat. Hringdi í hana í morgun þegar ég var búin að kanna innihald frystiskápsins og spurði hvort hún vildi akurhænur, héra, kanínu eða kengúru. Það er reyndar fleira til í frystiskápnum en þetta var fyrsta val.

Það varð að samkomulagi að hafa kengúru, enda gerði hún lukku þegar ég var með hana fyrr í vetur. Ekki síst hjá barnabörnunum, sem annars eru afskaplega matvönd. Ekki þar fyrir, það væri þeim líkt að fúlsa núna við því sem þau dásömuðu fyrir nokkrum mánuðum. En þau um það.

Ég er að hugsa um að marínera kengúruna í fjallagrasasojasósu. Gæti komið vel út. Eða ekki, en það kemur þá bara í ljós.

Mér er kalt.

Og þegar ég var búin að bölva því heillengi hvað mér er kalt og vorkenna sjálfri mér og velta því fyrir mér hvort ég væri að verða veik aftur ákvað ég að kanna málið og komst að því að ofninn í stofunni, sem venjulega hitnar frekar illa, hitnar sveimérþá nákvæmlega ekki neitt núna, svo að það er bara von að mér sé kalt.

Ég hefði náttúrlega getað rölt inn í rúm og stungið mér undir sæng með bók en í fyrsta lagi ætla ég að horfa á Taggart á eftir, í öðru lagi er ég ekki alveg komin upp á að lesa heilar bækur enn með nýju sjóninni minni, í þriðja lagi hitnar ofninn í svefnherberginu ekkert rosalega vel heldur og í fjórða lagi er svo mikið af bókum á náttborðinu að það er ekki pláss þar fyrir Calvadosglasið mitt. Og það er grundvallaratriði.

Ég er nefnilega búin að fá mér lögg af Calvadosi til að hlýja mér innvortis. Og svo náði ég bara í dúnsængina mína til að hlýja mér útvortis. Fór í monsterspeysuna mína, sem er hlý. Hreiðraði um mig í sófahorninu undir sæng með Calvadosglasið mér við hlið. Og nú bíð ég bara eftir Taggart.

Mér er strax farið að hlýna verulega.

En ég þarf sennilega að fara að gera eitthvað í þessu með ofnana, allavega ef veðrið fer ekki að skána. Veit einhver um bóngóðan pípara eða píparaígildi?

Ekki tókst nú alveg að skila blaðinu í prentsmiðju í dag þannig að ég þarf eitthvað í vinnuna á morgun. Ekki lengi samt, það þarf bara að hnýta nokkra lausa enda. En þar sem ljóst var að þetta færi ekki í kvöld (og við unnum til tíu í gærkvöldi) ákváðum við um hálfsexleytið að slá þessu bara upp í kæruleysi og fara á Vínbarinn.

Stoppuðum samt ekkert lengi þar. Eitt rauðvínsglas og nokkrar ólífur. Kom svo við í Drekanum og keypti beikonborgara þar sem ég nennti ómögulega að elda. Það kemur vissulega fyrir mig stundum, ekki síst eftir að ég varð einbúi.

Ég fór í skoðun í Lasersjón í dag. Augun hafa gróið óaðfinnanlega og ég hef ekki fundið fyrir neinu, ekki einu sinni svolitlum augnþurrki eins og mér skilst að sé algengt. Ég er mjög ánægð með sjónina, þ.e. hvernig ég sé frá mér. Það er frábært að vera laus við að ganga með gleraugu. Hins vegar er ég líklega komin með mjög eðlilega sjón miðað við aldur, þ.e. ég er svolítið fjarsýn og þarf að nota lesgleraugu meira og minna. Það fer þó eftir birtu og fleiru og svo á sjónin kannski eftir að breytast ögn, svo að ég veit ekki hvernig þetta verður endanlega. Líklega má segja að sjónin hafi snúist við - ég þarf núna að nota gleraugu við sumt sem ég þurfti áður að taka gleraugun af mér til að gera og það þarf að venjast því - en allavega finnst mér þetta góð skipti.

Stundum finnst manni að hugtakið deadline ætti að þýða bókstaflega yfir á íslensku. Það er svoleiðis á morgun hjá okkur.

Reyndar er friður og ró á skrifstofunni núna, Reynir nágranni minn er á Grænlandi að mynda tískuþátt. Ég ætla samt að leiðrétta rangfærslu sem kom fram í Hér og nú í morgun. Reynir spilar alls ekki Born to be Wild alla daga. Hann hefur nákvæmlega einu sinni gert það, en þá að vísu frekar hátt. En óneitanlega er tilbreyting að vera laus við símhringingarnar.

Ég er sennilega komin á einhvern semí-seleb-lista hjá Baugsmiðlunum, svona lista yfir fólk sem er hringt eða vitnað í þegar þarf að fylla einhvern smádálkpart. En enginn verður spámaður í sínu föðurlandi. Séð og heyrt hefur aldrei samband við mig og varla eykst það núna þegar Kristján er hættur. Og aldrei kemst ég svo hátt að verða afmælisbarn vikunnar hjá Vikunni. Ég bíð spennt á hverju ári þegar líður að afmælinu mínu. En nei, ég er ekki einu sinni með í Önnur afmælisbörn. Hvað þá að ég sé afmælisbarn vikunnar.

Ég hef samt verið í Bleikt og blátt ...

Ég sótti um frest til að skila skattframtalinu á dögunum, aðallega vegna þess að ég vissi ekki fyrir víst hvernig sjónin yrði þessa dagana. Fékk örfárra daga frest.

Nú man ég bara ekki með nokkru móti hvað fresturinn var langur og sé ekki á þjónustusíðunni hvort eða hvernig ég get fundið út úr því. Ætli ég verði ekki að druslast til að gera þetta í kvöld til öryggis. Eða kannski annað kvöld, ég er viss um að fresturinn var allavega til 25. ... var það ekki?

Ég í hnotskurn.

Ég var að skrifa smáklausu í Gestgjafann um merkan norskan uppfinningamann og sköpunarverk hans. Hér á ég að sjálfsögðu við Thor Bjørklund, sem fann upp ostaskerann. (Þess má geta að í hlustendakönnun norska útvarpsins í fyrra var ostaskerinn valinn þriðja merkasta uppfinning sem nokkru sinni hefur komið fram á sjónarsviðið.)

Nú hafa löngum verið á kreiki sögusagnir um að það hafi verið nýtni og aðhaldssemi Norðmannsins sem varð til þess að hann fann upp verkfæri sem gerði mönnum kleift að skera ostinn þynnra en gerist hjá öðrum þjóðum en aðrir hafa hafnað þessum kenningum og bent á að þar sem maðurinn var húsgagnasmiður sé eðlilegt að hann hafi haft hefilinn sem fyrirmynd þegar hann þurfti að skera ostinn sinn (ostaskeri heitir einmitt ostehøvel á norsku).

Það vill svo til að ég á ostaskera frá Thor Bjørklund & Sønner, ekki ólíkan frumgerðinni - og hvað heitir týpan? Jú, Spar. Nema hvað.

Ég var svo ánægð þegar ég var búin að hreinsa syndaregistrið á Borgarbókasafninu í gær að þegar ég hringdi í einkasoninn og komst að því að hann var einn heima bauð ég honum út að borða. Kuldinn gaf tilefni til að fara á Shalimar, þar sem ég fékk mér sambland af grænmetis- og kjötréttum dagsins og hann fékk sér vindaloo - ,,very hot"-versjónina en hálfsá eftir að hafa ekki fengið sér ,,very very hot"-útgáfuna, fannst eitthvað vanta upp á styrkleikann. Tautaði líka eitthvað um að hann hefði nú sjálfur búið til betra vindaloo um daginn. Eða allavega sterkara, sem sumum finnst vera sami hlutur. Hann svitnaði nú samt svolítið á meðan hann borðaði þetta.

Maturinn var fínn. Enda er Harrison Ford nýbúinn að dásama indverska matinn í Reykjavík. Reyndar ekki á Shalimar, enda er maturinn þar meira pakistanskur - en sama er, þetta var ágætt.

Margir kannast við Emotion Eric. Og margir sem hafa lesið bloggið mitt lengi ættu að kannast við litla kínverska hommann hann Ernie, ég hef ekki svo sjaldan vísað á hann.

Ég vissi hins vegar ekki fyrr en núna að Ernie og Eric eru vinir. Og þeir fóru saman í siglingu með skemmtiferðaskipi til Mexíkó á dögunum. Spiluðu bingó, dönsuðu við gamlar konur og fóru í reiðtúr á ströndinni. Hilarity ensues, eins og Ernie segir.

Ég hefði viljað vera fluga á vegg í þessu ferðalagi.

Það var að rifjast upp fyrir mér að ég var búin að lofa að skrifa grein í erlent tímarit og skiladagur nálgast óðfluga. Mjög óðfluga. Fjandinn sjálfur, eins og ég hafi ekki nóg að gera.

Jæja, best að sjá til hvað ég kemst langt með þetta um helgina. Nema ég ætlaði að nota hana til að semja erindi sem ég er búin að lofa að halda. Og byrja að undirbúa verkefni sem ég er búin að lofa að taka að mér.

Ég er allt of gjörn á að lofa. Upp í ermina á mér.

Ég er með nokkrar matreiðslubækur í töskunni. Sem er ekkert óvenjulegt. En ég þarf að koma við á Borgarbókasafninu á eftir með þessar bækur og skila þeim. Ég er nefnilega búin að vera með þær dálítið lengi í láni.

Síðan 2001, nánar tiltekið. Þurfti að nota þær í nokkra mánuði og búin að missa af öllum sektarlausu vikum síðan þá.

Já, ég veit, ég veit. En nú vakna ég í fyrramálið með hreina samvisku, er það ekki?

Ég á enga bernskuvinkonu en ég á nokkrar unglingsáravinkonur. Og þar stendur Sigga Dúna eiginlega upp úr af ýmsum ástæðum sem ég ætla ekki að fara að rekja.

Sigga á afmæli í dag, er ef ég man rétt fædd klukkan ellefu að morgni og er semsagt sléttum hálfum sólarhring yngri en ég. Ég er nokkuð viss um að við héldum upp á sextán ára afmælið okkar saman og ætlaði að fara að rifja það upp í gestabókinni hennar áðan nema svo áttaði ég mig á því að ég mundi bara ekkert eftir því sjálf. En það hefur örugglega verið eitthvað skrautlegt.

Ég man aftur á móti vel eftir sautján ára afmælinu okkar, eða að minnsta kosti partíi sem við létum gilda sem slíkt. Það var haldið í gömlu kaupfélagsstjóraíbúðinni á efstu hæð yfir Syðri búðinni (sem er eiginlega yst í kaupstaðnum; svona er það á Króknum). Þar bjuggu þá einhverjir Svíar sem voru að setja upp vélar í mjólkursamlaginu og voru miklir partímenn. Ég var um það bil eins kasólétt og hægt er að vera (gagnlega barnið á afmæli 25. mars) og það voru töluverðar umræður í partíinu um hvað ætti að taka til bragðs ef barnið sýndi þess merki að ætla að fæðast þarna á staðnum.

Ég fór reyndar frekar snemma heim. Sigga hafði miklar áhyggjur af mér, þar sem ég bjó á Smáragrundinni, sem þá var ein syðsta gatan á Króknum og því töluverður spölur að ganga þangað. Ég man að hún gekk manna á milli og reyndi að fá einhvern ábyrgan og tiltölulega lítið drukkinn karlmann (ég man ekkert af hverju henni fannst að það yrði að vera karlmaður) til að fylgja mér áleiðis heim, svona ef ég skyldi fá hríðarnar á miðri leið. Um akstur var náttúrlega ekki að ræða því að ég var örugglega eina edrú manneskjan á staðnum (þrátt fyrir heiðarlegar tilraunir eins Svíans til að hella mig fulla; hann vildi meina að fæðingin yrði mun auðveldari bæði fyrir mig og barnið fyrir vikið).

Mér finnst endilega að Sigga hafi haft erindi sem erfiði og einhver miskunsamur Samverji, sem ég man þó ómögulega hver var, hafi fylgt mér heim að dyrum. Eða allavega suður að Bláfelli. En það gerðist til allrar hamingju ekkert á leiðinni. Og gagnlega barnið lét bíða eftir sér í tvo eða þrjá daga í viðbót. Fæddist á mánudaginn í Sæluviku.

Síðan höfum við Sigga ekki haldið upp á afmælið okkar saman. Hver veit nema við eigum það þó eftir einhvern tíma.

Til hamingju með afmælið, Sigga mín.

Ég er þriggja ára í dag ... Allavega samkvæmt unga manninum sem hringdi hingað áðan og söng afmælissönginn hástöfum fyrir mig.

Það var ekki einkasonurinn. Hann er greinilega búinn að gleyma afmælinu mínu. Eða hefur lesið á blogginu að einhverjir aðrir séu búnir að óska mér til hamingju og telur sig þar með stikkfrí. Hrmpfh.

Ég ætlaði að kaupa afmælisgjöf handa mér fyrst enginn annar gerir það en komst svo að því að ég er bara orðin Konan sem á allt. Mig vantaði ekkert og langaði ekki í neitt. Ekkert sem ég tímdi að kaupa mér allavega.

Ég er reyndar enn ekki orðin fjörutíuogníu, það er ekki fyrr en ellefu í kvöld. Mamma rifjaði það upp fyrir mér áðan að þegar við vorum krakkar stríddu systkini mín mér á því allan afmælisdaginn að ég væri sko ekki orðin sjö ára eða hvað það nú var ...

Ég veit annars ekki hversu nákvæmur fæðingartíminn er - hvort hann er á slaginu ellefu - og þar sem ég tek minna en ekkert mark á stjörnuspám skiptir það mig engu. En stjörnuspakt fólk hefur sagt mér að sé ég fædd klukkan ellefu sé ég í hrútsmerkinu en ef ég hafi fæðst sjö mínútum fyrr sé ég í fiskamerkinu, eins og venjulega er talið. Det rager mig en papand, eins og Andrés Önd hefði sagt á meðan hann talaði almennilega dönsku.

Fólk trúir mér aldrei þegar ég segi að ég viti ekki í hvaða stjörnumerki ég sé en það er semsagt dagsatt. Og ég er ekki á leiðinni að leita uppi fjörutíuogníu ára gamlar fæðingarskýrslur. Mér er slétt sama hvort ég telst fiskur eða hrútur. Meikar ekki diff.

Kannski er bara lausnin á öldrunarvandamálinu komin hérna.

Og fyrst mér hefur orðið tíðrætt um sjón að undanförnu er viðeigandi að vitna í greinina: ,,What I am doing with Afterglo is developing a new kind of eyesight, the ability to see the positive energy in the food."

Tony Bourdain er víst nýbúinn að heimsækja veitingahúsið og skrifa um það. Hlakka til að lesa þau skrif.

Ég komst að því í morgun, þegar ég var að velta því fyrir mér hvort ekki væri kominn tími til þess vegna hækkandi aldurs að ég færi að nota hrukkukremið sem Boltastelpan seldi mér um daginn í einhverjum Konupakka, að þetta er víst bara handhrukkukrem. Mér er nokk sama þótt ég verði hrukkótt á höndunum svo að ég veit nú ekki hvað ég verð dugleg að nota það.

Verð víst að fela aldurinn með einhverju öðru móti.

Dóttursonurinn var nappaður (af foreldrum sínum) í Ríkinu á föstudaginn þegar hann gerði heiðarlega tilraun til að verða sér úti um flösku af íslensku brennivíni. Efnilegur.

Ég hringdi heim til hans í gær og þegar ég bað um að fá að tala við mömmu hans laug hann því blákalt að hún væri í útlöndum. Hann stefnir semsagt í að verða bæði hraðlyginn og drykkfelldur. Og flagari, náttúrlega.

Ég hringdi í einkasoninn og spurði hvers vegna í ósköpunum hann væri ekki búinn að koma eða hringja og grennslast eftir heilsu vesællar móður sinnar, sem hann hefði jú vitað að væri að fara í stórháskalega aðgerð á báðum augum.

-Kva, ég las á blogginu þínu að það væri allt í lagi með þig, sagði hann.

Hér hefði ég nú komið með einhverja prédikun ef ég væri ekki nákvæmlega svona sjálf.