Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu
Það hlaut að koma að því ... Frumvarp á Bandaríkjaþingi um að endurskíra franskar kartöflur, frumvarp um að flytja heim alla bandaríska hermenn sem grafnir eru í Frakklandi, og svo þetta ...
Ég hafði eiginlega ætlað mér að elda eitthvað íranskt í dag en kem til með að enda í Norður-Afríku, ég var nefnilega að eignast áðan forláta tagine, sem mig er lengi búið að langa til að eiga, og verð að vígja hana. Tagine er aðaleldunarílát Marokkómanna og annarra Norður-Afríkubúa og er eiginlega sambland af potti og ofni. Þetta er þungt og þykkt leirílát og ég hef aldrei lagt í að drösla því með mér heim þegar ég hef verið í útlöndum þótt mig hafi oft langað til að kaupa það þar sem ég hef rekist á það. En nú er nýkomin búð á Laugaveginum (í húsinu við hliðina á Kjörgarði) sem selur marokkóskar vörur og þar á meðal fékk ég alvöru tagine. Ég er reyndar búin að vera í norður-afrískum/arabískum fasa í matargerðinni um tíma (eins og mun t.d. sjást í næsta Gestgjafa) en hann minnkar örugglega ekki við þetta.
Bush horfir ekki á stríðsfréttir í sjónvarpinu, hann hefur ekki áhuga.
Nokkrir ungir tenórar eru búnir að hreiðra um sig í stofunni minni en ég hef ekki áhyggjur af því, þeir eru á leið á árshátíð og koma ekki til með að trufla mig í kvöld. Ég smurði bara nokkrar snittur handa þeim og hvarf svo inn í dyngju mína. Svo ætla ég snemma í rúmið, það er að minnsta kosti planið en slík plön breytast stundum. Kannski sit ég og horfi á stríðsfréttir fram á nótt, ég á stundum erfitt með að sofna þegar ég veit af því það er verið að drepa fólk í útlöndum. Auðvitað er alltaf verið að drepa fólk einhvers staðar en það er nú einu sinni svo að fjölmiðlar heimsins hafa mismikinn áhuga á þeim málum eftir því hver er að drepa hvern og maður fréttir þessvegna ekki alltaf mikið af því.
Pentagonsérfræðingurinn Douglas Dearth var kallaður Douglas Death í skjátexta á BBC áðan. Vel viðeigandi ...
Af því að gamla babýlónska dúfuuppskriftin er kannski ekki alveg til að elda eftir henni hér og nú, þá kemur hér önnur. Þetta er grænmetisréttur sem ég eldaði í hádeginu á miðvikudaginn fyrir okkur á Gestgjafanum úr afgöngum sem til voru í ísskápnum frá myndatöku daginn áður. Reyndar var fleira til í ísskápnum sem ekki fór í réttinn: Það skaust nefnilega maður inn í eldhús til mín fyrr í vikunni og gaukaði að mér slatta í dós af írönskum kavíar, sem kostar hundraðþúsund krónur kílóið. Það er munur að þekkja svona menn ...
Hér er uppskrift úr elstu þekktu ,,matreiðslubók" í heimi. Sem er frá Írak. Þar býr eins og allir vita hálfgerð steinaldarþjóð sem sjálfsagt er að sprengja og skjóta eftir þörfum. ,,Bókin" er leirtafla, 3800-3900 ára gömul. Ein uppskriftin er svona:
Úr bloggi frá Baghdad, nokkrum klukkustundum fyrir upphaf stríðs:
Úr ræðu Bush í nótt:
Ég minntist á þýskukunnáttu og uppskriftir í gær og svo fékk ég einmitt núna áðan sent gott dæmi um það í hvaða vandræðum fólk getur lent þegar það þarf að nota þýska uppskrift, skilur ekki nóg í þýsku og ætlar að treysta á þýðingarforrit af Netinu. Þýska uppskriftin er að örlítið exótískum kálbögglum:
Einhvern morgun fyrir rúmu ári sat ég á hótelherbergi í Colorado Springs og langaði að vita hvað væri að gerast í heiminum. Kveikti á CNN til að sjá áttafréttirnar. Fyrstu tíu mínúturnar voru helgaðar þyrluslysi í Afganistan - slysi, þyrlan hafði ekki verið skotin niður - þar sem tveir Bandaríkjamenn höfðu farist. Þar á eftir komu þrjár stuttar fréttir sem snerust allar um bandaríska hagsmuni í einhverri mynd. Þar með voru heimsfréttirnar búnar á CNN. Nema það var textaborði neðst á skjánum þar sem maður gat séð stuttar setningar um hvað var að gerast annars staðar. Ég hef komið heim eftir vist í landi þar sem ég skildi ekkert í tungumálinu og engin ensk blöð fengust og samt vitað mun meira um hvað var í gangi en ég vissi eftir þessa Bandaríkjaferð.
Ég var að lesa nokkuð athyglisverða grein úr Spiegel um Íraksmálið og klofninginn milli Bandaríkjanna og Evrópu - reyndar á ensku því þótt ég geti vel lesið ýmislegt annað en mataruppskriftir á þýsku er enskan liprari. Greinin endaði svona:
Það er allt í einu vaxinn á mig tilberaspeni. Bót í máli að ég var ekki uppi fyrr á öldum, þá hefði ég sjálfsagt verið brennd á báli. Reyndar er ég ekki enn farin að ganga hölt, sem er hitt einkennið sem tilberamæður þekkjast á, en ég á allavega alltaf töluverðar smjörbirgðir eins og ég hef áður nefnt, svo að það hefði líklega haft álíka mikið upp á sig fyrir mig að afneita tilberanum þótt hann væri ófinnanlegur og fyrir Íraka að afneita gjöreyðingarvopnaeign. Böndin hefðu borist að mér rétt eins og þeim.
Ég var beðin um uppskrift að guacamoleinu sem ég var að gefa vinnufélögunum að smakka áðan og hér kemur hún. Þetta er reyndar mjög hefðbundin uppskrift en býsna góð, ekki síst vegna þess að þetta er ekki sett í matvinnsluvél - ég varð vör við að margir þekktu einungis guacamole sem er maukað mjög fínt og vissu ekki hvað þetta var. En mér finnst guacamole frísklegra og bragðbetra svona.
Ég veit ekki alveg hvað er í gangi, ég er búin að fá fjögur tilboð um kostakaup á Viagra bara síðan ég mætti í vinnuna fyrir rúmum hálftíma. Það er til viðbótar öllu því sem hafði komið um helgina og ég var þegar búin að eyða. Og tilkynningu frá einhverjum manni í Tógó um að hann vilji gera mig að milljónamæringi (það er nýtt land í safnið, ég held að ég hafi aldrei fengið neitt frá Tógó áður - allavega ekki sem hefur komist í gegnum spam-filterana). Og póst frá einhverjum sem segist þekkja öll mín leyndarmál. Og tvö bréf frá einhverjum sem ætla að taka að sér að losa mig við öll mín fjárhagsvandamál (ég þarf nú varla á því að halda þegar ég verð búin að fá milljónirnar frá Tógó).
Við efnafræðistúdentinn röltum niður á torg til að mótmæla stríði um kvöldmatarleytið. Þetta áttu að vera þögul mótmæli en einhverjar þrjár fjórar manneskjur vildu endilega syngja. Þær um það. Okkur fannst samt dálítið sérkennilegt að þær sungu ameríska og hebreska söngva. Sem virkaði eins og á stóð einhvernveginn á skjön við friðarboðskap fundarins, ekki síður en írakski fáninn sem einhver var með. Kannski voru fleiri á sömu skoðun og við efnafræðistúdentinn, allavega myndaðist fljótt eyða í kringum þessar syngjandi konur á miðju torginu og auði hringurinn fór smátt og smátt stækkandi. Eins og allir væru að mjaka sér í burtu frá þeim: ,,nei, ég er sko ekki að syngja ..."
Skyldi ný spænska veiki vera á leiðinni? Efnafræðistúdentinn er búinn að vekja athygli á því að hann muni örugglega sálast manna fyrstur þar sem hann sé asmasjúklingur og þeir hrynji niður eins og flugur í svona faröldrum. Hann er alltaf svo jákvæður og uppörvandi.
