Nei, það er líklega alveg satt. Ég hef allt sem mig vantar í kvöld allavega.

Tja, vantar kannski gott súkkulaði til að narta í á eftir. En það sleppur. Svo keypti ég ágætis Selebeskaffi í dag og ef mig langar í eitthvað með því er allavega til koníak.

Ef það væri nú bara eitthvað almennilegt í sjónvarpinu. En ég er svosem ekki búin að athuga allar þessar sextíu stöðvar svo að það er ekki öll von úti.

Og líklega á ég einhvers staðar disk með Red Dwarf-þáttum sem ég er búin að vera að treina mér. Eða eina eða tvær ólesnar glæpasögur.

Maður þarf ekkert endilega að vera suður í Búrgund til að hafa það gott.

Búin að vera samvistum við Sauðargæruna í mestallan dag, það er mannbætandi. Eða hvernig er hægt annað en að gleðjast með ungum manni sem syngur hástöfum ,,hæ, hó, jibbí jei, það er kominn sautjándi júní" á dimmum nóvemberdegi, lýsir því yfir að hann vilji borða á útlendu veitingahúsi í hádeginu (en sættir sig við sænskar kjötbollur í Ikea, það er þó útlent ...), ræðir osta af áhuga við afgreiðslufólk ,,nei, ég vil ekki smakka þennan stóra, ég held að hann sé of sterkur fyrir börn", knúsar mann í tíma og ótíma og segir ,,ég á bestu ömmu í heimi - eða sko tvær bestu ömmur í heimi." Maður gerir ekki upp á milli ammanna sinna.

Hann kemur aftur til mín á morgun, ég hlakka til að fá hann.

Eina manneskjan á ritstjórn Gestgjafans sem hvorki var í veikindafríi né erlendis í dag var samt svo utan við sig að hún týndi úlpunni sinni og var búin að fara niður í Odda að leita að henni þegar flíkin fannst loksins í reiðileysi inni í layouti. Já, auðvitað voru húslyklarnir mínir í vasanum.

Viðkomandi starfsmaður er núna svangur en nennir ekki að klæða sig í (fundnu) úlpuna og rölta þessa fimmtíu metra í Krambúðina. Þess vegna stendur valið um það sem til er, sem er:

a) frönsk gæsalifrarkæfa
b) dönsk gæsalifrarkæfa
c) úrval af frönskum ostum
d) jólasíld frá Ora
e) rúgbrauð með smjöri

a) og b) eru náttúrlega fýsilegir kostir en stranda á því að það er ekki til viðeigandi vín og maður borðar náttúrlega ekki foie gras nema með heppilegu víni. c) strandar á því að ég er bara alls ekki í ostaskapi akkúrat núna og svo eru ostarnir líka ískaldir og ég nenni ekki að bíða eftir að þeir volgni aðeins. d) væri góður kostur því að jólasíldin 2005 er bara mjög fín en ég var í boði hjá Ora áðan og raðaði í mig síld í lange baner svo að mig langar ekki í meira núna.

Þannig að það er rúgbrauðið.

Ég sit hérna og er að horfa á Charmed - eða reyndar ekki en það er kveikt á sjónvarpinu og ég nenni ekki að skipta - og ljósberinn Leo, sem getur læknað flest heimsins mein, er einmitt búinn að gera við þvottavélina og vaskinn og klósettið og fleira og heillanornin, fyrrverandi frú hans, segir ,,ég var búin að gleyma hvað er gott að hafa þig á heimilinu" og þá áttaði ég mig á að mig vantar einmitt svona ljósbera. Ekki til að lækna eitt eða neitt, bara til að gera við ýmis biluð tæki og þess háttar.

Ekki samt fyrrverandi eiginmann, takk.

Ég er löngu komin yfir mitt árlega súkkulaðiógeð og sit hér og borða konfekt. Sykurlaust og með sykri á víxl.

Sykurkonfektið er nú betra. Hitt er satt að segja frekar vont.

En maður verður nú að leggja ýmislegt á sig fyrir vinnuna. Kunna skil á mismunandi bragði og svona.

Sykurkonfektið er örugglega bráðóhollt og heilsuspillandi. En maður verður nú að leggja ýmislegt á sig fyrir vinnuna ...

Ég er líklega ekkert á leiðinni að fara að taka sumarfríið mitt eins og ég ætlaði hálfpartinn að gera.

Oh well.

Dóttursonurinn kom áðan og hjálpaði mér að elda kvöldmatinn. Rauðvínsnautapottrétt með tagliatelle. Vildi sjálfur bara pastað og þegar móðir hans setti svolítið af kjötsósu á það fór hann að kveina og heimtaði hreint pasta en ekki skítugt.

Efnilegur kokkur en ekki sérlega ævintýragjarn matmaður.

Í hvaða bók (og þetta er ekki getraun) er aftur pláneta sem eingöngu er byggð týndum bírópennum?

Ég held ég sé búin að sækja mér nýjan penna fram í afgreiðslu á hverjum vinnudegi síðustu viku. Eða tvær. Ég þori ekki að fara oftar í bili og er farin að stela pennum frá vinnufélögunum. Sennilega pennum sem ég hef gleymt inni hjá þeim in the first place.

Nema þeir lendi allir á bírópennaplánetunni. Þar sem Lazlo Biro er væntanlega yfirguðinn.

Það eru bara allir komnir með spurningakeppni á bloggið sitt. Kannski ætti ég að setja upp matreiðslubókaspurningakeppni.

Eða kannski ekki.

Jæja, þá er jólablaðið frá - eða svo gott sem, ætti að fara í prentsmiðjuna á eftir. 164 síður, hvroki meira né minna. Ætti að koma úr prentun í næstu viku, um leið og jólamatreiðslubókin sem ég var að gera. Og þá eru jólin búin hjá mér. Þangað til eftir miðjan desember allavega.

Ég vann til verðlauna í gátunni hjá glæpasagnahöfundinum af því að ég las einu sinni grein einhvers staðar um skáldverk sem samin eru undir áhrifum af draumum. Þegar ég kom heim áðan beið eftir mér bók frá öðrum glæpasagnahöfundi sem ég veit ekkert af hverju mér var send. Ég átti hins vegar von á matreiðslubók frá forlaginu sem ég er ekki búin að fá. Dularfullt. Engin morðgáta samt.

Ég hef þá eitthvað að lesa í fríinu sem ég ætla að taka mér einhverntíma á næstu dögum en kemst örugglega ekki í.

Ég hellti smávegis kaffi niður á mig áðan og ákvað að setja bara buxurnar í þvottavélina, það var hvort eð er allt óþvegið sem ég fór með í Frakklandsferðina. Þegar ég var að fara að setja í vélina mundi ég að þvottaduftið var búið, svo að ég ákvað að skjótast út í Krambúð þrátt fyrir kuldann og kaupa þvottaduft.

Tók ruslið með út í leiðinni. Stoppaði í forstofunni og safnaði saman ruslpósti í stóran plastpoka, samt var helmingurinn eftir. Meira hvað kemur af þessu og ég held næstum að það sé enginn í húsinu nema ég sem hirðir eitthvað af Fréttablaðinu og Blaðinu. Fór út með þetta en þegar ég kom að hurðinni sem er fyrir undirganginum (þar sem ruslatunnurnar eru) og fór að leita í öllum vösum að lyklinum til að opna, þá áttaði ég mig á því að lyklakippan var í buxnavasanum. Á buxunum sem lágu uppi á baðherbergisgólfi og biðu þess að komast í þvott.

Ég var semsagt læst úti í kuldanum. Símalaus, því að ég ætlaði bara rétt að skjótast í búðina - en til allrar hamingju hafði ég haft vit á að fara í hlýja úlpu, ekki þessa þunnu sem ég ætlaði fyrst í. Svo að ég rölti út í Krambúð og fékk að hringja hjá Eysteini. Hringdi í efnafræðistúdentinn, sem var að ljúka vakt. Hann lofaði að koma og bjarga móður sinni frá því að verða úti en þar sem hann er í Smáralindinni á þriðjudögum var ljóst að það yrði ekki strax.

Ég fór niður í Mál og menningu, settist í stól í búðinni og las eina bók á meðan ég beið. Tók mig innan við hálftíma og hún kostaði 3.990 krónur. Sem ég gæti svosem reiknað þannig að ég hefði grætt 140 krónur á mínútu á því að lesa hana en þar sem ég hefði aldrei keypt bókina hvort eð var er það ekki mjög raunhæfur reikningur. Skemmtilegur samt.

Svo kom blessaður drengurinn, fylgdi aldraðri móður sinni heim, opnaði fyrir henni og fékk kaffi og súkkulaði að launum.

Ég minntist hér um daginn eitthvað á orð sem eru eldri í íslensku en fólk heldur kannski almennt. Mér kom þetta einmitt í hug þegar ég var að lesa blöðin í flugvélinni í gær. Í einhverju þeirra var verið að bölsótast út í sögnina að fokka. Eða kannski var bara verið að vitna í einhvern sem hafði verið að agnúast út í hana. Ég man það ekki, athyglin var ekki í fullkomnu lagi. En þetta var allavega tekið sem dæmi um afar vond ensk áhrif á íslenskuna.

Nú er fokka ekkert nýyrði í íslensku þótt merkingin hafi kannski breyst svolítið. Það er til í heimildum allt frá 17. öld að minnsta kosti. Ég ólst upp við þessa sögn og nota hana ósjaldan, bæði í nýrri og eldri merkingu.

Svo dettur mér stundum í hug saga af Steingrími á Silfrastöðum, sem var þekktur maður í Skagafirði fyrr á tíð, einkum fyrir tilsvör sín, sem þóttu stundum kaldranaleg. Einhvern tíma hafði ungt barn hans og Kristínar konu hans verið veikt um tíma. Gestur kom í Silfrastaði og hitti Steingrím bónda úti á hlaði. Þeir tóku tal saman og ræddu um daginn og veginn drjúga stund, sögðu tíðindi úr Blönduhlíðinni og svo framvegis. Eftir nokkra stund fór svo Steingrímur að afsaka að hann gæti ekki boðið gestinum inn.

-Það stendur ekki vel á núna, sagði hann. -Barnið fokkaði í nótt og Stína liggur skælandi inni í rúmi.

Þá hafði barnið dáið um nóttina.

Ég er búin að setja inn nokkrar myndir úr Búrgundarferðinni. Viðvörun: Þetta eru aðallega matarmyndir. Og myndir af fólki að smakka vín.

Ég smakkaði yfir 50 Búrgundarvín á þremur dögum. Fyrir utan marc og armaníak og svoleiðis. Og raðaði í mig anda- og gæsalifur, froskalöppum, sniglum, dádýrasteikum, andabringum, alikálfum, Charolais-nautum, sólkolum, hönum, trufflum, skógarsveppum, skinkum, úrvalsgóðum ostum, búðingum, ísum, creme brulee-um og ég veit ekki hverju.

Þetta var nokkuð góð helgi.

Nánari frásögn kemur seinna.