Partí

Ég fór í hið árlega Eddupartí í gær, stoppaði mun lengur en ég ætlaði mér. Drakk meira af rauðvíni en ég ætlaði mér líka en þar sem það dreifðist á langan tíma kom það ekki að sök. Hitti fullt af fólki. Hallgrímur Helgason spurði hvort ég væri ekki þessi fræga Nanna. Ég var að hugsa um að spyrja á móti hvort hann væri ekki þessi frægi Hallgrímur en kunni samt ekki við það. Samdi við Arnald um að vera honum innanhandar ef hann vantaði upplýsingar um sálarlíf og starfsaðferðir matreiðslubókahöfunda. Lofaði hinum og þessum að skrifa að minnsta kosti þrjár matreiðslubækur. Ég stend örugglega við það líka. Einhverntíma fyrir sextugt.

En þetta var fínt. Og í dag er ég búin að vera að sinna ýmsum erindum hér heima sem lengi hafa setið á hakanum. Þetta átti að vera fyrsta helgin sem ég fer ekkert á Bístró síðan ég byrjaði að vinna þar en ég neyðist samt til að koma við þar á morgun ef ég finn ekki annað hleðslutækið sem á að vera hér ...

Svo fór ég og keypti skrifborð og svefnsófa í vinnuherbergið. Þar með er líklega húsgagnakaupum mínum að mestu lokið. Fæ þetta á mánudaginn og þess vegna er ég að reyna að rýma til í vinnuherberginu. Þar eru aðallega kassar. Flestir tómir. Ég þarf að fara að losna við þá sem allra fyrst. Þannig að ef einhver er að flytja á næstunni á ég kassa af ýmsum stærðum. Flutningunum er svosem ekki alveg lokið ennþá - bæði er svolítið enn eftir í kössum hér og svo er slatti enn uppi á Kárastíg, ég á til dæmis eftir að tæma búrið. En ég ætla reyndar að henda mestöllu sem þar er.

Sjónvarpsstöðvafátækt

Ég skildi myndlykilinn fyrir Breiðvarpið eftir í bili þegar ég flutti, hef hvort eð er ekki haft nokkurn einasta tíma til að horfa á nýja fína sjónvarpið upp á síðkastið. En svo þegar ég fór að sjá fram úr törninni á dögunum fór ég að minna einkasoninn á að koma með hann svo að ég gæti skilað honum inn og pantað sjónvarp gegnum ADSL í staðinn - breiðbandið nær nefnilega ekki á þennan hluta á Grettisgötunni.

Hann kom náttúrlega ekki með hann fyrr en í gær og ég steðjaði með hann upp í Kringlu til að skila honum. Allt í góðu með það nema mér var sagt að það tæki 1-2 vikur að fá mann heim til að tengja. Ég hringdi reyndar fyrir tveimur vikum og var þá sagt að það tæki 3-4 daga. En stelpan í Kringlunni sagði að svona væri þetta búið að vera lengi, alveg sama hvað einhver í þjónustuverinu hefði sagt mér. Þannig að ég sit uppi með sjónvarpsstöðvafátækt framundir miðjan desember. Ef ekki lengur. Fyrst einkasonurinn var ekki röskari að koma myndlyklinum til mín þrátt fyrir margar áminningar. Hmpfh. Hann situr með sínar fimmtánhundruð bíómyndir og tvö sjónvörp og hefur ekki miklar áhyggjur af móður sinni.

Jæja, ég get þó alltaf horft á Ómega.

Afmæli

Ég keypti myndavél í afmælisgjöf handa táningnum. Canon Powershot A430. Fín vél miðað við verð sýndist mér, held að hún hafi fallið alveg í kramið.

Lambalærið með brúnuðum kartöflum, Ora grænum, brúnni sósu og gulum dvergtómötum (svona til að hafa þetta ekki alveg hefðbundið) féll líka í kramið. Eða reyndar borðaði afmælisbarnið aðallega kartöflurnar en það kom engum sérstaklega á óvart.

Svo bendi ég á könnunina hér til hliðar, sem er annars sú fyrsta sem ég er með nokkru sinni. Ég er svo vön að umgangast fjölskyldu mína að það kemur alltaf jafnflatt upp á mig þegar fólk heldur að ég taki sjálfa mig alvarlega.

Afmælisbörn dagsins

Bæði mamma og eldra barnabarnið eiga afmæli í dag.

Boltastelpan verður 13 ára og þar með er ég offissíallí orðin táningsamma.

Afmælisbarnið (yngra) veit auðvitað ekkert hvað það vill fá í afmælisgjöf. Aftur á móti var hún ekki í vafa þegar ég spurði hvað hún vildi í kvöldmatinn (það er jú fimmtudagur og auk þess kemur hún og fjölskyldan oftast í mat hjá mér á afmælinu hennar): Lambakjöt og brúnaðar kartöflur. Þannig að ég elda lambalæri í kvöld. Með brúnuðum kartöflum og Ora baunum.

Hún má alltaf velja kvöldmatinn á afmælisdaginn sinn og velur alltaf eitthvað með brúnuðum kartöflum. Eitt árið bað hún um bjúgu og brúnaðar kartöflur. Og fékk það (en aðrir í fjölskyldunni fengu svínasteik). Aftur á móti borðuðum við öll heitt hangikjöt með brúnuðum kartöflum árið sem það var á óskalistanum.

En núna er það semsagt bara skagfirskt lambalæri.

Pylsukaup matargúrúsins

Ég skrapp í bæinn í hádeginu og var svöng. Ákvað að fá mér pylsu og brá mér inn í sjoppu. (Já, matargúrú borða pylsur af og til. Allavega ég.)

Svangt matargúrú: -Ég ætla að fá eina með öllu nema hráum, takk.

Afgreiðslukonan opnar pylsupottinn og tekur brauð: -Viltu hráan?

Matargúrúið: -Nei, öllu nema hráum, sagði ég.

Afgreiðslukonan: -Viltu steiktan lauk?

Matargúrúið: -Já.

Afgreiðslukonan: -Og tómat?

Matargúrúið: -Já.

Afgreiðslukonan: -Og majónes - nei, ég meina remúlaði?

Matargúrúið: -Öllu nema hráum. Líka sinnepi.

Ég fékk pylsuna fyrir rest. Og ég hefði skilið þetta ef í þessari sjoppu hefði verið boðið upp á til dæmis kokkteilsósu eða rauðkál eða kartöflusalat eða sýrðar gúrkur eða eitthvað slíkt á pylsurnar. En nei, svo var nú ekki.

Ágætis pylsa, samt. Ef maður er svangur.

Hnetu- og núggatkökur

Hér er uppskriftin að kökunum:

Hnetu- og núggatsmákökur

250 g smjör
150 g sykur
1 egg
½ tsk kanell
1 tsk lyftiduft
200 g fínmalaðar heslihnetur (nýmalaðar í matvinnsluvél)
um 400 g hveiti
300 g mjúkt núggat

Smjör og sykur hrært vel saman. Eggi, kanel, lyftidufti og fínmöluðum hnetum hrært saman við og að síðustu hveiti, nægilega miklu til að auðvelt sé að hnoða deigið slétt og sprungulaust ? ekki víst að nota þurfi allt hveitið. Deigið er síðan geymt í kæli í a.m.k. 1 klst og síðan flatt út í um 2 mm þykkt (best að fletja aðeins lítinn hluta af deiginu út í senn). Ofninn hitaður í 200°C. Litlir hringir, um 4 cm í þvermál, stungnir úr deiginu og miðjan (um 1 cm hringur) stunginn úr helmingi þeirra. Kökurnar bakaðar efst í ofni í 4-5 mínútur, eða þar til þær eru rétt að byrja að taka lit. Fylgjast þarf vel með þeim, þær eru fljótar að brenna. Kökurnar látnar kólna á rist og á meðan er núggatið brætt gætilega og um hálf teskeið sett á hverja heila köku. Hringur lagður ofan á og þrýst létt saman. Kældar þar til núggatið er stíft.

Saumó

Saumaklúbbur á Grettisgötunni í kvöld. Ég var með salat með hráskinku, melónum, mozzarella og kakí í forrétt (mjög svipuð uppskrift verður í jólamatarblaði Fréttablaðsins einhvern næstu daga). Gewurztraminer frá Dopff og Irion með - vínið reyndar valið með öðrum forrétti sem ég ætlaði upphaflega að hafa en var svosem alveg að virka með þessu.

Aðalrétturinn var hérahryggur. Ég hef ekki eldað hérahrygg áður og fór að leita að upplýsingum um steikingartíma. Þær voru afar misvísandi, allt frá 10-15 mínútum upp í 3 1/2 klst.

Hmm. Ég ákvað að fara ákveðinn milliveg og steikti hryggina tvo (rauðvínsmaríneraða) í ofni í 30 mínútur við 230°C. Það reyndist vel valið, kjötið var ögn bleikt og passaði fyrir alla þótt sjálf hefði ég gjarna viljað hafa það ögn rauðara. Ég var með sætukartöflustöppu með pekanhnetum og grænt salat með, auk sósu úr rauðvínsmaríneringunni. Mercurey premier cru Clos des Myglands 2002 með, ekki slæmt. Hérinn var mjög fínn.

Eftirrétturinn var svo heimagerður vanilluís með bökuðum ferskum fíkjum og Pedro Ximenes-legnum rúsínum (mér finnst að það ætti að selja eitthvert gott Pedro Ximenes í ríkinu en þetta var gjafaflaska úr Andalúsíuferðinni í haust). Kaffi og jólasmákökur á eftir (nei, ég er ekki byrjuð á jólabakstrinum en þurfti að baka þessar í morgun af ákveðnu tilefni - það voru mínar frægu hnetu- og núggatkökur, þessar sem ég brenni alltaf eina plötu af vegna þess að ég gleymi alltaf hvað bökunartíminn er stuttur. Á því var engin undantekning gerð þetta árið.

Einstaklega notalegt kvöld.

Dugnaðarforkurinn

Einkasonurinn kom með verkfærakassann minn og borvélina og mér tókst að festa skápinn upp á vegg. Hann er bara pínulítið skakkur af því að ég fann ekki hallamálið mitt. Ekkert að ráði samt; allavega ekki svo að innihaldið rúlli allt út í annan kantinn. Þá er allt í lagi.

Svo fyrst ég var byrjuð festi ég upp nokkra fleiri hluti. Hengi og svona. Króka í eldhúsinu til að hengja alls konar dót og dippidútta á. Tók upp úr eldhúsdótakössunum mínum og hengdi upp dippidúttana eða raðaði þeim í skúffur og skápa. Endaði svo á að taka almennilega til í verkfærakassanum, þar hefur allt verið á rúi og stúi síðan kassinn datt ofan á hausinn á einkasyninum í haust. Hann hélt því fram að ég hefði egnt fyrir sig gildru og látið kassann detta á hausinn á honum viljandi.

Það er auðvitað alrangt. Í fyrsta lagi mundi ég náttúrlega aldrei gera syni mínum slíkt. Í öðru lagi hef ég fjarvistarsönnun því að ég var ekki heima. Og í þriðja lagi, ef ég ætlaði að egna svona gildru fyrir drenginn, þá vita það allir sem þekkja mig að ég mundi sko örugglega passa að vera einhvers staðar nærstödd þegar hann gengi í hana til að geta hlegið að honum.

Hattar

Ég hitti ritstjóra Ísafoldar á Laugaveginum í hádeginu. Við áttum það sameiginlegt að vera bæði með höfuðfat. En hann er nú alltaf með hattinn sinn (eða einhvern hatt); ég er bara með derhúfuna mína á veturna. Ég veit ekkert hvaðan hatturinn hans er kominn en derhúfan mín á sér merka sögu (ja, eða sögu allavega); ég keypti hana í búð í Amsterdam á heimleið úr móttöku í konungshöllinni, þar sem ég hafði lent í árekstri við Hollandsdrottningu eins og áður hefur verið sagt frá. (Eða svo ég árétti það, hún rakst á mig en ekki öfugt.)

Annars vantar mig vetrarhatt. Ég á reyndar nokkra en er ekki fullkomlega sátt við neinn þeirra. Hef ekki átt almennilegan hatt síðan græni hatturinn minn var og hét. Honum gleymdi ég á fínu veitingahúsi í London fyrir mörgum árum og lagði ekki í að fara og sækja hann. Ég held reyndar að ég hafi verið eins og Skreppur seiðkarl með þennan hatt á hausnum en þetta var samt góður hattur.

Svo á ég sérstakan garðveislu- og sumarbrúðkaupahatt sem ég er mjög ánægð með en hef því miður aldrei getað notað því að mér er aldrei boðið í garðveislur eða sumarbrúðkaup. Eða jú, Sigga bauð mér í sitt en það var innandyra. En ég bíð í voninni.

Ingvar bregst - aftur

Ég fór að leita að skrúfjárni. Hálfminnti að ég hefði séð venjulegt skrúfjárn hér niður frá. Í Einhverjum Kassa.

Svo að ég leitaði í Einhverjum Kössum. Þónokkrum svoleiðis. Ég fann:

1) Kaffidósina mína, sem ég er mikið búin að sakna. Með kaffi í en loklaus. Ég henti kaffinu.
2) Makkarónupakka sem var ofan í bókakassa.
3) Fjóra heftara. Mig bráðvantaði heftara fyrir nokkrum dögum. Mig vantaði engan heftara núna.
4) Hálfan camembert. Ég held að ég fari ekki nánar út í ástand hans.
5) Nokkur herðatré. Nema hvað.
6) Einn kaktus, sem virtist við hestaheilsu þótt hann hefði verið lokaður ofan í kassa í allavega þrjár vikur.
og ...
7) Skrúfjárn.

Málið leyst og spegilskápurinn kominn á baðvegginn? Óekkí. Þegar ég ætlaði að fara að sveifla nýfundnu skrúfjárninu í gríð og erg komst ég að því mér til mikillar undrunar að það fylgdu ekki með skrúfur til að festa skápinn á vegginn í Ikea-pakkanum. Og nei, þær vantaði ekki, þær eiga ekkert að fylgja samkvæmt leiðbeiningunum.

Hvað er í gangi? spyr ég aftur. Ég sem hélt að það væri aðalmálið við Ikea-dót að maður þyrfti ekkert annað en það sem er í pakkanum. Það fylgdu jú festingar og skrúfur með Billy-skápunum, sem ekki þarf að festa við vegg nema maður vilji tryggja sig fyrir að fá þá ekki oná sig í næsta jarðskjálfta. En þennan blessaða spegilskáp er eiginlega óhjákvæmilegt að festa upp á vegg og því þá ekki að láta skrúfurnar fylgja?

Ég er búin að missa alla trú á honum Ingvari.

Allt er í heiminum hverfult

Ég veit ekki hvað er í gangi. Ekki hægt að treysta á neitt.

Hér sat ég áðan og ætlaði að fara að skrúfa saman í ró og næði spegilskáp á baðið sem ég keypti í Ikea í Billy-leiðangrinum
mikla á dögunum. Þurfti meira að segja að príla sjálf eftir honum upp í hillu á lagernum og þeir sem hafa séð mig príla í lagerhillum (sem ég held að ég hafi ekki gert síðan á Iðunni í gamla daga) vita að það er sjón að sjá.

Í ljósi reynslunnar af Billyunum vopnaðist ég stjörnuskrúfjárni og hamri og hélt ég væri fær í flestan sjó. Og nóg til af sexköntum (sófasettið úr Rúmfatalagernum var nefnilega skrúfað saman með sexköntum eingöngu, ekkert stjörnuskrúfjárn þar og þaðanafsíður hamar).

En nei. Ekki nóg með að skápurinn kalli ekki á neina sexkanta. Jú, mikil ósköp, það þarf stjörnuskrúfjárn og hamar. En líka venjulegt skrúfjárn. Og það er ég bara ekki með á staðnum. Það er í verkfærakassanum sem einkasonurinn er enn með í láni.

Hvað er eiginlega að gerast í Ikea, er verið að útrýma sexköntum? Héðan í frá treysti ég mér ekki í að leggja í neitt Ikeahúsgagn nema vera vopnuð öllum verkfærakassanum, og sennilega þarf ég að vera með borvélina mína, stingsögina, juðarann og hallamálið líka. (Já, ég er ágætlega verkfæravædd miðað við aldur og fyrri störf.)

Urr ...

En aftur á móti birtist öðlingurinn hann bróðir minn hér með tréplötu til að skjóta undir ísskápinn svo að hann stendur ekki lengur úti á miðju eldhúsgólfi. Og tengdasonurinn kom og losaði mig við helling af pappaumbúðum og rusli og fór með í Sorpu. Og mágur minn ætlar að koma og redda málunum þegar ég kem því í verk að skipta um loftljósin.

Þetta er allt að koma.